คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
Intro
~ เช้าวันเสาร์อันแสนสดใสแต่กลับเป็นวันที่น่าหดหู่ใจของคู่แฝดคู่นี้
“ไม่ !! ยังไงผมก็ไม่ไปเด็ดขาด”
“ใช่ !! ไม่มีทาง ม๊าอย่าหวัง”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่พอใจทำเอาคนเป็นแม่ที่ยืนหน้ายิ้มอยู่รีบหุบยิ้มแล้วหน้ามุ่ยลงทันทีทำไมการกล่อมไอ้เจ้าแฝดคู่นี้มันถึงได้ยากแบบนี้น่ะ
“โถ่ !! T^T ยอง กวัง ไปเถอะน่ะลูกม๊าไปสมัครและเตรียมการอะไรไว้หมดแล้วน่ะแล้วที่โรวเรียนที่เกาหลีก็เป็นที่เดียวกับที่ ดงฮยอน ฮยอนซองกับจองมินเรียนอยู่ด้วยน่ะ ^^” ผู้เป็นแม่ยิ้มใจดีสู้เสือแฝดสองคนที่นั่งหน้ามุ่ยไม่พอใจอยู่เธอพยายามพูดดีๆเพื่อเกลี่ยกล่อมลูกของเธอให้ไปเรียนที่เกาหลีครอบครัวของเธอย้ายกันมาอยู่ที่อเมริกาตั้ง 3 ปีกว่าเพราะธุรกิจที่ทำจะต้องโยกย้ายไปมาไม่อยู่เป็นที่เป็นทางเธอเลยไม่อยากให้ลูกตะลอนๆตามเธอไปมาเหมือนเมื่อก่อนอีก
“จริงเหรอฮ่ะ ^^” ดูเหมือนกวังมินจะมีอาการสนใจขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อเหล่าฮยองของเขาแต่กับยองมินกลับไม่เป็นผลร่างบางหน้าสวยยังนั่งหน้าบูดเหมือนเดิม
“จริงซิจ๊ะ ^^ กวังมินลูกตกลงใช่มั้ยเอ่ย” เธอถามย้ำลูกชายอีกครั้งกวังมินเป็นคนที่กล่อมง่ายที่สุด ไม่ดื้อและดูมีความคิดมากกว่ายองมินเยอะถึงจะเป็นน้องที่คลานออกมาที่หลัง 6 นาทีก็ตาม
“ไม่รู้ซิฮ่ะแล้วแต่ยองมันอ่ะ” มุ่ยหน้าไปทางพี่แฝดของตัวเองที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
“ยองมินอา ~” เรียกลูกชายเสียงหวานจนยองมินที่นั่งอยู่รู้สึกขนลุกทันที
“ม๊าอา ~ ยองไม่อยากไปอ่ะไม่ไปไม่ได้เหรอให้ไปกับม๊าไม่ได้เหรออ่ะหรือส่งไปอยู่กับป๊าที่อังกฤษก็ได้อ่ะ” ยองมินต่อรองเพื่อที่จะไม่ได้กลับไปเกาหลีที่เค้าไม่อยากไปเพราะมีประวัติศาสตร์ที่ไม่น่าจดจำอยู่ที่นั้นน่ะซิ
“ไม่ได้ๆ จ๊ะเพราะพ่อม๊าไปญี่ปุ่นอยู่แค่เดือนกว่าก็จะบินไปทำงานที่เดียวกับป๊าแล้วแล้วถ้าลูกๆไปด้วยการเรียนก็บกพร่องกันพอดีซิจ๊ะ” เธอค่อยๆพูดอย่างใจเย็นพยายามยกเหตุผลร้อยแปดมากล่อมลูกชายหัวดื้อของเธอ
“แงะ T^T ม๊าอา ~” ทำหน้าจะร้องไห้ส่งไปให้แม่ตัวเองจนกวังมินที่นั่งข้างๆอดขำไม่ได้
เด็กหนอเด็กตัวโตซ่ะเปล่ายนี่เหรอเนี่ยพี่ฉัน หึหึ!!
“ยองที่ม๊าพูดก็ถูกน่ะเราจะเสียการเรียนเปล่าๆสู่ไปเรียนที่เดียวเลยไม่ดีกว่าเหรอแล้วจะได้เจอพวกฮยองด้วยไง ^^” ช่วยแม่ตัวเองพูดอีกแรง
“ใช่ๆกวังพูดถูกน่ะยองมินอา ~ เชื่อแม่น่ะลูก” ลูบหัวกลมๆสีทองของลูกตัวเองเบาๆ
“แต่ว่า”
“เลิกทำตัวเป็นเด็กไร้เหตุผลซ่ะทีน่ายองตัวโตซ่ะเปล่า” กวังมินแขวะเข้าก่อนที่ยองมินจะอ้อนแม่อีก
“ไอ้แก่กวังนี่นายหลอกด่าฉันเหรอฮ่ะ!!” ยองมินทำเสียงเข้มขู่กวังมินทื่บังอาจมาหลอกด่าเค้า
นี่ฉันพี่แกน่ะไอ้น้องทรพี - -*
“ใช่ !! แล้วไงจะทำไรฉันฮ่ะ ~ แบร่ :p” แลบลิ้นใส่ยองมินเพราะรู้ว่ายองมินไม่ทำอะไรเค้าอยู่แล้วเวลามีแม่อยู่ด้วย
“ไอ้ !! ฮึ่ย ~ เดี๋ยวเหอะนาย”
“อะ อ่ะ ตกลงจะไปกันใช่มั้ยจ๊ะ^^” รีบยกมือห้ามทับลูกแฝดของตัวเองแล้ววกกลับมาถามเรื่องที่ค้างไว้อยู่
“ครับ ผมจะไปเกาหลี ^^” กวังมินขานรับอย่างเต็มใจ
“ตกลง ชิ!!” ยองมินพูดหวนๆแล้วสะบัดก้นออกไปทันทีกวังมินกับแม่ของเค้ารีบหันหน้ามายิ้มให้กันแห้งๆเป็นแนวสื่อว่า โดนงอนอีกแล้ว TT สำเร็จไปอีกขั้นที่กล่อมลูกให้ไปเรียนได้แต่มีงานใหม่เข้ามาคือต้องหาวิธีง้อยองมินเพราะถ้ายอง มินนอยด์เมื่อไหร่ได้เรื่องแน่
เม้นต์ๆกันหน่อยน่ะค่ะอาจไม่ดีเท่าไหร่ก้อตาม
คำไหนพิมผิดเม้นต์บอกได้ค่ะ
Ha.ha อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=615279&chapter=102#ixzz1R1zmXYLE
ความคิดเห็น