คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Boyfriend 1. โนว มินวู
1.
โนว มินวู
คฤหาสน์หลังใหญ่ที่มองดูภายนอกอาจจะคิดว่าข้างในต้องอบอุ่นและหน้าอยู่เป็นแน่แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้นสำหรับคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้
“ไอ้มินวูนี่แกจะก่อเรื่องไปถึงไหน !!” เสียงตะคอกลั่นจากชายวัยกลางคนที่กำลังเหลืออดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกชายของเค้าแต่อรกคนกลับเหยียดยิ้มสะใจซ่ะเหลือเกินที่พ่อของเค้าเป็นแบบนี้
“หึ ~ คุณคิดว่าไงล่ะ” มินวูพูดกลับเสียงเย็นชาคำเรียกที่ดูห่างเหินเหลือเกินสำหรับพ่อลูกคู่นี้แต่มันกลับชินสำหรับคนถูกเรียกซ่ะแล้ว
“นี่แกอย่ามากวนฉันบอกมาว่าทำไมแกต้องไปทำเรื่องบ้าๆพันนั้น” พูดเสียงเย็นกับคนตรงหน้าเค้ารู้สึกรับไม่ได้จริงๆที่ได้รับรายงานจากโรงเรียนว่าลูกของเค้าโดดเรียนทุกวันแถมยังไปมีเรื่องกับคนนั้นคนนี้ตลอด
“แล้วใครกันล่ะที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ไม่ใช่คุณหรอกเหรอไม่ใช่คุณหรอกเหรอที่ทำให้แม่ต้องตายที่ทำให้ผมไม่เหลือใครน่ะ ไม่ใช่คุณเหรอ ห๊ะ!!!” ตะคอกกลับจนคนถามนิ่งไปสายตาที่ดูเจ็บปวดและตัดพ้อของลูกตัวเองมันทำให้คนเป็นพ่อใจสั่นแต่ก็ต้องกลับมาทำเป็รนิ่งเหมือนเดิม
“ฉัน ฉัน”
“พูดไม่ออกล่ะซิเพราะเรื่องทั้งหมดเกิดมาจากคุณถ้าวันนั้นคุณไม่พายัยผู้หญิงสกปรกคนนั้นเข้ามาในบ้านแม่คงไม่ต้องเสียใจแม่คงไม่ต้องตรอมใจตาย” นึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมามินวูกลับไม่มีแรงที่จะยืนแต่ก็ต้องอดทนเพื่อทำให้คนข้างหน้าไม้เห็นความอ่อนแอของเค้า
“นี่แกอย่ามาก้าวร้าวกับฉันน่ะ ดีเก่งนักนิแกน่ะฉันจะส่งแกไปอยู่โรงเรียนประจำ”
“ไม่ !! ผมไม่ไปคุณไม่มีสิทธิ์มาบ่งการชีวิตของผม !!”
“ทำไมจะไม่มีฉันเป็นพ่อแกน่ะ”
“พ่อเหรอ เหอะ พ่อทำกับลูกทำกับภรรยาตัวเองแบบนี้ได้ยังไงนี่เค้าเรียกว่าพ่อเหรอ!!” ตะโกนลั่นแล้ววิ่งขึ้นไปช้างบนทันทีคนเป็นพ่อได้แต่ถอนหายใจเบาๆกับความไม่ลงตัวของเค้ากับลูกของเค้าตั้งแต่ภรรยาของเค้าจากไปมินวูก็กลายเป็นอีกคนทันทีจากคนที่ยิ้มเก่ง คุยเก่งกลับเป็นคนอารมณ์ร้าย ขี้โมโห เย็นชากับทุกๆคนนี่เค้าคงเป็นต้อนเหตุจริงๆซิน่ะ
มินวูพ่อขอโทษ มินฮวานผมขอโทษจริงๆถูกของมินวูถ้าวันนั้นผมไม่พาผู้หญิงคนนั้นเค้ามาคุณคงไม่ต้องเสียใจและจากผมกับลูกไปแบบนี้ น้ำตาลูกผู้ชายของซึงฮยอนค่อยๆไหลออกมาเมื่อคิดถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นคนก่อเอาไว้เค้าจะทำยังไงให้มินวูกลับมาเป็นคนเดิมได้น่ะ
