Fiction GOT7 All Jackson

ลำดับตอนที่ #13 : Youngjae x Jackson : The sweet aroma body ..... 4

◊ SQWEEZ

       The sweet aroma body
          YOUNGJAE X JACKSON




 

ตื่นขึ้นมา..................

แจ็คสันพบเพียงกระดาษโน๊ตสีเหลืองที่เขียนเอาไว้

แล้วผมจะกลับมา

                       ยองแจ

ภาษาเกาหลีลายมือที่แจ็คสันคุ้นตา เขียนเอาไว้เพียงเท่านี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติม หยดน้ำตาใสไหลรินอาบแก้ม ไม่เข้าใจในสิ่งที่ยองแจทำ ไม่เข้าใจว่ายองแจเป็นอะไร ทำไมมีอะไรไม่บอกเขา เงียบทำไม กลัวอะไรอยู่หรือ แจ็คสันปาดน้ำตาของตัวเองออก แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายของตัวเอง แจ็คสันมองร่างนี้ร่างที่ตกเป็นอีกฝ่ายอย่างเต็มใจ แจ็คสันอยู่ตัวเองดีว่าเขาทำไมถึงยอม

เขารักยองแจ

ทุกอย่างของยองแจ เขาจำได้มันหมดทุกอย่าง เสียงเพลง ความคิด ท่าทาง แจ็คสันหลงรักมัน เขาเป็นห่วงยองแจ ไม่รู้ว่ายองแจเป็นอะไร แจ็คสันเปิดฝักบัวให้ไหลกระทบใบหน้าให้มันเจ็บ ยองแจอาจจะมีปัญหาอะไรก็ได้ เพราะเจ้านั้นชอบทำอะไรแก้ปัญหาด้วยตัวเองอยู่แล้วนี่นา แจ็คสันนายมันเป็นห่วงหมอนั้นเกินความจำเป็นไปแล้วนะ

ถ้าไม่รักก็คงไม่ห่วงใช่ไหมละ......................

.

.

.

.

.

.

.

.

โซ่สีเงินเงางาม ส่งกลิ่นให้รู้สึกเวียนหัว เป็นครั้งแรกที่ยองแจได้กลิ่นของเงินวันนี้ มิน่าแม่ถึงไม่ชอบมัน กลิ่นมันเย็นจนรู้สึกเสียวฟันวิ่งแล่นไปยันประสาทให้วิงเวียน ยองแจมองร่างของผู้เป็นพ่อที่กำลังจัดการกับโซ่เงินใหญ่ตามแขนและขาของเขา ตีมันให้ฝังเข้าไปในหินของถ้ำ หลังของยองแจสัมผัสกับความเย็นของผิวถ้ำทำให้เขารู้สึกเหมือนนักโทษไม่ปานแค่ที่แขนกับขามันยังไม่พอหรอก ตามร่างกายของเขาก็ถูกตรึงไปด้วยโซ่เช่นเดียวกัน เสียงตีของค้อนนั้นไม่ได้เข้าประสาทหูของยองแจเลย เพราะตอนนี้ในหัวของยองแจนึกถึงแต่เพียงอีกคน คนที่เขาทิ้งและจากมา

แจ็คสัน.......................

ปานนี้จะตื่นรึยัง เจ็บตรงไหนรึเปล่าเขาทำรุนแรงไปขนาดนั้น จะเป็นไข้ไหม ปานนี้ปากแดงสดนั้นกำลังพ่นคำด่าใส่เขาแน่ๆ

คิดถึง

ยองแจคิดถึงแจ็คสันฮยองของเขาเหลือเกิน แต่เขาต้องอยูที่นี้ ผ่านพ้นวันพรุ่งนี้ไปได้ทุกอย่างจะกลับมาเหมือนเดิม พรุ่งนี้เที่ยงคืนเขาจะต้องหายแล้วกลับกอดฮยองของเขา อาจจะโดนตบหน้าไม่ก็ต่อย เขายอม เขายอมทั้งนั้น เขาต้องกลับโดยไร้ความกังวล

“ยองแจ วันนี้แกคงเหม็นกลิ่นเงิน ก็ต้องทนหน่อย พรุ่งนี้แกจะทรมาน คอแห้งเป็นผง และเริ่มไม่มีสติ ยิ่งตกกลางคืนแกจะดิ้นรนทรมานจากเงินและแกจะโหยหาคู่ของแกตลอดเวลา”

ยองแจมองใบหน้าของพ่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับบอกเหตุที่เขาจะต้องเป็นในไม่นานนี้

“พ่อ”

“อะไร”

เอาความจริงไหม ว่าตอนนี้ยองแจเป็นอะไร ใช่ เขากลัว เขากำลังว่าตอนเขาขาดสติเขาอาจจะ.............

