ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★} After Die_' In to the new world
★} After Die_' IN TO THE NEW WORLD
UPDATE -- 18/08/09
Chapter 1
ท่ามกลางถนนอันเงียบสงัด ก็มีเพียงแต่สายลมเท่านั้นที่พัดผ่านไปอย่างเบาหวิว ท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ก็แสนจะมืดมิด มีเพียงแต่เมฆเท่านั้นที่ปกคลุมอยู่เต็มท้องฟ้า
"เพล้งงงง !!! แม้ววววว "
"เฮ้ย! แมวบ้าที่ไหนว่ะ คนเค้ายิ่งกลัวๆอยู่น่ะ" เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา เขากำลังเดินอยู่กลางตรอกเล็กๆ ที่ออกจะเปลี่ยว ขยะปลิวว่อนเต็มถนน ทุกก้าวที่เขาย่ำลงไปบนพื้นถนนก็จะมีน้ำแฉะๆกระเซ็นขึ้นมาด้วย เขาเดินไปเรื่อยๆ จนพบกับถนนใหญ่ (ที่เล็ก)
'ซอย พักซอง' ศูนย์รวมของอพาตเมนต์มากมาย ราคาถูก พร้อมเสนอให้เช่า รับสิทธิพิเศษมากมาย พวกเราพร้อมที่จะให้บริการ แค่โทร 0535xxx
"สิทธิพิเศษเหรอ แถมห้องพร้อมวิญญาณ และรังหนูอีกซักโหลมั้ง" เขาพูดขึ้นเมื่อมองไปยังอาคารแต่ละอาคารที่ตั้งอยู่ แต่ละตึกสีลอกออกไปยากเกินจะแก้ไข พระตูทางเข้าที่ชำรุดไม่สามารถปิดได้ แล้วยังมีน้ำที่รั่วนองอยู่เต็ม ดาดฟ้าก็.....
"เฮ้ยคุณ!! " เสียงร้องของเขาดังขึ้นเมื่อเขาแหงนหน้าไปมองดาดฟ้า เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังก้าวเท้า พร้อมที่จะกระโดดลงมาเมื่อไหร่ก็ได้ ด้วยสัญชาตญาณของเขาไม่รู้เพราะอะไร เขารีบวิ่งอย่างเร็วที่สุดเพื่อไปให้ถึงดาดฟ้า ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะ กระโดดลงมา
"คุณจะทำอะไรน่ะ" ในที่สุดเขาก็มาถึง เสียงหายใจที่ขาดเป็นห้วงๆเพราะการวิ่ง
"คุณอย่ามาห้ามชั้นเลย ชั้นไม่เหลือใครอีกแล้ว" เสียงเล็กของผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมา แม้เสียงของเธอจะขาดๆเนื่องจากการร้องไห้ แต่เขาก็รู้ว่าเธอต้องเคยเป็นคนที่ร่าเริงสดใสมาก่อนแน่ก็เพราะเสียงที่น่ารักของเธอไงล่ะ ตอนนี้เธอค่อยๆหันหน้ามาอย่างช้าๆ ผมหน้าม้าปิดดวงตาของเธอเอาไว้
"ทำมคุณคิดอย่างนั้นล่ะ ถ้าคุณไม่เหลือใครแล้ว ผมก็คงจะไม่มาห้ามคุณหรอก อย่างน้อยน่ะก็เหลือตัวของคุณเองเชื่อผมเหอะ ว่าถ้าหัวใจของคุณพูดได้มันคงจะบอกให้คุณอยู่ต่อ แล้วคุณคิดว่าถ้าคุณทำแบบนั้น ไม่กลัวเหรอว่าถ้าคุณตายไปน่ะจะเป็นยังไง มันน่ากลัวน่ะรู้มั้ย ลงมาเถอะน่ะ เชื่อผม" เมื่อพูดจบเขาก็ยื่นมือไปหาเธอ มือนุ่มๆของเธอได้สัมผัสกับมือเขา เธอก้าวลงมาจากระเบีบงดาดฟ้า
ทั้งสองเดินลงมาล่างตึกโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย พวกเขาเดินมาเรื่อยๆ และเข้าไปยังร้าน Cafe' Coffy เพราะมันคือร้านเดียวที่ยังคงเปิดไฟส่องสว่างอยู่
"ขอกาแฟอ่อนๆ สองที่ครับ" เขาสั่งเจ้าของร้านแก่หงำเหงือกที่นั่งอยู่เหมือนปูนปั้น
