คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การเผชิญหน้า
บรรยาาศในอาาศเ็มไป้วยวามึเรียเมื่ออีวาน เอเรียน เอเลน่า และโเรียนเรียมพร้อมสำหรับารเผิหน้าับลูเียน เสียฝีเท้าอพวเาั้อไปทั่วโถทาเินโบราอสถาบันเอลิเียมะที่พวเาเินไปยัุรวมัว ภาริอพวเายุ่ยาึ้น โยเพาะอย่ายิ่เมื่อรู้ว่าลูเียนอนนี้รอบรอโล่แห่เอลิเียม
เมื่อพวเาไปถึสนามฝึ้อม ท้อฟ้าเบื้อบนเป็นภาพลานาอเมมืและสายฟ้าที่แผ่ระาย ส่อแสที่น่านลุเหนือสถาบัน อาาศหนาทึบไป้วยวามสิ้นหวั มีลิ่นาๆ อโอโนและฝนที่ำลัะมา
“เรา้อแ็แร่ที่สุสำหรับาร่อสู้รั้นี้” เอเรียนล่าว้วยเสียที่มั่น “ลูเียนะไม่ยอมอ่อน้อ และเรา็ไม่สามารถยอมแพ้ไ้”
อีวานพยัหน้า รู้สึถึวามหนัหน่วอ่วเวลา “เราะเผิหน้าับเา้วยัน พวเราเรียมพร้อมสำหรับสิ่นี้”
เอเลน่าร่ายเวทป้อันรอบบริเวฝึ้อม มน์สะแผ่วเบาออาริมฝีปาอเธอราวับท่วทำนอที่สบเียบ อาาศส่อแส้วยเวทมนร์ สร้าวามรู้สึปลอภัยท่ามลาพายุที่ำลั่อัว เวทเหล่านี้เปล่แสทออ่อนๆ สร้าวามอบอุ่นที่ัับท้อฟ้าที่มืล
โเรียนแปลร่าเป็นมนุษย์หมาป่า ล้ามเนื้ออเาเลื่อนไหวและนฟูเมื่อเาปล่อยเสียำราม่ำ ลิ่นินทำให้พวเามีสมาธิับปัุบัน เาอรเล็บ พร้อมสำหรับาร่อสู้ที่ใล้เ้ามา
ในะที่พวเาฝึฝน วามสัมพันธ์ระหว่าพวเา็เิบโแ็แร่ึ้น ทุารสัมผัส ารมอ และำพูที่แลเปลี่ยนันเ็มไป้วยสัาที่ไม่ล่าวออมาและวามมุ่มั่นที่แบ่ปันัน พวเาเลื่อนไหวเป็นหนึ่เียว ารเลื่อนไหวอพวเาเป็นารเ้นรำอวามแม่นยำที่ฝึฝนันมาอย่าหนั
อีวานและเอเรียนหา่วเวลาที่สบในวามวุ่นวาย เอเรียนับมือออีวาน นิ้วอพวเาสอประสานัน วามอบอุ่นาารสัมผัสอเอเรียนึมเ้าสู่ผิวออีวาน ับไล่วามลัวที่เย็นเยียบที่ำลัะลืนินเา
“อีวาน” เอเรียนระิบ เสียอเาเบา “ไม่ว่าะเิอะไรึ้น ำไว้ว่าุือเรื่อนำทา วามหวัอผม วามแ็แร่อุให้วามล้าหาแ่ผมในาร่อสู้”
หัวใออีวานพอโ้วยรู้สึ เาเอนัวเ้ามา ูบเอเรียนเบาๆ รสาิอเลือและฝนผสมับวามอบอุ่นอลมหายใที่แบ่ปันัน “เราะผ่านมันไป้วยัน เอเรียน ผมสัา”
