[SNSD fic] Match...เรานั้นคู่กัน (yuri)

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2

ภายในห้องเรียน ปีสองห้องหนึ่ง

“ฮโยยอนฝากหนังสือมาคืนน่ะ”
เจสสิก้ารับหนังสือที่เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกคืนมาจากยูริ
ฮโยยอนที่ยูริพูดถึงนั้น เจสสิก้ารู้จักแค่เพียงชื่อและหน้าตาเท่านั้น
แต่ก็ต้องทำเนียนเออออไปตามเรื่อง เนื่องจากยุนอาชี้แจงเรื่องแผนสื่อรักให้ฟังแล้ว

“ขอบใจนะ”
เจสสิก้าพลิกหนังสือนิยายเล่มที่อยากอ่าน ซึ่งกำลังเก็บเงินซื้ออยู่ในขณะนี้
จนลืมคำแนะนำของยุนอาที่ให้ชวนยูริคุยไปซะได้

“เรื่องนี้น่ะสนุกมากเลยเนอะ ฉันชอบที่สุดเลย”
คำเอ่ยทักของยูริเรียกความสนใจให้เจสสิก้าหันไปมองก่อนจะส่งยิ้มให้
จะให้ตอบไงดีล่ะ เล่มนี้น่ะยังไม่เคยอ่านเลย...เจสสิก้าจึงได้แต่ยิ้มรับ

“เย็นนี้ ไปเดินร้านหนังสือกันมั้ย”
เจสสิก้าเอ่ยปากชวนยูริ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเจสสิก้ามักไปร้านหนังสือเป็นประจำอยู่แล้ว

“งั้นเจอกันตอนเลิกเรียนที่หน้าประตูโรงเรียนนะ”
ยูรินัดหมายเรียบร้อย ก็ขอตัวกลับ ในใจรู้สึกยินดีที่เจสสิก้าชวน

“ท่าทางจะไปได้สวยนะ”
ยุนอาพูดกับซอฮยอนที่พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะเดินไปติดตามผล

“ซอฮยอน...”
ทิฟฟานี่เห็นคนรักมาหาแทบจะกระโดดเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง

“ทำรายงานเสร็จแล้วเหรอ”
“ยังค่า แต่ทนคิดถึงไม่ไหวเลยแวะมาหา”
ซอฮยอนจับมือทิฟฟานี่มากุมไว้ แล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะส่งสัญญาณทางสายตา
ให้ยุนอาเข้าไปติดตามผลจากเจสสิก้าว่าคุยกับยูริได้ความว่าอย่างไรบ้าง

“พี่สิก้า...”
ยุนอาแย้มยิ้มเรียกเจสสิก้าด้วยเสียงเบาให้เดินมาหาเพื่อพูดคุยด้วย

“มาเอาหนังสือคืนเหรอ ฉันยืมอ่านก่อนได้มั้ย”
“ได้สิ แต่ถนอมหน่อยนะ เล่มนี้ฉันรักมากเลย”

“ของยุนอาเหรอ”
ยุนอาพยักหน้ารับ ในเมื่อฮโยยอนอยากได้หนังสือนิยายดี ๆ สักเล่ม
ยุนอาจึงจำเป็นต้องให้ยืมหนังสือนิยายเล่มที่ดูดีที่สุดไปใช้ประกอบฉาก

“ชอบอ่านนิยายเหมือนกันเหรอ ไหนบอกว่าชอบฟังเพลง”
“อ่านบ้างค่ะ เล่มนี้พี่แทยอนซื้อให้น่ะ”

“รักมากเพราะแทยอนซื้อให้เหรอ งั้นฉันไม่ยืมก็ได้”
เจสสิก้ายื่นหนังสือคืนให้กับยุนอา แต่ยุนอาก็ไม่ยอมรับไว้

“ไม่เป็นไร ๆ ยืมได้ค่ะ...ว่าแต่เมื่อกี้คุยอะไรกันบ้างเหรอ”
“คุยเรื่องหนังสือ แล้ว...ชวนยูริไปร้านหนังสือเย็นนี้น่ะ”

