คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CATCH ME IF YOU CAN : VI
นี่ไม่ใช่การแสดงรอบแรกของเธอนะอีซุนคยู
เพราะงั้นไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลย ใจเย็นเข้าไว้ ใจเย็นไว้...
อ๊ากกกกกกกกกกก!!!! คนสวยอยากจะกรี๊ดแล้วลงไปดิ้นๆ T^T ให้ตายเถอะ ตอนนี้ความดันฉันต้องพุ่งสูงติดเพดานไปแล้วแหงๆ หัวใจเต้นเป็นจังหวะบีทบ็อกซ์เลย ทำไงดี อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าการแสดงจะเริ่ม ฉันจะต้องเล่นคู่กับเค้าจริงๆ
เล่นคู่กับโจคยูฮยอน พระเอกทั้งในละคร ทั้งในชีวิตจริงของฉัน
โคตรจะตื่นเต้นเลยอ่ะ
“ซันนี่” เสียงนุ่มๆดังขึ้น ฉันสะดุ้งสุดตัวแล้วหันไปมองหน้าเขา ด้วยความไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันคงจะหน้าตาตื่นไปหน่อย หมอนั่นเลยมองฉัน กะพริบตาปริบๆแล้วหัวเราะออกมา
“มีอะไรน่าขำ -*-”
“ไม่มีก็ได้” พี่คยูฮยอนพูด แต่ก็ยังยิ้มอยู่ดี อย่ายิ้มแบบนั้นสิ รู้มั้ยว่าฉันแพ้รอยยิ้มของอีตาบ้านี่มากแค่ไหน ตอนนี้หัวใจฉันเต้นเป็นจังหวะแร็ปโย่แล้วนะ
“ตื่นเต้นเหรอ?” เขาถามก่อนจะดึงมือฉันมากุมไว้ เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง มีคนอื่นๆอยู่ในห้องพักนักแสดงด้วย ถ้าเป็นปกติฉันคงตั้งท่าปฏิเสธ แต่ตอนนี้... รู้สึกไม่อยากให้เขาปล่อยมือเลยแฮะ นี่ฉันกังวล กังวลมากเพราะดูจากตอนซ้อมใหญ่แล้วว่าพี่คยูฮยอนเล่นได้ดีสุดๆ แน่นอนว่ารอบนี้ทั้งเอลฟ์ทั้งโซวอนจะต้องจับตาดู ฉันรู้ว่าโซวอนไม่มีทางว่าอะไรอยู่แล้วต่อให้ฉันแสดงไม่เอาอ่าว แต่เป้าหมายของฉันคือ อยากให้เอลฟ์ยอมรับในความสามารถ ยอมรับที่ฉันเป็นฉัน และรักฉันบ้างสักนิด เพราะฉันก็รักคนๆเดียวกับพวกเขา
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันนี่แหละ
“พี่ก็ตื่นเต้นเหมือนกัน” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนเด็กๆ ที่ทำให้ฉันอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เขาเอื้อมมือมาลูบหัวฉันเบาๆ จริงๆแล้วอยากเข้าไปซุกอ้อมกอดอุ่นๆนั่นใจจะขาด แต่เพราะเราไม่ได้อยู่กันสองต่อสอง
“เธอทำได้แน่ๆ พี่เชื่อในตัวเธอนะซุนคยู” เขาเปลี่ยนมาบีบจมูกฉันเบาๆก่อนจะเดินจากไป
พ่อขา แม่ขา คุณลุงขา หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนเน้~T^T
เสียงดนตรีดังกระหึ่มแล้วแฟรงค์ อบาเนล จูเนียร์ก็ออกไปโลดแล่นข้างหน้าม่าน ฉันได้แต่ลุ้นฟังอยู่ข้างใน แต่ขนาดไม่ได้ออกไปดูยังบอกได้เลยว่าเสียงเค้าสุดยอดมาก
“ซันนี่ พร้อมยัง? แสตนด์บายได้เลยนะ” พี่สตาฟฟ์เดินเข้ามาดึงตัวฉันเข้าไปรอหลังม่าน แป๊บเดียวก็ถึงคิวแล้วอ่ะ T^T ตายๆ บทเบิทลืมหมดแล้วววว
พี่ๆนักแสดงสมทบมองหน้าฉัน แล้วแค่กระพริบตาฉันก็ออกไปยืนอยู่กลางสปอตไลท์ โอเค ตั้งสตินะ อีซุนคยู ตอนนี้เธอคือแบรนด้า เธอต้องตกหลุมรักหมอแฟรงค์ คอนเนอร์ ตั้งแต่แรกพบ...
