คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การล้างแค้น
รุ่อรุปราเหนืออาราเลีย สาแสอบอุ่นลสู่สวนมิไนท์ อาาศเ็มไป้วยลิ่นหอมออไม้ที่ำลับาน แ่าร่อสู้ที่เพิ่ผ่านไปไ้ทิ้วามหนัหน่วไว้ในใอผู้ปป้อสวน เล ริน เียแรน และเอลรินยืนอยู่้าหลุมศพอเอร่า สถานที่สุท้ายอเพื่อนรั
"ุเป็นแสสว่าใน่วเวลาที่มืมนที่สุอเรา" เียแรนล่าว เสียอเาเ็มไป้วยอารม์ "เรายย่อารเสียสละอุ"
เลวามือลบนไหล่อเียแรน "เราะทำ" เลให้สัา เสียอเาเ็มไป้วยวามมุ่มั่น "ารเสียสละอเอร่าะไม่สูเปล่า"
รินมอออไปยัสวน วาอเาเ็มไป้วยวามเศร้าและวามมุ่มั่น "มาร์ัสายแล้ว แ่ลุ่มินิเทยัอยู่ เรา้อถอนราถอนโนพวเาให้หม ถึเวลาที่้อบเรื่อนี้"
เอลรินพยัหน้า สีหน้าอเาเร่รึม "โรสร้าอำนาอลุ่มินิเทอ่อนแอลแล้ว แ่พวเายัอันรายอยู่ เรา้อโมีทันที ่อนที่พวเาะรวมัวันใหม่"
หลัาที่รินหนีาลุ่มและวิเอร์าย มาร์ัส็เ้ายึรอลุ่มินิเทและเปลี่ยนแปลหลายอย่า ึ่ทำให้ลุ่มินิเทร้ายาและอันรายยิ่ึ้น เียแรนใ้เรือ่ายอเารวบรวม้อมูลสำั รินเอ็รู้ว่ามีนในลุ่มที่ยัภัี่อเาและสามารถให้้อมูลเี่ยวับที่่อนอลุ่มินิเทรวมถึานปิบัิารให่อลุ่มไ้
"เราพบที่่อนหลายแห่อพวเาแล้ว" เียแรนล่าว ะที่เาาแผนที่ออาราเลียบนโ๊ะในใลาสวน "เรา้อโมีพวเาอย่าหนั ทั้าภายนอและภายใน"
เล ริน เียแรน และเอลริน้มัวูแผนที่ วาแผนารเลื่อนไหว่อไป "เราะแบ่เป็นทีม" เอลรินเสนอ "เลและริน เ้าสอนะไปทาเหนือ เียแรนและ้าะัารทาใ้ เราะไล่พวมันออมาและำัผู้นำอพวมัน"
รินพยัหน้า "ผมรู้ันในลุ่มที่ยัภัี่อผมและะิ่อพวเาเพื่อให้ไ้้อมูลเพิ่มเิมเี่ยวับานให่อพวมัน"
วาอเลสบับริน มีวามเ้าใที่ไม่้อสื่อสารออมา "ไปันเถอะ" เลล่าว เสียอเามั่น "เพื่อเอร่า"
รินพยัหน้า "เพื่อเอร่า"
เอนเหนือออาราเลียเป็นเาวอถนนแบๆ และรอออยที่่อนอยู่ เลและรินเลื่อนไปในเามื ประสาทสัมผัสอพวเาื่นัวับสัาใๆ อิรรมลุ่มินิเท
"อยู่ใล้ๆ" เลระิบ มืออเาวาอยู่บน้ามาบ "ุ้อามิๆ ะไ้ไม่หลันนะ"
รินพยัหน้า เวทมนร์อเาระุอยู่ใ้ผิวหนั "อืม ผมอยูหลัใหุ้ เล"
ะที่พวเาเลี้ยวเ้าไปในมุมหนึ่ พวเาพบลุ่มอันธพาลอลุ่มินิเท พวมันหัวเราะเยาะ ึอาวุธออมา "โอ้โห ูสิว่าใรมา" หนึ่ในนั้นเยาะเย้ย "เ้าายับอัศวินอเา"
