คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MSGS [7]
ตอนนี้สิ่งที่มาร์คต้องเจอนั้นก็คือการที่เขาต้องคอยดูแลเด็กจากบ้านสลิธีรีนตามคำสั่งของดับเบิลดอร์ที่ต้องโดนคนบ้านเดียวกับเด็กนั้นรังแกล้งอีก
เอาเถอะแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น
มาร์คไม่ได้กลับหอกริฟฟินดอร์เพราะสถานที่ที่เขาต้องใช้นอนต้องเปลี่ยนไปเพราะดับเบิลดอร์ต้องการให้เขากับแจ็คสันดูแลเด็กที่ชื่ออลาวดี้นั้น
ห้องนั้นก็คือห้องต้องประสงค์
มันไม่โอเคสำหรับมาร์คแม้แต่น้อยที่เขาจะต้องไปอยู่กับแจ็คสัน ไม่เป็นไรมาร์ค
มันคงไม่นานเท่าไรหรอกห้องต้องประสงค์เปิดออกมาร์คเดินเข้าไปด้านในมีของใช้จำเป็นของๆ
ของเขาได้ถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้วเตียงของเขาอยู่รินสุดที่คั่นกลางด้วยเตียงของอลาวดี้
เตียงนอนถูกแยกออกเป็นสามเตียงถูกมองออกง่ายเพราะอย่างเป็นสีเตียงเป็นของแต่ละบ้านอยู่
นี่ยังต้องแบ่งบ้านกันอีกหรอ เด็กปี1
บ้านสลิธีรีนนอนหลับไปแล้วมาร์คจึงจัดการวางข้าวของลงเบาๆ
เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการนอนของเด็ก
เขาคว้าผ้าขนหนูเพื่อเข้าไปอาบน้ำโชคดีมากที่เขาไม่มีการบ้านหรือรายการอะไรที่จะต้องเขียนส่งครูอีก
ห้องน้ำโอเค มากเหมือนห้องน้ำของพรีเฟ็คเลย อ่างน้ำกว้างมาก
เขาแค่เคยแอบเข้าไปอาบก็เท่านั้นแหละ
ฟองสบู่เริ่มเต็มอ่าง มาร์คจุ่มตัวเองลงไปในอ่างร่างกายสัมผัสกับน้ำจนรู้สึกผ่อนคลายจะว่าไปเขาไม่เห็นแจ็คสันสงสัยคงยังไม่กลับมา
ไม่มาเลยก็ดีเหมือนแค่เด็กนั้นเขาดูแลได้อยู่แล้ว
ในขณะที่ในหัวของมาร์คกำลังภาวนาขอให้แจ็คสันหลงทางหาทางมาห้องต้องประสงค์ไม่ถูกหรือไม่ก็ไม่อยากมานอนที่นี้กลับไปนอนที่หอแทน
ก็ตกบันไดคอหักตายไปเลยก็ได้ มาร์คได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด เขามองไปทันที
อันที่จริงมาร์คไม่จำเป็นต้องหลบหรอก แต่เขาอยากจะแกล้งคนที่กำลังเดินเข้ามามากกว่า
มาร์คกลั้นลมหายใจแล้วดำลงไปใต้อ่างน้ำ
แจ็คสันที่กลับมาช้ากว่าปกติเพราะเขาต้องติววิชาให้กับเพื่อนที่แสนโง่ของเขา
เมื่อมาถึงห้องต้องประสงค์ก็พบกับอลาวดี้ที่นอนหลับสนิทไปแล้วดับเบิ้ลดอร์คงเป็นคนพาเข้ามาเพราะห้องประสังค์ไม่ได้เปิดกันง่ายซะที่ไหน
แจ็คสันวางข้าวของลงเพื่อที่จะอาบน้ำเมื่อมองไปยังเตียงสีแดงเลือดนกที่บ่งบอกได้ว่านั้นคอเตียงของบ้านไหนจากข้าวของแล้วคงกลับมาแล้ว
แล้วไปไหน
อาบน้ำหรอ
แจ็คสันนึกได้ก็นึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งได้มาเมื่อไม่นานนี่
มาร์คจะต้องเป็นทาสเขา 1
อาทิตย์งั้นก็ดีเลยจะใช้อย่างแรกคือการถูหลังให้หมอนั้นคงไม่ทำให้เขาง่ายๆ หรอก
ว่าแล้วแจ็คสันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที มันช่างเหมือนกันห้องน้ำของพรีเฟ็คจริงๆ
ถือว่าโอเคสำหรับเขามากๆ แต่ดูแล้วมีคนใช้งานมันอยู่
แล้วอีกคนไปไหนละ
แจ็คสันนึกว่าเขาจะเจอมาร์คมานอนแช่อาบน้ำอยู่แต่เปล่าเลยในห้องไร้เงาของอีกฝ่าย
แจ็คสันก็ไม่ได้สนใจอะไรไม่มีหมอนั้นอยู่เขาก็อาบน้ำได้อย่างสบายใจเหมือนกัน
แจ็คสันจุ่มตัวเองลงอ่างยังไม่ทันที่เขาจะได้สัมผัสความสดชื่นดีนัก
“แฮ่!!”
