คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH1.1 [แก้ไข]
"พ่อานยอลร้าบบบบบ เ้านี้มีอะไรให้ินรับผม" ผมื่นึ้นมาอาบน้ำ แปรฟัน แล้วเินลมา้าล่า เพื่อิน้าวเ้าับรอบรัวอผม
"อโปรเราทั้นั้นแหละ" พ่อานอบผม้วยรอยยิ้ม แล้วยื้นมือมาลูบหัวผมอย่าเบามือ้วยวามเอ็นู
"ว่าแ่แม่แบยัไม่ื่นหรอรับ"
"สสัยไม่ไหว ฮ่าๆๆ" พ่อานพู้วยน้ำเสียร่าเริ พร้อมับรอยยิ้มมีเลศนัย
"ว่าแ่แทแท้อไปปลุแม่แบ้วยไหมรับ?" ั้นเ้านี้ผม้ออาสาไปปลุะแล้ว
"เอาิ ฝา้วยะลู"
๊อ ็อ ็อ
ผมเาะประูเรียแม่แบ ่อนะเปิประูเ้าไป
"แม่แบร้าบบบบบบบ ื่นไ้แล้วร้าบบบบบบ" ผมะโนเรียแม่อผมที่นอนหลับอยู่บนเีย และสายาผม็ไปสุับ รอยสีแเป็น้ำๆ บนร่าายอแม่แบ...ัเลย ผมไม่วนีว่า...
ผม่อยๆปิประูแล้วเินลมา้าล่า
"พ่อาลร้าบบบบ ูาท่าทาแม่แบแล้วะไม่ไหวแล้วละรับ" และผม็เินไปนั่ทาน้าวับพ่อาลสอน สายาผม็ันไปสุับอพ่อาลที่มีรอยัแปลๆ แ่ผม็ไม่สนใมันั้หน้าั้าิน หลัานั้นผม็ออาบ้านเินไปโรเรียน
"ไปแล้วนะร้าบบบบ"
"อะ!?" หลัาที่ผมเินไปสัพัผม็พบับนมุำนวนมา ้วยนิสัยวัยรุ่นอผม ทำให้ผมฝ่านำนวนมาเ้าไปทันที
"เฮ้ย!!" ผมรู้สึัสินใผิพลาที่ฝ่านำนวนมานั้นมา เพราะว่ารหน้าอผม นั้นมีศพผู้หิ สภาพอเธอนั่น ไม่ไ้ใส่อะไรเลย ผิวหนัอเธอเป็นสีน้ำาลิระู วาอเธอเบิว้าราวับใับอะไรบาอย่า
ผมรีบวิ่ออมาารนั่นทันที ผมไม่สามารถทนเห็นภาพนั่น่อไปไ้แล้ว มันสยสยอเินไป ใรันนะที่ทำแบบนี้ ะโหร้ายเินไปแล้วนะ
ผมเินเ้ามาในโรเรียน โยที่ภาพผู้หินนั่นยัิาอผม อาเป็นเพราะว่าผมรู้สึุ้นๆับผู้หินนั่นั...
ั่เถอะ! ผมสะบัหัวไล่วามินี้อีไป
"ีมินเพื่อนร๊า" พอผมเปิประูห้อ็ะโนเรียเพื่อนรัอผม โยไม่อายสายาอเพื่อนร่วมห้อ เพราะผมทำอย่านี้ทุวันอยู่แล้ว
"พอเถอะ ูอาย" ีมินเินเ้ามาหาผม แล้วพวเรา็ุยันเรื่อยๆ แ่อาารย์็ไม่ยอมเ้ามาสอน ั้นาบเ้าอผม็ว่าละรับ สบายไปอีวัน
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา เพื่อที่ะส่LINE ทัแฟนอผม แ่เธอ็ไม่ยอมอบผมสัทีเี๋ยวอนลาวันผมว่าผมไปหาเธอีว่า..
พัลาวัน
"ีมินเพื่อนรั เี๋ยวเ้าไปหาุแฟน่อนนะ ัวเอไปอที่ให้เ้า่อนเลยนะ ไปละ" ผมรีบเินไปหาแฟนอผมทันที แ่่อนเินมาผมไ้ยิน เสีย 'หยี' ามมา้วย ฮ่าๆ
อนนี้ผมยืนอยู่รหน้าห้ออแฟนผม แฟนผมนั้นเป็นถึเ็เ่ อัริยะอโรเรียนเลยนะ ิๆ
"อะ! วี มาหาเ้าหรอ" เธอทำหน้าใ เมื่อเห็นผม แปล ผมว่าเธอแปลๆ
"เ้ามาวนัวเอไปิน้าว ไปัน" ผมับมือเธอเพื่อะเินไปิน้าว แ่ว่าเธอ....
"อะ!! โทษที เ้ามีธุระ วีไปิน้าวับีมิน่อนไ้เลยนะ" เธอสะบัมืออผมออ แล้วเินไปทันทีโยที่ไม่ฟัผมเลยสันิเียว
"เี๋ยว่อนิ ัวเอมีธุระอะไรละ ถึไปิน้าวับเ้าไม่ไ้อะ" ผมึเธอหันหน้ามาุยับผม
"็บอว่ามีธุระยัไวี!!" เธอผลัผมแล้ววิ่ออไปทันที ั้แ่บันมาเธอไม่เยทำแบบนี้เลยนะ
หรือว่าผมิมาไปเอ ผมวระโรธเธอีมั้ยนะ? ส่วนัวแล้วผมไม่อบู้ีุ้ิเินไป และอีอย่าผม็เลียนประเภทนี้มา้วย และผมิว่าเธอไม่ว่าริๆนั่นแหละ ผมไม่ิมาหรอ
ผมเินมายัโรอาหารเพื่อไปหาีมินที่รอผมอยู่ที่เิม ผมวระทำสีหน้ายัไีนะ
"ีมิน..ูมาแล้ว" ผมเินมาแล้วนั่้าๆีมิน แล้วีมิน็่อยๆหันมามอหน้าผม
"มึเป็นอะไรวี?"
“ูอะนะ” ผมแสสีหน้าออัเนนานั้นเลยหรอ?
"ูมีปัหานิหน่อยวะ"
"ับแฟนมึใ่มั้ย? ูว่ามึไปุยันให้รู้เรื่อเถอะ" มินานทิพย์...
แ่่อนผมับแฟนผมรัันอย่าับน้ำผึ้เือนห้า แ่อนนี้ นับวันเธอเริ่มทำัวห่าเหินับผมึ้นทุวัน ผมไม่รู้ะทำยัไแล้ว บาทีผมับเธอวรเลิัน...
และีมิน็ทำหน้าที่เพื่อนที่ีวนผมุยันเรื่ออื่น เพื่อไม่ให้บรรยาาศมันูหหู่มานเินไป
โยที่ไม่รู้ัวเลยว่ามีสายาสีทอ้อมอทัู้่อยู่...
ความคิดเห็น