เลึาบอเาออมา ยืนท่าพร้อมสู้ "ยอมแพ้ะ แล้ว้าอาะปล่อยให้เ้ามีีวิอยู่"
อันธพาลหัวเราะ เสียร้านๆ ที่เ็มไป้วยวามเหยียหยาม "เ้าถูล้อมไว้แล้ว อัศวิน ยอมแพ้อนนี้ แล้วเราอาะเมาเ้า"
ริน้าวไป้าหน้า วาอเาเปล่ประาย้วยพลัเวทมนร์ "เราไม่้อารวามเมาาพวเ้า"
ทันในั้น าร่อสู้็ปะทุึ้น าบอเลวาววับในแสอาทิย์ ฟันผ่านอาาศ้วยวามแม่นยำถึาย เวทมนร์อรินระายรอบัวเา พลัานพุ่ใส่ศัรู้วยวามแม่นยำที่ไม่พลาเป้า
แม้ว่าะถูล้อมไว้ แ่เลและริน่อสู้้วยวามมุ่มั่นที่แรล้า ารเลื่อนไหวอพวเาเป็นน้ำหนึ่ใเียวัน เป็นพยานถึวามผูพันและารฝึฝนอพวเา หนึ่ในหนึ่ อันธพาลอลุ่มินิเทล้มล เสียเย้ยหยันเปลี่ยนเป็นเสียร้อแห่วามเ็บปวและวามลัว
เมื่ออันธพาลนสุท้ายล้มล เลและรินยืนหยันะ หายใหอบ "เรา้อไป่อ" เลล่าว พลาเ็าบบนเสื้อลุมอเา "พวมันะมาอี"
รินพยัหน้า วาสำรวพื้นที่ "ไปันเถอะ"
ในะเียวัน ทาอนใ้ เียแรนและเอลรินเลื่อนไหว้วยวามแม่นยำและวามมุ่มั่นเ่นเียวัน ถนนเียบสั แ่าอย่าสิ้นเิับวามึเรียในอาาศ
"เราใล้ถึแล้ว" เียแรนพึมพำ วาสำรวอาารรอบๆ "้ารู้สึไ้"
เอลรินพยัหน้า เวทมนร์อเาพร้อมในทันที "ระวััว้วย"
เมื่อพวเาเ้าใล้โัร้า วามรู้สึไม่สบายใ็เริ่มรอบำพวเา เียแรนถีบประูเปิ เผยให้เห็นลุ่มผู้นำลุ่มินิเทที่รวมัวันอยู่รอบโ๊ะ
ายเหล่านั้นมอึ้นมา้วยวามใ พยายามึอาวุธออมา "เ้ามาทำอะไรที่นี่?" หนึ่ในนั้นะโน
วาอเียแรนหรี่ล "บเรื่อนี้"
าร่อสู้รวเร็วและโหร้าย เวทมนร์อเอลรินสร้าเราะป้อัน ป้อันไม่ให้ใรหนีไปไ้ ะที่ใบมีอเียแรนเ้นรำผ่านอาาศ้วยวามส่าามแ่ทุท่วท่านั้นะมีเสียผู้นรีร้อ้วยวามเ็บปว
เมื่อผู้นำนสุท้ายล้มล เียแรนและเอลรินยืนหยันะ "เรื่อนี้ยัไม่บ" เียแรนล่าว เสีย่ำและเ็มไป้วยวามโรธ "เรา้อหาานให่อพวมันและบเรื่อนี้ให้สิ้นา"
เอลรินพยัหน้า วาแ็ร้าว "ล ไปพบับเลและรินัน"
ลับมาที่สวน เพื่อนทั้สี่รวมัวันใหม่ สีหน้าเร่รึมแ่เ็มไป้วยวามมุ่มั่น "เราำัผู้นำหลายนแล้ว" เียแรนรายาน "แ่านให่ยัอยู่"
รินมอไปที่แผนที่ วาหรี่ล "มีที่หนึ่ที่เรายัไม่ไ้รวสอบ ฤหาสน์เ่าๆ ที่ายอบเมือ มันโเี่ยวและมีารป้อันอย่าี น่าะเป็นที่่อนที่เหมาะสมที่สุ"
