คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 14 วันพักผ่อน [1]
14
หน้าร้อน...
ถ้าหาเป็นุะนึถึอะไรันรับ
ผมอทายว่าถ้าไม่ใ่แโม ็ไอศรีมเย็นๆ ทะเลหรืออะไรที่ลายร้อน...
แ่ถ้าหาุอยู่ในประเทศที่มีอุหภูมิร้อนระอุทุฤูาล ุ็ไม่รู้ะมีหน้าร้อนไปทำไม ถ้าหาุิแบบนี้เราือเพื่อนันรับ
“ร้อนันะ...” ลูมอสพึมพำออมา ่อนะเอนัวลบนพื้นระเบื้ออย่าเียร้าน
หลัาเหุาร์วันนั้น็ผ่านมาหลายวันแล้วล่ะรับ ารสอบอลูมอสผ่านไปแล้ว มหาวิทยาลัยึปิให้หนึ่สัปาห์เ็ม เ้าหน้ามึนนี่ึทำารเ็บั่วโมนอนั้แ่วันแรนปาเ้าไปวันที่สามแล้ว ไร้แ่นสารริๆ ให้าย!
“เมี้ยว...” ผมร้อออมาบ้าเป็นารอบรับ ไม่เถียรับ วันนี้มันร้อนริๆ นั่นแหละ
ผมนอนเอื่อยๆ อยู่้าลูมอส แ้านานี้ไม่มีอารม์ออไปเินเล่นที่ไหนหรอนะรับ แ่วามสบมัะาไปเร็วเสมอ...
“พวนายยยยยย!!!!!!!” เสียน่ารำาทีุ่้นเยัึ้น ผมเหลือบาึ้นมาอย่าหน่ายๆ ่อนะผะไปนิ อันที่ริ็ไม่นิล่ะนะ...
นิวส์ในุเสื้อฮาวายสีเ้ม าเาสั้นสีรีม ที่เอวมีห่วยานฟามิโ้มพูแปร๋นมาพร้อมับเพื่อนร่าโปร่อีน าลล์ ในุลำลอธรรมาๆ ที่อุ้มยัยนอร์ท้วยใบหน้าเบื่อหน่ายเสียเ็มประา
“ไม่ไป...”
“ยัไม่ถามัำเลยเฟร้ย!”
“รู้แหละว่ามาวนแ่ไม่ไป...” ลูมอสเลิสนใเพื่อนแนบใบหน้าลับพื้นระเบื้อ ปิั้นัวเอาโลภายนอโยสมบูร์ ผมเห็นนิวส์มุ่ยหน้าัใ ่อนที่ทั้สอะยื้อหยุันอยู่พัให่ๆ (นิวส์ยื้อนเียวส่วนลูมอสนอนนิ่สนิท) ทำให้ป้าอ้อยที่ทำานอยู่ในห้อออมายืนเท้าสะเอวมอพวเรา้วยวามหัวร้อน
“หนวหูโว๊ย! นะทำาน!!!”
และ้วยอำนาอป้า วามสบสุอผม็มาเยือนอีรั้
เหรอ...วะ??
ผมนั่หน้าีเียวหัวสั่น๊อแ๊อยู่บนรถแวนันให่ มอไปรอบรถที่นันมาอย่าับวันรวมาิ ลูมอสมอผม่อนะถอนหายใอย่ายอมแพ้ มือหนาหยิบุอุหูสำหรับในโรานอุสาหรรมมาใส่แล้วลา่อนโลใบนี้้วยารหลับไปแบบ้อมาย ทิ้ผมให้เผิะารรมามลำพั
ทำไมมันถึลายเป็นแบบนี้ั้นเหรอรับ...
ผมมอไปที่เ้านเอนเนี้ล้นและถือรอิสุแสนน่ารำาอย่า ื้อเท่านั้นที่รอโล ้วยสายาวาวโรน์ ไอเ็นิวส์ไล่ะ! หลัาเหุาร์ที่ป้าอ้อยออมาเรี้ยวราใส่ เ้าเ็นิวส์ึสบโอาสเ้าไปออเาะนป้าอ้อยใอ่อน ป้าอ้อยนนั้นเนี่ยนะ!! ไอเ็นี่มันร้าย!
“เมี้ยวววว....” นั่นแหละรับ าอนแรเริ่มเป็นแ่ทริป่อยๆ ที่ไปเ้าเย็นลับ อนนี้ลายเป็นสอวันหนึ่ืนที่บัะโลหลัามไปะแล้ว...
นี่ผมบอไปหรือยัรับว่าเราำลัะไปไหนัน?
“ว้าว! สีฟ้าเป็นประายวิบวับๆ สวยัเลย!!”
นั่นแหละรับ...
สถานที่ยอฮิในอนิเมะหรือภาพยน์หลายเรื่อ วามยาวสุลูหูลูาับสีรามประายระยิบระยับ
Sea ที่แปลว่า ทะเลนั่นไรับ!
ผมถูวาลบนหาทรายนุ่มหยุ่น วามรู้สึแปลประหลาระายไปทั่วอูอาเพราะนี่เป็นรั้แรที่ไ้มาทะเลแบบนี้็ไ้รับ ฮะๆ ไม่เอาไม่ึราม่า สายลมอุ่นพัระทบใบหน้าหนวยาวระิไปมารับวามรู้สึ บาทีารมาเที่ยวแบบนี้็ีเหมือนันนะรับ
“หยุนะเลโอ! รอ่อน!”
“โฮ่ๆ! ับเ้านาย! ป๋มไม่ไหวแล้ว เล่นนะ! เล่นัน!”
“น้ำทะเลเ็มั! เ็มริๆ ล่ะ ลูมอส! ฮะๆ”
“เป็นเ็รึไมึน่ะ...”
“น่าเบื่อ...” และเสียอื่นๆ อีสารพั
เส้นวามอทนอผมาสะบั้นล!
ผมอถอนำพู ไม่ี! ไม่ีเลยันิเียว!!!!
บัะโลที่ป้าอ้อยเ่าเอาไว้เป็นบัะโลหลัให่ที่มีสี่ห้อนอน้วยัน ผม ลูมอส นิวส์ นอน้วยันห้อหน้าสุ ุเน (เ้าอเลโอ) นอนับหมาอเา อันที่ริผม็เพิ่เอเารั้แรเหมือนันแ่ป้าอ้อยูท่าะรู้ัุเนเป็นอย่าี เ้าหมามอผมอย่าอาลัยผมเลยแลบลิ้นใส่หนึ่ทีเป็นารอบแทน
ยัไม่หายโรธนะเฟ้ย ไม่้อมาทำหน้าลูหมาหอยใส่ผมเลยนะ!
าลล์ถูับให้นอนับพี่โนนายน้ำเ้าหู้ที่ถูนิวส์วนมา้วยัน เ้านหน้าาายถลึาแ่็ไม่พูัอะไร ยัยนอร์ทที่ไม่อะไรับีวินอนพุลมอยู่ในระร้าับรารี สุนัอพี่โนไม่สนใมนุษย์ันเสียเท่าไหร่...
“เอาล่ะ ันอร้านอาหารทะเลเอาไว้อนหโม อนนี้็ไปัออาบน้ำอาบท่า พัผ่อนะ” ป้าอ้อยพูบ็สลายร่าายเ้าไปในห้อแทบะทันที พวผม็ไม่รีรอแยย้ายราวับนินา
อา...เีย๋า พี่มาแล้วนะ๊ะ!
************************
ความคิดเห็น