คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันเริ่มต้น...My_Diary
หวัดดีคร่า...
ขณะนี้เวลา 12:28 AM ไม่ง่วงเลยค่ะ เพราะเมื่อกี๊ยูเพิ่งไปกินคาปูชิโน่-คาราเมวร้อนมา 1 แก้ว (..อันที่จริงกินไปครึ่งแก้วค่ะ�
มันขมมั่กๆเลยT^T..) การไปกินนมรอบดึกวันนี้ เป็นเหตุมาจากความเกรงใจค่ะ เกรงใจเพื่อนคนที่ชวน�
คือเค้าชวนมาหลายครั้งแล้ว แล้วเราก็ปฏิเสธซะทุกครั้งเลย ไม่ใช่ไม่อยากไปนะคะ�แต่เพื่อนๆเค้าไม่ว่างกันต่างหาก ^^
เพื่อนที่สนิทที่สุดตอนนี้ที่ไปด้วยกันก็มีทั้งหมด 4 คนค่ะ (..รวมยูด้วย..)�
ขอบอกกล่าวลายระเอียดของ 3 ตัวนี้นิสนึงแล้วกันนะคะ...
คนแรกเลยค่ะ เพื่อนสนิทตั้งแต่ ม.ปลาย ต่อไปนี้จะเรียกเธอว่า ชมพู นะคะ ...ชมพูเป็นคนที่ภายนอกดูเหมือนเรียบร้อยค่ะ
แต่ถ้ารู้จักกันจริงๆจะรู้ว่า ชมพูเองก็รั่วไม่ใช่เล่น เพียงแต่เป็นคนขี้อายไงคะ ไม่ค่อยกล้าแสดงออกในที่คนเยอะๆ
ที่สำคัญนะคะ ชมพูเค้าชอบบอกว่า... "ไม่ชอบเดินที่คนเยอะๆ" (..เลยไปเดินตากแดดจนตัวดำคนเดียวเลยค่ะ เพราะไม่มี
ใครบ้าไปเดินที่ร้อนๆกับมันหรอกค่ะ ^^..)�
คนที่สองค่ะ เรียกว่า เอแคร์ แล้วกัน เธอคนนี้รั่วสุดๆเลยค่ะ ทั้งในที่สาธารณะ และทีส่วนบุคคล�
แต่ก็เพราะไอ้ความรั่วนี่แหละ ที่ทำให้เธอมีหนุ่มๆมากมายเข้ามาไม่ขาดสายเลย�
อ่อ! ตอนนี้เธอตกลงปลงใจคบกับเด็กจุลชีววิทยาในรั้วสถาบันเดียวกันแล้วล่ะค่ะ
แม้จะไม่ได้หวานแหววเหมือนคู่รักอื่นๆ ที่ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๊น้ำมันเยิ้มๆ แต่ยูก็เห็นว่าพวกมันก็รักกันดีนะ (..อ๊ะป่าว??..)
คนสุดท้ายค่ะ สาวสวย (..??..) ประจำกลุ่มเลย นาย.. เอ๊ย! เธอคนนี้ต้องการให้ยูเรียกในไดอารี่นี้ว่า ข้าวโพด ค่ะ
เธอเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสุดๆ และเธอต้องแน่ใจว่าสวยตลอดเวลา เวลาปกติอาจเห็นเธอเฉิดฉายได้ค่ะ
แต่เวลาอยู่กะป๊ากะม๊า ไม่ต้องแปลกใจเลย ว่าความเฉิดฉายมันหายไปไหนหมด (..ต้องกลบร่องรอยไว้ค่ะ�
ลูกชายคนโตนี่นา ^^..) อ่อ! อีกอย่างนะคะ เวลาไปร้องคาราโอเกะกับมัน ถ้ามีเสียงแมนๆลอยมา ไม่ต้องมองหาที่ไหนไกล
เลยค่ะ มันนี่แหละ...
