คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ="virus00-[0]" {ii};
[W.T.H/IKON]="virus00-[0]"> Bjin {#ไวรัสไอค่อน};
<!virus00-0 bjin>
<file ikon:virus hanbin="zombie-cracker" v s="jinhwan"
human:hacker="7place" project="virus-ikon" with="virus00-1">
<hacked> <see more="virus00-0" /click>
loading..
❐❐❐❐❐❐❐❐
ตอนนี้จินฮวานกำลังลอดตัวเข้าใต้ช่องโหว่เล็กน้อยก่อนจะปิดผนึกมัน และเดินฮัมเพลงทักทุกคนในบริเวณรอบข้างและฐานทัพ ทำให้หลายคนต่างแปลกใจที่จินฮวานทำตัวเป็นเด็กเช่นนี้ หรือไม่จินฮวานก็เหมือน..คนกำลัง..มีความรัก
“ทำไมพี่อารมณ์ดีจังเลย อากาศข้างนอกบริสุทธิ์มากเลยรึไงเนี่ย พรุ่งนี้บ่ายมีประชุมเช้าเรื่องระบบนะพี่”ชานอูเดินเข้ามาพูดกับจินฮวานก่อนจะยื่นถาดจานข้าวให้ซึ่งจินฮวานก็รับมันไปและนำมันเข้าไปนั่งกินในห้องนอนของตนเอง
เพล้ง! จู่ๆกรอบรูปบนโต๊ะก็หล่นลงมาทันทีที่จินฮวานบินประตู จินฮวานจึงรีบวางถาดอาหารและรีบวิ่งเข้าไปเก็บเศษแก้วนั่นทันที นี่ไม่ใช่รูปของพ่อ นี่ไม่ใช่รูปของแม่ แต่นี่มัน..รูปของตัวเขาเองที่หล่นแตก
“จินฮวาน เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียง..เฮ้! เกิดอะไรขึ้นครับพี่”ยุนฮยองเอ่ยทักทันทีที่เห็นจินฮวานนั่งมองรูปของตัวเองที่ตอนนี้มีเศษแก้วเต็มหน้ากรอบรูปไปหมด
“แค่รูปหล่นน่ะไม่มีอะไรหรอกยุนฮยอง”จินฮวานตอบกลับไปก่อนจะจัดการเก็บเศษแก้วให้หมด
“นายไม่คิดว่านี่มันจะเป็นลางหรอคจินฮวาน”ยุนฮยองถามเบาๆ ส่วนจินฮวานก็หันหน้ามายิ้มให้หน่อยๆก่อนจะดึงรูปตนเองออกนำไปใส่ไว้ในกรเป๋าเป้และนำเศษแก้วไปทิ้ง
“ไม่หรอก... อีกอย่างคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันหรอก”จินฮวานตอบกลับยุนฮยองไปก่อนจะกลับไปนั่งทานอาหารอย่างสบายใจ ส่วนยุนฮยองเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงขอตัวออกจากห้องของจินฮวานไป
วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายปีที่จินฮวานได้นอนหลับสบายอย่างเต็มอิ่มแต่ก็ไม่มากหรอก เพราะเขาเปลี่ยนจากเป็นห่วงเครื่องแม่มาเป็นห่วงเรื่องฮันบินแทน ป่านนี้หมอนั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ เขาไม่น่าปล่อยให้หมอนั่นอยู่ท่ามกลางดงของซอมบี้แบบนั้นเลย ถ้าหมอนั่นกลายเป็นซอมบี้ไปอีกคนเขาจะทำยังไงดีนะ
“ผมว่าพ่อพี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ส่งลูกตัวเองไปเสี่ยงอะไรแบบนั้นเนี่ยนะ แถมยังส่งเจ้าชายออกไปคู่กับพี่อีก พี่ว่าพ่อพี่เขาคิดยังไงว้ะเนี่ย”ชานอูเริ่มบ่น ทันทีที่การประชุมเสร็จแล้วผมก็แยกกับยุนฮยองอีกครั้ง จากนั้นก็มาเจอชานอู จริงๆการประชุมนั่นมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก สรุปได้ง่ายๆว่า เขากับยุนฮยองจะต้องออกไป ลองแฮกข้อมูลตามสถานที่ต่างๆ เอาจริงๆแล้วงานนี้มันก็ไม่ได้ยากสำหรับเขาและยุนฮยองสักเท่าไหร่หรอก แต่มันยากตรงที่เรามีกันและกันพ่วงไปด้วยนี่ไง มันเลยทำอะไรค่อนข้างลำบาก ปกติเขาเดินเล่นข้างนอกเขตคุ้มครองออกจะบ่อยแต่ยุนฮยองนี่สิ..ไม่เลย
