คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : การเสียสละของอัศวิน (ส่วนที่ 2)
ืนอาร่อสู้มาถึ และอาาศในสวนเ็มไป้วยวามึเรีย หัวใแห่อาราเลียส่อแสเิ้า เป็นสัลัษ์อวามหวัท่ามลาวามมื
เล ริน เียแรน เอร่า และเอลรินยืนพร้อม หน้าาอพวเาเ็มไป้วยวามมุ่มั่น ะที่พวเาเรียมัวสำหรับาร่อสู้ ร่าหนึ่ปราึ้นาเามื มาร์ัสปราัว่อหน้าพวเา โยมีลุ่มินิเทามหลั วาอเาเปล่ประาย้วยเนาร้าย
“ประาศสรามและอให้พวเายอมแพ้” มาร์ัสสั่นอเา เสียอเาเย็นาและมีอำนา เา้าวไป้าหน้า รอยยิ้มเยาะเย้ยปราบนริมฝีปา “ยอมแพ้และุเ่า่อ้า แล้ว้าอาปล่อยให้พวเ้าอยู่รอ”
สายาอเาลที่ริน และรอยยิ้มอเาว้าึ้น “นั้น ไอเน ใ่ไหม ไม่น่าเื่อ นระออย่าแือเ้าายแห่สวนมืไนท์ ราาแห่อาราเลีย”
วาอรินหรี่ล และเายืนหยัอย่ามั่น “นายิผิถ้าิว่าันะ้มหัวให้นาย มาร์ัส”
มาร์ัสหัวเราะเบาๆ อย่าเย้ยหยัน “อย่าแมัน็แ่นที่ไม่สำัอะไร ้าะเอาทุอย่าาแเหมือนอย่าที่้าทำเสมอ และแะายเหมือนที่แม่อแ...ที่นี้”
สายาอเาหันไปที่เล วามรู้สึเหยียหยามแสออมาอย่าัเน “อ๋อ แืออัศวินอมันเหรอ" มาร์ัสมอเห็นวามล้ายลึบาอย่า "เ้าเป็นลูายอไอ้อัศวินหน้าโ่นั้น แยัำโันอเมือนั้นไ้ไหม พ่ออแโน้า่า และืนนี้แะพบับะารรมเียวัน”
ใบหน้าอเลบิเบี้ยว้วยวามโรธ ำาบแน่น “เ้าะใ้ในสิ่ที่เ้าทำ” เาำราม
รินเอื้อมมือไปับแนอเล “อย่าหลลำพูอมัน เล มันเป็นแ่เ็ี้อิาที่้อารสิ่ที่ไม่ใ่อมัน”
รินหันไปหามาร์ัส เสียอเามั่นและท้าทาย “ถ้านายอยาไ้สวนริๆ แสให้เห็นว่านายู่วร มาูันว่านายะเอาไ้หรือไม่”
รอยยิ้มอมาร์ัสาหายไป แทนที่้วยใบหน้าที่เ็มไป้วยวามเลียั “ี ั้นมาูันว่าใรู่วรริๆ”
าร่อสู้เริ่ม้น้วยเสียาบที่ปะทะันและารระเบิอเวทมนร์ อำลัอินิเทพุ่เ้ามา เนาร้ายัเน เลและริน่อสู้เีย้าัน ารเลื่อนไหวอพวเาเป็นารเ้นรำอาบและาถาที่ประสานันอย่าี
ทัษะารใ้าบอเลนั้นไม่มีใรเทียบไ้ ทุๆ ารโมีแม่นยำและทรพลั เาเลื่อนไหว้วยวามส่าามและวามุร้าย สิ่นี้ทำให้เาเป็นู่่อสู้ที่น่าลัว ้าๆ เา เวทมนร์อรินเปล่ประายในอาาศ สร้าเราะป้อันและปล่อยพลัานใส่ศัรู
เอลรินใ้เวทมนร์อเาอย่าแม่นยำ ร่ายาถาเพื่อป้อันและโมี าถาอเาสร้าเราะป้อันที่ส่อแสเพื่อปัป้อารโมีอศัรูและส่แสที่สับสนไปยัศัรู
เียแรนและเอร่า่อสู้อย่าล้าหา ทุารโมีที่รวเร็วอเียแรนเสริมารเลื่อนไหวที่ว่อไวอเอร่า และพวเาร่วมันรัษาแนว้าน่อารโมีที่ท่วมท้น