วาอเอเรียนเปล่ประาย้วยน้ำาที่ไม่ไ้ไหลออมา “ผมเื่อในเรา”
ะที่พายุทวีวามรุนแรึ้น ลุ่มนรู้ถึอันรายที่ำลัะเิึ้น่อนัเรียนในสถาบัน ท้อฟ้าเบื้อบนมืลอีรั้ และหยาฝนแรเริ่มลมา สร้าเสียริ๊ๆ บนหินรว ลิ่นินเปียและรสเปรี้ยวอไฟฟ้าสถิในอาาศ ระุ้นประสาทสัมผัสอพวเา
“่อนที่เราะเผิหน้าับลูเียน เรา้อทำให้นัเรียนปลอภัย่อน” เอเลน่าล่าว้วยเสียที่แน่วแน่
เอเรียนพยัหน้า “ล เราะแยย้ายันและสร้าเวทป้อันรอบหอพัและห้อเรียน”
ลุ่มนเลื่อนที่อย่ารวเร็วทั่วสถาบัน ร่ายเวทป้อันที่ทรพลั วาอเอเลน่าเปล่ประาย้วยวามมุ่มั่นะที่เธอเสริมเแนเวทมนร์ มน์สะอเธอสร้าโมส่อแสรอบๆ อาาร อาาศสั่นไหว้วยพลัาน เวทป้อันเลื่อนไหวเป็นแสทอ
โเรียน ในรูปแบบมนุษย์หมาป่า รวรารอบอบเ วามรู้สึที่แหลมมอเารวับภัยุามใๆ เสียำรามอเา้อไปทั่วทาเิน เป็นารเือนถึพลัมืใๆ ที่ล้าเ้าใล้ ให้นัเรียนรู้ว่าพวเาไ้รับารปป้อ
อีวานและเอเรียนทำานร่วมัน พลัที่รวมันอพวเาสร้าเาะป้อันที่รอบลุมทั้วิทยาเ อาาศหนาแน่น้วยลิ่นโอโนและเสียไฟฟ้าสถิ วามพยายามอพวเาสร้าป้อมปราารที่ไม่สามารถถูทำลายไ้
“เรา้อรีบแล้ว” อีวานล่าว้วยเสียที่เ็มไป้วยวามเร่่วน “ลูเียนะไม่รอนาน”
เมื่อพวเาทำให้นัเรียนปลอภัยแล้ว ลุ่มนลับมารวมัวันที่สนามฝึ้อมอีรั้ ารปราัวอลูเียนนั้นไม่มีอะไรน้อยไปว่าารแสละร พลัานมืหมุนวนเป็นวลมในอาาศ ส่อแส้วยวามั่วร้าย เา้าวออมา โล่แห่เอลิเียมส่อแสั่วร้ายในมืออเา รูปร่าอเาเปล่ประายและวาอเาไหม้้วยไฟที่ไม่บริสุทธิ์ ้าหลัเา ร่าเาทมิฬปราึ้น—สร้าประหลาที่บิเบี้ยวทีู่เหมือนะเ้นรำเป็นพลัมื พื้นินใ้เท้าอเาูเหมือนะเหี่ยวเาและแออาวามรุนแรอพลัอเาที่บิเบือนวามเป็นริ
“ยินี้อนรับสูุ่บอพวแ” เสียอลูเียนั้อ ้อัวาน้วยเสียสะท้อนที่ั่วร้าย
เอเรียน้าวมา้าหน้า วาอเาับ้อไปที่ลูเียน “มันะบที่นี่ ลูเียน”