“ช่วยปกป้องแจ็คสันที”

ผู้เป็นพ่อมองลูกชายที่หลุบตาลงเหมือนคนอ่อนล้าเต็มที

“พ่อสัญญา”

สิ้นสุดเสียงของพ่อ ปากถ้ำก็ถูกหินใหญ่บดบังแสงด้านในมืดแต่ดวงตาแวมไพร์มองเห็นอยู่ แต่ยังไงมันก็มืดสำหรับยองแจ

แจ็คสันยังอยู่คอนโดของยองแจ ยังไมได้กลับหอแต่อย่างใด แจ็คสันจับกระปุกยาเทเม็ดยาพาราใส่มือ อาการเหมือนจะเป็นไข้เพราะปวดหัวอย่างรุนแรงคงเพราะทำเรื่องอย่างว่านั้น แจ็คสันกลืนยาลงไปแล้วกลับมานั่งที่โซฟาดั่งเดิมเอนกายลงบนโซฟามองทีวีที่ฉายละคร แจ็คสันไม่ได้ดูมันหรอก มันเงียบเกินไปก็เท่านั้นเอง แจ็คสันก็เลยเปิดเอาไว้  กะว่าจะนอนหลับเพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนแต่มันก็มีสิ่งที่รบกวนจิตใจของเขา เรื่องของยองแจ มันรบกวนจิตใจของเขามากเกินไป พยายามข่มตาให้หลับเดี๋ยวยองแจก็กลับแล้ว แต่.......แจ็คสันก็อดสงสัยและไขสิ่งที่สงสัยนั้นไม่ได้ แจ็คสันเด้งตัวเองออกจากโซฟา เจ็บแปล่บที่สะโพก นึกกดด่ายองแจในใจ ตอนนี้ยองแจไม่อยู่เขาก็สำรวจทุกอย่างในห้องนี้ได้นะซิ แจ็คสันไม่รอช้า รีบจัดการ ค้นหาสิ่งที่หาจะไขความสงสัยให้กับเขาได้

แจ็คสันเดินจนทั่วแล้วก็ไม่มีอะไรเลย ยองแจไมได้ทำอะไรให้ผิดปกติสักอย่าง แจ็คสันเกาหัวตัวเอง เริ่มอ้าปากหาวเพราะยาพาราออกฏิทธิ์ แต่มันก็แค่ยาพาราถ้าแจ็คสันจะไม่หลับซะอย่าง แจ็คสันเดินเข้าห้องนอนของยองแจอีกทีเพราะเป็นห้องที่เขาหามันเพียงครั้งเดียว แต่ก็นะอีกใจก็อยากจะโยนตัวเองลงบนเตียงแล้วหลับมันไปเสียเลย แจ็คสันก้มลงมองหาใต้เตียงก็ไม่เจอ หาทุกตู้ก็ไม่พบอะไร ไม่มีอะไรทิ้งไว้ให้เป็นหลักฐานเลย แจ็คสันทำแบบนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักสืบยังไงยังงั้น

เห้อออออออ

แจ็คสันคงไม่หามันแล้วโยนตัวเองลงเตียงนอนเพราะเขาอยากจะหลับมันแล้วตื่นมายองแจอาจจะมานอนข้างๆ ก็ได้ ...........รึเปล่านะ แจ็คสันจัดการตัวเองให้นอนหงายก่อนที่ดวงตาจะมองขึ้นบนเพดานของห้อง แจ็คสันนับช่องเพดานเหมือนนับแกะ  และนั้นก็ทำให้แจ็คสันมองเห็นบ้างอย่างเข้า เพดานบานหนึ่งปิดไม่สนิท แจ็คสันรีบเด้งตัวเองออกจากเตียงแล้วหาบางอย่างที่ยองแจน่าจะเอาไม่ซ่อน แต่เท่าไรก็หาไม่เจอ

