ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หญิงสาวในเดมอส
\"คาโล..คาโล..เป็นไงบ้าง\" เฟรินค่อยๆเรียกคาโล ที่บัดนี้นอนอยู่บนเตียงในห้องขององค์หญิงเรียบร้อยแล้ว เปลือกตาหนาค่อยกระพิบถี่ๆ ก่อนจะเปิดออกเป็นนัยตาสีฟ้า
\"เฟริน นายจริงๆหรอ\" คาโลพูด และพยายามเอื้อมมือไปจับสาวน้อยข้างเตียง เฟรินคว้ามือนั้นมากุมไว้ และยิ้มให้น้อยๆ
\"ฉันเอง นายเนี่ยนะ ขี่มังกรมาไม่ยอมเอาอาหารมาด้วย รอดมาได้ไงกัน แถมไข้ขึ้นอีก จริงๆเลย ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วง\" เฟรินบ่นอย่างอ่อนโยน ดูเป็นหญิงอ่อนหวานได้อย่างแปลกประหลาด แต่คาโลก็ต้องหลับไปเพราะพิษไข้ ไม่ทันได้รู้เรื่องอะไรเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
2 วันต่อมา คาโลที่ตอนนี้ไข้ลดแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น หลังจากที่ไม่ได้ตื่นมานานถึง 2 วัน แต่ก็สัมผัสได้ถึงผิวกายอุ่นๆข้างกาย เมื่อหันไปเจอ เฟรินนั่นเองที่นอนอยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกัน คาโลมองหน้าสาวน้อยที่ยังคงหลับสนิท ก่อนค่อยๆจุมพิศที่แก้มอย่างอ่อนโยน แต่เพียงเบาๆนั้น ทำให้สาวน้อยค่อยๆเปิดเปลือกตาออก และยิ้มหวานเมื่อเห็นหน้าคาโลที่ตื่นได้แล้ว
\"ตื่นสักที ฉันเป็นห่วงแทบแย่\" เฟรินลุกขึ้นพูด กลบเกลื่อนความเขิน ที่ตอนนี้หน้าแดงไปจนถึงหูแล้ว
\"เฟริน ฉัน..คิดถึงนาย\" คาโลพูดออกมาอย่างที่คิดทบทวนแล้วทบทวนอีก และก็พูดออกมาจนได้
\"ฉันก็เหมือนกัน แต่ตอนนี้ นายไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวไปทานอาหารเช้าข้างล่างกับท่านพ่อ\" เฟรินพูด ก่อนยิ้มหวานให้ และเดินออกไปจากห้องนั้น
(เราคิดไปเองหรือเปล่า ที่เห็นเฟรินเป็นผู้หญิงขึ้น) คาโลคิด ก่อนที่จะปัดความรู้สึกทั้งหมดออกไป เพื่อไปอาบน้ำ เมื่อคาโลลงมาถึงข้างล่าง จ้าวปีศาจนั่งรอที่หัวโต๊ะอยู่แล้ว ด้วยท่าทีร่าเริงแจ่มใส ราวกับไม่ใช่ราชาปีศาจที่ผู้คนต่างพากันกลัว
\"หวัดดีคาโล อาการดีขึ้นแล้วนะ\" จ้าวปีศาจทักคาโลที่เดินมานั่งที่โต๊ะด้านซ้ายมือ
\"พะเจ้าค่ะ ดีขึ้นมาก\" คาโลดตอบอย่างสุภาพ จ้าวปีศาจยิ้มให้ และก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้น
\"ขออภัยเพคะท่านพ่อ ลูกมาช้าไปหน่อย\" เฟรินที่ออกมาในชุดของเจ้าหญิงเต็มยศ(อีกแล้ว) เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะด้านขวามือของท่านเจ้า คาโลที่พึ่งจะได้เห็นเฟรินในลักษณะนี้ถึงกับตาค้าง นั่งอึ้งมองเฟรินไม่วอกแวก เฟรินที่รู้สึกตัวว่าถูกมองก็เริ่มหน้าขึ้นสีเรื่อๆ ตามประสาสาวๆที่กำลังอาย(สาวๆ!!! )
