คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SINGIN' IN THE RAIN | 4
ฉันชักจะเกลียดสายฝนขึ้นมาจับใจ...
เสียงโทรศัพท์ปลุกฉันให้ตื่นแต่เช้า หืม? อะไรเนี่ย วันนี้ฉันไม่ควรจะมีงานแต่เช้าตรู่แบบนี้นี่นา เมื่อวานก็ซ้อมท่าเต้นสำหรับคอนเสิร์ตในญี่ปุ่นจนถึงตีสี่ นี่อะไร เพิ่งจะแปดโมงเอง ขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า!
แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องรับโทรศัพท์อยู่ดี เป็นเบอร์พี่ซึงฮวานผู้จัดการขาใหญ่ที่ตอนนี้ดูแลเอ็กโซหลังจากดูแลซูจูอยู่หลายปี แต่... ร้อยวันพันปีพี่เค้าไม่เคยโทรหาฉันนี่นา?
"ฮัลโหลค่ะพี่ ว่าไงคะ"
"ซันนี่ ช่วยเข้าบริษัทด่วนเลยได้มั้ย?"
"อ่า มีอะไรรึเปล่าคะ" ฉันนึกดูตารางงานของตัวเอง วันนี้นอกจากซ้อมละครแล้วก็แค่จัดรายการวิทยุ ไม่ได้มีอะไรนอกเหนือจากนี้เลยนะ แต่น้ำเสียงเคร่งเครียดของพี่เขาก็ทำเอาฉันรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
"เข้ามาคุยที่ตึกดีกว่า รีบมาล่ะ"
"ค่ะ"
ฉันตอบรับแล้วพี่เค้าก็วางสายไปทันที ได้แต่นึกสงสัยในใจว่ามันเรื่องอะไรกันนะ ว่าจะชวนแทยอนกับทิฟฟานี่ไปด้วยแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าสองคนนั้นก็มีคิวอัดเสียงตอนเช้า สุดท้ายฉันเลยต้องไปคนเดียว
พอมาถึงบริษัท ฉันก็มุ่งหน้าไปทางห้องประชุมตามที่พี่ซึงฮวานบอกทันที แต่พอเปิดประตูเข้าไปแล้วเท่านั้นแหละ ฉันก็ต้องประหลาดใจ
"ซันนี่?" พี่คยูฮยอนยืนอยู่ในนั้น มีผู้จัดการวงของพี่เค้ากับไดเร็คเตอร์ฝ่ายการตลาดและทีมอีกสองสามคนรวมทั้งพี่ซึงฮวานที่ทำหน้าเครียดอยู่ด้วย ฉันเดินเข้าไปแบบงงๆ ยังไม่ทันหย่อนก้นลงนั่ง ประตูก็เปิดขึ้นอีกรอบ
"ขอโทษนะคะ อ้าว? ซันนี่?"
แทยอนมองหน้าฉันเหรอหรา ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆกัน นี่บอกได้เลยว่าตอนนี้พวกเราสามคนโง่สุดฤทธิ์ คือมันเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย?
"มาครบแล้วก็จะได้เริ่มสักที... ก่อนอื่น แทยอน เธอคบกับแบคฮยอนใช่ไหม?" สีหน้าตื่นตระหนกของแทยอนปรากฏออกมาทันที ฉันเอื้อมไปจับมือเพื่อนรักไว้ บีบเบาๆให้รู้ว่าไม่เป็นไร ครั้งก่อนที่เรื่องฉันกับพี่คยูฮยอนเป็นข่าวก็เคยเจอตีตรงจุดแบบนี้มาแล้ว
"เอ่อ... คือ ฉัน..."
"ไม่ต้องพูดอะไรหรอก พวกเราไม่ได้ว่าอะไร อย่างที่เคยบอกไปว่าจะรักกันชอบกัน บริษัทห้ามไม่ได้อยู่แล้ว แต่ที่เตือนไว้ให้ระวัง เพราะไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาอีก…"
รูปถ่ายสี่ห้าใบถูกโยนลงบนโต๊ะ แล้วฉันก็ตัวชาวาบทันที ที่ปนกันอยู่ มีทั้งรูปของแทยอนกับแบคฮยอน แล้วก็ของฉันกับพี่คยูฮยอน และที่สำคัญของคู่เราเป็นชอตจูบ!
เลือดในตัวเย็นเฉียบไปหมด หัวสมองเบลอเหมือนโดนน๊อค ความรู้สึกผิดจ่ออยู่ที่คอ แต่แล้วจู่ๆพี่คยูฮยอนก็ทำลายความเงียบลง
"ได้มาจากสำนักข่าวไหนเหรอครับ? เราซื้อเฉพาะรูปที่แรงๆไว้ได้รึเปล่า?"