“เยี่ยมเลย ๆ...แผนการต่อไปก็คือ...เดทแรกสุดประทับใจ”
ยุนอาอธิบายแผนการเดทที่จะมีการไปนั่งจิบน้ำชากันด้วย

“นึกว่าจะต้องจบด้วยจูบกันหน้าประตูบ้านซะอีก”
เจสสิก้าเอ่ยถามตามสเตปหนังรักที่เคยดูมา ในเมื่อจัดฉากซะให้อารมณ์นั้น

“อันนี้ขึ้นกับความสามารถของพี่เองล่ะค่ะ”
ยุนอาแย้มยิ้มออกมา บางคู่ก็จบตามสเตปนั้นซึ่งก็ถือว่าเป็นงานง่ายเลยล่ะ

“ความสามารถฉันไม่ถึง ฉันไม่เคย...จูบใครน่ะ ยุนอาสอนได้มั้ยล่ะ”
เจสสิก้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบาจนยุนอาต้องเงี่ยหูฟัง

“จะบ้าเหรอคะ ของแบบนี้ใครเค้าสอนกัน เดี๋ยวอารมณ์มันถึงก็ได้เองแหละ”
ยุนอาใส่เป็นชุดแบบไม่ยั้ง หน้าแดงขึ้นมาเมื่อเอ่ยปากพูดจบ

“ฉันล้อเล่นน่า...แล้วจะแหกปากให้ได้ยินทั้งโรงเรียนรึไง”
เจสสิก้าเริ่มเขินเมื่อเพื่อน ๆ หันมามองเป็นตาเดียวกัน

“คุยอะไรกันเหรอ”
ทิฟฟานี่ที่คุยงุ้งงิ้งกับซอฮยอนสองคน เริ่มสนใจเพื่อนรักที่คุยกับยุนอา

ร้อยวันพันปีที่ผ่านมา ไม่เคยเห็นเจสสิก้าจะพูดคุยกับใครนาน ๆ
ยิ่งยุนอาด้วยแล้ว แทบจะไม่เคยรู้จัก จู่ ๆ มาวันนี้คุยกันซะนานเชียว

“เรื่องหนังสือนิยายน่ะค่ะ พี่แทยอนเค้าถามฉันมาแล้วฉันตอบไม่ได้
ฉันเลยต้องขวนขวายหาข้อมูลให้คุณพี่สุดที่รักสักหน่อย”

ยุนอาตอบคำถามของทิฟฟานี่ให้หายข้องใจ
ซอฮยอนลากทิฟฟานี่ไปคุยเป็นการส่วนตัวต่อ
เพื่อเปิดโอกาสให้ยุนอาได้คุยกับเจสสิก้าตามแผนที่ตกลงกันไว้

“คำก็แทยอน สองคำก็แทยอน ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงเหรอ
ไม่ได้ชอบเค้าบ้างรึไง เรื่องตัวเองทำไมไม่จัดการให้เรียบร้อย
ก่อนที่จะเจ้ากี้เจ้าการจัดการเรื่องคนอื่นน่ะ ชอบก็บอกเค้าไปสิ”
เจสสิก้าเอ่ยปากถาม น้ำเสียงฟังดูไม่พอใจนัก รู้สึกว่ายุนอาช่างปากแข็งจริง ๆ

“ยุ่งอะไรด้วยเล่า มันเรื่องของฉัน”
ยุนอาเอ่ยบอก แล้วยิ้มกวนประสาทเจสสิก้า
เอาคืนเรื่องที่เคยโดนเมินเมื่อคราวก่อน

“ไม่ยุ่งก็ได้...ไม่อยากยุ่ง ไม่ได้คิดจะยุ่ง ไม่อยากรู้”
เจสสิก้ากำหมัดแน่น ก่อนจะเดินกระแทกเท้าไปที่โต๊ะของตัวเอง

ทว่ายุนอาจับมือรั้งเอาไว้ก่อน
เจสสิก้าหันมองมือที่ยุนอากุม ทำให้ยุนอารีบปล่อย

“เข้าใจอารมณ์ฉันรึยังล่ะ วันนั้นฉันถามพี่ดี ๆ พี่ตอบฉันแบบนี้นี่”
ยุนอาพูดก่อนจะไม่มีโอกาสพูด รู้สึกผิดนิดหน่อยที่กวนประสาทเจสสิก้า