\"อะแฮ่ม!! \" ท่านจ้าวแกล้งกระแอม เรียกสติของเจ้าชายท่ามากให้กลับคืน
\"ลูกจะกลับเอเดนวันนี้เลยหรือเปล่า เฟลิโอน่า\" จ้าวปีศาจเอ่ยถามลูกสาว
\"เพคะท่านพ่อ คาโลหายดีแล้ว ลูกจะได้กลับไปเรียนต่อเพคะ\" เฟรินตอบอย่างสุภาพ
\"อื้ม แล้วเมื่อไหร่ลูกจะมาหาพ่ออีกล่ะ\" ท่านจ้าวพูดอ้อนแบบเด็กๆ
\"แล้วลูกจะหาเวลามาบ่อยๆเพคะ ท่านพ่อไม่ต้องกลัวเหงา\" เฟรินพูดดักคอ การทานอาหารผ่านไปอย่างราบรื่น แม้ว่าคาโลจะตักผิดตักถูก เพราะมัวแต่มองหน้าคนตรงหน้าก็ตาม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
\"ฉันขอเปลี่ยนชุดก่อนนะ นายไปรอที่ลานหน้าวังเลยก็ได้\" เฟรินพูดและเดินเข้าไปในห้อง คาโลค่อยๆเดินไปที่ลานหน้าวัง ตอนนี้มังกรไฟกำลังนอนรอคาโลอยู่ คาโลเดินเข้าไปใกล้และลูบหัวมันเบาๆ ก่อนหันไปตามเสียงเรียก
\"คาโล\" สุรเสียงห้าวหาญมีอำนาจดังขึ้นด้านหลัง ท่านจ้าวปีศาจนั่นเองที่เรียกคาโล
\"พะเจ้าค่ะ\" คาโลตอบรับ
\"เจ้ารักลูกสาวข้าใช่มั๊ย\" จ้าวปีศาจถามเหมือนลองเชิง
\"รัก รักมากที่สุดคพะเจ้าค่ะ\" คาโลตอบอย่างไม่ลังเล
\"งั้นก็ดี ข้าจะได้วางใจ แต่รู้ไว้ หากวันใดลูกสาวข้าต้องเสียน้ำตาเพราะเจ้า เมื่อนั้นเอเดนจะไม่มีวันสงบสุข แม้จะมีสัญญานั้นอยู่ก็ตาม\" (สัญญาที่จ้าวปีศาจไม่ยอมเป็นไฮคิงอย่างที่ตกลงไว้) ทั้ง 2 คน จ้องตากันอย่างลูกผู้ชาย ด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยวแล้วจริงใจนั้น ทำให้ท่านจ้าวยอมรับคาโลได้อย่างง่ายดาย
\"ว่าแต่ ท่านทำอะไรกับเฟรินหรือคพะเจ้าค่ะ\" คาโลถามคำถามที่ข้องใจมานาน
\"ข้าก็แค่ บังคับนิดหน่อยล่ะนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า วุ่นวายหน้าดูเหมือนกันล่ะนะ แต่ยังไงก็..เป็นความลับ\" (จริงๆไม่รู้จะเขียนวิธียังไงน่ะค่ะ) ท่านจ้าวสารภาพกับว่าที่ราชบุตรเขย
\"ท่านพ่อเพคะ ท่านอาลูน่ามาด้วยเพคะ\" เฟรินเดินออกมาในชุดกางเกงแบบผู้หญิง สำหรับการเดินทางพร้อมกับลูน่า น้องสาวต่างมารดาของท่าวจ้าว ผู้ซึ่งเป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจ มั้งยังสามารถอ่านจิตใจคน และทำนายอนาคตได้ด้วย
\"อ่าวลูน่า เป็นไงเนี่ย ถึงมาได้\" จ้าวปีศาจทักน้องสาว
\"แหม..หลานข้าจะกลับทั้งทีก็ต้องมาส่งหน่อย\" ลูน่าตอบ
\"เอางั้นก็ได้ งั้นรีบไปเถอะ อย่าลืมอาหารอีกล่ะ\" ท่านจ้าวกำชับ เมื่อทั้ง 2 คนขึ้นไปบนหลังมังฟรไฟแล้ว ลูน่าก็บอกกับเฟรินว่า
