คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำนำ
รื รื รื
เสียแ้เือนอ้อวามัึ้นิ่อันรัวๆเรียวามสนใาร่าสูที่ำลันั่ทำานไ้เป็นอย่าี เมื่อเห็นว่ามีสายเรียเ้าแทรมา้วยึัสินใลุึ้นไปรับสายแทนภรรยาที่เ้าห้อน้ำอยู่อย่าวิสาสะ
มือหนาทำท่าะรับแ่ปลายสาย็ัไป่อน สายามลับเหลือบไปเห็น้อวามที่เ้ึ้นมาบนหน้าอมือถือแทน นในรูปโปรไฟล์ละม้ายล้ายลึับเพื่อนสมัยเรียนอัวเอมา
N.CHAT
" ทำไรอยู่รับ วันนี้นัทเหามา "
" ไอ้โยมันนอนยั ถ้ายัไม่นอนบอไปว่ามีเส "
“ ิถึัมาหาหน่อย เอันที่เิมนะ “
" โทษทีมือลั่นโทรไป ลืมเลยว่าพราวไม่ให้โทรอนที่ไอ้โยมันอยู่ "
มือายหนุ่มสั่นเทาไปหมแทบไม่อยาเื่อสายาัวเอ ัสินใรหัสผ่านปลล็อหน้าอหวัะเ้าไปอ่านเพิ่มเิมมาว่านี้
" รหัสผ่านไม่ถู้อ รุาลอใหม่ "
โยฮันใ้วามิอย่าหนัในารปลล็อรหัสผ่าน ลอใส่วันเือนปีเิเ้าอมือถือ็ไม่ไ้ เปลี่ยนเป็นวันรบรอบ วันเิลู หรือแม้ระทั่เลบัรประำัวประาน็ไม่สามารถปลล็อไ้ นสุท้ายลอัวเลไปมั่วๆ 1-6 ู อยู่ๆหน้าอที่เยล็อลับปลล็ออออย่า่ายายะั้น
นิ้วแร่ิ้มไปยัแอพพลิเันแทสีเียว เลื่อนึ้นไปอ่าน้อวามเ่า็พบว่ามีารส่หาันอยู่ลอ ่อนะเปลี่ยนเป็น้อวามยัไม่อ่านเมื่อเห็นว่านในห้อน้ำเินออมา
“ พราวอาบเสร็แล้ว โยะอาบ่อเลยไหม “ แพรวพราวเอ่ยถามสามีเสียหวาน
" โยว่าะทำาน่ออีหน่อยเี๋ยว่อยไปอาบนะ“ ายหนุ่มพยายามวบุมน้ำเสียไม่ให้สั่นเรือลอบมอู่ีวิัวเอที่ทำัวปิราวับไม่มีอะไรเิึ้น
“ โย พอีพราวมีเส่วนเ้ามาอะ้อไปอ่านีอยู่ออฟฟิศอนนี้เลยเี๋ยวพราวรีบลับมานะ โยนอน่อนเลยไม่้อรอพราวหรอ “ เยหน้าึ้นมาาอมือถือ็บอสามีออไปอย่ายิ้มแย้ม
โยฮันพยัหน้าอบรับเบาๆ หัวใแร่เริ่มระุวูบเมื่อนรัอเาพูโหามในแท แพรวพราวมีอาีพเป็นทนายสาวลอเวลาที่อีนบอว่ามีานเ้ามา่วึื่น เา็ไม่เยเลือบแลใอีฝ่ายเลยแม้แ่น้อย ้วยเหุผลสั้นๆ ือรัและเื่อใ
มือแร่บัับพวมาลัยับามรถภรรยาไปอย่าเียบๆ รถยน์ันหรูเลี้ยวเ้าออนโแห่หนึ่แทนที่ะเป็นออฟฟิศทำานามำล่าวอ้า ผ่านไปสัพัภรรยาเา็เินับมือับใรบานเ้าไปในอนโอย่าระหนุระหนิ ใบหน้าายู้็ไม่ใ่นอื่นไล้ำยัเยสนิทับนสมัยเรียนไปอี โยฮันฟุบหน้าเ้าับพวมาลัยปล่อยโฮออมาอย่าไม่อาย วามรู้สึผิหวัเสียใปะปนันไปหม โรธที่อีฝ่ายนอใไปบู้และเลียทีู่้นนั้นเป็นนเยสนิทับเา
