คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : MARK X JACKSON : เก็บกด
เก็บกด
#ฟิคเก็บกด
ไม่รู้ว่ามาร์คคิดผิดหรือคิดถูกที่ซื้อเตียงสองชั้นมา ตอนแรกที่คิดก็คือประหยัดพื้นที่เพราะเสื้อผ้าและอุปกรณ์แต่งตัวที่เพิ่มมากขึ้นพื้นที่ไม่เพียงพอต่อการจัดเก็บของเขาน่ะไม่เท่าไรหรอกแต่ของอีกคนซิเยอะมากทีเดียวเพราะเจ้าตัวไม่ชอบใช้ของร่วมกับกับเขายกเว้นเขาที่สามารถเอามาใช้ได้ ง่ายๆ ก็คือสลับกันใส่บ้าง
ตอนที่ตกลงกับอีกคนก็แค่นั้น จนลืมไปเรื่องนึงเรื่องที่เขาสองคนก็ทำด้วยกันมาตลอด มาร์คว่ามาร์คน่าจะคิดผิดแล้วละลำบากมากเวลาถึงช่วงนั้น เมื่อก่อนเข้าไปหาอีกคนยามหลับเลยก็ได้ แต่ตอนนี้จะเข้าอีกคนก็ลำบากขึ้นแค่ลงมาจากด้านบนก็ส่งเสียงจนทำอีกคนตื่นแล้วแต่ระวังตัวจากเขามากขึ้น ปัญหานั้นก็คือ
เรื่องอย่างว่า
จะมีกันทีตัดสินใจจะเตียงบนหรือเตียงล่าง บ้างทีก็เล่นที่พื้นจนหลังแจ็คสันเขียวไปอีก จะทำเตียงล่างก็หัวโขกเพดานเตียงขยับท่าลำบาก จะเตียงบนก็รุนแรงมากไม่ได้เล่นส่งเสียงกระแทกพนังจนหลายๆ ในรู้เลยว่ากำลังทำศึกสงครามกันอยู่ มาร์คถึงกับเกาหัว ช่วงนี้เติมความสุขให้กันเต็มที่ไม่ได้เลย โดยเฉพาะเขา ไม่ถึงขั้นขีดสุดเสียที อยากฟัดหวังแบบจัดหนักโวยยยยยย
เจบีมองมาร์คี่ถอนหายใจอยู่ข้างๆ เขามาสักระยะนึงแล้ว ช่วงนี้มาร์คดูเก็บกดจนเจบีสังเกตมองออก
“มาร์คฮยองช่วงนี้เป็นอะไร ดูแปลกๆนะ เหมือนพี่เก็บกดอะไรบ้างอย่าง”
“เหอะ เก็บกดอะไร ไม่ได้กดแล้วเก็บต่างหาก ไม่น่าซื้อเตียงสองชั้นเลย”
เล่นเอาเจบีพอจะเข้าใจปัญหาของพี่ใหญ่ในวงเสียแล้ว มิน่าช่วงนี้แจ็คสันทำตัวสดใสแปลกๆ ก็เพราะนอนหลับเต็มอิ่มนี่เอง
“ก็ไปข้างนอกซิฮยอง”
มาร์คกรอกตาขึ้นข้างบนเมื่อได้ยินแบบนั้น เออ ใช่ ทำไมเขาถึงไม่ชวนแจ็คสันไปทำข้างออกละ จะว่าไป.....
“ไม่ไหวมั้งเข้าโรงแรมด้วยกันมีหวังโดนเป็นข่าวแน่”
นั้นซิ เจบีลืมคิดไปแต่อันที่จริงผู้ชายสองคนไปโรงแรมด้วยกันมันก็ต้องไม่เกิดอะไรขึ้นเท่าไรแต่กลัวประมาณว่าสองหนุ่มมาร์คแจ็คสันย่องขึ้นหาสาวนี่ซิ
“แล้วช่วงนี้ห่างกันนานไหม”
“สองอาทิตย์ละ”
“เก็บกดแย่เลยเนอะมาร์คฮยอง”
“โคตรๆ”
แล้วตามด้วยเสียงถอนหายใจอีกนึงเอื้อกใหญ่
“แล้วฮยองจะทำยังไง”
“ทำท่าเดิมๆ”
“ผมไม่ได้ถามฮยองแบบนั้น หมายถึงคิดจะหาทางออกยังไง”
มาร์คเบ้ปากขึ้นยักไหล่ใส่เจบีประมาณว่าฉันนึกว่านายถามเรื่องเดียวในหัวฉันเสียอีกแต่ชั่งเถอะฉันไม่แคร์มันหรอก
“ยังไม่รู้”
“ทำข้างนอกก็ไม่ได้ ทำที่หอก็ลำบาก ถ้างั้นก็ตัวใครตัวมันละกันฮยอง ผมไปละผมมีนัด”
เจบีว่าแล้วก็ลุกหนายไปมาร์คก็หวอไปนึกว่าจะช่วยหาทางออกสุดท้ายก็ทิ้งกันให้เขานั่งคิดอยู่ อันที่จริงมาร์คไม่ใช่คนหมกมุ่นเรื่องนี้นะ แต่เข้าปะสองอาทิตย์แล้ว สองอาทิตย์แล้วอย่างน้อยก็อาทิตย์ละครั้งยังได้ไง แต่นี้