\"เฟลิโอน่าหลานรัก ในอนาคตเจ้าจะได้ลูกแฝดชายหญิง ให้กับบารามอส และเดมอส\" ลูน่าพูดจบก่อนที่มังกรจะบินไปไกลจนไม่ได้ยินเสียง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
\"ลูกแฝดหรอ\" คาโลพูดยิ้มๆ ก่อนโอบร่างบางเข้ามาใกล้ตัว
\"….......\" คำตอบที่ได้คืออาการหน้าแดงของสาวน้อย ที่บัดนี้อยู่ในอ้อมกอดของหนุ่มใหญ่กว่าตรงหน้า
\"แล้วเราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีล่ะ\" คาโลยังคงเซ้าซี้
\"ก็แล้วแต่นายซิ\" เฟรินตอบเขินๆ
\"เอ..งั้นก็..ฟาซิโอ วาเนบลี กับ..คันซาน่า วาเนบลี นายว่าไง\" คาโลถามซ้ำ เฟรินยิ้มเขินหลบตา คาโลจับหน้าเงยขึ้นเบาๆ ก่อนค่อยๆจุมพิศสัญญาบนหลังมังกรไฟ ที่กำลังบินทะยานในท้องฟ้ายามราตรี…
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
มังกรแดงบินมาถึงโรงเรียนพระราชาเอเดนเบิร์ก ในเวลา 3 วันต่อมา เหล่านักเรียนป้อมอัศวินที่บัดนี้ไม่มีใจจะทำอะไรกันอีกแล้ว เนื่องจากเพื่อนร่วมป้อม 2 คนหายไป โดยไม่มีการคิดต่อมาเป็นอาทิตย์แล้ว ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง แล้วคาโลจะตามเฟรินเจอมั๊ย ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เศร้าซึมกันไปตามๆกัน
\" ก๊อก ก๊อก ก๊อก \" เสียงเคาะประตูห้องรวมปี 3 ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องเคาะ เรียกความสนใจจากคนที่อยู่ในห้องได้ทั้งหมด ประตูเปิดออก ภาพของคน 2 คนที่พวกเค้าเฝ้าบ่นถึง ตัวต้นเหตุที่ทำให้พวกเค้าไม่ได้ทำอะไรกันเป็นวันๆ มันยืนอยู่หน้าห้องแล้ว ยืนอยู่ในสภาพที่ครบ 32
\" เฟริน!!! คาโล!!!\" เสียงของทุกคนพูดพร้อมกัน แทบจะเป็นการผสานเสียงที่เตรียมพร้อมไว้อย่างดี(ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้เตรียมกันจริงๆ)
\" อะไรกัน ทำอย่างกับเห็นผี \" คาโลเดินจูงมือเฟรินที่ดูแปลกไปในสายตาเพื่อนๆ นั่นคือ มันเหมือนผู้หญิง!!! เข้ามาในห้อง
\"เกิดอะไรขึ้น เฟริน ทำไมเหมือน...ผู้หญิงจัง\" แองจี้ทักอย่างกล้าๆกลัวๆ
\" อ่าว! ก็เป็นผู้หญิงนี่นา จะให้เหมือนอะไรล่ะ \" เฟริน กับเสียงที่หวานละมุนขึ้น ลักษณะการพูดที่ไม่ได้เหมือนไอ้ตัวแสบคนก่อน ไอ้ตัวแสบที่พูดออกมาแต่คำกวนๆ ยิ่งทำให้เพื่อนงงสุดขีด กับท่าทีที่เปลี่ยนไป เพียงเวลาแค่ อาทิตย์เดียว
\" นายทำอะไรเฟริน \" โรหันไปถามคาโลที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ
\" ฝีมือท่านเอวิเดส \" คาโลตอบเรียบๆ และไม่ทันให้เพื่อนคนอื่นได้สอบถามต่อ เค้าก็จูงมือเฟรินเดินเข้าห้องไป ไม่สนใจสายตาเพื่อนฝูงที่มองอย่างตกตะลึงเลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" อะไรกัน ยังไม่ทันได้คุยกับคนอื่นๆเลย \" เฟรินพูดจ๋อยๆ เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว
\" พอแล้ว ไม่อยากให้พวกนั้นเห็น เพราะนายน่ารักจนอาจทำให้หลายคนชอบได้ \" คาโลพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
\" ฮะฮะฮะ นายนี่ขี้หึงจริงเลย \" เฟรินที่ได้ยินอย่างนันก็หัวเราะแบบน่ารัก ทำให้คาโลยิ่งหลงเข้าไปใหญ่
\" เฟริน นายสัญญาได้มั๊ย ว่าจะไม่ทำตัวน่ารักอย่างนี้ให้ใครเห็นนอกจากฉัน โดยเฉพาะไอ้โร \" คาโลที่บัดนี้โอบร่างน้อยไว้ในอ้อมอกพูดอย่างจริงจังและจริงใจ เรียกสีหน้าแดงๆจากสาวน้อยในอ้อมกอดได้เป็นอย่างดี
\" อืม.. \" เฟรินรับเบาๆ
\" สัญญาแล้วนะ \" คาโลย้ำ และค่อยก้มหน้าประทับสัญญากับริมฝีปากบางสีชมพูของสาวน้อยตรงหน้าเนิ่นนาน
\" โครม!!! \"
เสียงประตูไม้ล้ม ประตูห้องที่คาโลและเฟรินกำลัง... เหล่าสมาชิกป้อมอัศวินปี 3 เผลอดันประตูจนล้ม ทำให้ไอ้ 2 คนนั้นรู้ตัว เฟรินหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากพยายามหลบกับอกคนใหญ่กว่าตรงหน้า ก็ในเมื่อมือมันยังไม่ยอมปล่อย แล้วจะให้เดินหนีได้ไง ยังไม่ทันจะได้ว่าอะไร อากาศก็เริ่มแปรปรวน จากร้อนๆ ตอนนี้กลับกลายเป็นหนาวเข้ากระดูก หนาวจนต้องซบลงกับอกอุ่นของคนตรงหน้า ที่ได้รับการตอบสนองเป็นการกระชับวงแขนให้แน่นยิ่งขึ้น เหล่าสมาชิกปี 3 ที่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงวิ่งหนีกันจ้าระหวั่น บางคนถึงกับล้มไปนอนสั่นอยู่กับพื้น แต่ด้วยความสมามัคคีของชาวป้อม ทุกชีวิตก็หนีเอาตัวรอดออกมาจากป้อมได้สำเร็จ ในไม่ช้า พายุหิมะลูกใหญ่ก็เข้าประทะป้อม ครอบครุมไม่ให้ใครเข้ามาได้ นักเรียนทั้งเอเดนเบิร์กต่างพากันมามุงดูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมทั้ง โรเวนด้วย ที่พึ่งเห็นสภาพของป้อม ที่ไม่ได้เหมือนป้อมเอาซะเลย
\" เกิดอะไรขึ้น \" โรเวนเอ่ยถามรุ่นน้องปี 3 ที่ยืนหน้าเสียอยู่หน้าป้อม
\" เอ่อ... พวกเรา... \" แองจี้พยายามหาคำแก้ตัว
\" พวกเราขัดจังหวะครับ \" ซีบิลเสริมต่อ แต่ไม่จบ เรียกสีหน้างุนงงจากรุ่นพี่ได้ แต่ยังไม่ทันถามต่อ ครี้ดก็อธบายจนกระจ่างซะก่อน
\" ช่วงเวลาที่เจ้าชายน้ำแข็ง กับธิดาแห่งความมืดกำลังสวีตหวานจ๋อยกัน \" ครี้ดพูดขำๆ เมื่อนึกถึงภาพที่เฟรินมันถูก...