"เธอมีปัญหาอะไรไม่สบายใจ ถ้าไม่ถือบอกชั้นได้น่ะ"
"อืม คือพ่อแม่ของชั้นท่านเพิ่งเสียไปน่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาน่ะ ท่านทั้งสองดูแลชั้นมาตลอด เมื่อเขาจากไปชั้นก็รู้สึกเหมือนไม่เหลือใครอีกแล้ว" เธอตอบด้วยแววตอ'าที่ยังคงเศร้าอยู่
"แล้วท่านเสียเพราะอะไรน่ะ เออ ชั้นหมายถึงท่านเป็นอะไรตาย" เขาถามออกไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจซักเท่าไหร่
"อืม...ไม่เป็นไรหรอก เห็นคุณหมอบอกว่า ท่านโดนสัตว์ทำร้าย สัตว์อะไรน่ะยังสรุปไม่ได้ แต่มันร้ายมากเลยนะ มาทำร้ายคนกลางเมือง แล้วศพของท่านก้...ฮึก...ท่านดูซีดเซียว...ไม่มีเลือดเหลือในตัวเลย ฮืออออ" เธอพูดด้วยเสียงสะอื้น เมื่อนึกถึงภาพวันนั้น ที่เธอเห็นศพของพ่อกับแม่ ส่วนเขาถึงกับสะอึก เมื่อได้ยินคำว่า 'เลือดหมดตัว'
"อย่าให้ชั้นรู้นะว่ามันเป็นสัตว์อะไร ไม่งั้นละก็ ชั้นจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มันให้ดู!!!!"
"พรวดดดดดดด !!!!!!!! " กาแฟที่อยู่เต็มปากของชายหนุ่มต้องพุ่งพรวดออกมาทันที 'ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เลยหรอ' ซึ่งทำให้เธอตกใจอย่างมาก
"เป็นอะไรมารึปล่าว ?"
"อ่อ...ปล่าวหรอก เดี๋ยวชั้นไปส่งที่บ้านเอามั้ย" เขาพูดขึ้นมาเพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว พร้อมมือที่กำลังเช็ดคราบกาแกตามเสื้อผ้าของตัวเอง
"อ๋อไม่เป็นไรหรอกชั้นพักอยู่ที่อพาตเมนต์ตรงนี้เองเดินกลับเองก็ได้"
"เออแล้วเธอชื่ออะไรเหรอ" เขาถามขึ้น
"อ๋อ.ขอโทษทีคุยมาตั้งนานยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ชั้นชื่อ เจสสิก้า เรียกว่าเจสก็ได้น่ะ"
"กลับห้องเหอะเดี๋ยวชั้นไปส่งมันดึกแล้วอ่ะ " เขาชวนทั้งสองลุกขึ้นไปออกจากร้าน ตอนนี้เจสกำลังหากุญแจไขประตูอยู่
"คราวหลังอ่ะอย่าคิดสั้นแบบนี้อีกน่ะ"
"เอ้อ..ขอบคุณน่ะ คือ..." ไม่ทันที่จะพูดอะไรเขาก็ยกมือมาลูบหัวเจสเบาๆ
"ฝันดีน่ะ" เขาหันหลังกลับ ส่วนเจสก็กำลังเข้าห้องไป แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ที่ทำให้เขาทั้งสองต้องหันกลับมาอีกครั้ง
"เอ้อ / อืม " ทั้งสองพูดพร้อมกัน
"อ้อ ชั้นลืมไป ชั้นชื่อดงเฮ"
---------------------------------------------------------
จบไปแล้วจร้า Chapter 1 อิอิ
ตอนนี้ สาวก ด๊องเจส คงจะชอบเน้อ ~ แต่!!!!
สาวก ด๊องยุน ก็ไม่ต้องเสียใจไปนะคร่ะ เพราะ!!
ด๊องยุนยังไม่ถึง กร๊าก ก ก แต่ตาทงเฮของเราจะลงเอยกับใครนั้น
ต้องรอติดตามต่อไปนะจร๊ะ ^______^
อ่านแล้วเม้นท์ด้วยเน้อ ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจ ><"
หิหิ -.,-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น