(จบ) Soul ripper
ภายในความศิวิไลซ์ของสังคมที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีนั้น...กำลังมีศึกครั้งใหญ่กำลังปะทุ! ศึกอาคมครั้งนี้ พวกเราเหล่า 'โซลริปเปอร์' ขอเดิมพันชีวิต เพื่อปกป้องเหล่ามนุษย์ที่ไม่เคยสำนึกในสิ่งที่ตนก่อ!
ยอดวิวรวม
15,639
ยอดวิวเดือนนี้
81
ยอดวิวรวม
รีวิวจากนักอ่าน
นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
มาเป็นคนแรกที่เขียนนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กันคะแนนรีวิวจากนักอ่าน
ผลงานอื่นๆ ของ Echo9
ผลงานอื่นๆ ของ Echo9
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
"[รับวิจารณ์นิยายแนวแฟนตาซี]"
(แจ้งลบ)เอาล่ะ ขออนุญาตเริ่มการวิจารณ์นะขอรับ ก่อนอื่น..เริ่มจากเรื่องการอธิบายข้อมูลของเรื่องในบทนำ การใช้ภาษา-สำนวนสละสลวย อ่านแ้ล้วลื่นไหล เนื้อเรื่องค่อนข้างแปลกใหม่และน่าสนใจ ถัดมาเป็นตอนต่อๆไป(ข้าน้อยอ่านสี่-ห้าตอนแรกนะขอรับ) การอธิบายลักษณะตัวละครค่อนข้างดี เรื่องการอธิบายสถานที่ก็ค่อยข้างดี แต่คิดว่าน่าจะลองเพิ่มคำอธิบายด้านธรรมชาติลงไปบ้า ... อ่านเพิ่มเติม
เอาล่ะ ขออนุญาตเริ่มการวิจารณ์นะขอรับ ก่อนอื่น..เริ่มจากเรื่องการอธิบายข้อมูลของเรื่องในบทนำ การใช้ภาษา-สำนวนสละสลวย อ่านแ้ล้วลื่นไหล เนื้อเรื่องค่อนข้างแปลกใหม่และน่าสนใจ ถัดมาเป็นตอนต่อๆไป(ข้าน้อยอ่านสี่-ห้าตอนแรกนะขอรับ) การอธิบายลักษณะตัวละครค่อนข้างดี เรื่องการอธิบายสถานที่ก็ค่อยข้างดี แต่คิดว่าน่าจะลองเพิ่มคำอธิบายด้านธรรมชาติลงไปบ้าง การใช้คำพูดก็ค่อนข้างดี อ่านแล้วเข้าใจ ปริมาณก็กำลังอ่านเพลิน แต่บทนำสั้นไปหน่อยนึง อาจจะลองยกคำบรรยายอื่นๆมาเสริมดูนะขอรับ สัดส่วนของคำพูดและคำอธิบายลงตัวมาก ทำให้อ่านแล้วบันเทิงใจมากๆ~~ แล้วข้าน้อยชอบมากๆตอนที่ยกตัวอย่าง คูโบต้า กับ ลิโพ เนี่ย ^ ^ เรื่องที่เหลือ ข้าน้อยคิดว่าดีมากๆแล้วล่ะขอรับ ขอให้พยายามต่อไป ถ้าได้รับการตีพิมพ์ ข้าน้อยจะช่วยอุดหนุนอีกแรงหนึ่งนะขอรับ อ่านน้อยลง
--otaku-- | 14 มี.ค. 56
5
0
"กาฝาก รับวิจารณ์นิยายแฟนตาซี"