เ็มนาฬิาี้บอเวลาว่าีหนึ่รึ่โยฮันนั่ื่มเหล้าอยู่บนโฟาในห้อมืๆ อย่าาเาอารม์ไม่ไ้ แพรวพราวลับมาถึบ้านถึับใเือบุมสีหน้าัวเอไม่อยู่เมื่อเห็นว่าสามีเธอยัไม่นอน
“ พราวบอแล้วไว่านอน่อนเลยไม่้อรอพราวหรอ “
“โยมีเรื่อเรียอะไรหรือเปล่าปิไม่เห็นะื่ม“ สามีที่อยู่ินับเธอมาเ็ปีนั้นแทบะไม่แะอบายมุทุนิเลยอถามึ้นมาไม่ไ้
“ เธอมีอะไระบอโยหรือเปล่า “ เสียทุ้ม่ำถามออไป ใบหน้าหล่อเปลี่ยนมาริัทำให้หิสาวรู้สึร้อนๆหนาวๆ
“ ไม่มีนะ โยมีอะไรหรือเปล่า “
“ โยะไม่ถาม้ำอีรอบ เธอไ้ทำอะไรหลับหลัโยไหม “ ทนายสาวเริ่มหน้าีเียวในใรู้สึระวนระวายเพราะลัวว่าสามีเธอะไปรู้อะไรเ้า
“ ไม่มีริๆ โย เื่อใพราวสิพราวรัโยมาแ่ไหนโย็น่าะรู้นะ “
“ รัอะไรอเธอวะ นรัันเาทำี้อ่อ"ายหนุ่มแสยะยิ้มให้ับำพูหิสาว
“ โยอย่าวนทะเลาะไ้ไหมพราวพึ่ลับาทำานเหนื่อยนะๆ "
“ หึ “ ไ้แ่แ่นหัวเราะออมาเหนื่อยเพราะทำานหรือทำอะไรอย่าอื่นันแน่
“ นานแ่ไหนแล้ว “
“ เธอไปเอาับมันมานานแ่ไหนแล้ว “
แพรวพราวัวแ็ทื่อเมื่อโนับไ้ วามรู้สึลัวเริ่มัินหัวใเมื่อไม่อาะโห่อไปไ้็เริ่มุเ่าสำนึผิ่อหน้าผู้เป็นสามี
“ พราวอโทษพราวผิไปแล้วริๆ “ น้ำาไหลอาบสอแ้มสวยมือ็อาายหนุ่มไว้แน่น
“ เธออบำถามโยมา่อน “
“ ็อนานเลี้ยรุ่นปีที่แล้ว ที่โยิานแล้วไม่ไ้ไป้วย “ หิสาวสารภาพออไปอย่าแผ่วเบา
" อนนั้นพราวเมาไม่มีสิ นัทเป็นนมาส่็เลย..."
“ เธอ็รู้ไม่ใ่หรอว่าไอ้นัทมันเยเป็นเพื่อนสนิทโยอะ “ เ็บยิ่ว่าถูมีพันเล่มปัมาทีเียว็ถูนที่รัและรู้ัร่วมันหัหลัเานี้แหละ
เพล้
แ้วเหล้าถูปาระทบผนัห้ออย่ารุนแรามอารม์โรธอโยฮัน วาู่สวยเบิโพล้วยวามใเพราะไม่เยเห็นมุมนี้อายหนุ่มมา่อนเธอเริ่มหวาลัวับารระทำอร่าสูในอนนี้
“ แ่พราวำลัะอเลิับนัทแล้วริๆ “
“ เธอเป็นเมียเรา เป็นแม่อลูเราเลยนะเว้ย เธอไม่ิถึลูบ้าเลยอ่อ “
“ พราวอโทษริๆ พราวยอมราบีนโยอนนี้็ไ้ ยโทษให้พราวเถอะนะ “ แพรวพราวอ้อนวอนอโอาสาสามีทั้น้ำา
“ ราบไปแล้วะมีอะไรีึ้นหรือไ “
“ ะให้พราวายเลยไหม โยะไ้รู้ว่าพราวสำนึผิแล้วริๆ พราวะไม่ทำแบบนี้อีแล้ว "
“ เธอไม่้อายหรอ เราาย่อนเธอไปแล้ว “
“ อนที่เธอไปเอาับมัน เธอ็เหมือน่าเราทั้เป็นแล้ว “