\" แล้วอย่างนี้น้ำแข็งจะละลายมั๊ยเนี่ย เพราะพวกเธอ เพราะฉะนั้น พวกเธอต้องรับผิดชอบ \" โรเวนออกคำสั่งและเดินจากไป พร้อมกับสีหน้า ตกใจ เสียใจ และหนักใจของชาวป้อมอัศวินปี 3 (แล้วทีนี้เราจะทำยังไงกันล่ะเนี่ย...)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮ่ะๆ จบแล้วค่ะ งงๆตอนจบเนอะ แต่ก็..นะ อิอิ ไว้จะแต่งเป็นภาค 2 แล้วกันนะคะ แบบว่ากดปิดเรื่องไปแล้วอ่ะ แต่ตอนนี้ว่าจะแต่งเรื่องใหม่ที่ไม่ใช่ฟิคบารามอสอ่ะค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
\"เฟริน นายจริงๆหรอ\" คาโลพูด และพยายามเอื้อมมือไปจับสาวน้อยข้างเตียง เฟรินคว้ามือนั้นมากุมไว้ และยิ้มให้น้อยๆ
\"ฉันเอง นายเนี่ยนะ ขี่มังกรมาไม่ยอมเอาอาหารมาด้วย รอดมาได้ไงกัน แถมไข้ขึ้นอีก จริงๆเลย ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วง\" เฟรินบ่นอย่างอ่อนโยน ดูเป็นหญิงอ่อนหวานได้อย่างแปลกประหลาด แต่คาโลก็ต้องหลับไปเพราะพิษไข้ ไม่ทันได้รู้เรื่องอะไรเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
2 วันต่อมา คาโลที่ตอนนี้ไข้ลดแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น หลังจากที่ไม่ได้ตื่นมานานถึง 2 วัน แต่ก็สัมผัสได้ถึงผิวกายอุ่นๆข้างกาย เมื่อหันไปเจอ เฟรินนั่นเองที่นอนอยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกัน คาโลมองหน้าสาวน้อยที่ยังคงหลับสนิท ก่อนค่อยๆจุมพิศที่แก้มอย่างอ่อนโยน แต่เพียงเบาๆนั้น ทำให้สาวน้อยค่อยๆเปิดเปลือกตาออก และยิ้มหวานเมื่อเห็นหน้าคาโลที่ตื่นได้แล้ว
\"ตื่นสักที ฉันเป็นห่วงแทบแย่\" เฟรินลุกขึ้นพูด กลบเกลื่อนความเขิน ที่ตอนนี้หน้าแดงไปจนถึงหูแล้ว
\"เฟริน ฉัน..คิดถึงนาย\" คาโลพูดออกมาอย่างที่คิดทบทวนแล้วทบทวนอีก และก็พูดออกมาจนได้
\"ฉันก็เหมือนกัน แต่ตอนนี้ นายไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวไปทานอาหารเช้าข้างล่างกับท่านพ่อ\" เฟรินพูด ก่อนยิ้มหวานให้ และเดินออกไปจากห้องนั้น
(เราคิดไปเองหรือเปล่า ที่เห็นเฟรินเป็นผู้หญิงขึ้น) คาโลคิด ก่อนที่จะปัดความรู้สึกทั้งหมดออกไป เพื่อไปอาบน้ำ เมื่อคาโลลงมาถึงข้างล่าง จ้าวปีศาจนั่งรอที่หัวโต๊ะอยู่แล้ว ด้วยท่าทีร่าเริงแจ่มใส ราวกับไม่ใช่ราชาปีศาจที่ผู้คนต่างพากันกลัว
\"หวัดดีคาโล อาการดีขึ้นแล้วนะ\" จ้าวปีศาจทักคาโลที่เดินมานั่งที่โต๊ะด้านซ้ายมือ
\"พะเจ้าค่ะ ดีขึ้นมาก\" คาโลดตอบอย่างสุภาพ จ้าวปีศาจยิ้มให้ และก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้น