ไม่ต้องหลอกตัวเองให้เชื่อฉันก็ทำได้
ก็ฉันตกหลุมรักไปแล้ว ไม่ว่าจะโจคยูฮยอน หรือจะบทไหนที่เขาเล่น
เวลาผ่านไปไวมากกกก จนในที่สุดก็มาถึงฉากมหาโหดหินของเราสองคน... ไม่สิ น่าจะสำหรับฉันคนเดียวมากกว่า ก็ดูหน้าอีตาหมาป่าเจ้าเล่ห์นี่ทำยิ้มกวนประสาทระหว่างที่ทีมงานกำลังเซ็ทฉาก
ฉากบนเตียง T^T
เสร็จแน่ ซันนี่เอ๊ย! ตอนซ้อมนี่ยังพอจะผลักจะทึ้งอะไรกันได้บ้าง แต่บนเวทีจริงๆเนี่ย เราต้องแสดงฉากจูบ โดยที่ทำยังไงก็ได้ไม่ให้หมอนี่จูบฉันจริงๆ
“ไม่ต้องเกร็งไปนะ คิดซะว่ามันเป็นการแสดง ^^”
แสดงบ้านพ่อนายสิ -*- เอะอะก็จับกดท่าเดียว มิวสิคัลนะเฟ้ย ไม่ใช่หนังเรทอาร์
“แน่นอน ฉันโปรอยู่แล้ว การแสดงก็ส่วนการแสดง เรื่องส่วนตัวไม่มีเอี่ยว” โจคยูฮยอน ผงะไปเล็กน้อยเมื่อโดนฉันสวนกลับ แต่แล้วก็ถึงเวลาที่เราสองคนต้องขึ้นไปอยู่บนเตียงเดียวกัน ฮึ! ฉันไม่มีทางยอมโดนจูบแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์! ไม่มีวันซะหรอก!
แต่แล้วม่านเวทีก็ถูกเปิดออก สิ่งที่ฉันทำได้คือเล่นเป็นสาวหวานน้อยใสซื่อตามบท ทั้งที่ใจจริงอยากถีบสุดที่รักลงจากเตียงใจจะขาด
“แบรนด้า เชื่อมั้ยว่าผมเคยไปมาหมดทุกที่แล้วไม่ว่าจะใกล้ไกล แต่ไม่มีที่ไหนในโลกเทียบคุณได้เลย” โจคยูฮยอนหันมาพูดกับฉันตามบท สายตาเขาที่มองฉันเหมือนฉันเป็นอะไรที่สวยงามกว่าสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆที่บทเขียนมานั่นทำให้ฉันลืมทุกสิ่ง แล้วเสียงนุ่มๆนั่นก็ดังขึ้น
식에서 올라 가실
ความรู้สึกเดียวที่ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
그대를 사랑해요
คือความรักที่มีต่อเธอ
나를 믿어요 네손은잡아요
ได้โปรดเชื่อฉันเถอะนะ โปรดจับมือฉันที
ฉันมองมือทั้งสองข้างของเขาที่ยื่นมาตรงหน้า ดวงตาโตๆคู่นั้นมองมาอย่างรอคอย ณ วินาทีนี้ฉันลืมทุกอย่างไปหมด ทั้งบท ทั้งแสงไฟ ทั้งเวที หัวใจของฉันร้ำร้องว่าฉันเชื่อในตัวผู้ชายคนนี้ สุดหัวใจ...
그대 믿어요 두손은잡아요
จะเชื่อมันในตัวเธอ จะจับมือสองข้างของเธอไว้
ฉันวางมือเล็กๆของตัวเองลงในมือเขา สัมผัสอุ่นๆเมื่อเราจับมือกัน แล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นสบตา ให้ตาย... สีหน้าที่ดูดีใจมากมายขนาดนั้น รอยยิ้มที่แทบจะฆ่ากันได้นั่น ฉันเข้าใจแล้วว่าเขารู้สึกยังไงเวลาที่ฉันเล่นเลิฟไลน์กับคนอื่น เพราะถ้าเขามองแบบนี้ ยิ้มแบบนี้ให้ใครก็ตามที่ไม่ใช่ฉัน ฉันก็คงทนไม่ได้เหมือนกัน
사랑하는 그대와 함께...
รักของฉันคือเธอ จะอยู่ข้างเธอตลอดไป...
เราร้องท่อนสุดท้ายของเพลงออกมา ไม่รู้ทำไมหูของฉันก็หยุดทำงานเอาซะดื้อๆ ใบหน้าของโจคยูฮยอนโน้มใกล้เข้ามา ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้แค่ลมหายใจ...
ริมฝีปากที่ฉันเคยจูบ...
จูบ... จูบ!
โครม!
“ยัยเตี้ย -*- เธอถีบฉันทำไมเนี่ย” โจคยูฮยอนลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น ทันเวลากับที่ม่านรูดปิดไปพอดีเป๊ะ เอ่อ... คนดูช่วยไปจิ้นเลิฟซีนต่อเอาเองนะคะ พอดีหลังม่านจะเกิดฉากบู๊
“ถ้าไม่ถีบพี่ก็จูบฉันต่อหน้าประชาชีน่ะสิ! อย่าคิดนะว่าฉันจะไม่รู้ทัน จะจูบฉันน่ะฝันไปอีกร้อยชาติ”
“อ๋อเหรอ” โจคยูฮยอนกระตุกยิ้มแบบของขึ้นมาให้ “ไม่นานขนาดนั้นมั้ง? ละครเรื่องนี้ไม่ได้มีฉากจูบฉากเดียวนี่”
เฮ้ย! ฉันลืม!
มันมีอีกฉากนี่หว่า! แถมจูบแบบเห็นจะๆ ไม่มีชักม่านปิดให้คนดูไปคิดต่อด้วย ซวยแล้วไง T_T
“ฉากนั้นไม่มีม่าน ไม่มีเตียง ถ้าเธอจะกล้าถีบฉันตกระเบียงก็ลองดู!”
---------------------------------------------
กลัวไม่อิน เลยแปะคลิปให้ดูประกอบ ชายโจเค้าเล่นอิ๊น~อินเนอะ
ความคิดเห็น