สวนลายเป็นสนามรบที่เ็มไป้วยวามวุ่นวายและวามาม อไม้ส่อแสสว่าึ้นเหมือนให้พลัานแ่ผู้ป้อัน อาาศเ็มไป้วยเสียาบที่ปะทะัน เสียเวทมนร์ และเสียร้ออนัรบ
ะที่าร่อสู้ำเนินไป มาร์ัสและเลเ้าปะทะันในที่สุ ารโมีและารปัป้อทุรั้เ็มไป้วยเนา่า อาาศเปล่แสเมื่อาบอพวเาปะทะัน ประายไฟระายทุรั้ที่ปะทะ
“เ้าิว่าะเอานะ้าไ้หรือ?” มาร์ัสเยาะเย้ย วาเปล่แส้วยวามโรธ “เ้าะบลเหมือนพ่ออเ้า”
วามโรธอเลพุ่ึ้น เิมเ็มารโมีอเา “้าะทำให้แน่ใว่าเ้าะไม่ทำร้ายใรอี” เาำราม าบอเาเลื่อนไหวรวเร็ว
รินเ้าร่วมาร่อสู้ ร่ายาถาเพื่อปป้อเลและทำให้มาร์ัสอ่อนแอล พลัเวทมนร์พุ่ออามืออเา ระแทมาร์ัสและทำให้เาสะุ ผู้นำินิเทำราม้วยวามหุหิ ารโมีอเาลายเป็นบ้าลั่มาึ้น
แม้ว่าพวเาะพยายามอย่าเ็มที่ อำลัอินิเท็ไม่หยุยั้ ผู้ป้อัน่อยๆ ถูผลัลับ วามแ็แร่อพวเาลลภายใ้ารโมีที่ไม่หยุยั้
ในวามพยายามสุท้ายที่ะเปลี่ยนสถานาร์ มาร์ัสพุ่เ้าใส่เล าบอเาเล็ไปที่หัวใอเล รินเห็นอันรายและรีบเ้าไปปป้อเา พยายามร่ายาถา เวลาเหมือนหยุะัเมื่อรินันัวเอไป้าหน้า
ใน่วเวลาที่สำันั้น เอร่าเลื่อนไหว้วยวามเร็วสู เาเ้ามาวาารโมีอมาร์ัส าบแททะลุหัวใอเา มาร์ัสถอยออไปั่วะ วาเบิว้า้วยวามใ
“ไม่!” เสียร้ออเียแรนั้อไปทั่วสวนเมื่อเาเห็นเอร่าล้มล เา่อสู้เพื่อไปเอร่า น้ำาไหลอาบหน้า
รินร่ายเราะป้อันรอบัวพวเาทันทีและพยายามรัษาบาแผลอเอร่า แ่บาแผลนั้นลึ และาบอมาร์ัสมีพลัมืที่ั่วร้าย
เอร่ามอึ้นไปที่เพื่อนๆ อเา วาเ็มไป้วยวามเ็บปวและวามรั “ผมอโทษ เียแรน ผมไม่สามารถทำามวามฝันอเราไ้” เาระิบ เสียอ่อนแอ
วาอเียแรนเ็มไป้วยน้ำาเมื่อเาโอบอเอร่า “อย่าพูแบบนั้น เอร่า...อย่า”
เอร่ายิ้มอ่อน วาอเธอมอหาินเอร์ “ูแลเาให้ีนะ”
ินเอร์ร้อราเสียเศร้า นัวเนียับมืออเอร่า
วาอเอร่าปิล ลมหายใอเา้าล “ผมรัพวุทุน” เาระิบ เสียเบาแทบะไม่ไ้ยิน “ูแลันและัน”
้วยำสุท้ายนี้ ร่าอเอร่า็หยุนิ่ เสียร้ออเียแรนั้อไปทั่วสวน เ็มไป้วยวามเสียใและวามเศร้าโศ รินและเลยืนนิ่ น้ำหนัอารสูเสียทับพวเา
ผู้ป้อัน่อสู้่อไป้วยวามโรธและวาม้อารวามยุิธรรม วามมุ่มั่นอพวเาเสริมสร้าพลัอสวน เวทมนร์อมันระายไปทั่วอาาศ
เลและรินรวมพลัอพวเาเ้า้วยัน ทัษะารใ้าบอเลและเวทมนร์อรินสร้าวามสมุลที่ทรพลั พวเา่อสู้ับมาร์ัส วามมุ่มั่นอพวเาไม่เยหวั่นไหว
มาร์ัสรู้ว่าเาำลัสูเสียารวบุม ารโมีอเาเ็มไป้วยวามสิ้นหวั ารโมีอเาบ้าลั่และไม่เป็นระบบ วามหยิ่ผยออเาลายเป็นวามลัว
“เ้าิว่าะเอานะ้าไ้หรือ?” มาร์ัสะโน เสียอเาสั่น้วยวามโรธ “้าไม่มีทาหยุไ้!”