\"ขออภัยเพคะท่านพ่อ ลูกมาช้าไปหน่อย\" เฟรินที่ออกมาในชุดของเจ้าหญิงเต็มยศ(อีกแล้ว) เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะด้านขวามือของท่านเจ้า คาโลที่พึ่งจะได้เห็นเฟรินในลักษณะนี้ถึงกับตาค้าง นั่งอึ้งมองเฟรินไม่วอกแวก เฟรินที่รู้สึกตัวว่าถูกมองก็เริ่มหน้าขึ้นสีเรื่อๆ ตามประสาสาวๆที่กำลังอาย(สาวๆ!!! )
\"อะแฮ่ม!! \" ท่านจ้าวแกล้งกระแอม เรียกสติของเจ้าชายท่ามากให้กลับคืน
\"ลูกจะกลับเอเดนวันนี้เลยหรือเปล่า เฟลิโอน่า\" จ้าวปีศาจเอ่ยถามลูกสาว
\"เพคะท่านพ่อ คาโลหายดีแล้ว ลูกจะได้กลับไปเรียนต่อเพคะ\" เฟรินตอบอย่างสุภาพ
\"อื้ม แล้วเมื่อไหร่ลูกจะมาหาพ่ออีกล่ะ\" ท่านจ้าวพูดอ้อนแบบเด็กๆ
\"แล้วลูกจะหาเวลามาบ่อยๆเพคะ ท่านพ่อไม่ต้องกลัวเหงา\" เฟรินพูดดักคอ การทานอาหารผ่านไปอย่างราบรื่น แม้ว่าคาโลจะตักผิดตักถูก เพราะมัวแต่มองหน้าคนตรงหน้าก็ตาม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
\"ฉันขอเปลี่ยนชุดก่อนนะ นายไปรอที่ลานหน้าวังเลยก็ได้\" เฟรินพูดและเดินเข้าไปในห้อง คาโลค่อยๆเดินไปที่ลานหน้าวัง ตอนนี้มังกรไฟกำลังนอนรอคาโลอยู่ คาโลเดินเข้าไปใกล้และลูบหัวมันเบาๆ ก่อนหันไปตามเสียงเรียก
\"คาโล\" สุรเสียงห้าวหาญมีอำนาจดังขึ้นด้านหลัง ท่านจ้าวปีศาจนั่นเองที่เรียกคาโล
\"พะเจ้าค่ะ\" คาโลตอบรับ
\"เจ้ารักลูกสาวข้าใช่มั๊ย\" จ้าวปีศาจถามเหมือนลองเชิง
\"รัก รักมากที่สุดคพะเจ้าค่ะ\" คาโลตอบอย่างไม่ลังเล
\"งั้นก็ดี ข้าจะได้วางใจ แต่รู้ไว้ หากวันใดลูกสาวข้าต้องเสียน้ำตาเพราะเจ้า เมื่อนั้นเอเดนจะไม่มีวันสงบสุข แม้จะมีสัญญานั้นอยู่ก็ตาม\" (สัญญาที่จ้าวปีศาจไม่ยอมเป็นไฮคิงอย่างที่ตกลงไว้) ทั้ง 2 คน จ้องตากันอย่างลูกผู้ชาย ด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยวแล้วจริงใจนั้น ทำให้ท่านจ้าวยอมรับคาโลได้อย่างง่ายดาย
\"ว่าแต่ ท่านทำอะไรกับเฟรินหรือคพะเจ้าค่ะ\" คาโลถามคำถามที่ข้องใจมานาน
\"ข้าก็แค่ บังคับนิดหน่อยล่ะนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า วุ่นวายหน้าดูเหมือนกันล่ะนะ แต่ยังไงก็..เป็นความลับ\" (จริงๆไม่รู้จะเขียนวิธียังไงน่ะค่ะ) ท่านจ้าวสารภาพกับว่าที่ราชบุตรเขย
\"ท่านพ่อเพคะ ท่านอาลูน่ามาด้วยเพคะ\" เฟรินเดินออกมาในชุดกางเกงแบบผู้หญิง สำหรับการเดินทางพร้อมกับลูน่า น้องสาวต่างมารดาของท่าวจ้าว ผู้ซึ่งเป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจ มั้งยังสามารถอ่านจิตใจคน และทำนายอนาคตได้ด้วย
\"อ่าวลูน่า เป็นไงเนี่ย ถึงมาได้\" จ้าวปีศาจทักน้องสาว
\"แหม..หลานข้าจะกลับทั้งทีก็ต้องมาส่งหน่อย\" ลูน่าตอบ
\"เอางั้นก็ได้ งั้นรีบไปเถอะ อย่าลืมอาหารอีกล่ะ\" ท่านจ้าวกำชับ เมื่อทั้ง 2 คนขึ้นไปบนหลังมังฟรไฟแล้ว ลูน่าก็บอกกับเฟรินว่า