มาถึงตัวยูนะคะ ภายนอกอาจจะดูเฮฮาปาร์ตี้ บ้าบอไปได้กับทุกคน แต่จริงๆแล้ว ยูเป็นคนเรียบร้อยนะ (..หรอ??..)
ยูก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยค่ะ ตัวเตี้ยๆ ป้อมๆ หัวฟูๆ ติ๊งต๊องไปวันๆ อาจจะอารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่ถ้าไม่สุดๆจริงๆ
ก็ไม่ค่อยแสดงออกหรอกค่ะ อ่อ! ข้อเสียอย่างแรงของยูก็คือ.. ยูขี้น้อยใจค่ะ แล้วจะชอบเงียบ.. เพื่อนๆอึดอัดตาย
พิมพ์ซะยืดยาว นี่ยังไม่ได้เข้าเรื่องของวันนี้เลยนะเนี่ย จริงๆมีเพื่อนอีกหลายคนเลยค่ะ�
ที่อยากจะมาพิมพ์บอกเล่าให้ได้อ่านกัน ก็แต่ละคนมีบุคลิกส่วนตัวทั้งนั้นเลยนี่คะ มีเรื่องฮาๆเยอะแยะไปหมด�
เอาเป็นว่า จะค่อยๆทยอยกล่าวถึงไปทีละคน 2 คนแล้วกัน
เอาล่ะๆ เข้าเรื่องวันนี้ดีกว่า วันนี้เป็นวันที่ยูรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆมากเลยค่ะ โดยที่ไม่มีเหตุผลด้วย งงตัวเองเหมือนกัน�
รู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดี เรียนตอนเช้าก็แค่ให้มันผ่านๆไป นั่งทำแลปฟิสิกส์ตอนบ่าย ก็เครียดซะหัวฟูกว่าเดิมเลย
�
(..ก็กราฟมันวุ่นวายนี่คะ T^T..) ตอนเย็นไปตลาดนัดแถวๆสถาบัน ตั้งใจว่าต้องใช้เงินซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้ได้�
แต่สุดท้ายก็แป้ว.. เลยพาลอารมณ์บูดๆ ไม่อยากอาหารเท่าไหร่ เพื่อนๆก็งง "วันนี้ไอ้ยูมันเป็นไร?"�
แต่ก็นั่นแหละค่ะ เสียค่าบ้า..ซื้อกุหลาบมากำนึง ยังไม่รู้จะเอาไปทำอะไรเลยค่ะ�
แล้วก็ไปทำบุญซื้อหนังสืออะไรซักอย่างให้เด็กนอกๆๆๆๆเมืองทางไหนก้อไม่รู้ ตั้ง 20 แน่ะ
(..ทำเพราะพี่ประธานชุมนุมมิวสิคที่สังกัดอยู่เค้ามาตะโกนโหวกเหวกรับบริจาคอยู่ ด้วยความเกรงใจ�
เอ้ย! ใจบุญ เราเลยควัก!!..) จากนั้นก็กลับมาที่หอ เพื่อนร่วมสถาบันที่รู้จักจากยัยเอแคร์ก็โทรมาชวนกินนม�
อย่างที่บอกน่ะค่ะ ปฏิเสธเค้ามาหลายครั้งแล้ว� จะปฏิเสธอีก มันก็น่าเกลียด เน๊อะ!�
พอเรานักแนะเวลาอะไรเรียบร้อยก็อาบน้ำกินข้าว รอเวลาตามนัด 4 ทุ่มค่ะ พอถึงเวลานัดเราก็มาเจอกันค่ะ�
เพื่อนใหม่นี้มี 2 คนค่ะ คนแรกเรียกเค้าว่า ตาโย่ง แล้วกัน ส่วนอีกคนยูจะเรียกเค้าว่า กิเลน ค่ะ
