คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Boyfriend 2. ตัวช่วย
อัพต่อแล้วจ้า ^^
2.
ตัวช่วย
“ล้าล่าลา ~” เสียงฮัมเพลงสบายอารมณ์ของยองมินที่กำลังเดินนำกวังมินลงบันไดหอพักโรงเรียนใหม่มาทำเอากวังมินส่ายหัวด้วยความเอือมระอาในความบ้าเห่อของพี่ตัวเองทั้งที่ตอนแรกไม่อยากมาแท้ๆ
“กวังฉันว่าโรงเรียนนี้ก็ดีน่ะบรรยากาศก็ดี ทัศนียภาพก็ดี ^^” ชวนน้องแฝดของตัวเองพูดเพราะตั้งแต่เดินออกห้องมากวังมินไม่พูดอะไรซักคำ
“อืม ดี” ตอบสั้นๆแล้วเดินลัดหน้านำลงไปก่อนยองมินทำเอาคนถามงงไปเลย
“มันเป็นไรว่ะ -?-“ ยองมินเกาหัวตัวเองแบบงง งง แล้วรีบเดินตามกวังมินไป
ง่า ~ เมื่อไหร่ดงฮยอนฮยองจะมาซ่ะทีน้าอยากเจอจังเบื่อขี้หน้ายองเต็มทนแล้ว
ที่แท้ก็กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่นี้เอง คิคิ
“ยองเดี๋ยวนายเดินไปก่อนเลยน่ะฉันจะไปเข้าห้องน้ำ” กวังมินเอ่ยบอกยองมินขณะกำลังจะเดินถึงห้อง
“อืมๆเร็วล่ะฉันไม่มีเพื่อน” ยองมินสั่งกวังมินแล้วเดินไปห้องทันทีทางกวังมินก็แยกไปเข้าห้องน้ำและในระหว่างทางที่ยองมินกำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง
“โว้ย!!! ปล่อยฉัน ปล่อยซิโว้ยไอ้พวกบ้า” เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังมาจากต้นทางเดินยองมินเลยหันไปดูก็พบกับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งกำลังถูกหิ้วปีกซ้ายขวาจากชายชุดดำสองคนแล้วข้างๆเป็นดงฮยอนพี่ที่สนิทกับเค้านั้นเอง
“มินวูนายเงียบๆเถอะน่าคนมองกันหมดแล้ว” ดงฮยอนเอ่ยปรามมินวูเบาๆเพราะตอนนี้นักเรียนต่างกรู่มาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่!! ถ้าอยากให้หยุดก็พาผมออกไปจากที่นี่ผมไม่อยากอยู่ที่นี่ ปล่อย!!!” มินวูดิ้นไปมายังกับถูกน้ำร้อนลวกจนยองมินที่เห็นเกิดอาการสงสารขึ้นมา
น่าสงสารจังทำไมต้องรุนแรงกับคนตัวเล็กๆแบบนั้นด้วยน่ะ TT (พ่อพระเข้าสิง)
“ไม่ได้น่ะนายต้องเรียนที่นี้ตามที่อาซึงฮยอนสั่งน่ะมินวู” ดงฮยอนพยายามพูดอย่างใจเย็นเพราะเค้ารู้ดีว่าเวลามินวูโกรธอะไรก็เอาไม่อยู่
“ไม่! ไม่! ได้ยินมั้ยว่าไม่!!!!” ตะโกนสุดเสียงแล้วถีบขาไปมาเพราะเค้าตัวเล็กจึงทำให้การ์ดล็อคเค้าอย่างสบายๆยองมินเห็นท่าไม่ดีเลยจะเดินเข้ามาดูแต่..........
“โป๊ก!!!”
“โอ้ย!!!” รองเท้าผ้าใบราคาสุดแพงของมินวูลอยละลิ่วมาตกอยู่กลางหน้าผากของยองมินจังๆ
“ยองมิน O[]O” ดงฮยอนดูตกใจกับเหตุการณ์แต่ตัวต้นเหตุกลับยิ้มเยาะสะใจซ่ะเหลือเกิน
“นาย!!” ยองมินเดินกำรองเท้าของมินวูแน่นด้วยความแค้นในใจทำคนเค้าเจ็บแล้วยังมายิ้มสมน้ำหน้าอีกจากตอนแรกสงสารแต่ตอนนี้เกิดหมั่นไส้แปลกๆแล้วซิ
“หึ~ เจ็บมากมั้ยน่ะ” เป็นคำถามที่ดีมากแกลองมาโดนเองมั้ยล่ะ ยองมินคิด
“นิ~ ไอ้เตี้ยนายลองมาโดนเองมั้ยล่ะจะได้รู้ว่าเจ็บหรือไม่เจ็บน่ะ - -*” ยองมินว่าเค้าให้พร้อมกับจ้องหน้ามินวูเขม็งมินวูก็ไม่ยอมแพ้จ้องตอบเช่นกันจนตอนนี้จากที่เคยโวยวายกลับเงียบแล้วมาเล่นสงครามสายตากับยองมินแทนดงฮยอนเห็นท่าไม่ดีเลยรีบผละไปตามกวังมิน
“นายเรียกฉันว่าไงน่ะ” มินวูถามเสียงเย็น
“ไอ้เตี้ย แล้วไง” ยองมินก็ไม่ยอมทวนให้ฟังชัดแจ๋ว
“อยากตายรึไง” กดเสียงต่ำพร้อมกับเขม็งตาดุใส่แต่มีเหรอคนอย่าง โจว ยองมินจะกลัว
“ถ้าฆ่าฉันได้ก็เอาดิ” ยักคิ้วกวนใส่มินวู
“นาย!!!!!” มินวูสุดจะทนผลักยองมินจนกระเด็นแล้วรีบสาวเท้าเข้าไปกะจะซัดซัดหมัดสองหมัด
“โป๊ก!!!”
