ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ BoyFriend ] Evil Lovely ร้ายนักไม่รักได้ไง !!

    ลำดับตอนที่ #5 : Boyfriend 3. สลับตัว

    • อัปเดตล่าสุด 10 ก.ค. 54



    3.

    สลับตัว








    No Minwoo ~ ~


    หลังจากที่ผมโดนสั่งจากพ่อของผมให้มาอยู่โรงเรียนประจำชายล้วนที่เดียวกับดงฮยอนฮยอง ผมกับฮยองรู้จักและสนิทกันดีเค้าจะคอยให้คำปรึกษาผมตลอดและวันนี้เค้าก็มารับผมย้ายมาอยู่โรงเรียนใหม่โดยที่พ่อของผมไม่เคยที่จะมาเหลียวแลหรือมาส่งผมเลยแต่ก็น่ะผมชินแล้วล่ะแต่พอมาก็มีเรื่องให้หน้าปวดหัวกว่าคือไอ้หน้าสวยคนเมื่อกี้ที่กล้าเอารองเท้ามาปาหัวผม
    -_-++


    “มินวู อยู่นี้เองพี่ตามหาซ่ะทั่ว” ดงฮยอนฮยองเดินเข้ามาหาผมดูจากสีหน้าพี่เค้าไม่แสดงออกถึงความเป็นห่วงเลยซักนิดคงจะขำที่ผมโดนหักหน้าซ่ะมากกว่า

    “นายไม่เป็นไรใช่มั้ย”  เป็นซิเจ็บมากด้วยคิดแล้วแค้น - -*

    “เป็นซิฮยองโดนเต็มๆแบบนั้น” ผมจึงตอบกลับไปแบบเซ็งๆ

    “55+ ก้อน่ะนายไปทำยองก่อนนิ”

    “นี่ฮยองเข้าข้างไอ้หน้าตุ๊ดนั้นเหรอ” ผมเริ่มโวยวายทำไมฮยองเค้าต้องไปเข้าข้างไอ้หน้าตุ๊ดนั้นด้วยน่ะทั้งที่ผมเป็นน้องแท้ๆ - -^

    “ฮึ~ เอ่อๆแล้วนี่นายจะไม่โทรไปบอกอาซึงฮยอนหน่อยเหรอว่าถึงแล้วน่ะ”

    “ไม่จำเป็น” ดงฮยอนฮยองพูดถึงพ่อผมขึ้นมาผมไม่คิดจะติดต่อกลับหาเค้าด้วยซ้ำดีเหมือนกันย้ายมาอยู่ไกลๆจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันอีก

    “นายนี่น้าเอ่อเดี๋ยวนายขึ้นห้องไปก่อนเลยน่ะแล้วรูมเมทนายจะตามไปทีหลัง”

    “ใครรูมเมทผมไม่ต้องการ” ทำไมผมต้องมีรูมเมทด้วยน่ะผมอยากจะอยู่คนเดียวมากกว่า

    “เหอะน่าถ้านายมีรูมเมทนายจะได้มีเพื่อนไงล่ะไม่ดีรึไง” ฮยองยังเกลี่ยกล่อมผมต่อไปแต่ดูจากรอยยิ้มมันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ

    “ผมไม่ต้องการ” ผมตอบสั้นๆแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีเฮ้อ~ รูมเมทอีกแล้วเป็นใครก็ช่างแต่อย่ามาวุ่นวายกับผมก็พอ

     

     


    หลังจากที่มินวูเดินออกไปแล้วดงฮยอนก็รีบต่อสายหาใครบางคนทันที


    “ฮะโหล
    !! กวังเหรอมาหาพี่ที่โรงอาหารหน่อยซิ”

    [อืมๆแล้วเอายองไปด้วยมั้ย] ปลายสายตอบกลับมา

    “ไม่ต้องๆมาเงียบๆอย่าให้ยองรู้ล่ะพี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะ^^

    [เรื่องอะไรอ่ะฮยอง]

    “เหอะน้ารีบมาน่ะ”

    [ฮ่ะๆ]


    พอต่อสายหาแฝดน้องเสร็จก็เริ่มต่อสายหาอีกคนทันที


    “จองมินนายอยู่กับฮยอนซองรึเปล่า” ดงฮยอนเริ่มบทสนทนา

    [อืมนั่งหน้าแมวอยู่ข้างๆแหละนายมีไรเหรอ]

    “นายกับมันมาหาฉันที่โรงอาหารหน่อยน่ะ”

    [ได้ๆ]

    นั่งยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียวเมื่อแผนที่ตัวเองวางไว้กำลังจะก้าวหน้าไปอีกขั้นหนึ่งแต่คงต้องให้อีกสามคนที่เหลือช่วยแล้วล่ะ รออยู่ซักพักกวังมิน จองมินกับฮยอนซองก็มาถึง

    “แกเรียกพวกฉันมาทำไมว่ะ” ฮยอนซองเปิดปากถาม

    “คือว่าอย่างงี้”