ตาโย่งนี่ก็เรียบร้อยค่ะ พูดน้อย แต่อีกคนนี่ซิคะ ตากิเลนเนี่ย กินก็เก่ง พูดก็มาก ปากเสียอีกต่างหาก�
แต่พออยู่ด้วยแล้วก็ไม่เครียดดีค่ะ
ร้านนมที่เราไปกินอยู่ประมาณกลางซอยเกกี2 ค่ะ (..คือซอยที่มีนักศีกษาอยู่เยอะๆอ่ะค่ะ มีเกกี 1,2,3�
แล้วก็ RNP ซึ่งอยู่ไกลกว่าเกกีไปอีก� แล้วก็จะมีทางนอกๆอีกค่ะ ทั้งจินดา ราชพฤกษ์ FBT เยอะแยะค่ะ�
พวกยูเองอยู่สุดซอยเกกี 1 เลยค่ะ..) ตอนที่ใกล้ๆจะได้เวลากลับ มันมีโต๊ะข้างนอกร้านอ่ะค่ะ (..พวกยูนั่งในร้าน..)�
เป็นฝาแฝดชาย น่ารักดี เห็นเค้ามองที่โต๊ะยูกัน ตอนแรกก็งงว่ามองอะไรกัน (..แอบเข้าข้างตัวเองนิดๆ 'มองเราป่าวว๊า?' ..)�
แต่พอหันไปข้างหลังยู ผู้หญิงค่ะ น่ารักมั่กๆ ยูนี่แป้วเลย T^T� แต่มาคุยกับเอแคร์ทีหลัง�
มันบอกว่าเค้ามองเมนูที่ติดไว้ตรงกระจกค่ะ 555 หน้าแตกเลยแหละ คิดไปเองซะเป็นเรื่องเป็นราวเล๊ย...
พออิ่มหนำสำราญกับการใช้ตังค์ พวกเราก็กลับค่ะ ยูกลับมาพิมพ์ไดอารี่ต๊อกแต๊กๆ ส่วนพวกที่เหลือ..หลับ ค่ะ!�
ก็ตอนนี้ยูตาแข็งนี่คะ แหม...คาปุชิโน่ร้อนๆ เข้มข้นยังกับใส่บอระเพชเข้าไปยังไงยังงั้น หลับลงให้มันรู้ไปค่ะ�
มาถึงตอนนี้ ก็ไม่มีเรื่องของวันนี้มาพิมพ์แล้วล่ะค่ะ ยูขอยกยอดของเมื่อวานมาพิมพ์วันนี้ดีกว่า
เมื่อวานมีงานแข่งขันดนตรีเป็นวันสุดท้ายค่ะ เป็นงานที่มิวสิคของวิดยาจัด ซึ่งยูก็ไปช่วยพวกพี่เค้าเรื่องวงที่ลงทะเบียน
แล้วก็ไปเป็นเบ้ทั่วไปให้ เหนื่อยค่ะ แต่สนุก ยูชอบพวกพี่ๆที่มิวสิคมากเลย แล้วก็เพื่อนๆที่มิวสิคด้วย
ทุกคนอยู่ด้วยแล้วสบายใจ สนุก ไร้เรื่องซีเรียสเลยค่ะ อาจเป็นเพราะแต่ละคนรั่วๆกันทั้งนั้นเลยมั๊งคะ แต่ยูก็ว่าดีนะ..^^
รู้มั๊ยคะ ว่าชื่อวงที่ชนะเค้าชื่อวงอะไร เดี๋ยวยูจะพิมพ์ให้อ่านนะคะ "น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า นกพึ่งฟ้า ปลาพึ่งหนอง�
ทองจะไปไหน ใครรู้ช่วยบอกที!! อิ๊ๆ อ๊อดๆ แจ๊คกลิ้งแกร๊ก อ๊อดๆ อิ๊ๆ" เฮ้อ! จบสักที เป็นไงคะ ชื่อวงพี่แก...สุดบรรยาย
แล้วก็มีอีกวงค่ะ ยูชอบมากเลยนะ เพื่อนในมิวสิคเองค่ะ ยูจะเรียกเค้าว่า จี แล้วกัน
จีเค้ารวมวงกับเพื่อนๆเค้าค่ะ เพื่อนๆในคณะครุศาสตร์ ร้องเพลงแบบอะแคปเปล่าอ่ะค่ะ ไม่มีดนตรี ยูชอบนะ..เพราะดี..