วาายหนุ่มนั้นแ่ำหลัาร้อไห้เป็นเวลานาน เาเยิว่ารอบรัวเานั้นสมบูร์แบบ มีภรรยาที่แสนน่ารัับลูสาวแ้วาวใอีน เป็นภาพที่หลายๆ น่าพาันอิาอยามีแบบเาบ้า แ่ใระไปิว่าภาพเหล่านั้นวันนี้ลับพัทลายลอย่าไม่เหลือิ้นี
รุเทพ, ประเทศไทย
03.00 น
“ เฮือ ฮึ “
ร่าสูสะุ้ื่นึ้นมาลาึแม้ในห้อะเปิแอร์เย็นนาไหนร่าายลับเปียุ่มเ็มไป้วยเหื่อ ฝันร้ายาอีามหลอหลอนเาแทบทุืนแม้ะผ่านมานานหลายปี
มือแร่เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เรื่อหรู่อสายวิีโออลหาใรสัน ่อนปราเป็นภาพเ็สาวอายุราวเ้าวบหน้าาน่ารัสวมใสุ่โ้ทันหิมะอยู่
“ เอสเธอร์อป๊าทำอะไรอยู่หรอรับ “ ะมีเพียสิ่นี้เท่านั้นที่ยัหลเหลือเป็นวามสุอเาอยู่
“ ป้าเนำลัพาหนูไปเที่ยว่ะ “ เ็สาวแพลนล้ออวไปหาผู้เป็นป้าทันที
“ นี้แเป็นน้อายันริไหมเนี้ย โยฮันูสภาพแอนนี้หน่อยอย่าับโรป่า หัูแลัวเอีๆ บ้าเถอะันไหว้ละ “ เมื่อเห็นสภาพน้อายนเียวเนหรือเนี่็แทบทนูไม่ไหว
“ โนหนวโนเราบ้าเอสเธอร์ันลัวึ้นมาแะทำไ ห้ะ “ ายหนุ่มไ้แ่รอาอย่าเบื่อหน่ายเมื่อ้อฟัำบ่นอพี่สาวแทบทุวัน
“ ถ้าันลับไทยไปละแยัไม่ัารัวเอนะ เอีับันแน่ “
“ ละนี้แฝันเรื่อนั้นอีแล้วหรือไ “
“ อืม “
“ แ็นะะอะไรับผู้หินนั้นนั ผ่านมานานหลายปีแทบะเปลี่ยนแฟนไ้สิบว่ารอบแล้ว “ เนเอ็ไม่อบใเมื่อเอ่ยถึนรัเ่าอน้อาย หาไม่มีหลานสาวัวน้อยเธอไม่าิีับอีฝ่ายแน่
“… “ โยฮันไม่สามารถโ้แย้ไ้เพราะที่พี่สาวพูมา็ล้วนแ่ริ
“ ป๊าโย เอสเธอร์ะไปเที่ยวแล้วน๊า “ แ้มอ้วนอหนูน้อยวัยเ้าวบูน่าฟันทำให้ผู้เป็นพ่ออเอ็นูไม่ไ้
“ โอเรับเ็ี เที่ยวให้สนุนะ “ ่อนสายะัไปเวลาที่ไทยับอเมริาห่าันราวๆสิบสอั่วโม อนนี้ที่ไทยีสามแ่ที่อเมริาะราวๆบ่ายสามโม ิวัรประำวันอเาหลัสะุ้ื่นือารมาโทรุยับลูสาวแบบนี้เป็นประำ ส่วนับแม่อลูนั้นพวเาลันว่าะหย่าแบบเียบๆ แ่ยัรับผิอบูแลลู้วยัน ส่วนเรื่อนอในั้นเาไม่อยาให้มันให่โเพราะลัวลูสาวะเสียวามรู้สึปล่อยให้วามเสียใมาอยู่ับเานเียวีว่า้อให้ลูมารับรู้้วย
เมื่อื่นไ้เ็มาแล้ว็ไม่มีวามอยา่วนอนใๆ อี ร่าสูให่ที่เ็มไป้วยมัล้ามเริ่มออำลัายเหมือนทุวันแ่วันนี้ะพิเศษรที่เาะโนหนวเราออเพราะรำาพี่สาวัวเอบ่นเ็มทน
ฝาอมเม้นเป็นำลัใให้ไรท์หน่อยน๊า
ความคิดเห็น