"ไอ้เรื่องนั้นน่ะ ฉันติดต่อดิสแพชไปแล้ว... แต่..." พี่ซึงฮวานถอนหายใจแล้วนวดหว่างคิ้วอย่างคนเครียดจัด "มันมีคนขายรูปอีกชุดให้ดิสแพช"
"รูปอะไรคะ?" คราวนี้เป็นฉันที่ถามบ้าง พี่ซึงฮวานไม่ตอบแต่กลับดึงรูปที่ปรินท์ลงบนกระดาษออกมาวางไว้ตรงหน้าเรา
นี่มัน... แบคฮยอน? แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่รูปปัจจุบัน เค้าหน้ายังเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน แต่แก้มยุ้ยกว่าหน่อย คิดว่าน่าจะเป็นสมัยก่อนเป็นเด็กฝึกด้วยซ้ำ ฉันมองรูปดีๆแล้วก็เห็นชัดเลยว่าปัญหาคืออะไร... รูปนี้ถูกถ่ายที่ร้านเหล้า ซึ่งถ้าเป็นช่วงก่อนเดบิวท์ แปลว่าน้องยังอายุไม่ถึง ถ้าหากภาพพวกนี้ถูกเผยแพร่ออกไปล่ะก็... น้องจะต้องถูกวิจารณ์อย่างหนักแน่นอน
"ดิสแพชใช้รูปชุดนี้ต่อรองกับเรา บอกว่าถึงทางนั้นจะไม่ลง แต่ไม่ช้าก็เร็ว รูปชุดนี้ก็จะถูกโพสต์ลงเว็บอยู่ดี ดิสแพชจะยื้อข่าวไว้ให้ รอการตัดสินใจว่าเราจะยิงข่าวไหนกลบ"
"ทำไมต้องกลบครับ? เราแค่ให้น้องออกมาขอโทษ ยอมรับผิดก็ได้ รูปนั้นมันก่อนที่น้องจะคิดเป็นไอดอลด้วยซ้ำ สมัยวัยรุ่นใครๆ ก็ทำเรื่องแบบนี้กัน อย่างตอนที่พี่คังอินมีคดีนั่นเรื่องใหญ่กว่าด้วยซ้ำ" พี่คยูฮยอนพูดอย่างหงุดหงิด นี่เป็นจุดที่เราเกลียดที่สุดของการเป็นไอดอลค่ะ สื่อจะเล่นพลิกแพลงตลบแตลงทุกอย่างเพื่อให้มีคนเข้าไปอ่านข่าว โดยไม่สนใจว่าจะทำลายชีวิตใครยังไงบ้าง ฉันไม่ปฏิเสธว่าน้องผิดจริงที่ทำอะไรแบบนั้น แต่ช่วงเวลาในรูปน้องยังเด็กมาก และมันไม่ได้เป็นภาพที่ดูแย่ แค่เหมือนไปกินข้าวแล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับเพื่อนๆ อันที่จริงแล้วใครจะไปรู้ น้องอาจจะโดนรุ่นพี่ในกลุ่มบังคับให้ไป หรือตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ มันไม่แฟร์เลยถ้าความฝันในอนาคตทั้งหมดของแบคฮยอนต้องมาพังเพราะเรื่องแค่นี้
"คยูฮยอน พี่อยากให้นายเข้าใจว่ามันไม่เหมือนกัน กรณีคังอินคือพวกนายอยู่ตัวกันแล้ว อีกความผิดก็ผิดชัดเจน เราออกมาทำอะไรมากไม่ได้ แต่กับเรื่องนี้ถึงแบคฮยอนอาจจะไม่ได้ผิดมากมายนัก แต่เอ็กโซจะโดนวิจารณ์อย่างหนัก เพราะแฟนๆ พวกเขามีแต่เด็กช่วงมัธยม แล้วเรามีแผนสำหรับแบคฮยอนไว้อีกเยอะ ดังนั้นถ้ามีอะไรที่จะรักษาภาพลักษณ์ของเขาไว้ได้ เราก็ควรจะทำนะ" คุณคิม ไดเร็คเตอร์ฝ่ายการตลาดอธิบายอย่างใจเย็น ฉันสบตากับพี่คยูฮยอนแล้วก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากพูด
"งั้นก็ลงข่าวเราสองคนเถอะค่ะ คู่เราไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากเพราะฐานแฟนเบสอยู่ตัวแล้วทั้งคู่ อีกอย่างจะได้โปรโมทละครเวทีด้วย"
"มันไม่ง่ายยังงั้นน่ะสิซันนี่ อย่าลืมว่าเธอเป็นหลานสาวของอาจารย์อีซูมาน อดีต CEO ของที่นี่ มันจะทำให้ภาพลักษณ์คยูฮยอนดูไม่ดี อีกอย่าง พวกเธอก็เคยออกมาพูดปฏิเสธไปแล้ว ถ้าจู่ๆ ออกมายอมรับอีกจะเกิดอะไรขึ้น? แถมรูปของพวกเธอแรงกว่า สื่อจะเล่นงานเราเละเป็นโจ๊ก แอนตี้ก็จะบ้าคลั่งกว่าเดิม ตราหน้าว่าพวกเธอเป็นคนโกหกหลอกลวง" พี่ซึงฮวานตอบฉันมา