เสียหัวเราะอลูเียนเย็นาและปราศาวามอบอุ่น “เ้ามา้าไป เอเรียน ้วยโล่ในมือ ไม่มีใรหยุันไ้”
อาาศรอบัวพวเาูเหมือนะสั่นไหว้วยวามึเรีย อีวาน เอเลน่า และโเรียนเรียมัวเ้าประำำแหน่ พร้อมที่ะสนับสนุนเอเรียน ฝนหนัึ้น เปียโพวเาและเพิ่มวามบรรยาาศอารปะทะที่ใล้เ้ามา
ลูเียนยโล่ึ้น และลื่นพลัมืพุ่รไปที่เอเรียน อาาศส่เสียฟู่้วยพลั และพื้นินสั่นสะเทือนาวามรุนแร เอเรียนโ้ลับ้วยารระเบิแสาหัวใแห่อีออนส์ พลัานทั้สอปะทะันในภาพที่ส่อแสสว่าและวามมืมิ
แรระแทอพลันั้นรู้สึไ้ในทุประสาทสัมผัส แสสว่าและวามมืที่วิ่เ้าหาัน สร้าภาพที่เหนือริอเาและแสสว่า ลิ่นอาาศและินเผาไหม้เ็มมูอพวเา ะที่เสียอพลัานที่แระายและพื้นินที่สั่นสะเทือนั้อในหู แรระแททำให้พื้นินสั่นสะเทือน ทำให้ยาที่ะรัษาสมุล
ะที่เอเรียนและลูเียนเผิหน้าัน เาทมิฬ็พุ่เ้ามาที่ลุ่ม เอเลน่าวาเปล่ประาย้วยวามมุ่มั่น ะที่เธอร่ายเวทป้อัน อาาศรอบัวเธอส่อแส้วยพลัเวทมนร์ เธอเรียไฟและสายฟ้า โมีสิ่ประหลา้วยวามแม่นยำ ลิ่นำมะถันและเนื้อเผาไหม้ผสมับฝน สร้าบรรยาาศที่ามและเือบะทำให้มึนเมา
โเรียนในร่ามนุษย์หมาป่าีสิ่ประหลา้วยวามแ็แร่และวามุร้าย รเล็บอเาฟาฟันสิ่ที่บิเบี้ยวและมืมน ทุารโมีามมา้วยเสียำราม เสียเลือเหล็ระายอยู่ในอาาศะที่เา่อสู้อย่าไม่เหน็เหนื่อยเพื่อปป้อเพื่อนอเา
อีวานถือาบที่เ็มไป้วยแสแห่หัวใแห่อีออนส์ ่อสู้เีย้าโเรียน าบเปล่แสสว่าศัิ์สิทธิ์ ัผ่านวามมืไ้อย่า่ายาย ทุารเหวี่ยทิ้ร่อรอยอแสในอาาศ และารปะทะันอเหล็ับเวทมนร์มืเป็นารสร้าิมโฟนีอาร่อสู้
ท่ามลาวามวุ่นวาย ลูเียนเห็น่อโหว่และมุ่ารโมีที่ถึายรไปที่เอเรียน ลื่นพลัมืพุ่รไปที่เา โเรียนรับรู้ถึอันราย ระโเ้ามาในเส้นทาอารโมี พลัานระแทเาเ็มำลั ส่เาล้มลับพื้น้วยเสียำรามที่เ็บปว
“โเรียน!” เอเลน่ารีร้อ รีบวิ่ไปที่้าๆ เา ลิ่นนไหม้และเนื้อเผาไหม้ เลือเปื้อนนอเา และลมหายใอเาเ็มไป้วยเสียหอบ
วาอเอเรียนเ็มไป้วยวามโรธและวามมุ่มั่น “อีวาน อนนี้!”