(แจ้งลบ)Soul Ripper ผู้เขียน ZENPIA เป็นเรื่องที่น้องใช้เวลาอ่านทวนซ้ำเป็นวัน ทั้งที่จำนวนตอนหรือเนื้อหาก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เนื่องด้วยเป็นเรื่องที่ข้อมูลหนัก คือผู้เขียนมีจินตนาการในฉากแต่ละฉาก เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ชัดเจนมาก จึงบรรยายออกมาอย่างละเอียดลออทุกอย่าง ประมาณว่าเก็บทุกเม็ด ซึ่งข้อดีของมันก็คือผู้อ่านได้เห็นภาพชัดเจนตามความคิดของผู้เขียนเป๊ะ ... อ่านเพิ่มเติม
Soul Ripper ผู้เขียน ZENPIA เป็นเรื่องที่น้องใช้เวลาอ่านทวนซ้ำเป็นวัน ทั้งที่จำนวนตอนหรือเนื้อหาก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เนื่องด้วยเป็นเรื่องที่ข้อมูลหนัก คือผู้เขียนมีจินตนาการในฉากแต่ละฉาก เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ชัดเจนมาก จึงบรรยายออกมาอย่างละเอียดลออทุกอย่าง ประมาณว่าเก็บทุกเม็ด ซึ่งข้อดีของมันก็คือผู้อ่านได้เห็นภาพชัดเจนตามความคิดของผู้เขียนเป๊ะ แต่ข้อเสียคือบางทีข้อมูลรายละเอียดที่ใส่มามันก็ดูเยอะไป จึงทำให้เรื่องอืดลง และบางทีผู้อ่านอาจจะตั้งรับไม่ไหวก็เป็นได้ ซึ่งเดี๋ยวน้องจะอธิบายในประเด็นดำเนินเรื่องและภาษาอีกทีจ้า แนวคิด ไม่รู้ว่าน้องคิดไปเองหรือเปล่า แต่เรื่องนี้ตอนแรกๆ จะให้ความรู้สึกที่คล้ายกับโซเคนโย (นิยายเรื่องหนึ่งที่ตีพิมพ์ไปนานแล้ว) คือเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ หมอผี ซึ่งเรื่องนี้จะเรียกอาชีพประเภทนี้ว่า โซลริปเปอร์ เป็นแนวแฟนตาซีสายดาร์ค มีโลกต้นแบบ โลกเสมือน (เข้าใจว่าเป็นโลกคู่ขนาน) โครงเรื่อง หรรษา เด็กสาวนักเรียนทุนผู้มีวิชาอาคมปราบวิญญาณ พยายามสอบเข้าเป็นโซลริปเปอร์ของสภา (ประมาณว่าเป็นหมอผีอย่างถูกกฎหมาย) เพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพตน นี่คือโครงที่น้องจับได้ เพราะเนื่องด้วยเรื่องที่เพิ่งดำเนินผ่านมาเพียงสิบสองตอนแรกจึงยังทำให้น้องไม่เห็นโครงเรื่องใหญ่ที่แท้จริงของเรื่องนี้เท่าไหร่นัก ดำเนินเรื่อง เปิดเรื่องด้วยการกล่าวถึงโลกต้นแบบ โลกเสมือน จากนั้นจึงเข้าสู่เรื่องราวของเด็กสาวนักเรียนทุนผู้มีวิชาอาคมปราบวิญญาณอย่างหรรษา ที่ต้องเดินสายรับงานปราบวิญญาณไปเรื่อยเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพไปกับคู่หูที่เป็นวิญญาณอย่างมะลิ ก่อนจะเข้าไปสู่การสอบคัดเลือกเป็นโซลริปเปอร์อย่างจริงจัง เป็นเรื่องที่ดำเนินค่อนข้างช้าในความรู้สึกน้อง อย่างที่บอกในตอนแรกเลยว่าเรื่องมันอืดเพราะมีข้อมูลมากมายที่ผู้เขียนพยายามใส่ลงไป ซึ่งบางครั้งคนอ่านก็รับไม่ไหว