“มาร์คฮยองเป็นอะไร”
เสียงที่มาร์คอยากฟัด ไม่ใช่ คนที่มาร์คกำลังคิดถึงส่งเสียงมาพอดีดูเหมือนเพิ่งกลับมาด้วย
“ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่เป็นได้ไง ดูหน้าดิ เคลียดๆ นะ คิดเรื่องอะไรอีกละ”
“เรื่องอย่างว่าไง เฮ้ย! เรื่องอยากฟัด ไม่ใช่ ไม่ได้คิดเรื่องอะไรทั้งนั้นแหละ”
“หรออออออออออออ”
แจ็คสันลากสียงยาวก่อนที่จะปาหมอนปลาทูที่อยู่ใกล้ๆ ใส่มาร์คเต็มแรงจนโดนหน้าจังๆ แล้วกระทืบเท้าเข้าห้องไป ดูเหมือนแจ็คสันจะโมโหที่เขาเอาแต่คิดเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอยางอื่น ฮืออออ คืนนี้ไอ้มาร์คอดอีกตามเคยกะว่าจะใช้ท่าเดิมๆ แท้ๆ
มาร์คอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนมองเตียงด้านล่างที่ไร้ร่างของคนอีกคน สงสัยหนีไปนอนกับแบมแบมนั้นแหละ มาร์คอยากเข้าหัวชนกำแพงอยากน้อยระบบบ้างอย่างในหัวจะลดละลงบ้าง แจ็คสันไม่เข้าใจมาร์ค แจ็คสันไม่เข้าใจฮันนี่เลย สุดท้ายก็คร่ำครวญไม่ได้อะไรนอกจากปีนขึ้นเพื่อนอนหลับ
เสียงอะไรหวา มาร์คที่ปกติแล้วเมื่อได้ยินเสียงอะไรเล็กๆ จะรู้สึกตัวทันที แต่เมื่อรู้สึกตัวมาร์คยังไม่ทันได้ลืมตาตื่นดีเขารับรู้การเคลื่อนไหวบ้างอย่างด้านล่าง ตรงนั้นของเขา แต่แล้วความรู้สึกบางอย่างวิ่งแล่นเข้ามาจนอดที่จะลืมตาไม่ได้ ในความมืดสลัวเห็นการเคลื่อนไหวขึ้นลงแต่มาร์คก็พอจำได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่กำลังทำอะไรกับของๆ เขาอยู่
“จะ แจ็คสัน”
มาร์คส่งเสียงแหบพร่าปนเสียงกระเส่าเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่เร่งจังหวะมากขึ้น ความชื้นและความร้อนอุ้มปากพร้อมกับเสียงที่กลืนกินของเขานั้น มันแบบว่ามาร์คจะคลั่งตายอยู่แล้ว แต่นั้นแหละที่มาร์คไม่สามารถหยุดความคลั่งนั้นได้มันปะทุใส่อีกคนเสียเต็มปากเลยทีเดียว เล่นเอามาร์คหอบ อีกฝ่ายหรือส่งเสียงสำลักจนมาร์คต้องลุกขึ้นมามองอีกฝ่ายอยู่ระหว่างขาของตนที่กำลังเช็ดริมฝีปากด้วยดวงตาที่ฉ่ำน้ำภายใต้ความมือสลัวราวใช้แสงจันทร์
ฮือออ
มาร์คจิมิทนแล้วนะ
“คิดยังไงถึงได้มาทำแบบนี้แจ็คสัน”
แจ็คสันที่หายสำลักแล้วมองหน้ามาร์คดวงใบหน้าเขินเล็กๆ
“แล้วมาร์คไม่ชอบหรอ”
ไม่ชอบก็คงเป็นพวกขันทีแล้วละมายฮันนี่ของมาร์ค ต้วนนนนนน
มาร์คที่กำลังจะจัดการกดอีกฝ่ายแต่โดนจับไหล่กดลงให้นอนลงไปมาร์คเพิ่งสังเกตมาด้านล่างของแจ็คสันไม่ได้สวมอะไรเลย
“มาร์คอยู่นิ่งนะ”
คำสั่งที่ออกมาดุเขินแบบสุดๆ แต่ทำเป็นออกเสียงสั่งเล่นเอามาร์ครู้สึกเอ็นดูขึ้นมายอมทำตามที่คนบนสั่ง แจ็คสันจัดการบีบเจลหล่อลื่นเลื่อนมือไปยังด้านหลัง เล่นเอามาร์คหายใจหอบ มาร์คไม่คิดว่าจะโดนเซอร์ไพรท์แบบนี้แจ็คสันจะรุกเขาเองเลยหรอ และ คำตอบชัดเจนเมื่อแจ็คสันจับของๆ เขาจ่อเข้าปากทางอันร้อนรุ่นที่น่าหลงใหลนั้น
“ฮือ”