     



    “ไม่อ่ะ
    !! ไม่มีทางงงงงง” (ลากเสียงยาวเพื่ออารมณ์) กวังมินเมื่อรู้ถึงแผนที่ดงฮยอนจะให้ช่วยถึงกับทำหน้ายังกับจะตายทันทีต่างจากจองมินกับฮยอนซองที่ดูเห็นด้วยสุดๆ

    “น่านะนะนะกวังช่วยพี่หน่อยเถอะ TT” ทำหน้าตาหน้าสงสารออดอ้อนกวังมิน

    “จะบ้ารึไงให้ผมมานอนกับฮยองแล้วให้ยองไปอยู่กับมินวูที่พึ่งจะฆ่ากันตายเนี่ยน่ะ บ้าไปแล้ว O[]O

    “โถ่ ~ T^T กวังช่วยหน่อยน่ะพี่คิดว่ายองมินจะทำให้มินวูกลับมาเป็นคนเดิมได้น่ะ^^” ทำหน้าจะร้องไห้แล้วตบท้ายด้วยยิ้มแฉ่งจนกวังมินตามอารมณ์ไม่ทันเลยทีเดียว    จะเอายังไงกันแน่เนี่ย Y_Y

    “แต่ว่า”

    “กวังพี่ว่าก็ดีน่ะเพราะจากที่พี่ได้พบกับมินวูเค้าเป็นคนที่ดูจะเก็บกด มีเรื่องไม่สบายใจแต่บอกใครไม่ได้ดูไม่ร่าเริงเอาซ่ะเลยน่าสงสารออกน่ะ” จองมินช่วยพูดอีกแรงหนึ่งเผื่อกวังมินจะยอมใจอ่อนและก็ช่วยให้ดงฮยอนได้ใกล้ชิดกวังมินขึ้นอีกหน่อยดงฮยอนขยิบหาเป็นเชิงว่า “ช่างรู้ใจตูเหลือเกิน” เพื่อขอบใจยองมิน

    “แต่ว่า”

    “เชื่อพี่เค้าเถอะกวังมินลองดูก็ไม่เสียหายน่ะ^^” ฮยอนซองพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไปนานจนทุกคนหันมามองกันแทบไม่ทัน    ไอ้ใบ้มันพูดเว้ยเห้ย O_O

    “จริงเหรอฮ่ะฮยอนซองฮยอง” กวังมินถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกรอบ

    ^^ จริงซิ”

    “งั้นก็ได้ฮ่ะ^^” กวังมินยิ้มรับ

    “เย่!!!!!!! วู้ฮู้ ^__^” ดงฮยอนเผลอร้องดีใจเกินหน้าเกินตาจนจองมินต้องใช้เท้าเตะเชิงสั่งให้เพลาๆลงหน่อยเดี๋ยวไก่ตื่นหมดอันที่จริงดงฮยอนได้ประโยชน์สองเด้งคือ หนึ่งมินวูจะได้กลับมาเป็นคนเดิมซ่ะที (เหรอออ) ส่วนอีกข้อคือจะได้ใกล้ชิดกวังมิน

    “งั้นเดี๋ยวผมไปเอาของแล้วบอกยองก่อนน่ะฮะ” กวังมินทำท่าจะเดินออกไป

    “กวังอย่าบอกความจริงล่ะเก็บไว้ๆ^^” จองมินเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มตาหยีส่งไปให้กวังมินยิ้มแห้งๆแล้วรีบวิ่งออกมาทันทีพอห่างจากโรงอาหารแล้วกวังมินก็เหลียวซ้ายแลขวาดูรอบๆและ


    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ย๊ากกกกกกกขอกรี๊ดทีเหอะ อิอิจะได้ไปอยู่ห้องเดียวกับฮยอง อ๊ากๆๆๆ
    ^o^” กวังมินร้องดีใจพลางดิ้นกระแด่วๆไปมาจนนักเรียนแถวๆนั้นนึกว่าเค้าบ้า

    “รีบไปไล่ยองให้ไปไกลๆดีกว่า ^^(น้องอะไรช่างรักพี่เหลือเกิน เอิ๊ก - -w) กวังมินเดินตัวปลิวขึ้นห้องเพื่อที่จะได้บอกสารแกยองมินที่ไม่รู้อะไรเลยว่าหายนะกำลังมาถึงตัวเอง













    หิหิ ลงสองตอนก่อนคงไม่มีใครมารอฟิค
    ที่ไม่หนุกของไรเตอร์หรอกเนอะแต่ก้อยังจะอัพลง
    คึคึ เม้นต์ๆน่ะค่ะมีน้ำมาเยอะล่ะเดี๋ยวเนื้อจะค่อยๆตามมา 55+
    ขอบคุณคอมเม้นต์ค่า

    โบนัสสึ
     
    กวังขยิบตา กรี๊ดดดดดดด >< น่ารักกกก

    Ha.ha
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×