นั่นจึงเป็นสาเหตุให้น้องต้องอ่านทวนซ้ำหลายรอบเพื่อเก็บรายละเอียด แต่ก็ยังเก็บไม่หมดสักที ตัวละคร หรรษา เด็กสาวนักเรียนทุนสู้ชีวิต มีวิชาอาคมปราบวิญญาณ พยายามสอบเข้าเป็นโซลริปเปอร์ มะลิ วิญญาณสาวที่มาอยู่กับหรรษา มีหน้าตาและนิสัยน่ารักขัดกับหรรษาโดยสิ้นเชิง ซิงลี่ สาวหมวยหน้าตาสะสวย น่ารัก เป็นโซลริปเปอร์ในหน่วยเอสอาร์ เดย์ไซน์ หนุ่มยุโรปผู้มีท่าทางและวาจาขวางโลก เป็นโซลริปเปอร์เช่นกัน โดยรวมตัวละครเรื่องนี้ถือว่ามีมิติสมจริง ด้วยรายละเอียดที่ผู้เขียนพยายามใส่ลงไปนั่นเอง จึงทำให้ตัวละครดูมีเหตุมีผลในการกระทำต่างๆ การบรรยายหน้าตา บุคลิกชัดเจน แยกออกว่าใครเป็นอย่างไร จุดนี้ถือเป็นส่วนดีของการใส่รายละเอียดของผู้เขียนจ้า บทสนทนา บทสนทนาเรื่องนี้มีความเป็นธรรมชาติ ทันสมัย เหมาะสมกับท้องเรื่อง และบุคลิกนิสัยของตัวละครดี หากแต่บางครั้งผู้เขียนก็เผลอใส่ข้อมูลที่ไม่จำเป็นลงไปในบทสนทนา เช่น ตอนแรกที่เปิดตัวหรรษาออกมาเลย “ถ้ารู้ว่าเป็นนักเรียนทุน แล้วโดนใช้เยี่ยงแรงงานต่างด้าว ลาออกไปทำก่อสร้างยังดีซะกว่า ใช้แรงงานเท่ากันและมีค่าตอบแทนค่าแรงขั้นต่ำตามที่รัฐบาลกำหนด ไม่มีอะไรคุ้มค่ามากกว่านี้อีกแล้วให้ตายเถอะ!” ทำให้น้องรู้สึกว่าคนอะไรมันจะบ่นไฟแลบเป็นวิชาการขนาดนั้น รู้สึกว่ามันเวิ่นไปนิด รายละเอียดก็เป๊ะไปหน่อย น่าจะย่อให้มันสั้นๆ แต่ได้ใจความ แล้วค่อยไปอธิบายส่วนนี้ต่อในบทบรรยายน่าจะเข้าท่ากว่าจ้า ฉากและบรรยากาศ อันนี้ดีเลยจ้า ไม่มีที่ติ เพราะผู้เขียนใส่รายละเอียดทุกอย่างไว้ชัดเจนอยู่แล้ว ซึ่งนั่นรวมไปถึงฉากและบรรยากาศของเรื่องด้วย ภาษา เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเหนื่อย เพราะตัวหนังสือที่ติดกันเป็นพรืด เนื่องจากผู้เขียนเป็นคนชอบบรรยายแบบพร้ำพรรณนายาวเหยียด พร้อมทั้งใส่รายละเอียดที่ตนรู้หรือคิดได้เข้าไปในการบรรยายเยอะ ซึ่งถ้าเป็นเรื่องราวปกติน้องก็ไม่ได้อะไร เพราะถือว่าสมเหตุสมผลดี และได้เห็นความรู้ความคิดของผู้เขียนด้วย แต่ยกเว้นฉากบางฉากที่ควรจะเน้นให้เรื่องมันเดินเร็วเข้าไว้ เช่น ฉากบู๊ น้องรู้สึกว่าการต่อสู้มันอืดไม่เร้าใจไปนิด เพราะต้องมาอ่านรายละเอียดข้อมูลเพิ่มเติมที่ผู้เขียนใส่เข้ามา ถ้าตรงไหนลดได้พยายามลดนะจ๊ะ รวมทั้งในบทสนทนาด้วยจ๊ะ จุดอ่อนอีกอย่างหนึ่งของเรื่องนี้คือยังขาดการเล่าที่ตื่นเต้นเร้าใจ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เล่าแบบเอื่อยๆ จนเหมือนอ่านสารคดีวิชาการ เช่น เอ็มไอบี (MIB) ที่หรรษาพูดถึงย่อมาจากเมน อิน เบล็ก (men in black) หรือแมน อิน เดอะ มิดเดิ้ล (man in the middle) นั่นเป็นวิธีการแฮค (Hack) ระบบอย่างหนึ่ง เป็นต้น กรณีถ้าเป็นข้อมูลเงื่อนงำอะไรที่น่าสนใจ หรือจะเฉลยความจริง ควรจะเล่าแบบบอกไม่หมด แล้วยกข้อความทีเด็ดนั้นไปบอกในบรรทัดต่อไป เพื่อดึงจังหวะ อารมณ์ของเรื่องให้ตื่นเต้นบ้าง หรือให้คนอ่านรู้ว่าตรงนี้ที่เรากำลังเล่าอยู่ มันสำคัญนะ เช่น (บรรยายๆ) ...ดูท่าทั้งคู่คงเป็นแฟนกัน แต่น่าเสียดาย เพราะฝ่ายหญิงเป็นสาวจีนที่สวยมากๆ... (บรรยายต่อ) แบบนี้ ตัวหนังสือจะได้ไม่ติดกันเป็นพรืดเกินไป ให้คนอ่านได้พักสายตาด้วยจ้า คำผิด จึงไม่อยากให้เพื่อนพลาดโอกาสแรกการครั้งแรกของตน – โอกาสการสอบครั้งแรกของตน กินอะไรที่ปลุกสุกใหม่ๆ – ปรุงสุกใหม่ๆ กำลังง้วนอยู่กับ – ง่วน “วันนี้บ่ายสี่โมง” – สี่โมงเย็น ไม่หวั่นติ่ง – ไม่ไหวติง ฯลฯ แม้จะดูขัดกับภาพพจน์อันดี – ภาพลักษณ์ (เป็นคำที่มักใช้ผิด เพราะภาพพจน์คือถ้อยคำสำนวนโวหาร แต่ภาพลักษณ์คืออิมเมจ หรือลักษณะท่าทีของบุคคล องค์กร ที่ปรากฏแก่สาธารณชน ซึ่งที่ถูกคือต้องใช้คำนี้นะจ๊ะ) สรุป เรื่องนี้แนวคิดและโครงเรื่องดี การดำเนินเรื่องค่อนข้างช้าเพราะผู้เขียนพยายามใส่รายละเอียดของเรื่องเข้าไปเยอะเพื่อให้ดูสมจริง ตัวละครและบทสนทนาเป็นธรรมชาติ คล้ายกับมีชีวิตจริงๆ พรรณนาฉากและบรรยากาศดี ด้านภาษาควรมีการทิ้งจังหวะให้ผู้อ่านตื่นเต้นบ้างจะทำให้เรื่องสนุกขึ้น และระวังเรื่องคำผิดตกหล่นนะจ๊ะ อ่านน้อยลง
กาฝาก | 25 มี.ค. 56
5
0
ดูทั้งหมด
"NJ' Love รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง :Soul ripper นักวิจารณ์ :ฟาริน วันที่ส่งงาน :04/04/56 ชื่อเรื่อง/การแนะนำเรื่อง [10 คะแนน] ::ขอออกตัวว่าเรื่องชื่อเรื่องน่าอ่านมากฮะ! แต่ว่าการอธิบายเรื่องย่อๆที่มีประกอบชื่อเรื่องดั้น ไม่ตื่นเติ้ล(?)สักเท่าใดนัก เช่นนั้นข้าน้อยขอจัดให้สัก 8 คะแนน พล็อตเรื่อง [20 คะแนน] ::พล็อตน่าสนใจดีนะ ถ้าตั้งใจไม่ให้แฟนตาซีมากละก็( ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง :Soul ripper นักวิจารณ์ :ฟาริน วันที่ส่งงาน :04/04/56 ชื่อเรื่อง/การแนะนำเรื่อง [10 คะแนน] ::ขอออกตัวว่าเรื่องชื่อเรื่องน่าอ่านมากฮะ! แต่ว่าการอธิบายเรื่องย่อๆที่มีประกอบชื่อเรื่องดั้น ไม่ตื่นเติ้ล(?)สักเท่าใดนัก เช่นนั้นข้าน้อยขอจัดให้สัก 8 คะแนน พล็อตเรื่อง [20 คะแนน] ::พล็อตน่าสนใจดีนะ ถ้าตั้งใจไม่ให้แฟนตาซีมากละก็( อ่านน้อยลง