เพื่อนคนนี้เค้าอยากเรียนสถาปัตย์ค่ะ สอบโควต้าแล้ว แต่ไม่ติด จีบอกว่า "ปีหน้าเอาใหม่" ซึ่งยูก็ไม่รู้ว่า ถึงตอนนั้น
เค้าจะแก่เกินไปหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆนะคะ ...หน้าเค้าแก่เกินเรียนแล้วแหละค่ะ ^^�(..555 ล้อเล่นน๊า..)�
จีชวนให้ไปดูการแสดงละครเวทีวันที่ 1-4 กุมภานี้ค่ะ เค้าบอกว่าเค้าเล่นด้วย อยากดูค่ะ..มากๆ..
แต่ค่าบัตรตั้ง 100 นึงแน่ะ แพง....^^ (..ชื่อการแสดง อากาเป้ ..)
พอยูรู้ว่ามีชมรมนี้ (..ชมรมศิลปะการแสดง..)�ซึ่งเป็นชมรมของสถาบัน ยูก็สนใจขึ้นมาทันทีเลยค่ะ
ยูชอบละครเวทีนะ อยากลองกำกับบทละครดูสักครั้ง
ยูชอบบทความของเช็คเสปียร์ (..หรืออาเฮียเขย่าหอก..) ยูว่าเค้าเก่งอ่ะค่ะ
แต่งบทละครตั้งหลายเรื่อง ยูเคยอ่านไม่กี่เรื่องเองค่ะ แต่ทุกเรื่องที่ยูอ่าน ยูว่าสนุกดีค่ะ เหมาะเอามาทำละครเวทีมากมาย
ยูตั้งใจว่า พอนายจีเค้าเล่นละครเวทีนี้จบไปเมื่อไหร่ ยูจะไปคุยกับเค้าค่ะ ว่าชมศิลฯ ยังสนใจรับสมาชิกเพิ่มมั๊ย
เผื่อยูจะโชคดี ได้พลิกบทบาทตัวเอง จากผู้หญิงบ้านๆคนนึง เป็นผู้กำกับละครเวทีที่ประสบความสำเร็จล้นหลามก็ได้
(..อิอิ เริ่มฝันไกลและ..)แต่ยูก็ยังไม่แน่ใจเลย ว่ายูจะแบ่งเวลาได้หรือเปล่า ทุกวันนี้ ยูขี้เกียจมากๆเลยค่ะ
เบื่อกิจกรรมที่มันมีมาตลอดไม่ได้หยุดได้หย่อน ถ้าเข้าชมศิลฯจริงๆ แล้วต้องทำงานเพิ่มอีก
ยูคงตายหยังเขียดแน่ๆเลย T^T เฮ้อ!! ชีวิตมันเศร้า...
เอาเป็นว่า ยูลองไปดูเค้าแสดงละครจริงๆกันก่อนดีกว่า ดีไม่ดียังไง ค่อยตัดสินใจอีกที
ทำกิจกรรมเยอะ ก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆอีกเยอะเลย มีเพื่อนเยอะๆดีนะคะ มีปัญหาอะไร�
แค่มีเพื่อน..ก็สบายใจไปกว่าครึ่งแล้ว..
สุดท้ายเลยดีกว่า ยูอยากจะฝากคำพูดคมๆไว้หน่อยนะคะ ..." คนทุกคน ไม่สามารถอยู่ได้โดยไร้ซึ่งมิตรภาพ�
แม้เราจะมีทรัพย์สิน เงินทองมากมาย จะเรียนเก่ง หรือฉลาดเฉลียวแค่ไหน แต่หากเราไร้ซึ่งมิตรภาพ�
เราก็ไม่สามารถใช้ชีวิตในสังคมได้� ไม่ว่าจะสังคมใด หรือชนชั้นใด�ก็ตาม..."
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
By _youklub_
ความคิดเห็น