“ไม่ต้องห่วงหรอกหน่า ฉันดูแลตัวเองได้ เป็นห่วงก็แต่ยุนมัน .. เจ้าชายเลยนะ ชานอู เจ้าชายน่ะ ...ทำไมพ่อต้องเอาชีวิตเจ้าชายมาฝากไว้กับฉันด้วย”จินฮวานพูดแบบบ่นๆนิดหน่อย จนกระทั่งพวกเขาเดินมาจนถึงหน้าห้องแล็บ จินฮวานจึงดันชานอูให้ติดเข้ากับประตูก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
“ชานอูนายอยู่ที่นี่ ทำยังไงก็ได้แต่ปกป้องเจ้าชายด้วย ไม่ต้องปกป้องฉัน เข้าใจไหม.. อ้อ ฝากลาซึลกิแล้วก็พ่อ....ด้วยนะ ฉันฝากปืนกระบอกนี้ไว้ที่นาย ในตู้ใส่ชุดนอนฉันมีเนื้อสดอยู่ ฝากเอาไปให้แม่ด้วย จนกว่าฉันจะกลับ อย่าบอกแม่นะว่าฉันไปไหน ดูแลพ่อกับแม่แทนฉันด้วย”จินฮวานพูดเบาๆก่อนจะสอดกระปอกปืนไปที่กางเกงของชานอูแล้วผลักออกมา
ผมรีบวิ่งไปจัดการเก็บของในห้อง ผมหยิบปืนไปหนึ่งกระบอกกับกระสุนอีกสักประมาณสองโหลเท่านั้น ผมคงไม่ได้ใช้มันมากหรอกมั้งผมว่า จากนั้นผมก็เอื้อมมือไปหยิบยาของซึลกิที่เคยให้ผมไว้เมื่อวาน ก่อนจะนำมันเก็บใส่ลงในกระเป๋า พร้อมกับโน๊ตบุ๊ค เครื่องช๊อตไฟฟ้า ที่ตรวจหาวัตถุระยะไกล เครื่องส่งสัญญาณเตือนถึงรัศมีซอมบี้ โหลใส่ยาห้าเม็ดนั่นสำรอง ทั้งหมดนี่ใส่กระเป๋าแล้วก็ตรงไปยังห้องครัวของศูนย์ทันที
“อ้าว! พี่จินลมอะไรหอบมาเนี่ยพี่”เสียงใสๆของฮันบยอลเด็กน้อยที่มีหน้าที่คำนวณแคลลอรี่ของคนในศูนย์ คือน้องเขาจบด้านวิทยาศาตร์ทางการอาหารมาครับ ชีวิตน้องเขานี่น่าสงสารนะ ทั้งพ่อทั้งแม่ตาย มีพี่ชายอยู่คนเดียวก็ดันกลายเป็นซอมบี้ซะงั้น รู้สึกว่าฮันบยอลจะเรียกพี่ชายว่า ฮันบิน จากที่ผมได้ยินช่วงที่มานั่งคุยกับฮันบยอลสมัยมาแรกๆบ่อยๆอ่ะนะ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนเธอจะทำใจได้แล้วก็เลยไม่พูดอะไร
“พอดีต้องออกไปนอกกำแพงคุ้มครองยาวแบบไม่มีกำหนด”จินฮวานพูดขึ้นแบบหน้าตานิ่งเฉยแต่นั่นทำให้น้องสาวตรงหน้าทำหน้าตกใจขึ้นมาอย่างสุดขีด
“พี่จะบ้าหรอ! อย่าล้อฮันบยอลเล่นนะ”ฮันบยอลพูดขึ้นแล้วเอามือไปทุบไหล่จินฮวานเบาๆ
“ไม่ได้ล้อเล่น พี่ไปจริง แต่ขอสักสามเดือนไม่น่าเกินจากนี้”จินฮวานพูดพร้อมทำหน้านิ่งทำให้ฮันบยอลรู้ทันทีว่าจินฮวานไม่ได้พูดเล่นจึงเดินไปหยิบบรรดาเสบียงมาอัดให้เต็มกระเป๋าของจินฮวานซึ่งจินฮวานก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนจะลุกขึ้นไปกระซิบข้างหูของฮันบยอล
“เนื้อสดยังเหมือนเดิมนะ เรื่องนี้ชานอูจะจัดการเอง พี่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองด้วยเข้าใจไหม”จินฮวานพูดเบาๆแล้วลูบหัวของฮันบยอล ตลอดเวลาที่ผ่านมาฮันบยอลเองก็เป็นเหมือนน้องสาวของเขา ตอนแรกเขาแอบตีสนิทฮันบยอลเพื่อแอบเอาเนื้อสดไปให้แม่ แต่ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เพิ่มฮันบยอลเข้ามาเป็นคนในครอบครัวเขาอีกคน
