[FicGot7] Markson เวอร์ชั่น Hogwarts

ลำดับตอนที่ #7 : MSGS [6]

“ช่วยผมด้วย”

มาร์คกับแจ็คสันต่างพากันนิ่งไม่กล้าขยับ ปลายไม้กายสิทธิ์ของเด็กปี4 ในตอนนี้กำลังจี้อยู่ที่ข้างขมับของเด็กปี1 บ้านเดียวกัน ใบหน้าของเด็กปี4 ไม่ได้ดูแปลกหรือประหลาดเขามีใบหน้าปกติเหมือนคนทั่วไป แจ็คสันจำได้ว่าเด็กปี4 คือใคร

โจเซฟ เบนเนท

 ทำไมแจ็คสันจะจำไม่ได้ในเมื่อเรียนมาด้วยกันชั้นปีเดียวกันแต่แจ็คสันไม่เคยรู้ว่าคนๆ นี้ตือคนร้ายพระเจ้าคนร้ายคือคนบ้านสลิธีรีนหรือนี่ มาร์คกับแจ็คสันแค่จะขยับมือเพื่อดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาก็แสนจะยากลำบากเพราะอีกฝ่ายจ้องมองพวกเขาตาไม่กระพริบเลย

“ให้ตายซิเป็นคนบ้านนายจริงๆ ด้วยแจ็คสัน ไม่ต้องเดาก็รู้”

แจ็คสันรับรู้ว่ามาร์คคาดโทษอย่างแน่นอน แน่ตอนนี้ไม่ได้เวลาที่จะถกเถียงหรือมีเรื่องกันเพราะตอนนี้เด็กคนสุดท้ายอยู่ในเงื้อมมือของคนร้ายจริงๆ แต่มันใช่หรือในเมื่อคืนที่เขาพบในหอนาฬิกาเมื่อตอนนั้นมันไม่ใช่แบบนี้ แจ็คสันเริ่มรู้สึกแปลกใจขึ้นตะหงิดๆ

“เฮ้ เบนเนท นายโอเคหรือเปล่า”

คำถามของแจ็คสันเล่นเอามาร์คถึงกับขมวดคิ้ว สภาพดูก็รู้แล้วว่ามันไม่โอเคเลย เบนเนทได้ยินคำถามนั้นก็หายใจแรงมากเหงื่อเริ่มไหลออกมาราวกับพยายามอดกลั้นอะไรสักอย่าง

“ไม่ ฉันไม่โอเคเลยสักนิด ช่วยฉันที”

 ทั้งสองถึงกับร้องอุทานอย่างแปลกใจ แต่ไม่ได้ร้องออกมาหรอกนะ ร้องในใจต่างหาก ทั้งสองเริ่มไม่เข้าใจ ตกลงมันยังไงกันแน่ ระหว่างที่ทั้งคู่พยายามหาทางช่วยอลาวดี้ ให้หลุดออกมาจากเบนเนทอยู่ๆ เบนเนทก็ร้องเสียงดังราวกับกำลังพยายามอดกลั้นจริงๆ

“อ้ากกกกกกกกกกกก ฮือ อ้ากกกกกกกกกกกก”  แล้วมันกำลังจะถึงขีดสุดแล้ว 

มาร์ครีบคว้าไม้กายสิทธิ์ออกมาเพื่อร่ายคาถาแต่โดนแจ็คสันขว้างเอาไว้

“ไม่ได้ นายร่ายคาถาไม่ได้”

มาร์คที่กำลังจะร่ายคาถาต้องชะงัก

“ทำไม นายจะปล่อยให้เด็กนั้นตายหรอ ทำไมห่วงเพื่อนหรือไง”

“นายต่างหากกำลังจะทำให้เด็กตาย ถ้านายเสกคาถาไปโดนเด็กละ”

“แล้วนายจะให้ทำไงแจ็คสัน คิดซิ”

“นายก็คิดบ้างซิ!”

มาร์คกับแจ็คสันเริ่มจนปัญญา เบนเนทกรีดร้องดังมากขึ้นและมีบ้างสิ่งที่เริ่มเปลี่ยนไป ฟันของเบนเนทยาวออกจากปาก

มันเหมือนเขี้ยวเลย

แต่มันใช่เวลามาประหลาดใจหรือไงกันตอนนี้เบนเนทกำลังไม่มีสติแล้ว ปากของเบนเนทกำลังอ้าปากกว้างเตรียมที่จะงับลงที่คอของอลาวดี้

“อิมเปดิเมนด้า!”

เบนเนทโดนคาถาสะกดนิ่งนั้นเข้าไปเต็มๆ และโดนจังๆ คาถาเกิดจากมาร์คนั้นเอง

“ใช้ได้นี่”

แจ็คสันยอมรับว่าเขาอดชมไม่ได้เพราะวินาทีนั้นมันคิดคาถาอะไรไม่ทันจริงๆ อลาสดี้ที่หลับตาแน่นเพราะความกลัวลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองปกติยังมีลมหายใจอยู่รีบเอาตัวเองออกจากเบนเนททันที โชคดีที่จังหวะเบนเนทคลายออกมาบ้างเล็กน้อยจนทำให้อลาวดี้หลุดออกมาอย่างง่ายดายแล้ววิ่งเข้าไปหาแจ็คสันทันที มาร์คเดินเข้าไปดูเบนเนทที่โดนคาถาอยู่ ดวงตาของเบนเนทแดงราวสัตว์กระหายกับฝันที่ยื่นออกแหลมคมมากจริงๆ ถ้าโดนกัดคงเจ็บหรือไม่ก็ตายไปเลยแน่ๆ