วาอเลเปล่แส้วยวามโรธแ้น “เ้าเป็นแ่นี้ลา” เาะโน “เ้าทำให้นอื่นเ็บปวมาพอแล้ว เรื่อนี้้อบลที่นี่!”
เวทมนร์อรินส่อแส สว่าเิ้าะที่เาัพลัาหัวใแห่อาราเลีย “มาร์ัส นายะ้อใ้ในสิ่ที่นายทำ” เาประาศ เสียสะท้อน้วยอำนา
ะที่เวทมนร์อรินพุ่ึ้น สวน็อบสนอเ่นัน เถาวัลย์พุ่ออาพื้นิน พันรอบแนาอมาร์ัส ทำให้เายับไม่ไ้ อไม้บานสใส ลีบอเปล่แสอันลึลับ
มาร์ัสิ้นรน่อสู้ับารพันธนาาร วาเบิว้า้วยวามหวาลัว “ไม่! นี่มันเป็นไปไม่ไ้!”
เล้าวไป้าหน้า าบอเาส่อแสในแสเวทมนร์ “นี่เพื่อพ่ออ้า” เาล่าว เสียอเามั่นและไม่หวั่นไหว “และเพื่อทุนที่เ้าไ้ทำร้าย”
้วยารเลื่อนไหวที่รวเร็วและแน่วแน่ เลแทาบผ่านหัวใอมาร์ัส ผู้นำินิเทปล่อยเสียหายใสุท้ายออมา ร่าายอเาหยุนิ่แสในวาอเาหมล
เถาวัลย์ระับัว ึร่าไร้ีวิอมาร์ัสลสู่พื้นิน พื้นินปิล ไม่มีร่อรอยอทรราที่ทำให้เิวามเ็บปวมามาย
าร่อสู้สิ้นสุล แ่ราาที่้อ่ายสูมา สวนเ็มไป้วยาศพ และอาาศเ็มไป้วยบรรยาาศหลัาร่อสู้และาวเลือ
เลยืนอยู่เหนือที่ที่มาร์ัสเยอยู่ หายใหนั รินเ้ามาใล้เา วาเ็มไป้วยวามัวล “เล ุเป็นอะไรหรือเปล่า?”
เลพยัหน้า แม้ว่าวหน้าอเาะเ็มไป้วยวามเศร้า “เราทำไ้ ริน เราปป้อสวนไ้”
รินโอบอเล วามโล่ใไหลผ่านเา “เราทำไ้ แ่้อสูเสียอะไรไปบ้า?”
วาอเลอ่อนโยนละที่เาโอบอริน “เราทำในสิ่ที่เรา้อทำ และเราะสร้าใหม่้วยัน”
ในวัน่อมา ลุ่มนทำานอย่าไม่ลละเพื่อทำวามสะอาสวนและยย่อผู้ที่ล่วลับ หัวใแห่อาราเลียยัปลอภัย แสอมันเป็นสัลัษ์อวามหวัและารเริ่ม้นใหม่
เล ริน เียแรน และเอลรินยืนอยู่้วยัน วามสัมพันธ์อพวเาแ็แร่ว่าที่เย พวเาเผิหน้าับวามมืและออมานะ ารเสียสละอพวเาทำให้สวนมีอนา
ะที่พวเามอออไปยัสวน ที่ำลัเบ่บาน้วยีวิใหม่ เลับมืออริน “สวนนี้ เมือนี้... เราะปป้อมันเสมอ ้วยัน”
รินยิ้ม รู้สึถึวามอบอุ่นอวามรัอเลและวามแ็แร่อวามเป็นหนึ่เียวอพวเา “เสมอ”
ความคิดเห็น