"แล้วจะให้ทำยังไงครับ? มันเป็นความจริงที่ผมโกหก แต่ผมพูดแบบนั้นเพื่อรักษาใจเอลฟ์กับโซวอน เพราะผมรักพวกเขา ผมถึงไม่อยากให้รู้! ผมเชื่อว่าผมรับมือได้ เพราะฉะนั้น พี่ช่วยดำเนินการซื้อรูปของแทยอนกับน้องเถอะครับ แล้วยื่นข้อเสนอไปเลยก็ได้ว่าผมกับซันนี่จะให้สัมภาษณ์พิเศษถ้าดิสแพชยอมไม่ลงข่าวภาพน้องดื่มเหล้า เอ็กโซกับโซนยอชีแดยังไปได้อีกไกลนะครับ ผมไม่อยากให้พวกเขามาเสี่ยงกับเรื่องพวกนี้”
ทีมงานทั้งหมดมองหน้ากันอย่างชั่งใจ ฉันนึกขอบคุณพี่คยูฮยอนที่ยอมเปิดเผยเรื่องของเราเพื่อปกป้องแทยอน เขารู้ว่าฉันคงทนไม่ได้แน่ ถ้าแทยอนเป็นคนที่ต้องเจอปัญหา
“แต่ฉันไม่เห็นด้วยค่ะ”
เสียงขัดของแทยอนดังขัดขึ้นมาและคำพูดนั้นทำให้หัวใจฉันหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม แม้จะหน้าซีดมาก แต่แทยอนก็ยังค่อยๆ พูดอธิบายเหตุผลของตัวเองอย่างใจเย็น
“ในเมื่อมันเป็นข่าวของแบคฮยอน ก็ต้องเอาข่าวน้องนี่แหละกลบ ไม่ว่ายังไงข่าวเรื่องเดทกันก็ต้องแรงกว่าอยู่แล้ว”
“ฉันเองก็คิดแบบนั้น” ไดเรคเตอร์คิมพูดขึ้นมา “เพราะตอนนี้สองวงที่มาแรงสุดๆ เลยคือโซนยอชีแดกับเอ็กโซ ถ้าสมาชิกสองวงคบกัน แล้วยังเป็นค่ายเดียวกันอีก พวกเธอจะกวาดเรียบทุกเว็บ ใครๆ ก็จะต้องพูดถึงแบคฮยอนกับแทยอน เราจะสามารถดันแบคฮยอนออกงานได้อีกเยอะเลยหลังจากนี้”
“แต่ซาแซงล่ะคะ? มันอันตรายเกินไปนะคะ แฟนคลับน้องยังเด็กมาก อาจจะมีหลายคนที่รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ แล้วแทยอนจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้ มันต้องกลายเป็นสงครามระหว่างสองแฟนคลับแน่ๆ” ฉันเถียงออกไป รู้สึกโมโหกับสิ่งที่เป็นอยู่จนอยากจะระเบิดตัวเองให้มันรู้แล้วรู้รอด พี่ๆ ทุกคนมีสีหน้าหนักใจ
“เราแคร์แฟนคลับทุกคนไม่ได้หรอกนะซันนี่” เป็นแทงกูที่หันมาตอบฉัน “ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา เธอก็รู้ มีแฟนๆ หันหลังให้กับพวกเราก็เยอะ พวกเขาไม่มีทางรักเราไปได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว”
“มันก็ใช่นะแทยอน แต่--”
“ฉันอาจจะไม่ได้เป็นลีดเดอร์ที่เข้มแข็งเหมือนพี่อีทึก ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนอย่างซูโฮ แต่ฉันก็พร้อมจะปกป้องเมมเบอร์ทุกคนนะ โดยเฉพาะเธอ...ซันนี่ คราวนี้ให้ฉันได้ทำหน้าที่หัวหน้าวง ให้ฉันปกป้องเธอเถอะนะ...”
ขอบตาฉันร้อนผ่าวแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่
“เธอเคยบอกเองไม่ใช่เหรอว่าโซนยอชีแดไม่มีหัวหน้าวง ทำไมตอนนี้จะทวงตำแหน่งคืนหน้าตาเฉยล่ะ” แทยอนยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มนั้นดูเศร้าหมองจนฉันปวดใจ
“ฉันอยากปกป้องแบคฮยอน ให้ฉันได้ทำเพื่อเขาเถอะนะ”
เหมือนสายฝนกระหน่ำซัดลงบนหัวใจของฉัน ฉันดึงตัวแทยอนเข้ามากอด รู้สึกได้ว่าร่างเล็กๆ ของเธอสั่นเทา...
ทั้งที่เคยพูดไว้ว่าอยากจะยื่นร่มให้แทยอนเป็นคนแรก แต่ในเวลานี้ เธอกลับเป็นร่มให้ฉัน บดบังฉันไว้ในขณะที่ยอมให้เม็ดฝนทำร้ายเธอทั้งเป็น
ฉันชักจะเกลียดสายฝนขึ้นมาจับใจ...
ความคิดเห็น