อีวานพยัหน้า วาอพวเามอัน้วยวามเ้าใร่วมัน พวเารวมพลััน นำพลัานอหัวใแห่อีออนส์เ้าสู่ลำแสที่มุ่มั่น ลำแสพุ่ไปที่โล่ สร้าารสั่นสะเทือนที่ทำให้วัถุสั่นในมืออลูเียน
ลูเียนะโน้วยวามโรธ มือที่ับโล่สั่นสะท้าน แสาหัวใแห่อีออนส์ทวีวามสว่าึ้น ห้อมล้อมลูเียน้วยแสที่สว่าเิ้า พื้นินใ้เท้าพวเายัสั่นสะเทือน อาาศเ็มไป้วยเสียอาร่อสู้
้วยวามพยายามสุท้าย เอเรียนและอีวานนำพลัทั้หมอพวเาเ้าสู่หัวใแห่อีออนส์ โล่เริ่มแ พลัมืในนั้นหายไป เสียร้ออลูเียนั้อไปทั่วลานฝึ ะที่โล่นั้นแออเป็นิ้นเล็ๆ ิ้นเหล่านั้นลายเป็นฝุ่นละออ
ลูเียนเินโเ พลัอเาหมลอย่ารวเร็ว พลัมืที่ล้อมรอบเาหายไป ทำให้เาเปราะบา เามอไปที่เอเรียนและอีวาน้วยวามโรธและสิ้นหวั
“พวแอานะาร่อสู้รั้นี้” ลูเียนสบถ “แ่สรามยัไม่บ”
านั้นเาหายไปในเามื ทิ้ลุ่มยืนอยู่ในาอสนามรบ
ัยนะนั้นมื่น ะที่ฝุ่น่อยๆ าล ัยนะรั้นี้ราาแพเินไป โเรียนที่่อสู้อย่าล้าหา นอนบาเ็บสาหัสาารเผิหน้าับลูเียน เลือไหลเปื้อนนอเา และลมหายใอเาิั
เอเลน่าวิ่ไป้าๆ เา มืออเธอเปล่แส้วยเวทมนร์รัษา “อยู่ับเรา โเรียน ุยัไปไม่ไ้”
โเรียนยิ้มอ่อนๆ “ผมทำในสิ่ที่้อทำ...เพื่อปป้อพวุทุน เพื่อฝูอผม...เพื่อนอผม”
เอเรียนุเ่า้าๆ เา วาอเาเ็มไป้วยวามเศร้า “ุือฮีโร่ โเรียน เราะไม่มีวันลืมารเสียสละอุ”
้วยลมหายใสุท้ายอเา โเรียนลับไปเป็นมนุษย์อีรั้ เามอไปที่เพื่อนอเาแ่ละน วาเ็มไป้วยวามภูมิใและวามสบ “สู้่อไป...เพื่อพวเราทุน”
ะที่แสสว่าอีวิโเรียน่อยๆ หรี่ล พวเาโศเศร้าับารสูเสียเพื่อนที่ล้าหา ารเสียสละอเาเสริมสร้าวามมุ่มั่น พวเาะ้อทำภาริให้สำเร็ให้ไ้
แม้ว่าพวเาะนะาร่อสู้รั้สำันี้ แ่ารเผิหน้ารั้สุท้ายับลูเียนยัรออยู่ พวเารู้ว่าเาะลับมา อันรายว่าเิม ะที่พวเารวมลุ่มันใหม่ ฝนเริ่มเบาล เมพายุ่อยๆ แยออ เผยให้เห็นแสันทร์เล็น้อย
ลุ่มนถอยลับไปที่สถาบันเพื่อพัฟื้นและวาแผนารเลื่อนไหวรั้่อไป อาาศภายในเ็มไป้วยวามึเรีย พวเารวมัวันในห้อทำานอศาสราารย์เรเวนส์รอฟ์ ล้อมรอบ้วยำราโบราและวัถุโบรา
“เรา้อพร้อมสำหรับทุอย่า” เอเรียนล่าว้วยเสียที่มั่น “ลูเียนะไม่ยอมอ่อน้อ และเรา็ไม่สามารถยอมแพ้ไ้”
อีวานพยัหน้า วามมุ่มั่นในวาอเา “เราะเผิหน้าับมัน้วยัน พวเรามาไลเินว่าะถอยลับ”
เอเลน่า เสียอเธอเ็มไป้วยวามมุ่มั่น เสริมว่า “เรา้อทำเพื่อโเรียน เราไม่สามารถปล่อยให้ารเสียสละอเาไร้ประโยน์”
ความคิดเห็น