NJ'love | 10 พ.ค. 56
3
1
"กาฝาก รับวิจารณ์นิยายแฟนตาซี"
(แจ้งลบ)Soul Ripper ผู้เขียน ZENPIA เป็นเรื่องที่น้องใช้เวลาอ่านทวนซ้ำเป็นวัน ทั้งที่จำนวนตอนหรือเนื้อหาก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เนื่องด้วยเป็นเรื่องที่ข้อมูลหนัก คือผู้เขียนมีจินตนาการในฉากแต่ละฉาก เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ชัดเจนมาก จึงบรรยายออกมาอย่างละเอียดลออทุกอย่าง ประมาณว่าเก็บทุกเม็ด ซึ่งข้อดีของมันก็คือผู้อ่านได้เห็นภาพชัดเจนตามความคิดของผู้เขียนเป๊ะ ... อ่านเพิ่มเติม
Soul Ripper ผู้เขียน ZENPIA เป็นเรื่องที่น้องใช้เวลาอ่านทวนซ้ำเป็นวัน ทั้งที่จำนวนตอนหรือเนื้อหาก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เนื่องด้วยเป็นเรื่องที่ข้อมูลหนัก คือผู้เขียนมีจินตนาการในฉากแต่ละฉาก เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ชัดเจนมาก จึงบรรยายออกมาอย่างละเอียดลออทุกอย่าง ประมาณว่าเก็บทุกเม็ด ซึ่งข้อดีของมันก็คือผู้อ่านได้เห็นภาพชัดเจนตามความคิดของผู้เขียนเป๊ะ แต่ข้อเสียคือบางทีข้อมูลรายละเอียดที่ใส่มามันก็ดูเยอะไป จึงทำให้เรื่องอืดลง และบางทีผู้อ่านอาจจะตั้งรับไม่ไหวก็เป็นได้ ซึ่งเดี๋ยวน้องจะอธิบายในประเด็นดำเนินเรื่องและภาษาอีกทีจ้า แนวคิด ไม่รู้ว่าน้องคิดไปเองหรือเปล่า แต่เรื่องนี้ตอนแรกๆ จะให้ความรู้สึกที่คล้ายกับโซเคนโย (นิยายเรื่องหนึ่งที่ตีพิมพ์ไปนานแล้ว) คือเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ หมอผี ซึ่งเรื่องนี้จะเรียกอาชีพประเภทนี้ว่า โซลริปเปอร์ เป็นแนวแฟนตาซีสายดาร์ค มีโลกต้นแบบ โลกเสมือน (เข้าใจว่าเป็นโลกคู่ขนาน) โครงเรื่อง หรรษา เด็กสาวนักเรียนทุนผู้มีวิชาอาคมปราบวิญญาณ พยายามสอบเข้าเป็นโซลริปเปอร์ของสภา (ประมาณว่าเป็นหมอผีอย่างถูกกฎหมาย) เพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพตน นี่คือโครงที่น้องจับได้ เพราะเนื่องด้วยเรื่องที่เพิ่งดำเนินผ่านมาเพียงสิบสองตอนแรกจึงยังทำให้น้องไม่เห็นโครงเรื่องใหญ่ที่แท้จริงของเรื่องนี้เท่าไหร่นัก