คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CATCH ME IF YOU CAN : VIII
ตอนนี้ซันนี่จะรู้สึกยังไงนะ?
ผมได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจ เราเล่นละครด้วยกัน กอดกัน จับมือ เต้นรำ ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ แต่ภาพเหล่านี้ที่ผมแสดงออกไปมันกลับทำให้ผมเจ็บซะยิ่งกว่าเจ็บอีก
เผลอแปบเดียวก็มาถึงฉากสุดท้ายของเราสองคน... อันที่จริงคือฉากสุดท้ายของซันนี่... ไม่เคยมีรอบไหนที่ผมจะเล่นแล้วปวดใจขนาดนี้มาก่อน
ผมก้าวออกไปบนระเบียง หันกลับไปมองแบรนด้า ผู้หญิงที่แฟรงค์รักสุดหัวใจ แต่ในสายตาผมเธอคือซันนี่ คนที่ผมรัก จนสุดหัวใจเช่นกัน...
เพราะรักเลยต้องปล่อยมือเธอไปใช่ไหม?
ถ้าผมไปเธอจะยิ้มได้เหมือนเก่า หัวเราะได้เหมือนเก่ารึเปล่า?
“แฟรงค์ ได้โปรด... ก่อนไป ช่วยบอกชื่อจริงๆของคุณให้ฉันได้รู้ที...”
“แฟรงค์ วิลเลี่ยม อบาก์เนล จูเนียร์”
โจคยูฮยอน... ฉันคือโจคยูฮยอนต่างหาก! .ในใจผมแทบจะกรีดร้อง น้ำตาใสๆไหลลงมาอาบแก้มของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“แฟรงค์ วิลเลี่ยม อบาก์เนล จูเนียร์... ฉันรักคุณ”
ซันนี่ก้าวเข้ามาก่อนจะโน้มตัวผมลงไป แล้วโดยที่ไม่คาดคิด ริมฝีปากของเราก็สัมผัสกัน
รสจูบที่เหมือนกับการเอ่ยลามันเป็นแบบนี้เองเหรอ?
เธอผลักผมออก ดวงตาคู่นั้นยังคลอไปด้วยน้ำตา ทั้งที่ผมอยากเอื้อมมือไปปาดมันใจจะขาด แต่สิ่งที่ทำได้คือแสดงไปตามบท คือวิ่งเข้าไปหลังม่าน แต่หูสองข้างของผมไม่ได้ยินเสียงอะไรอื่นนอกจากเสียงหวานๆของเธอที่เริ่มร้องเพลง
Men who you call real were really fakes who left me nothing
ผู้คนที่เขาเอ่ยกันว่าจริงแท้ ต่างก็ลวงหลอก ไม่เหลืออะไรไว้ให้ฉันเลย
But this man you call a fake gave me something real
แต่กับชายคนนี้ที่คุณกล่าวหา กลับให้บางอย่างที่แท้จริงกับฉัน
I've known cruel men with Christian names that taught me manners
ฉันรู้จักคนที่ตั้งชื่อตามนักบุญมากมาย สอนให้ฉันเสแสร้งแกล้งทำ
But this man without a name taught me how to feel
แต่ชายนิรนามคนนี้กลับสอนให้ฉันรู้สึกด้วยใจ
People only saw the doctor, lawyer, Indian chief
ผู้คนมองเห็นเขาเป็นคุณหมอ ทนาย หรือแม้แต่กัปตัน
But he was just a lonely little boy to me
แต่สำหรับฉันเขาเป็นเพียงแค่เด็กชายคนหนึ่ง
With his sweet and gentle touch he sure unlocked my soul
เขาปลดปล่อยวิญญาณฉันจากสัมผัสอ่อนหวานแผ่วเบา
So in return I surely want to help to set him free
ดังนั้นฉันจึงตอบแทนด้วยการช่วยให้เขาโบยบินไป
Yeah, now I wanna see him fly, fly
ใช่ ฉันอยากเห็นเธอบิน บินไป
I'll be your alibi, my baby
ฉันจะเป็นข้อแก้ต่างให้เธอเอง
Fly, fly, fly away
บิน จงบินไป ไกลแสนไกล
We didn't get to say goodbye, goodbye
ไม่มีโอกาสแม้จะเอ่ยคำลา ลาก่อน
No need to tell me why, my baby
ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดๆเลย ที่รัก
Maybe it's because you'll fly back home to me one day...
