คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การต่อสู้ครั้งสุดท้าย
บรรยาาศหนาทึบไป้วยวามึเรียะที่พวเายืนอยู่ที่อบสนามโบรา สถานที่ที่เ็มไป้วยประวัิศาสร์และพลัที่่อนเร้น บนท้อฟ้ามีมวลหมู่เมำที่หมุนวน สลับับสายฟ้าที่ส่อแสเป็นรั้ราว พื้นินใ้เท้าอพวเาูเหมือนะสั่นไหวราวับมีีวิอมันเอ
อีวาน เอเรียน และเอเลน่าแลเปลี่ยนสายาัน มันมีพลัแห่วามมุ่มั่น หัวใอพวเาเ้นเป็นัหวะเียวัน วามทรำถึารเสียสละอโเรียนถ่วอยู่ในใอพวเา และมันเพิ่มพลัใให้พวเา่อสู้
เสียอเอเรียนมั่นะที่เาล่าว “ำไว้ว่าพวเรา่อสู้เพื่อันและัน เพื่ออีออนส์ และเพื่อทุนที่้อทนทุ์เพราะลูเียน”
อีวานบีบมืออเอเรียน สัมผัสถึพลัาวามอบอุ่นทีุ่้นเย “พวเราะผ่านเรื่อนี้ไป้วยัน”
เอเลน่าพยัหน้า าอเธอเ็มไป้วยวามมุ่มั่น “เพื่อโเรียน”
ะที่พวเาเรียมพร้อมสำหรับารเผิหน้ารั้สุท้าย อาาศเย็นล และวามเียบที่หนัอึ้ปลุมสนามรบ เียบนไ้ยินเสียหัวใอัวเอ มันือวามสบ่อนพายุ ่วเวลาแห่วามนิ่่อนวามโรธเรี้ยวะถูปลปล่อย
วามมืมนับพลันแผ่ระายไปทั่วอาาศเมื่อลูเียนปราัวึ้น ารปราัวอเาน่าเรามและน่าลัว พลัานมืแระายรอบัวเา และเามืูเหมือนะบิเบี้ยวเลื่อนไหว มีีวิึ้นมาโยพลัอเา วาอเาเปล่แสแห่วามมุ่ร้าย และรอยยิ้มเ้าเล่ห์ปราบนริมฝีปาอเา
“ยินี้อนรับสูุ่บอพวเ้า” ลูเียนล่าว้วยเสียที่้อัวาน้วยวามั่วร้าย
โยไม่มีารเือน ลูเียนปล่อยพลัานมืระหน่ำใส่ลุ่ม อีวานและเอเรียนอบสนอทันที ยโล่ที่รวมแสและเวทมนร์ึ้น ปะทะันอพลัานทำให้เิลื่นระแทในอาาศ และพื้นินสั่นไหวใ้เท้าอพวเา
เอเลน่าอบโ้้วยารปล่อยไฟและสายฟ้า าถาอเธอพุ่ผ่านอาาศไปทาลูเียน เาปัป้อมันไ้อย่า่ายาย หัวเราะเย็นา “แ่นี้เหรอ?”