“ว้าก!!!”
แจ็คสันสะดุ้งและร้องออกมาอย่างตกใจก็อยู่ๆ มีบางสิ่งพุ่งขึ้นมาจากใต้น้ำก็ใครเสียอีกละ
ไอ้เด็กบ้านกริฟฟินดอร์นั้นแหละ
เสียงหัวเราะของคนที่สะใจดังจนก้องในห้องน้ำยกเว้นแจ็คสันที่หัวใจเต้นแรงเพราะตกใจการกระทำเมื่อครู่
“นายทำบ้าอะไรของนายมาร์ค!”
แจ็คสันโกรธมากปัดน้ำใส่มาร์คแบบไม่พอใจ
ก่อนที่จะดันตัวเองจะขึ้นแต่มาร์คไปรวบเอวอีกฝ่ายไม่ให้ขึ้นแจ็คสันผวาเมื่อแขนของอีกฝ่ายโอบเอวของตนเอาไว้จากด้านหลังแจ็คสันพยายามแกะแขนของอีกฝ่ายออกที่กำลังลากเขาให้ออกจากขอบอ่าง
“นี่ปล่อยนะ”
“อะไรกัน กลัวหรอ”
“ไม่ได้กลัวโวย!”
“ไม่ได้กลัวแล้วจะหนีทำไม”
แจ็คสันดิ้นหยุดเพราะอีกฝ่ายรัดตัวเขาแน่นมาก
“ฉันไม่ได้หนีแต่ไม่อยากอาบน้ำกับนาย”
“งั้นฉันยิ่งปล่อยนายไม่ได้เลย มาอาบน้ำกันนะ”
แจ็คสันไม่เข้าใจไอ้เด็กบ้านกริฟฟินดอร์เลยแม้แต่น้อยเขากะจะมาแกล้งให้ถูกหลังให้
ทำไมกลายมาเป็นเขาที่ถูกแกล้งละ ไม่เขาไม่ยอมหรอก แจ็คสันเลยจัดการเอาหัวโขกเข้ากับสันจมูกของคนด้านหลังแต่ได้ผลสำเร็จดีด้วย
อลาวดี้ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโวยวายลั่นของรุ่นพี่สองคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกันโดยอีกฝ่ายมีเลือดไหลตรงจมูกจนน่ากลัวทั้งสองคนแทบจะสาดคาถาใส่กันแต่เพราะว่าเขาที่อยู่ทั้งคู่เลยหยุดไป
อลาวดี้ไม่รู้หรอกว่าทั้งสองทะเลาะอะไรกันแต่ที่รู้ๆ
ตอนนี้ทิชชูได้ไปอุดอยู่ที่จมูกโด่งๆ ของรุนพี่บ้าน กริฟฟินดอร์แล้ว
“รุ่นพี่โอเคไหมครับ”
มาร์คมองอลาวดี้ที่จ้องตื่นเพราะเสียงโวยวายของพวกเขามาร์คส่ายหน้าเอกทิชชูที่อุดจมูกออกตอนนี้มันโอเคแล้วเลือดหยุดไหลแล้ว
เพราะไอ้หัวของคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะนั้นแหละ
“ไม่เป็นไรนายไปนอนเถอะ”
อลาวดี้พยักหน้าแล้วคลานขึ้นไปยังเตียงนอนของตัวเอง
มาร์คมองแจ็คสันที่เอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ด้วยใบหน้าที่ดูตึงเครียดเล็กน้อย
ช่างซิใครสน
มาร์คสะบัดผ้าห่มก่อนที่ยัดตัวเองเข้าในผ้าห่มแสนอบอุ่นนั้น
แต่จะว่าไปแล้วตอนที่อยู่ในห้องน้ำนั้น ผิวแจ็คสันลื่นและนุ่มดีกว่าที่คิดแหะ
.
.
.
.
.
.