~ ณ สนามบินอินชอน เกาหลีมีร่างบางสองคนที่เดินลากกระเป๋ามาตามทางระหว่างทางที่เดินก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมองพวกเค้าแล้วพากันซุบซิบจนสังเกตเห็นได้
“กวังพวกเค้าทำไมมองเราแปลกๆ” ยองมินกระซิบถามกวังมินที่อยู่ข้างๆกวังมินกวาดสายตามองรอบข้างแล้วก็เจอสายตาแปลกๆจริงๆ
“ไม่รู้ซิฉันว่ารีบเดินกันเถอะ” กวังมินกระซิบกลับไปแล้วรีบลากกระเป๋าให้เร็วขึ้นกว่าเดิมตอนนี้พวกเค้าได้มาอยู่ที่เกาหลีแล้วแม่ของพวกเค้าได้จัดการเรื่องโรงเรียนค่าใช้จ่ายไว้หมดทุกอย่างก่อนที่พวกเค้าจะมาถึงและเหตุผลที่คนมองสองหนุ่มก็เพราะด้วยหน้าตาที่เหมือนกันและความน่ารักของทั้งคู่แถมความหน้าสวยเกินชายของยองมินอีกทำเอาคนแถวนี้ใจหายกันเลยทีเดียว
“กวังแล้วโนงเรียนของเราที่ไหนอ่ะ” ยองมินถามกวังมินขณะที่กำลังรอแท็กซี่
“อ่า ~ เห็นม๊าบอกว่าเดี๋ยวจะมีคนมารับเราน่ะ” กวังมินตอบกลับไปแล้วสอดส่องหารถที่แม่ของเค้าให้มารับ
ปี๊น ปี๊น ~ เสียงแตรดังขึ้นพร้อมกัยรถสปอตส์สีดำเงาวับมาจอดตรงหน้ากระจกค่อยๆเลื่อนลงเผยให้เห็นผู้ชายผมแดงหน้าตาหล่อนั่งยิ้มอยู่
“ยองมิน กวังมินมาเร็ว ^^”
“ดงฮยอนฮยอง !!!” คู่แฝดประสานเสียงกันเรียกชื่อคนที่แม่ของเค้าให้มารับทันที
“ฮ่าๆ ใช่พี่เองมาเร็วๆ จองมินกับฮยอนซองรอพวกนายอยู่น่ะ ^^” ส่งยิ้มพิมพ์ใจกลับมาให้คู่แฝดยองมินกับกวังมินเวยรีบวิ่งขึ้นรถทันทีพวกเค้าอยากจะเจอพวกฮยองคนอื่นๆจะแย่ตั้งแต่ย้ายไปอเมริกาก็ไม่ได้เจอกันเลย
“ฮยองรู้ได้ๆงว่าเราจะกลับโซลกันน่ะ” ยองมินที่นั่งข้างคนขับเอ่ยถามขึ้น
“อิอิ รู้ซิแม่นายโทมาบอกน่ะ” ดงฮยอนยิ้มนิดๆ
“อ้อ ~ อ่าตื่นเต้นๆอยากเจอพวกฮยองไวๆจัง ^^” ยองมินดูลั้ลล้าเกินเหตุต่างจากเมื่อวานที่ไม่ยอมกลับมาเกาหลีจนกวังมินที่นั่งเบาะหลังแขวะขึ้น
“เฮ้ออ ~ เมื่อวานใครน้าค้านหัวชนฝาว่าจะไม่กลับโซลน่ะ”
“อะไร อะไรกวังใครกั๊นใครทำแบบนั้น” ยองมินขึ้นเสียงสูงแล้วทำหน้าไขสื่อจนดงฮยอนกับกวังมินอดขำไม่ได้
“ฮ่าๆๆ ^-^ ใครกันน่ะ” กวังมินยังไม่เลิกล้อ
“นิ !! หยุดพูดเลยน่ะไม่งั้นจะนอยด์ ชิ!!” คนวัยคานทองเข้าสิงยองมินอีกแล้วยองมินกอดอกแล้วทำปากจู๋แต่ถ้าใครเห็นต่างบอกว่าน่ารัก น่าหยิกมากกว่า
“อ่ะๆ ก็ได้ๆไม่ว่าแระ ชิ!! ตาแก่เอ้ย” กวังมินเลิกล้อยองมินแล้วนั่งเอนหลัง ดงฮยอนแอบขำในความเด็กของสองแฝดนี้จริงๆแล้วรถสปอตส์คันงามก็มุ่งหน้าไปสู่โรงเรียนที่คู่แฝดต้องมาอยู่
Ha.ha อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=615279&chapter=102#ixzz1R1zmXYLE
ความคิดเห็น