ดำเนินเรื่อง เปิดเรื่องด้วยการกล่าวถึงโลกต้นแบบ โลกเสมือน จากนั้นจึงเข้าสู่เรื่องราวของเด็กสาวนักเรียนทุนผู้มีวิชาอาคมปราบวิญญาณอย่างหรรษา ที่ต้องเดินสายรับงานปราบวิญญาณไปเรื่อยเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพไปกับคู่หูที่เป็นวิญญาณอย่างมะลิ ก่อนจะเข้าไปสู่การสอบคัดเลือกเป็นโซลริปเปอร์อย่างจริงจัง เป็นเรื่องที่ดำเนินค่อนข้างช้าในความรู้สึกน้อง อย่างที่บอกในตอนแรกเลยว่าเรื่องมันอืดเพราะมีข้อมูลมากมายที่ผู้เขียนพยายามใส่ลงไป ซึ่งบางครั้งคนอ่านก็รับไม่ไหว นั่นจึงเป็นสาเหตุให้น้องต้องอ่านทวนซ้ำหลายรอบเพื่อเก็บรายละเอียด แต่ก็ยังเก็บไม่หมดสักที ตัวละคร หรรษา เด็กสาวนักเรียนทุนสู้ชีวิต มีวิชาอาคมปราบวิญญาณ พยายามสอบเข้าเป็นโซลริปเปอร์ มะลิ วิญญาณสาวที่มาอยู่กับหรรษา มีหน้าตาและนิสัยน่ารักขัดกับหรรษาโดยสิ้นเชิง ซิงลี่ สาวหมวยหน้าตาสะสวย น่ารัก เป็นโซลริปเปอร์ในหน่วยเอสอาร์ เดย์ไซน์ หนุ่มยุโรปผู้มีท่าทางและวาจาขวางโลก เป็นโซลริปเปอร์เช่นกัน โดยรวมตัวละครเรื่องนี้ถือว่ามีมิติสมจริง ด้วยรายละเอียดที่ผู้เขียนพยายามใส่ลงไปนั่นเอง จึงทำให้ตัวละครดูมีเหตุมีผลในการกระทำต่างๆ การบรรยายหน้าตา บุคลิกชัดเจน แยกออกว่าใครเป็นอย่างไร จุดนี้ถือเป็นส่วนดีของการใส่รายละเอียดของผู้เขียนจ้า บทสนทนา บทสนทนาเรื่องนี้มีความเป็นธรรมชาติ ทันสมัย เหมาะสมกับท้องเรื่อง และบุคลิกนิสัยของตัวละครดี หากแต่บางครั้งผู้เขียนก็เผลอใส่ข้อมูลที่ไม่จำเป็นลงไปในบทสนทนา เช่น ตอนแรกที่เปิดตัวหรรษาออกมาเลย “ถ้ารู้ว่าเป็นนักเรียนทุน แล้วโดนใช้เยี่ยงแรงงานต่างด้าว ลาออกไปทำก่อสร้างยังดีซะกว่า ใช้แรงงานเท่ากันและมีค่าตอบแทนค่าแรงขั้นต่ำตามที่รัฐบาลกำหนด ไม่มีอะไรคุ้มค่ามากกว่านี้อีกแล้วให้ตายเถอะ!” ทำให้น้องรู้สึกว่าคนอะไรมันจะบ่นไฟแลบเป็นวิชาการขนาดนั้น รู้สึกว่ามันเวิ่นไปนิด รายละเอียดก็เป๊ะไปหน่อย น่าจะย่อให้มันสั้นๆ แต่ได้ใจความ แล้วค่อยไปอธิบายส่วนนี้ต่อในบทบรรยายน่าจะเข้าท่ากว่าจ้า ฉากและบรรยากาศ อันนี้ดีเลยจ้า ไม่มีที่ติ เพราะผู้เขียนใส่รายละเอียดทุกอย่างไว้ชัดเจนอยู่แล้ว ซึ่งนั่นรวมไปถึงฉากและบรรยากาศของเรื่องด้วย ภาษา เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเหนื่อย