เลพยัหน้า "ถ้าอย่านั้นเราะไปที่นั่น เราะบเรื่อนี้ืนนี้"
ารเินทาไปยัฤหาสน์เ่าเ็มไป้วยวามึเรีย วอาทิย์ลับอบฟ้า ปล่อยเายาวไปามทา เมื่อพวเาเ้าใล้ฤหาสน์ อาาศเย็นล วามรู้สึไม่สบายใ็เพิ่มึ้น
เลนำทา าบอเาถูึออมาพร้อม "อยู่ใล้ๆ ันไว้ เราไม่รู้ว่าะเออะไร"
พวเาเลื่อนไปามบริเวฤหาสน์ ประสาทสัมผัสื่นัวับสัาอันราย เมื่อพวเามาถึทาเ้า ลุ่มยามอินิเทพุ่ออมาเผิหน้า
าร่อสูุ้เือและโลาหล เลและริน่อสู้้วยวามมุ่มั่นที่ไม่หวั่นไหว ทัษะาร่อสู้อพวเาถูฝึฝนอย่าีเยี่ยม เียแรนและเอลรินใ้พลัและเวทมนร์ร่วมันเพื่อรัษาแนวป้อัน ผลัันยามอินิเทลับไป้วยพลัที่ไม่หยุยั้
เมื่อยามนสุท้ายล้มล พวเา็ผลัประูฤหาสน์เ้าไป วา้อมอผู้นำลุ่มินิเทที่อยู่ภายใน ห้อเ็มไป้วยวามึเรีย ใบหน้าอผู้นำีเียว้วยวามลัว
"พวเ้าแพ้แล้ว" รินล่าว เสียมั่นและแ็แร่ "ยอมแพ้อนนี้ แล้วเราอาะเมาเ้า"
ผู้นำนหนึ่้าวออมา้าหน้า วาเ็มไป้วยวามท้าทาย "เราะไม่ยอมแพ้่อพวเ้า"
วาอเลแ็ร้าว "ถ้าอย่านั้นเ้า็ะายเหมือนนอื่นๆ"
ารโมีรั้สุท้ายอพวเาเ็มไป้วยวามโหเหี้ยม าร่อสู้ในห้อนั้นรุนแร แ่วามมุ่มั่นอพวเาไม่เยหวั่นไหว ผู้นำลุ่มินิเทล้มลทีละน รัสมัยแห่วามหวาลัวอพวเาสิ้นสุลอย่ารวเร็ว
เมื่อฝุ่นวันาล เล ริน เียแรน และเอลรินยืนหยัในห้อโถให่อฤหาสน์ สภาพเหนื่อยล้าแ่เ็มไป้วยวามรู้สึแห่ัยนะ ลุ่มินิเทพ่ายแพ้ พวมันถูทำลายลอย่าราบาบ
รินมอไปรอบๆ หัวใหนัอึ้้วยน้ำหนัอัยนะ "มันบแล้ว"
เลวามือบนไหล่อริน "เราทำสำเร็ เพื่อเอร่า"
เียแรนและเอลรินพยัหน้า ใบหน้าอพวเาสะท้อนวามรู้สึผสมระหว่าวามโล่ใและวามเศร้า "เพื่อเอร่า" พวเาล่าวพร้อมัน
ในวัน่อมา เมืออาราเลียเริ่มฟื้นัว ารวบุมเมืออลุ่มินิเทถูทำลายล ผู้นเริ่มใ้ีวิใหม่อีรั้ สวนมิไนท์ลับมาเบ่บานอีรั้ วามามอมันเป็นสัลัษ์อวามแ็แร่และวามอทนอผู้ปป้อสวน
เล ริน เียแรน และเอลรินยืนอยู่้วยันในใลาสวน วามสัมพันธ์อพวเาแ็แร่ว่าที่เย พวเาไ้เผิหน้าับวามมืและออมานะ ารเสียสละอพวเาทำให้สวนมีอนา
ะที่พวเามอออไปยัอไม้ที่เบ่บาน เลับมืออริน "สวนนี้ เมือนี้... เราะปป้อมัน ้วยัน"
"้วยัน" รินล่าวเบาๆ แ่สายาอเาเหลือบมอที่ที่หัวใแห่อาราเลียถูเ็บไว้ วามิลึึ้แล่นผ่านิใอเา
ความคิดเห็น