มาร์คไม่รู้ว่าเขาหลับได้ไปกี่ชั่วโมงเพราะเขาถูกปลุกก่อนที่จะถึงเวลาตื่นนะซิแล้วคนที่ปลุกเขาไม่ใช่ใครนอกจากแจ็คสัน
“อะไรของนายเนี่ย จะนอน”
มาร์คขยับหนีแจ็คสันแต่ก็โดนอีกฝ่ายจับผาห่มดึงออก
“นี่ไม่ใช่เวลามานอนนะ ตื่นได้แล้ว”
มาร์คส่งสายตาอาฆาตใส่แจ็คสันที่อีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะกลัวมือแจ็คสันกระชากคอเสื้อของคนที่ไม่ยอมลุกจากเตียงแล้วชี้นิ้วไปยังประตูห้องต้องประสงค์ที่เปิดออกนั้นทำให้มาร์คถึงกับงง
“เปิดได้ไง”
“ก็นายเอาแต่นอนไง อลาวดี้เป็นคนเปิดมันออก”
“นายรู้ได้ไง”
“ก็ฉันยังไม่ได้นอนนะซิ ไปเร็วเด็กนั้นเดินออกไปแล้ว”
มาร์คปะติดปะต่ออะไรยังไม่ถูกดีนักแต่ต้องลุกเดินตามแจ็คสันออกไปยังไม่พ้นหน้าประตูดีนักก็มีพรีเฟ็คเดินมาจนพวกเขาต้องหลบเอาจริงเถอะข่าวของพวกเขายังไม่เงียบเลยนะซิยิ่งมาเจอพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันในคืนนี้ได้แต่งแต้มข่าวให้มีสีสันกันมากขึ้นแน่นอน โอ้ ให้ตายเถอะเมอร์ลิน
มาร์คกับแจ็คสันต้องหลบพรีเฟ็คแม้ในใจจะกังวลเรื่องอลาวดี้ที่ไม่รู้เดินไปไหนแล้ว
แต่คงไปไม่ไกลมากนักหรอกเพราะมันคาดกันเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
เมื่อทุกอย่างโล้งและปลอดภัยมาร์คกับแจ็คสันรีบเดินตามหาอลาวดี้ทันทีแต่สิ่งที่พวกเขาพบนั้นก็คือ
“เบนเนท”
ทั้งคู่อุทานออกมาเบาๆ เบนเนทยืนนิ่งตรงทางเดินแสงจากดวงจันทร์สาดมากระทบมาจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ไม้กายสิทธิ์เตรียมที่จะต่อสู้แต่เบนเนทดูแปลกๆ ไปเพราะเขายืนนิ่งราวกับรูปปั่นเลย
รูปปั่นหรอ?
มาร์คกับแจ็คสันมองหน้ากันพวกเราไม่ได้ไว้วางใจเหตุการณ์ตรงหน้านัก
“เฮ้ เบนเนทนายโอเคไหม”
แจ็คสันเอยเรียกกระตุ้นอีกฝ่ายแต่ทว่าไร้ซึ้งปฏิกิริยาอื่นๆ
จนทั้งสองถูกค่อยๆ
เดินไปหาเบนเนทแล้วสิ่งที่พวกเขาพบมันประหลาดมากเพราะร่างของเบนเนทกลายเป็นหินทั้งสองตะลึง
เมื่อมองไปห่างออกจากเบนเนทก็พบกับอลาวดี้ที่นอนสลบอยู่
มาร์ครีบเดินเข้าไปหาอลาดี้ทันทีรีบตรวจร่างกายอีกฝ่ายพบว่าปลอดภัยดี มาร์คกับแจ็คสันมองหน้ากันเพราะไม่รู้ว่าเกินอะไรขึ้นเพราะมันเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง
.
.
.
.
.
.
แจ็คสันวางร่างอลาวดี้ลงบนเตียงนอนร่างกายของเด็กชายกำลังอยู่ในอุณภูมิที่น่าหมดห่วงแล้ว
ส่วนรางของเบนเนทพวกเขาก็เอาเข้ามาด้วยแม้จะรู้ว่ามันบ้าบอมากที่เอามาด้วยแต่ปล่อยไว้แบบนั้นก็ไม่ดีเท่าไร
ร่างกายของเบนเนทแข็งเป็นหินจริงๆ
“โอเค ตอนนี้ฉันเริ่มงงไปหมดแล้วนะ”
มาร์ตวางก้นตัวเองลงเตียงนอนเพราะสิ่งที่พวกเขาเจอมันเริ่มจะเกินตัวไป
ไหนจะอลาวดี้ที่ไม่รู้เดินออกไปทำไม ไหนจะเบนเนทที่เจอกันและละทีก็เจอแต่แปลกๆ
ตอนนั้นเหมือนหมาบ้า ตอนนี้เป็นหินเสียงั้น
“ศาตราจารย์ดับเบิ้ลดอร์ต้องการให้เราค่อยดูแลอลาวดี้เพราะตกกลางคืนเขาเดินออกไปเองราวกับต้องมนต์สะกด
..... ดับเบิ้ลดอร์ไม่ได้บอกนายหรอ”
มาร์คส่ายหน้า แจ็คสันก็ถอนหายใจเบาๆ
คงคิดว่าบอกเขาแล้วเขาคงมาบอกมาร์คละมั่งและนั้นดับเบิ้ลดอร์คิดผิด
“ส่วนเบนเนทฉันเพิ่งได้ข้อมูลมาว่าเขาเป็นเสมือนลูกพี่ลูกน้องกับอลาวดี้”
“ว้าว
คงเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รักกันจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อกันเลย”
แจ็คสันสูดลมหายใจกับคำพูดของมาร์คที่ดูกระแทกแดกดันเบมเนทเต็มๆ
ความจริงแจ็คสันก็หมั่นไส้เบนเนทอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
พรุ่งนี้พวกเขาจะทำยังไงกับเบนเนทดีละ
#FicMSGS
มีใครอ่านอลาวดี้ถูกไหมคะ
ต้องอ่านว่า อะ-ลาว-ดี้ นะคะ
ความคิดเห็น