เสียงครางจากปากอิ่มเมื่อพยายามกดสะโพกลงมาเพื่อกอบกุมไอติมแท่งร้อนเข้าไปในร่างกายแต่แน่นอนว่าไอติมแท่งร้อนกำลังหลอมละลายเมื่ออีกฝ่ายกดลงมาเรื่อยๆ จนสุดท้ายด้ามของไอติม มือเรียวของมาร์คเอื้อมไปจับก้อนนุ่มนิ่มทั้งสองข้างจากลูบๆ กลายมาเป็นขย่ำ เด้งสู้มือเสียไม่มี แต่มาร์คต้องเปลี่ยนมาจับสะโพกเมื่อแจ็คสันเริ่มขยับ จนได้เสียงกระทบเนื้อ มาร์คอดส่งเสียงร้องอย่างพึ่งพอใจไม่ได้เมื่อแจ็คสันควบคุมจังหวะได้ทรมานจิตใจเขาเอามากๆ มาร์คเองก็ไม่ยอมแพ้จับก้อนเนื้อนิ่มทิ้งสองๆ เอาไว้แล้วกลายเป็นคนขยับเอง
“มาร์คอย่าทำแบบนี้! ฮือออ”
เสียงห้ามไม่อาจจะหยุดการกระทำมาร์คได้ มาร์คจัดการจับแจ็คสันออกจากตัวเองพลิกร่างมานอนข้างๆ เขาจับตัวแจ็คสันหันหลังให้ชิดกับอกของเขา ยกขาอีกข้างของแจ็คสันขึ้นมาพาดที่ขาของตนก่อนที่จัดการขยับเอง
“มะ มาร์ค อย่ารุนแรงซิ”
อดมาสองอาทิตย์เจอแล้วมาเจอเรื่องน่ารักแบบนี้ มีหรือมาร์คจะยอมหยุด เสียงเตียงจะดังจนคนข้างนอกได้ยินก็ตามใจ ใครไม่ใช่มาร์คไม่รู้หรอก ยามที่ได้กดแล้วเก็บอีกฝ่ายมันเป็นยังไง
แจ็คสัน มายฮันนี่ ของมาร์ค
มาร์คมองอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่นอนหันหลังให้กับเขา แต่มาร์คก็รู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่หลับเพราะเพิ่งจะเสร็จกิจไปเมื่อครู่นี่เอง ยังหอบอยู่เลยแท้คำถามที่เขาอยากถามแจ็คสันก็คือ คิดยังไงมาทำกับเขาแบบนั้นได้
“นี่แจ็คสัน”
“อะไร”
“ทำไมถึงได้”
“ที่ผมย่องเข้ามาหาน่ะหรอ”
“...............................”
แจ็คสันจัดการหันหลังกลับมาแล้วมุดเข้าไปกอดมาร์คโดยที่มาร์คเองก็ไม่ได้อะไรนอกจากจะขยับตัวให้แจ็คสันเข้ามากอดเขาได้ง่ายขึ้น ก่อนที่เขาจะได้ยินคำตอบที่อู้อี้อยู่ตรงอกของเขาจนมาร์คจัดการกอดอีกฝ่ายเข้าไว้เพื่อเข้าสู่นิทรา
“ห่างตั้งสองอาทิตย์ คิดหรอว่ารู้สึกเพียงคนเดียวอะ”
ก่อนหน้านี้หลังจากแจ็คสันออกจากห้องมักเน่ไป
“แบมแบม นอนเหอะ อย่าเข้าแต่เล่นโทรศัพท์ซิ”
เสียงยูคยอมดังขึ้นเมื่อเห็นแบมแบมเปิดหน้าจอโทรศัพท์เอาไว้อยู่
“นายส่องทวิตแฟนๆ หรอ”
“ใช่ อีกสักพักก็นอนแล้ว”
ยูคยอมพยักหน้าแล้วหันหลังหนีเพราะแสงจากโทรศัพท์มันแยงตาเขา แบมแบมจัดการดับหน้าจอขยับตัวเองเพื่ออยู่ในท่านอนที่สบายก่อนที่จะคิดถึงสิ่งที่อยู่ในโทรศัพท์
เคล็ดลับพิชิตคู่บนเตียง
มีหลาดหลายวิธีให้ท่านเลือกศึกษา
ก็หวังว่าแจ็คสันฮยองของเขาจะทำได้ดีนะ
#ฟิคเก็บกด
ขนความหื่นแบบสั้นๆเพื่อเอาใจรีดหน่อย
เอาง่ายๆ เอามาง้อนั้นแหละ ห่างไปนานเลย ส่วนเรื่องอื่น เขาไม่ทิ้งจะอยากจะปั่นเหมือนกัน แต่ไรท์สอบตกคะ
อันนี่เรื่องจริง เซ็งจิตจิ้บๆ ต้องสร้างเกมส์ส่งครูเพื่อแก้ซ้อมสอบไม่ผ่านคะ
ชีวิตมหาลัย อันตรายกว่าที่คิด ฮือออออออออ
รอเขาหน่อยรีด มายฮันนี่ของไรท์เตอร์
ความคิดเห็น