\"เฟลิโอน่าหลานรัก ในอนาคตเจ้าจะได้ลูกแฝดชายหญิง ให้กับบารามอส และเดมอส\" ลูน่าพูดจบก่อนที่มังกรจะบินไปไกลจนไม่ได้ยินเสียง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
\"ลูกแฝดหรอ\" คาโลพูดยิ้มๆ ก่อนโอบร่างบางเข้ามาใกล้ตัว
\"….......\" คำตอบที่ได้คืออาการหน้าแดงของสาวน้อย ที่บัดนี้อยู่ในอ้อมกอดของหนุ่มใหญ่กว่าตรงหน้า
\"แล้วเราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีล่ะ\" คาโลยังคงเซ้าซี้
\"ก็แล้วแต่นายซิ\" เฟรินตอบเขินๆ
\"เอ..งั้นก็..ฟาซิโอ วาเนบลี กับ..คันซาน่า วาเนบลี นายว่าไง\" คาโลถามซ้ำ เฟรินยิ้มเขินหลบตา คาโลจับหน้าเงยขึ้นเบาๆ ก่อนค่อยๆจุมพิศสัญญาบนหลังมังกรไฟ ที่กำลังบินทะยานในท้องฟ้ายามราตรี…
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
มังกรแดงบินมาถึงโรงเรียนพระราชาเอเดนเบิร์ก ในเวลา 3 วันต่อมา เหล่านักเรียนป้อมอัศวินที่บัดนี้ไม่มีใจจะทำอะไรกันอีกแล้ว เนื่องจากเพื่อนร่วมป้อม 2 คนหายไป โดยไม่มีการคิดต่อมาเป็นอาทิตย์แล้ว ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง แล้วคาโลจะตามเฟรินเจอมั๊ย ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เศร้าซึมกันไปตามๆกัน
\" ก๊อก ก๊อก ก๊อก \" เสียงเคาะประตูห้องรวมปี 3 ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องเคาะ เรียกความสนใจจากคนที่อยู่ในห้องได้ทั้งหมด ประตูเปิดออก ภาพของคน 2 คนที่พวกเค้าเฝ้าบ่นถึง ตัวต้นเหตุที่ทำให้พวกเค้าไม่ได้ทำอะไรกันเป็นวันๆ มันยืนอยู่หน้าห้องแล้ว ยืนอยู่ในสภาพที่ครบ 32
\" เฟริน!!! คาโล!!!\" เสียงของทุกคนพูดพร้อมกัน แทบจะเป็นการผสานเสียงที่เตรียมพร้อมไว้อย่างดี(ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้เตรียมกันจริงๆ)
\" อะไรกัน ทำอย่างกับเห็นผี \" คาโลเดินจูงมือเฟรินที่ดูแปลกไปในสายตาเพื่อนๆ นั่นคือ มันเหมือนผู้หญิง!!! เข้ามาในห้อง
\"เกิดอะไรขึ้น เฟริน ทำไมเหมือน...ผู้หญิงจัง\" แองจี้ทักอย่างกล้าๆกลัวๆ
\" อ่าว! ก็เป็นผู้หญิงนี่นา จะให้เหมือนอะไรล่ะ \" เฟริน กับเสียงที่หวานละมุนขึ้น ลักษณะการพูดที่ไม่ได้เหมือนไอ้ตัวแสบคนก่อน ไอ้ตัวแสบที่พูดออกมาแต่คำกวนๆ ยิ่งทำให้เพื่อนงงสุดขีด กับท่าทีที่เปลี่ยนไป เพียงเวลาแค่ อาทิตย์เดียว
\" นายทำอะไรเฟริน \" โรหันไปถามคาโลที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ
\" ฝีมือท่านเอวิเดส \" คาโลตอบเรียบๆ และไม่ทันให้เพื่อนคนอื่นได้สอบถามต่อ เค้าก็จูงมือเฟรินเดินเข้าห้องไป ไม่สนใจสายตาเพื่อนฝูงที่มองอย่างตกตะลึงเลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" อะไรกัน ยังไม่ทันได้คุยกับคนอื่นๆเลย \" เฟรินพูดจ๋อยๆ เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว
\" พอแล้ว ไม่อยากให้พวกนั้นเห็น เพราะนายน่ารักจนอาจทำให้หลายคนชอบได้ \" คาโลพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
\" ฮะฮะฮะ นายนี่ขี้หึงจริงเลย \" เฟรินที่ได้ยินอย่างนันก็หัวเราะแบบน่ารัก ทำให้คาโลยิ่งหลงเข้าไปใหญ่
\" เฟริน นายสัญญาได้มั๊ย ว่าจะไม่ทำตัวน่ารักอย่างนี้ให้ใครเห็นนอกจากฉัน โดยเฉพาะไอ้โร \" คาโลที่บัดนี้โอบร่างน้อยไว้ในอ้อมอกพูดอย่างจริงจังและจริงใจ เรียกสีหน้าแดงๆจากสาวน้อยในอ้อมกอดได้เป็นอย่างดี
\" อืม.. \" เฟรินรับเบาๆ
\" สัญญาแล้วนะ \" คาโลย้ำ และค่อยก้มหน้าประทับสัญญากับริมฝีปากบางสีชมพูของสาวน้อยตรงหน้าเนิ่นนาน
\" โครม!!! \"
เสียงประตูไม้ล้ม ประตูห้องที่คาโลและเฟรินกำลัง... เหล่าสมาชิกป้อมอัศวินปี 3 เผลอดันประตูจนล้ม ทำให้ไอ้ 2 คนนั้นรู้ตัว เฟรินหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากพยายามหลบกับอกคนใหญ่กว่าตรงหน้า ก็ในเมื่อมือมันยังไม่ยอมปล่อย แล้วจะให้เดินหนีได้ไง ยังไม่ทันจะได้ว่าอะไร อากาศก็เริ่มแปรปรวน จากร้อนๆ ตอนนี้กลับกลายเป็นหนาวเข้ากระดูก หนาวจนต้องซบลงกับอกอุ่นของคนตรงหน้า ที่ได้รับการตอบสนองเป็นการกระชับวงแขนให้แน่นยิ่งขึ้น เหล่าสมาชิกปี 3 ที่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงวิ่งหนีกันจ้าระหวั่น บางคนถึงกับล้มไปนอนสั่นอยู่กับพื้น แต่ด้วยความสมามัคคีของชาวป้อม ทุกชีวิตก็หนีเอาตัวรอดออกมาจากป้อมได้สำเร็จ ในไม่ช้า พายุหิมะลูกใหญ่ก็เข้าประทะป้อม ครอบครุมไม่ให้ใครเข้ามาได้ นักเรียนทั้งเอเดนเบิร์กต่างพากันมามุงดูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมทั้ง โรเวนด้วย ที่พึ่งเห็นสภาพของป้อม ที่ไม่ได้เหมือนป้อมเอาซะเลย
\" เกิดอะไรขึ้น \" โรเวนเอ่ยถามรุ่นน้องปี 3 ที่ยืนหน้าเสียอยู่หน้าป้อม
\" เอ่อ... พวกเรา... \" แองจี้พยายามหาคำแก้ตัว
\" พวกเราขัดจังหวะครับ \" ซีบิลเสริมต่อ แต่ไม่จบ เรียกสีหน้างุนงงจากรุ่นพี่ได้ แต่ยังไม่ทันถามต่อ ครี้ดก็อธบายจนกระจ่างซะก่อน
\" ช่วงเวลาที่เจ้าชายน้ำแข็ง กับธิดาแห่งความมืดกำลังสวีตหวานจ๋อยกัน \" ครี้ดพูดขำๆ เมื่อนึกถึงภาพที่เฟรินมันถูก...
\" แล้วอย่างนี้น้ำแข็งจะละลายมั๊ยเนี่ย เพราะพวกเธอ เพราะฉะนั้น พวกเธอต้องรับผิดชอบ \" โรเวนออกคำสั่งและเดินจากไป พร้อมกับสีหน้า ตกใจ เสียใจ และหนักใจของชาวป้อมอัศวินปี 3 (แล้วทีนี้เราจะทำยังไงกันล่ะเนี่ย...)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮ่ะๆ จบแล้วค่ะ งงๆตอนจบเนอะ แต่ก็..นะ อิอิ ไว้จะแต่งเป็นภาค 2 แล้วกันนะคะ แบบว่ากดปิดเรื่องไปแล้วอ่ะ แต่ตอนนี้ว่าจะแต่งเรื่องใหม่ที่ไม่ใช่ฟิคบารามอสอ่ะค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น