“พี่จินเดี๋ยว!”ฮันบยอลร้องห้ามในขณะที่จินฮวานกำลังสะพายเป้และเตรียมจะเดินออกไป ก่อนร่างของฮันบยอลจะวิ่งไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากในตู้เสื้อผ้าข้างๆห้องครัวซึ่งเป็นห้องของเธอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก
“พี่ฮันบินเคยให้ฮันบยอลไว้ พี่ฮันบินบอกว่าถ้าฮันบยอลพกนี่ไว้ฮันบยอลจะปลอดภัยจนกว่าจะได้เจอพี่ฮันบินอีกครั้ง แล้วก็..พี่ฮันบินบอกว่าถ้าฮันบยอลพกมันติดตัวไว้ ฮันบยอลจะได้เจอพี่ฮันบิน ...ตอนนี้พี่จินก็เป็นเหมือนพี่ชายของฮันบยอลแล้ว ฮันบยอลไม่ขออะไรพี่มากนะ พกมันติดตัวไว้ได้ไหม แล้วก็......ถ้าพี่เจอพี่ฮันบิน พี่ชายของฮันบยอล ฮึก..อย่าทำร้ายพี่เขานะ”ฮันบยอลบอกจินฮวานแล้วติดเข็มกลัดไว้ที่หน้าอกของจินฮวาน ก่อนจะโน้มตัวลงมากอดผู้ที่เป็นเหมือนพี่ชายตัวเล็กของเธอ ซึ่งจินฮวานก็ต้องพยายามข่มใจอยู่สักพักที่จะไม่ร้องไห้ต้องหน้าผู้เป็นดั่งน้องสาวร่วมชะตากรรมของเขา เขาเข้าใจการสูญเสียดี และเขาจะไม่มีทางทำให้มันเกิดขึ้นกับฮันบยอลเป็นครั้งที่สาม ในการออกไปครั้งนี้เขาขอแลกด้วยชีวิต..เพื่อที่จะพายุนฮยองและตัวเองเองกลับมาที่ฐานทัพนี้ให้ได้
“พี่ต้องไปแล้วฮันบยอล”จินฮวานพูดพร้อมทั้งผละฮันบยอลออกมาอย่างเบามือที่สุดก่อนจะรีบวิ่งไปที่ประตูทางออกที่สองของกำแพงคุ้มครองพร้อมกับยุนฮยอง
จินฮวานสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพบว่า..เกมส์ทั้งหมดได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
Are You Ready???
GO!!!!
❐❐❐❐❐❐❐❐
▣ เอาไปกินซะรีดเดอร์ทั้งหลายยยย 5555555555 ไรท์แอบไม่มีกำลังใจนะเนี่ย
▣ เพราะกระแสตอบรับพันปีดีมาก ก็เลยค่อนข้างท้อ แต่จะพยายามต่อไปนะเว้ยยย
▣ เพื่อรีดไรท์ทำได้อยู่แล้ววว ช่วยสนับสนุนฟิคนี้ด้วยนะครัช ไรท์ขอร้องงง
▣ แล้วชาตินี้อิไรท์จะไม่ขอร้องอะไรอีกเป็นครั้งที่พันนนน<<<เผื่อจะขอร้องอีกไง
▣ 555555555 ยังไงก็ขอบคุณรีดทุกคนที่คอมเม้นแล้วก็กดเฟบกันนะ
▣ ไรท์จะบอกว่าไรท์อ่านทุกคอมเม้นของทุกเรื่องนั่นแหละ อ่านแล้วยิ้มนะ แต่ไม่รู้จะตอบยังไง555 ไรท์ไม่ใช่คนพูดมาก(หราาา)
▣ ก็อยากจะบอกว่าขอบคุณมากนะครัชชช
▣ และเป็นเพราะว่ากระแสตอบรับไวรัสไม่ค่อยดีเท่าพันปีง่ะ งื้อออ ไรท์ก็เลยค่อนข้างจะดันมากกว่าพันปีนิดหน่อย
▣ รีดพันปี แกอย่าน้อยใจที่ฉันอัพไวรัสถี่กว่าพันปีช่วงนี้นะเว้ยยย ฉันกำลังเรียกน้ำตาให้พวกแกอยู่ อย่างองแง
▣ ยังไงก็รีดคนไหนที่อ่านเรื่องนี้แล้วก็อ่านพันปีด้วยนะตกลงป้ะ แล้วคนไหนที่อ่านพันปีก็อ่านไวรัสด้วย
▣ ไม่รู้แหละะ อิไรท์เนี่ยแหละจะบังคับเองงงงง
▣ ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบบบ
▣ อ้อออ อีกอย่างงง ไหนรีดทั้งหลายยย ขอบาทามาให้อิไรท์กราบทีสิ๊ 555555555555
▣ ขอโทษนะค้าบบบที่รอบนี้อัพน้อยไป ก็เดี๋ยวมันไม่มันส์อ่ะ
▣ การเขียนค่อนข้างแตกต่างจากพันปีนะรู้ยัง อันนี้จิตและดาร์กกว่าแต่พันปีปมเยอะ ผูกได้ผูกดีเลยดิไรท์
▣ ยังไงก็ฝากด้วยนะครัชรีดที่น่ารักของไรท์ ดันฟิคนี้ด้วยยๆๆๆๆ นาวๆๆๆ
ความคิดเห็น