บันไดไง

ยองแจต้องใช้บันไดในการปีนขึ้นไปบนเพดานนั้นแน่ แต่กลับไม่มีบันไดเลย เพดานมันสูงเกินกว่าจะใช้เก้าอี้เหยียบถึง แจ็คสันเดินออกจากห้องไปเพื่อไปขอบันไดของยามกว่าจะขอได้เล่นเอาเสียเวลาไปเยอะมากพอดู เมื่อได้มาแล้วแจ็คสันรีบปีนขึ้นไปทันที

 มือสวยดันเพดานออกแล้วเลื่อนแผ่นเพดานนั้นไปด้านข้างทันที แจ็คสันคิดว่าฝุ่นคงกระจายน่าดู แต่เปล่าเลยมันเหมือนถูกเปิดบ่อยจนฝุ่นแทบจะไม่มี  แจ็คสันขึ้นบันได้มาอีกขั้นเพื่อจะได้ดูด้านบนอย่างชัดเจน แจ็คสันมองดูด้านบนมันมีกล่องขนาดกลางแจ็คสันจับมันเอาลงมายังด้านล่างวางเอาบนบนเตียงนอนแล้วเปิดมันดู ด้านในนั้นมีสมุดไดอารี่ธรรมดา กับโหลที่ใส่อะไรบางอย่างเอาไว้มันเป็นเม็ดสีแดง แจ็คสันหบยิบขวดโหลนั้น แล้วจัดการเปิดมัน มันไม่มีกลิ่นเหมือนขนม แต่กลิ่นของมันก็ไม่มีด้วย แจ็คสันหยิบเม็ดนึงขึ้นมา วางขวดโหลนั้นลงแล้วจัดการยัดมันเข้าปากแล้วกัดมัน

“อุ๊ป!”

แจ็คสันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีด้วยเข้ามือประคองปากของตัวเองไป เมื่อถึงอ่างล้างหน้าแจ็คสันบ้วมสิ่งที่อยู่ในปากออกแต่นั้นก็ทำให้แจ็คสันตกตะลึง ของเหลวสีแดงจำนวมากกระจายเต็มอ่างล้างหน้า แจ็คสันรีบเอาน้ำเข้าปากบ้วมมันออกจนกว่าจะเกลี้ยงกลิ่นกำมะถัมยังคงติดคาปากทำให้แจ็คสันพะอืดพะอมมัน แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังโหลแก้วนั้นอีกที

มันคืออะไรกันแน่ ยองแจกินของแบบนี้หรอ

รสชาติของมันยังกับเลือดเลย

แจ็คสันวางโหลแก้วนั้นลง แล้วหยิบไดอารี่ที่อยู่ด้านในกล่องนั้นขึ้นมา ไม่มีการป้องกันใดใด แจ็คสันจึงจัดการเปิดมันอ่าน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

สองเท้าเดินออกจากหอตามด้วยเสียงของมาร์คที่ถามเขาว่าจะไปไหนเพราะเห็นเตรียมเสื้อผ้า แต่แจ็คสันไม่ได้ขานตอบรับรีบลงไปยังด้านล่างโดยที่รถเมเนกำลังจอดรอรับอยู

“จะไปจริงหรอ แต่ฉันอาจจะไมได้อยู่รอรับนะ”

“ไม่เป็นครับ ไปส่งผมก็พอแล้ว”

รถเคลื่อนตัวออกไป แจ็คสันล้วงกระเป๋าหยิบบ้างอย่างออกมา ไดอารี่ของยองแจ แจ็คสันบีบมันแน่นเมื่อเขาได้อ่านทั้งหมดที่อยู่ภายในนั้น มันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า ยองแจเขียนมันในนี้จริงหรอ มันไม่สมควรที่จะมีอยู่ในโลกนี่แล้วนะ

แต่สิ่งที่ตอกย้ำแจ็คสันให้มันชัดเจนขึ้นนั้นก็คือแก้วโหลแก้วที่บรรจุสีแดงนั้น ที่กำลังนอนกลิ้งอยู่ในกระเป๋าของเขา

ยองแจเป็นแวมไพร์......................