สนามรบระเบิึ้น้วยวามโลาหลเมื่อาถาและารโมีทาายปะทะัน เสียอารปะทะัสนั่น เป็นสัลัษ์แห่พลัและารทำลายล้า อาาศหนาทึบไป้วยลิ่นออ๊อิเนและินที่ถูเผาไหม้ และพื้นินสั่นสะเทือนับแ่ละารโมีที่ทรพลั
เพื่อไม่ให้ถูบยี้ เอเรียนเรียพลัที่่อนอยู่อเา ใ้พลัอหัวใแห่อีออนส์ แสสว่าแพร่ระายาเา ผลัลับับวามมือลูเียน อีวานเ้าร่วมับเา พลัที่รวมันอพวเาสร้าพลัานที่าม
เอเลน่า ึวามรู้ที่ลึึ้เี่ยวับาถาโบราออมา ปล่อยำสาปที่ทรพลัที่สร้าำแพป้อันรอบพวเา “เรา้อทำานร่วมัน! ใุ้แ็อพวุ!” เธอะโน เสียอเธอเ็มไป้วยวามเร่รีบและเ็า
ะที่าร่อสู้ำเนิน่อไป พวเาเริ่มหาัหวะที่ลัว ารโมีอเอเรียนแม่นยำมาึ้น เวทมนร์ออีวานทรพลัมาึ้น และาถาอเอเลน่าทำลายล้ามาึ้น พวเาเลื่อนไหวเป็นหนึ่เียว ารระทำอพวเาประสานันและวามมุ่มั่นอพวเาไม่หวั่นไหว
เอเรียนและลูเียนปะทะันหลายรั้ แ่ละรั้ารโมีหนัหน่วึ้น ประายไฟเิึ้นเมื่อาบอพวเาปะทะัน และพื้นินใ้พวเาแออ้วยแรอารโมี วาอเอเรียนลุโน้วยวามมุ่มั่น ารเลื่อนไหวอเารวเร็วและแม่นยำ
ลูเียน อย่าไร็าม ลับไ้เปรียบ ้วยารโมีที่รวเร็วและรุนแร เาล้มเอเรียนลับพื้น ยืนอยู่เหนือเา้วยสายาเย็นาที่เ็มไป้วยวามแ้น “เ้าะไม่มีวันหนีพ้นา้า เอเรียน” เาระิบ ยอาวุธอเาเรียมทำลายีวิเอเรียน
เอเรียนมอึ้นไปที่ลูเียน หายใรุนแร รออยุบ แ่มีบาอย่าในสายาอลูเียน—่วเวลาหนึ่อวามลัเล ร่อรอยอวามผูพันที่พวเาเยมี มืออเาสั่นไหว วามโรธในสายาอเาลลเพียั่วพริบา
เมื่อเห็นโอาส อีวานปล่อยลำแสที่ทรพลัไปยัลูเียน โมีเารลาอและทำให้เาถอยหลั “อย่าแะ้อเา!” อีวานะโน เสียอเาเ็มไป้วยวามโรธ
แ่ลูเียนไม่วรถูประเมิน่ำไป ้วยเสียำราม เาเรียพลัมืนาให่ที่ระแทับารป้อันอพวเา ทำลายำแพอเอเลน่าและส่พวเาระเ็นออไป เาเินเ้ามาหาพวเา วาเ็มไป้วยวามโรธและัยนะ
“เ้าะไม่สามารถเอานะ้าไ้! ้าเป็นนิรันร์!” ลูเียนำราม เสียอเาัึ้อ
อีวานพยายามลุึ้น ร่าายอเาบอบ้ำ เาเห็นเอเรียนและเอเลน่าำลัพยายามลุึ้น วามสิ้นหวัรอบำเา แ่แล้วเา็ำารเสียสละอโเรียนและำสัาที่พวเาให้ไว้
“เราะยอมแพ้ไม่ไ้!” อีวานะโน เสียอเาแทรผ่านวามมื “เรา้อทำเพื่อโเรียน เพื่อทุน!”
เอเรียน ไ้รับแรบันาลใาำพูออีวาน พยายามลุึ้น เามอไปที่อีวาน วาอเาเ็มไป้วยวามมุ่มั่น “เรา้อใ้หัวใแห่อีออนส์ นั่นือโอาสเียวอเรา”
อีวานพยัหน้า วาอเาสบาับเอเรียน “้วยัน”
้วยวามมุ่มั่นร่วมัน พวเารวมพลัอพวเาเ้าหัวใแห่อีออนส์ วัถุโบรานั้นเรือแส้วยแสสว่าเิ้า
พลัอมันสั่นสะเทือนไปทั่วสนามรบ ลูเียนรู้สึถึารเปลี่ยนแปลนั้น ปลปล่อยวามโรธเ็มที่อเา แ่็สายเินไป
หัวใแห่อีออนส์ปล่อยแสสว่าเิ้าที่ห่อหุ้มลูเียน แทรึมผ่านวามมือเา เารีร้อ เสียอเาเ็มไป้วยวามโรธและวามเ็บปว ะที่พลัอเาเริ่มลล
เอเรียนและอีวาน พลัอพวเาเื่อมโยัน และันไป้าหน้า แสสว่านั้นเ้มึ้น รูปร่าอลูเียนเริ่มสลายไป เสียรีร้ออเาสะท้อนลับไปในวามว่าเปล่า ะที่พลัานนั้นลืนินเา สีหน้าอลูเียนเปลี่ยนไป ่วเวลาสั้นๆ เาูเหมือนนที่เาเยเป็น ่อนที่วามหลใหลและวามมืะบิเบือนิวิาอเา
น้ำเสียที่เ็มไป้วยวามเ็บปวและวามเสียใ ลูเียนระิบ “เอเรียน ยโทษให้้า... ้าเพีย้อารให้เราอยู่้วยัน... ้าหวัว่าในีวิอื่น... เราะอยู่้วยันอย่าสบสุ”
วาอเอเรียนเ็มไป้วยน้ำา “ลูเียน... ผม—” ่อนที่เาะพูบ ร่าอลูเียน็สลายเป็นี้เถ้า ระัระายไปในสายลมและหายไปหมสิ้น
าร่อสู้สิ้นสุ วามมืที่บบัหายไป พวเายืนอยู่บนวามเสียหาย หายใหนัและร่าายอ่อนล้า ัยนะเป็นอพวเา แ่ารสูเสียมาเินไป
อีวานล้มลุเ่า น้ำาไหลอาบใบหน้า “พวเราทำไ้... พวเราทำไ้ริๆ”
เอเรียนุเ่า้าเา ึเาเ้ามาอแน่น “ใ่ พวเราทำไ้ เพื่อโเรียน เพื่ออีออนส์ และเพื่อเรา”
เอเลน่าเ้าร่วมับพวเา ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยวามโล่ใและวามเศร้า “มันบแล้ว ในที่สุมันบแล้ว”
แสทออ่อนๆ ปลุมสนามรบ พระอาทิย์ึ้น บ่บอว่าวันใหม่เริ่ม้นึ้นแล้ว วันที่ปลอภัยาเาอลูเียน พวเานะ และนะ้วยัน พวเาะสร้าใหม่และให้ระลึถึผู้ที่สูเสียไป
วามเียบอหลัาร่อสู้ถูััหวะ้วยเสียรบวนเบาๆ อใบไม้และเสียนร้อไลๆ อาาศที่รั้หนึ่เยหนาแน่นไป้วยลิ่นาร่อสู้ อนนี้พัพาลิ่นหอมสื่นอินและวามหวั
อีวาน เอเรียน และเอเลน่า่อยๆ ลุึ้นยืน ใบหน้าอพวเามีรอยแผลาาร่อสู้แ่ยัมีวามโล่ใาัยนะ พวเามอไปรอบๆ สนามรบ ร่อรอยาร่อสู้อพวเาัเน แ่็เริ่มที่ะหายไปในแสรุ่อรุ
อีวานหันไปทาเอเรียน วาอเาเ็มไป้วยวามรัและวามอบุ “พวเราทำไ้ ้วยัน”
เอเรียนยิ้ม มืออเาปัน้ำาาแ้มออีวาน “พวเราทำไ้ และพวเราะทำมัน่อไป ทุวันานี้ไป”
เอเลน่าวามือบนไหล่อพวเา ใบหน้าอเธอนุ่มนวลึ้น “ลับบ้านันเถอะ พวเรามีานมามายที่้อทำ”
ะที่พวเาเริ่มเินลับไปยัสถาบัน แสแรอพระอาทิย์ส่อผ่านเม ปลุมทาเิน้าหน้า พวเารู้ว่าะมีวามท้าทายอยู่้าหน้า แ่้วยัน พวเามีพลัที่ะเผิหน้าับทุสิ่ที่เ้ามา
พวเาเินออาสนามรบ ไม่เพียแ่เป็นผู้รอีวิ แ่เป็นวีรบุรุษที่เื่อมโยัน้วยวามรั ารเสียสละ และพันธะที่ไม่สามารถทำลายไ้ ัยนะอพวเาะเป็นแรบันาลใให้ับนรุ่น่อๆ ไป เป็นเรื่อพิสูน์ถึพลัอวามสามัีและวามแ็แร่ที่ไม่สิ้นสุอิวิามนุษย์
ความคิดเห็น