ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนี้มีความลับ(secret)

    ลำดับตอนที่ #1 : รักนี้มีความลับ(secret) ตอนที่1

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 57


    ตอนที่1

    "โอ๊ยยยย นี่มันอะไรกันเนี่ยทำไมไฟต้องมาดับวันนี้ด้วยนะ ฝนก็ตกแรงขนาดนี้นี่มันวันอะไรกันเนี่ย!!"

    จาง อูยอง ชายหนุ่มร่างบางบ่นกับตัวเองว่าทำไมวันนี้มันถึงได้ซวยขนาดนี้ ไฟก็ดับฝนก็ตกแถมแบตโทรศัพท์ยังมาหมดอีก จะออกไปไหนก็ไม่ได้ข้าวก็ยังไม่ได้กิน เฮ้อออออ บ่นไปก็เท่านั้นชายหนุ่มร่างบางจึงเดินคลำไปกับความมืดเพื่อจะไปหาไฟฉายที่เก็บไว้ในห้องครัวแต่....เมื่อกี้ตอนที่เดินเข้ามาเค้าเหมือนเห็นเงาอะไรบางอย่างแถวทางเดินไปห้องเก็บของ เงาดำๆนั่นเหมือนกับเงาคนเลย แต่คงไม่ใช่หรอกนายต้องคิดไปเองแน่ๆ หลังจากที่ได้ไฟฉายแล้วก็เดินตรงดิ่งไปที่ตู้เย็นเพื่อเอาของที่มีอยู่มาทำอะไรกิน ในตู้เย็นมีแต่หมูสามชั้นดังนั้นเค้าจึงตัดสินใจทำหมูสามชั้นย่าง ระหว่างที่ทำอยู่นั้นเค้ารู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองเค้าอยู่ตลอดเวลาแถมยังรู้สึกเหมือนมีคนอยู่ข้างหลังแต่พอหันไปก็ไม่พบเจออะไร จนกระทั่งทำเสร็จกำลังจะเดินไปนั่งที่โซฟาเค้าก็พบกับชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟา ผู้ชายคนนั้นเหมือนกับคนในฝันของเค้าเลย!!

    "นี่อูยอง นายไม่ต้องตกใจหรอกฉันคือคนที่อยู่ในความฝันของนายไงล่ะ^^"

    "นะ นี่นายเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง??"

    "ก็ไม่ยากนี่นา ก็แค่หายตัวมา"

    "นายเป็นใคร มาที่นี่ทำไม ต้องการะไร"

    "ค่อยๆถามก็ได้มั้งฉันไม่หายไปไหนหรอก ฉันแค่จะมาบอกนายว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะมาอยู่ที่นี่"

    "นายพูดบ้าอะไรของนาย นายจะมาอยู่ที่นี่ทำไมแล้วอีกอย่างนายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ"

    "อ่าโทดที ฉันชื่อ นิชคุณ หรเวชกุล เรียนฉันว่าคุณก็ได้นะ  ฉันมาที่นี่เพราะที่นี่เป็นบ้านของฉันบ้านที่ฉันเคยอยู่ตอนที่ฉันยังมีชีวิต ฉันไม่ได้ต้องการอะไรฉันแค่อยากกลับมาอยู่ที่บ้านของฉันแค่นี้แหละ"

    "นายหมายความว่าไงที่บอกว่าตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่"

    "ก็ไม่เห็นยากนี่ มันก็หมายความว่าฉันตายไปแล้วไงหล่ะ"

    "ยะ อย่ามาพูดเป็นเล่นหน่อยเลยนายเนี่ยนะเป็นผี 555555 ฉันไม่ใช่เด็กนะที่จะมาหลอกกันง่ายๆแบบนี้ ฉันไม่เชื่อหรอก"

    "นายจำความฝันของนายไม่ได้รึไงจาง อูยอง"

    "ความฝันงั้นหรอ??"

    ใช่แล้วในฝันของเค้า คนๆนั้นเป็นผี แต่ใครจะคิดหล่ะว่าจะเจอแบบนี้จริงๆใครมันจะไปรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ นึกว่าเรื่องแบบนี้จะมีแต่ในหนังสือซะอีก แล้วเอายังไงหล่ะจาง อูยองงงงงงงง

    "นี่ อูยองนายจำมันได้แล้วใช่มั้ย"

    "อะ อืมว่าแต่นายตายแล้วจริงๆใช่มั้ย นายเป็นอะไรตายหรอ??"
    "ฉัน...โดนรถชนน่ะ"

    "อ่า..โอเค ถ้านายจะอยู่ที่นี่ฉันก็ไม่ว่าอะไรแต่ทีหลังถ้านายจะโผล่มาช่วยมาแบบให้ซุ่มให้เสียงด้วยยนะ

    ฉันไม่อยากหัวใจวายตาย"

    "โอเค ว่าแต่นายอายุเท่าไหร่ ฉัน26นะ"

    "ฉัน24 อ่ะมีอะไรหรอ?"

    "ฉันอายุมากกว่านาย  นายต้องเรียกฉันว่าพี่คุณเข้าใจมั้ย"

    "ทำไมฉันต้องเรียกนายว่าพี่ด้วยห๊ะ"

    "เพราะนี่คือคำสั่ง ถ้านายไม่ทำตามที่ฉันสั่งฉันจะ.."

    "จะ อะไรห๊ะ"

    "จะทำให้นายมาอยู่กับฉันไงหล่ะ ถ้าไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ 555555"

    "คิดว่าฉันกลัวรึไง อย่ามาขู่ฉันซะให้ยาก"

    "ฉันไม่ได้ขู่ ฉันทำจริงแน่ถ้านายไม่ทำตามที่ฉันบอก เรียกฉันว่าพี่คุณซะ!!"

    คนบ้าอะไรเอาแต่ใจตัวเองชะมัด บ้าอำนาจ แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกกลัวนายด้วยนะ ทำไมฉันถึงต้องเชื่อนายทำตามที่นายบอก ทำไมกันนะ คนๆนี้ทำไมถึงสามารถทำให้เราเชื่อได้ แล้วทำไมกันนะ........

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×