เพราะตัวหนังสือที่ติดกันเป็นพรืด เนื่องจากผู้เขียนเป็นคนชอบบรรยายแบบพร้ำพรรณนายาวเหยียด พร้อมทั้งใส่รายละเอียดที่ตนรู้หรือคิดได้เข้าไปในการบรรยายเยอะ ซึ่งถ้าเป็นเรื่องราวปกติน้องก็ไม่ได้อะไร เพราะถือว่าสมเหตุสมผลดี และได้เห็นความรู้ความคิดของผู้เขียนด้วย แต่ยกเว้นฉากบางฉากที่ควรจะเน้นให้เรื่องมันเดินเร็วเข้าไว้ เช่น ฉากบู๊ น้องรู้สึกว่าการต่อสู้มันอืดไม่เร้าใจไปนิด เพราะต้องมาอ่านรายละเอียดข้อมูลเพิ่มเติมที่ผู้เขียนใส่เข้ามา ถ้าตรงไหนลดได้พยายามลดนะจ๊ะ รวมทั้งในบทสนทนาด้วยจ๊ะ จุดอ่อนอีกอย่างหนึ่งของเรื่องนี้คือยังขาดการเล่าที่ตื่นเต้นเร้าใจ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เล่าแบบเอื่อยๆ จนเหมือนอ่านสารคดีวิชาการ เช่น เอ็มไอบี (MIB) ที่หรรษาพูดถึงย่อมาจากเมน อิน เบล็ก (men in black) หรือแมน อิน เดอะ มิดเดิ้ล (man in the middle) นั่นเป็นวิธีการแฮค (Hack) ระบบอย่างหนึ่ง เป็นต้น กรณีถ้าเป็นข้อมูลเงื่อนงำอะไรที่น่าสนใจ หรือจะเฉลยความจริง ควรจะเล่าแบบบอกไม่หมด แล้วยกข้อความทีเด็ดนั้นไปบอกในบรรทัดต่อไป เพื่อดึงจังหวะ อารมณ์ของเรื่องให้ตื่นเต้นบ้าง หรือให้คนอ่านรู้ว่าตรงนี้ที่เรากำลังเล่าอยู่ มันสำคัญนะ เช่น (บรรยายๆ) ...ดูท่าทั้งคู่คงเป็นแฟนกัน แต่น่าเสียดาย เพราะฝ่ายหญิงเป็นสาวจีนที่สวยมากๆ... (บรรยายต่อ) แบบนี้ ตัวหนังสือจะได้ไม่ติดกันเป็นพรืดเกินไป ให้คนอ่านได้พักสายตาด้วยจ้า คำผิด จึงไม่อยากให้เพื่อนพลาดโอกาสแรกการครั้งแรกของตน – โอกาสการสอบครั้งแรกของตน กินอะไรที่ปลุกสุกใหม่ๆ – ปรุงสุกใหม่ๆ กำลังง้วนอยู่กับ – ง่วน “วันนี้บ่ายสี่โมง” – สี่โมงเย็น ไม่หวั่นติ่ง – ไม่ไหวติง ฯลฯ แม้จะดูขัดกับภาพพจน์อันดี – ภาพลักษณ์ (เป็นคำที่มักใช้ผิด เพราะภาพพจน์คือถ้อยคำสำนวนโวหาร แต่ภาพลักษณ์คืออิมเมจ หรือลักษณะท่าทีของบุคคล องค์กร ที่ปรากฏแก่สาธารณชน ซึ่งที่ถูกคือต้องใช้คำนี้นะจ๊ะ) สรุป เรื่องนี้แนวคิดและโครงเรื่องดี การดำเนินเรื่องค่อนข้างช้าเพราะผู้เขียนพยายามใส่รายละเอียดของเรื่องเข้าไปเยอะเพื่อให้ดูสมจริง ตัวละครและบทสนทนาเป็นธรรมชาติ คล้ายกับมีชีวิตจริงๆ พรรณนาฉากและบรรยากาศดี ด้านภาษาควรมีการทิ้งจังหวะให้ผู้อ่านตื่นเต้นบ้างจะทำให้เรื่องสนุกขึ้น และระวังเรื่องคำผิดตกหล่นนะจ๊ะ อ่านน้อยลง
กาฝาก | 25 มี.ค. 56
5
0
ดูทั้งหมด