“โอ้ยย!! ไอ้ตุ๊ด” รองเท้าผ้าใบคู่งามของมินวูที่เคยลอยมาใส่หัวยองมินแต่บัดนี้กลับลอยมาอยู่บนหัวของมินวูแทนด้วยนักแม่น โจว ยองมินนั้นเอง
“^_______^ สะใจ 555+” ยองมินหัวเราะชอบใจกับผลงานของตัวเอง
“นาย นาย” มินวูพูดไม่ออกแต่ที่จริงช็อคมากกว่าเพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครเอารองเท้ามาเกวี้ยงหัวเค้าแบบนี้มาก่อนไม่เคยมีใครมาว่าเค้าเตี้ยเลย (ทั้งที่อยากว่าใจจะขาด) แต่กลับโดนไอ้หน้าหวานที่ยืนกอดอกยิ้มหน้าบานตรงหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทำซ่ะงั้น
“ยอง!! ทำอะไรน่ะ” ก่อนที่จะมีการฆาตรกรรมเกิดขึ้นเสียงกวังมินก็ดังมาขัดซ่ะก่อนโดยมีดงฮยอนวิ่งตามมา
“แฮกๆเร็วชะมัด” เสียงหอบมาหยุดอยู่ข้างหลังของกวังมิน
“ก็ฮยองแก่แล้วนิ ^^ ยองนายจะทำอะไรน่ะ” กวังมินหันมาพูดทะเล้นใส่ดงฮยอนก่อนจะกลับมาตีหน้าขรึมใส่ยองมินแทน
“^_____^ ป่าวนิไม่ได้ทำไรเล๊ยย” ล่อเสียงสูงมาเชียวใครเชื่อก็บ้า
“อย่าก่อเรื่องนักได้มั้ยนายพึ่งมาน่ะอยากให้แม่รู้รึไงยอง” กวังมินได้ทีเริ่มสวดยองมินทันที
นี่ตูพี่มันหรือลูกมันว่ะเนี่ย -,.-
“โด่~ กวังก็ไอ้เตี้ยนี่มัน”
“หยุดเลยอย่ามาเถียง ผมต้องขอโทษแทนพี่ผมด้วยน่ะครับ ^^” กวังมินทำเสียงเข้มใส่ยองมินก่อนจะหันไปขอโทษมินวูที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่
“อืม ฉันไม่เอาความนายแต่พี่นายฉันไม่ปล่อยไว้แน่” มินวูพูดฝากแค้นไว้ก่อนจะเดินด้วยรองเท้าข้างเดียวกลับไป
“เฮ้~ ไอ้เตี้ยรองเท้าน่ะรองเท้าจะเอามั้ยไม่เอาจะเอาไปให้หมาที่บ้านกัดเล่น ^__^”
“นายเอาไปกัดเองเลยไป๊ ไอ้ตุ๊ด!!”
“5555555555+ สะใจโว้ย!! ชิ~ รู้จักยองมินคนนี้น้อยไปแต่เอ๊ะ! ตุ๊ดเหรอ กร๊าซซซ ไอ้เตี้ยหมาเลียตูด” ยองมินตะโกนด่ากลับมินวูไปเพราะเค้าโดนมินวูหลอกด่าอ่ะเดะ T^T
“ยอง TT” กวังมินทำท่าจะร้องไห้กับความดื้อของพี่ตัวเองแล้งเดินคอตกเข้าห้องไปเหลือแต่ดงฮยอนกับยองมินที่ยังอยู่หน้าห้อง
“อิอิ นายแน่มากยอง” ดงฮยอนยักคิ้วใส่ยองมินแล้วเดินยิ้มออกไป
ฉันรู้วิธีทำให้มินวูกลับมาเป็นคนเดิมแล้วล่ะ หึหึ~ มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่จำทำให้มินวูกลับมาสดใส น่ารักเหมือนเดิมคนเดียวเท่านั้น ยองมิน!!!
ยองมินนี่กวนจริงๆ อิอิ มาต่อแล้วน่ะเคอะ
แต่ตอนนี้อาจจะแปลกๆไปหน่อยเพราะไรเตอร์รู้สึก
มึนๆถ้าอยากให้ตอนต่อไปเปงไงก็รีเคซบอกกันได้น่ะค่ะ (ที่จริงคิดไม่ออก 55+)
อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่แต่ก้ออย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนน่ะค่ะจะพยายามให้ดีอีกค่ะ
ขอบคุณคอมเม้นต์น่ะค่ะ (ถึงจะน้อยมากก้อตาม) แต่ก้อดีใจ ^^ อ่านแล้วเม้นต์น่ะค่ะ
โบนัสสึ
เอากล้ามล่ำๆของลีดกับจองมินมาฝาก กร๊ากกกกก
ความคิดเห็น