“ฉันกับพี่แทยอนไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น
ถ้าฉันกับพี่แทยอนชอบกันจริง คนในชมรมไม่ปล่อยเราลอยนวลอยู่หรอก”
ยุนอากระซิบคำว่าคนในชมรมเบาลงหน่อย เพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน

“มีอะไรอีกรึเปล่า ฉันจะไปหอสมุดแล้ว”
เจสสิก้าถามขึ้น หมดอารมณ์จะคุยกับยุนอาแล้ว

“ไม่มีแล้วค่ะ ฉันเองก็จะไปหอสมุด เดินไปด้วยกันมั้ย”
แม้ไม่ค่อยอยากคุย แต่เจสสิก้าพยักหน้ารับตามคำชวนของยุนอา
ก่อนจะขอตัวไปหยิบหนังสือเอาไปอ่านที่หอสมุด

“ซอฮยอน...ไปกันได้แล้ว ก่อนที่ซูยองจะกินหัวพวกเรา”
ยุนอาเดินไปกอดคอซอฮยอนลากออกห่างทิฟฟานี่ก่อนที่จะหอมแก้มทิฟฟานี่

“อย่าแกล้งกันงี้สิ”
ซอฮยอนสะบัดมือยุนอาออกจากไหล่ตัวเอง
ทิฟฟานี่ยิ่งเขินหน้าแดงที่ถูกแกล้งด้วย

“อย่าสวีทมาก ฉันจะสำลักความหวานตายแล้ว”
ยุนอาปรายตามองเจสสิก้าที่หอบของออกมายืนรอแล้วจึงลากซอฮยอนมาหา

“แกเดินไปก่อนได้มั้ย ฉันขอคุยกับที่รักฉันอีกสักสามนาที”
ซอฮยอนตะปปมือยุนอาที่ดึงแขนเสื้อตัวเองไว้ใ
ห้ปล่อยออกแล้วเดินไปกอดไหล่คนรัก

“รีบตามไปนะ ไม่งั้นแกโดนแหวกอกแน่”
“นึกว่ากลัวรึไง”
ซอฮยอนแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ยุนอาที่เดินไปพร้อมกับเจสสิก้าก่อนจะหันไปหาทิฟฟานี่

“เย็นนี้จะรีบมารับนะคะ พี่ฟานี่ที่รัก”
ซอฮยอนหอมแก้มทิฟฟานี่ทีนึงก่อนจะยิ้มหวานให้

“ซอจู ยุนอาเค้าจีบสิก้าเหรอ”
“ยุนอาหัวใจเป็นหิน ไม่รักใครง่าย ๆ หรอก”
ซอฮยอนพูดพลางลูบผมทิฟฟานี่เล่น
ไม่อยากจะไปประชุมชมรมเลยแต่ก็ต้องขอตัวไป

.
.
.
.

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
ยุนอาต้องเฝ้าติดตามผลการเดทเพียงคนเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่า
ซูยองกับซันนี่ไปเดท ยัดเยียดภาระงานการติดตามผลให้ยุนอาทำคนเดียวซะงั้น

“ยูริ กำลังจะไปแข่งเต้นใช่มั้ย...ฉันชอบยูริตอนอยู่บนเวทีมากเลย”
เจสสิก้าเอ่ยปากชวนคุยตามคำแนะนำของยุนอา ทำเอาคนถูกชมยิ้มเขิน

“อือ...ถ้างั้นสิก้าต้องไปเชียร์ฉันนะ”
“ฉันไปเชียร์ยูริทุกครั้งอยู่แล้วล่ะ”
ประโยคสนทนาจบลง แต่ละคนต่างก็นิ่งเงียบไป พยายามคิดหาคำพูดคุยต่อ

“ยูริ...เรียนเต้นมาด้วยรึเปล่า หรือว่าฝึกเอาเอง”
“ฉันเรียนเต้นด้วยน่ะ...”
สองคนนี้คุยกันไปเรื่อยเปื่อย พูดกันคนละประโยค เว้นไปนานกว่าคุยกันอีก