“เราต้องแจ้งให้ดับเบิลดอร์รู้แล้วละ”

มาร์คหันไปบอกกับแจ็คสันที่กำลังกอดอลาวดี้อยู่อาจจะรู้แปลกตาไปสำหรับมาร์คก็เขาเคยเห็นแจ็คสันปลอบอะไรใครแบบนี้ที่ไหนละ มีแต่ปากดีไปวันๆ

ทั้งสองคิดว่าตัวเองจะหลุดพ้นข่าวลือบ้าๆ นั้นแต่เปล่าเลยข่าวยังแพร่กระจายและแน่นอนว่า   ดับเบิลดอร์รังแกเขาทั้งสองแน่ๆ เพราะปิดข่าวของเบนเนทเงียบเลย แล้วเบนเนทละหลังจากที่ดับเบิลดอร์ไล่พวกเขากลับไปนอนเช้าต่อมาเบนเนทก็ยังเดินไปมาราวกับว่าเมื่อคืนไม่ได้ทำผิดอะไร

ให้ตายเถอะความยุติธรรมของเมอร์ลิน

มาร์คไม่มีอารมณ์จะไปซ้อมควิดดิสแม้แต่น้อยแต่เขาจำได้ว่าเขานัดไว้กับจินยองความกระตือรือร้นเกิดทันที อย่างน้อยก็มีจินยองช่วยทำให้เขามีชีวิตขึ้นมาบ้าง เมื่อคืนมาร์คได้ยาประหลาดมาจากเจบีที่ไปคิดมากับยูคยอมและยองแจที่ไม่รู้ว่าไปสนิทกันตอนไหนมาให้ดื่ม ข้อเท้าของเขาดีขึ้นมาจนเดินได้สะดวก แต่มีอาการเจ็บอยู่เล็ก เจบีบอกว่าได้ยาสูตรคล้ายยาสร้างกระดูก แต่นี้แค่สร้างกล้ามเนื้อที่เจ็บหรือเสียหายให้กลับมาปกติดั่งเดิม

อธิบายให้ตายมาร์คก็ไม่เข้าใจหรอก

เขาไม่ชอบวิชาปรุงยาของสเนป เรียกได้ว่าเกลียดเลยไม่รู้ว่ามีพิธีอะไรนักหนาให้การผสม มาร์คไม่อยากคิดรีบเดินไปยังสนามเพื่อซ้อมแต่เมื่อไปถึงเขาต้องผิดหลังอย่างแรงเมื่อจินยองไม่ได้มาตามนัด แต่เขาดันเจอคนอื่นที่เขาไม่อยากจะเจอนัก จะใครเสียอีกละ แจ็คสันไง  มาร์คเตรียมจะเดินหันหลังกลับแต่สายตาแจ็คสันดีเสียจริงและไวมากด้วย

“นึกว่าใคร ซิกเกอร์ มาร์ค ต้วนนี่เอง มาหาใครจะ หวานใจนายหรอ”

พูดได้แทงใจดำเป๊ะ มาร์คทำเป็นไม่สนใจเพราะเขาไม่อยากมีเรื่องตอนนี้ยิ่งมีข่าวลือบ้าๆ นั้นอยู่อีกเขาไม่อยากสุงสิงกับแจ็คสันให้มากนัก

“แสดงว่าฉันพูดจริงซินะ ถึงกับเดินหนีเลย ขี้ขลาดจริงๆ มาร์ค ต้วน”

สองเท้าของมาร์คชะงัก จะแหย่เขาแบบไหนก็ได้แต่มาเยียดกันแบบนี้ไม่ได้ มาร์คหันกลับมาเดินเข้าหาแจ็คสันอย่างหาเรื่องดวงตาของทั้งสองประสานเข้าหากัน ต่างคนต่างไม่ลดละ

“งั้นมาลองกันสักตั้งไหม แจ็คสัน หวัง ถ้าใครคว้าลูกโกลเด้นสนิชได้ก่อนคือผู้ชนะ ส่วนผู้แพ้จะต้องค่อยดูแลผู้ชนะ 1 อาทิตย์”

แจ็คสันมีหรือจะปฎิเสธเขาโดนท้ามาขนาดนี้ แจ็คสันปล่อยลูกโกลเด้นสนิชลอยขึ้นฟ้าก่อนที่โกงมาร์คโดนการขึ้นไม้กวาดแล้วบินออกไปก่อน มาร์คเห็นแบบนั้นก็ก้าวขึ้นไม้กวาดบินตามแจ็คสันไปติดๆ งานนี้เขาไม่มีทางจะยอมแพ้หรอก

.

.

.

.

.

.

บ้าๆ มันบ้ามากๆ มาร์คแทบจะหักไม้กวาดของตัวเองทิ้ง ให้ตายเถอะยาสีฟันเมอร์ลินเขาแพ้แจ็คสัน หมอนั้นโกงเขาชัดๆ หมอนั้นใช้คาถาเข้าช่วย

ทำไมเขาต้องมาแพ้คนขี้โกงแบบนี้ด้วย

แจ็คสันผู้เป็นฝ่ายชนะยิ้มกรุบกริ่บแล้วเดินมาหามาร์คผู้เป็นผ่ายแพ้ทันที

“1 อาทิตย์ อย่าลืมละ นายโดนดีแน่”

#FicMSGS

อัพแล้วไม่งอนนะตัวเอง