บางทีอาจเป็นเพราะ ฉันเชื่อว่าเธอจะบินกลับมาหาฉันสักวัน...
เนื้อเพลงบาดลึกเข้ามาในใจของผม... ผมรู้แล้ว ผมเข้าใจแล้ว...
เพราะแบรนด้ารักแฟรงค์ ถึงได้อยากปล่อยให้เขาหนีไป แม้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวด ซันนี่เองก็ไม่ต่างกัน เธอก็คงอยากเห็นผมเป็นอิสระอย่างแฟรงค์ อยากเห็นผมยืนอยู่อย่างอิสระบนเวทีโดยไม่ต้องโดนเหล่าแอนตี้แฟนรุมทำร้าย เธออยากเห็นความฝันของผมเป็นจริง ให้ผมได้ยืนอยู่ใต้แสงไฟไปเรื่อยๆ...
เธอคิดแบบนั้นสินะ...
เหมือนกับผมโดนล้างสมอง เสียงเพลงของเธอยังคงดังก้องอยู่แม้ว่าฉากสุดท้ายของเธอจะจบไปแล้ว ผมยังคงแสดงต่อไปตามที่ซ้อมมาแม้ว่าตอนนี้สมองของผมครึ่งนึงวนเวียนอยู่กับเรื่องซันนี่
ในที่สุดเวลาแห่งการปิดม่านก็มาถึง
ผมยืนอยู่บนลิฟท์ไฮดรอลิกในชุดกัปตัน แค่ชั่ววินาทีเดียวผมก็กลายเป็นนักแสดงผู้สวมบทบาทแฟรงค์ อบาก์เนล ซันนี่ก้าวออกมาคล้องแขนผม เธอยังคงอยู่ในชุดลายจุดสีชมพูดที่ดูน่ารักจับใจ เสียงหวานๆของเธอร้องคีย์ประสานคู่กันไปกับผมและนักแสดงร่วมท่านอื่นๆ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้รอยยิ้มของผมเป็นยังไง แต่สำหรับของซันนี่ทำไมรอยยิ้มของเธอดูไม่สดใสเหมือนเคย
ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว...
เสียงปรบมือดังกึกก้องแล้วบรรดานักแสดงก็หันกลับมากอดกัน ผมมองหน้าซันนี่ เธอกลับเลี่ยงไปกอดพี่บอมแรก่อน แต่แล้วเธอก็หันมาหาผม ในใจผมอยากคว้าตัวเธอเข้ามากอดแน่น แต่เราสองคนทำได้แค่โอบกันหลวมๆ อันที่จริงผมกอดเธอนะ แต่ซันนี่แค่ใช้แขนข้างนึงแตะผมเบาๆเหมือนทุกครั้งที่เธอทำ
ครั้งสุดท้าย... แค่ครั้งสุดท้ายเธอก็ไม่ยอมกอดเหรอ?
ใจดำที่สุด...
แต่แว่บนึงก่อนที่เธอจะเดินจากไป ผมเห็นอะไรบางอย่างที่คล้ายน้ำตา...
เสียงดนตรีดังขึ้นแล้วพี่บอมแรที่รับบทสารวัตรฮันเรียตตี้ก็เดินเข้ามาตบหลังผมจนหน้าคะมำ พี่แกมองเหมือนคาดโทษอะไรบางอย่าง ผมได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแล้วเดินโอบไหล่พี่เค้าเข้าไปในฉากตามคิว
ม่านปิดลงอย่างสมบูรณ์แบบ เหมือนกับความรักของผมกับซันนี่...
ผมเดินฝ่าความวุ่นวายกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อที่จะพบว่าที่มาของความวุ่นวายนั่นไม่ได้เป็นเพราะละครในวันนี้เพิ่งจะปิดฉาก แต่เป็นเพราะใครคนหนึ่ง...
ผมเปิดประตูกลับเข้าไปในห้องพักที่ทีมงานหลายคนวิ่งกลับออกมาหน้าตาตื่นก่อนจะมองเข้าไปข้างใน
ร่างของซันนี่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา ใบหน้าซีดเผือด และหมดสติไปตั้งแต่ตอนก้าวลงจากเวที
ความคิดเห็น