แต่ทว่าระยะห่างระหว่างประโยคลดลงเรื่อย ๆ จนคุยกันสนุก
จนกระทั่งมาถึงร้านหนังสือ เจสสิก้าเลือกเดินไปมุมนิยายเป็นอันดับแรก
ต่างก็พูดคุยกันถึงหนังสือที่กำลังเลือกหามาอ่าน และแนะนำหนังสือให้กัน

ยุนอามองสองคนคุยกัน ยิ้มกันแล้วรู้สึกว่าแผนการกำลังไปได้สวย
คาดคะเนว่าคู่นี้คงจะจบลงด้วยการคบกันในอีกไม่กี่วันข้างหน้าก็เป็นได้
แทบทุกคู่ที่ผ่านมานั้น ไม่มีคู่ไหนใช้เวลาเกินสัปดาห์ บางคู่วันเดียวซะด้วยซ้ำ

.
.
.
.

“เป็นไงบ้างคะ ราบรื่นดีมั้ย”
ยุนอาเดินเข้าไปหาเจสสิก้าเมื่อเห็นยูริแยกไปอีกทางแล้ว

“อือ...ยูริคุยสนุกดี”
เจสสิก้าตอบคำถามพร้อมรอยยิ้ม มองยุนอาที่พยักหน้ารับสีหน้าพอใจ

“ว่าแต่...เค้าไม่อาสาไปส่งพี่ที่บ้านเหรอ”
ยุนอาเอ่ยถาม รู้สึกว่ายูริค่อนข้างจะบื้อไปนิด ในเมื่อชอบกันก็น่าจะรีบรุกหน่อย
อุตส่าห์มีโอกาสได้มาเดทแล้ว น่าจะทำอะไรที่มันคุ้มค่ากับโอกาสที่เปิดให้

“เค้ารีบกลับเพราะคุณแม่โทรตามน่ะ”
ยุนอาพยักหน้ารับตามเหตุผลที่เจสสิก้าให้ รู้สึกว่าตัวเองด่วนสรุปเกินไป

“โอเคค่ะ พรุ่งนี้เราจะสรุปผลเดทแรกนี้ แล้วแผนต่อไปค่อยมาบอกนะคะ
หรือว่าคิดอะไรออก อยากจะให้ช่วยก็บอกได้นะคะ”
เจสสิก้ารับฟังคำพูดของยุนอาทั้งหมด มองคนตรงหน้าที่จดข้อความลงในสมุดโน้ต
รู้สึกว่าชมรมนี้ช่างทำงานเป็นการเป็นงานดีมาก ๆ

“ขอบใจนะ อุตส่าห์จัดหาแฟนให้คนอื่น ไม่คิดมีเองบ้างเหรอ ฉันแนะนำให้เอามั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้...เอ่อ ฉันกลับก่อนล่ะนะคะ”
ยุนอาพูดปฏิเสธไป หลาย ๆ คนก็เคยเอ่ยถาม ยุนอาไม่อยากจะสนใจมากนัก

“ขอบใจมาก ๆ”
เจสสิก้าจับยุนอามาหอมแก้มทีนึงแล้วยิ้มร่าเริงสดใสสุด ๆ ก่อนจะหันหลังเดินไป
ทิ้งให้ยุนอายืนนิ่งค้างอยู่นาน อึ้งกับการกระทำของเจสสิก้า

คงดีใจมากสินะ ความรักทำให้ใคร ๆ มีความสุขนี่นา...ยุนอาแตะรอยความรู้สึกที่ยังคงค้าง
หัวใจมันเต้นแปลกไปซะแล้วสิ แต่ยุนอาไม่ได้ใส่ใจถึงความรู้สึกแปลก ๆ ในอกนัก

“ขอให้สมหวังนะคะ”
ยุนอาเอ่ยพึมพำกับตัวเอง ราวกับจะส่งความหวังดีนี้ไปถึงเจสสิก้าได้

----------------
ต้องขอโทษที่เรื่องนี้อาจจะรวบรัดไปหน่อยนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ เมนท์สักนิดจะดีมากค่ะ