ที่ตรงนี้ยังมีฉัน...ในวันฟ้าใหม่

ลำดับตอนที่ #5 : ความเจ็บปวด

หลังงานศพผ่านพ้นไป ครอบครัวเจี๊ยบตัดสินใจเก็บศพไว้

ตามคำขอร้องของเต้  เต้ตัดสินใจบวชให้เจี๊ยบเป็นเวลา

หนึ่งอาทิตย์หลังปิดภาคเรียนที่หนึ่ง 


"เณรขอให้โยมทั้งสอง เก็บศพไว้ก่อนได้ไหม หลังจากสึกแล้ว
เณรรับปากว่าจะหาตัวคนร้ายมาเคารพศพให้ได้
แม้จะต้องใช้เวลากี่ปีก็ตาม ขอร้องโยมทั้งสองด้วย"
 
เณรกล่าวด้วยสีหน้าสงบ หลังจากได้เข้าสู่พระธรรมทำให้
สงบใจลง เริ่มคิดได้ว่า ควรมีสติอยู่กับตัวเสมอ


"ในเมื่อเณรรับปากว่าจะจับคนร้ายมาเคารพศพลูกแม่ได้
แม่กับพ่อจะได้ทำเรื่องกับทางแพทย์และวัดขอเก็บศพไว้
แม่และพ่อจะดูรักษาศพเป็นอย่างดี ค่าใช้จ่ายสูงแค่ไหน
แม่ก็จะทำ ขอให้หาตัวคนร้ายได้เป็นพอ"
คุณปรภาว์พูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา



"พ่อกับแม่กับบ้านก่อนนะเณร" คุณปาณชัยเอ่ยปากลาเณร
ด้วยความเคารพ ช่วงงานศพเต้ได้มาจัดการแทน
ทุกอย่าง ทำให้คุณปาณชัยและคุณปรภาว์
ยอมรับในตัวเต้มากขึ้น



"เจริญพรเถอะโยม"เณรกล่าวออกมาอย่างสงบและมอง
สามีภรรยาเดินจากไปจนลับตา

เปิดภาคเรียนเทอมสองได้15วัน งานกีฬาสีเริ่มขึ้น
เต้พร้อมกับเพื่อนในห้อง คว้ารางวัลมามากมาย
แม้ไม่มีเจี๊ยบแต่ทุกคนพร้อมใจกันคว้ารางวัลในสิ่งที่เจี๊ยบอยากได้ รางวัลกองเชียร์  รางวัลหรีด รางวัลนักกีฬาดีเด่น 
ตอนที่เต้เป็นตัวแทนขึ้นไปรับรางวัลนั้น อาจารย์ให้เต้กล่าวอะไร
เล็กน้อย สิ่งที่เต้กล่าวแทนพวกเรา ทำให้ใครหลายคนร้องไห้
มาอีกครั้งหนึ่ง

 

"นางฟ้าของผม ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ถึงเราจะอยู่ห่างไกลกัน
นางฟ้าจะได้ยินที่เสียงผมพูดหรือไม่ ผมขอภาวนาให้นางฟ้า
ได้ยินสิ่งที่ผมจะบอกกับนางฟ้า ว่า...พวกเราทำได้แล้ว
พวกเราทุกคนขอมอบรางวัลให้กับนางฟ้าของทุกคน
ผมสัญญาว่าจะรักนางฟ้าตลอดไป…."
เต้กล่าวด้วยสีหน้าเจ็บปวดที่สูญเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับ 

ทุกเช้าเต้จะออกมาใส่บาตรพร้อมกับครอบครัวแล้วกรวดน้ำ
ไปให้เจี๊ยบ ทำเป็นประจำทุกวัน เต้คนที่เคยปากเสีย ขี้เก๊ก
ฟอร์มจัด ได้หายไปจากโลกนี้พร้อมกับเจี๊ยบ เหลือเพียงเต้คนใหม่
ที่เงียบขรึม



"เฮ้ออ....ผ่านมากี่เดือนแล้วนะคุณที่หนูเจี๊ยบจากไป
น่าเสียดายนะเด็กดีอย่างหนูเจี๊ยบต้องมาจบชีวิตแบบนี้
แล้วนี่ทางตำรวจเขาตามล่าจับไอ้พวกนั้นไม่ได้เลยเหรอคะ
คุณเป็นตำรวจน่าจะรู้เรื่องคดีนี้บ้างนะ"


คุณวิชุดากล่าวขึ้นหลังจากกรวดน้ำให้เจี๊ยบเสร็จ 
เต้นิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินแม่พูด คุณวิชุดารู้ตัวว่าเต้ยังอยู่
จึงนิ่งเงียบไปเช่นกัน  คุณกฤตภาสถอนหายใจออกมา
อย่างไม่รู้จะทำไง แต่ก็ต้องพูดให้สองแม่ลูกรับรู้เกี่ยวกับคดี
ของหนูเจี๊ยบที่ยังตามจับผู้ต้องสงสัยไม่ได้


"คืองี้นะ เท่าที่ตรวจคาบอสุจิจากอวัยวะเพศของหนูเจี๊ยบเขา

อีกทั้งตรวจหลักฐานต่างๆทางวิทยาศาสตร์ พบว่า บุคคลนี้

เคยก่อคดีมาแล้วหลายครั้งแต่ไม่มีใครกล้าจับ เนื่องจาก

ผู้ต้องสงสัยเป็นลูกนักการเมืองรายใหญ่คนหนึ่งของประเทศ  

ทาง DSI (กรมสอบสวนคดีพิเศษ)

พยายามสืบคดีนี้ควบคู่ไปกับคดียาเสพติด 

คิดว่าสองพ่อลูกคู่นี้น่ามีส่วนเกี่ยวข้องและคาดว่า

เป็นรายใหญ่ของเมืองไทยด้วย การที่จับมาลงโทษตามกฎหมาย

ไม่ได้นั้น เราต้องยอมรับว่า หลักฐานไม่แน่นหนาพอ

เต้  พ่อเข้าใจว่าลูกเสียใจมาก แต่ลูกต้องไม่ลืมนะว่าเดือนหน้าลูกมี

สอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร พ่ออยากให้ลูกสอบได้

เมื่อลูกจบมา พ่อใช้ตำแหน่งของพ่อมอบคดีนี้มาให้เต้ทำ

ถึงจะเสี่ยงหน่อย แต่พ่อเชื่อใจในตัวลูกว่าลูกต้องทำได้

เพราะเต้เป็นลูกของพ่อ  พ่อคิดว่าใช้เวลาอีกนานกว่าเรา

จะจับคนร้ายได้ เพราะอิทธิพลมืดมันขยายแผ่วงกว้าง

จนน่ากลัวเสียเหลือเกิน ถึงเราเป็นตำรวจแต่ทุกคน

ต่างก็รักตัวกลัวตาย จึงไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับอิทธิพลมืดพวกนี้

เรารู้ว่าใครทำ แต่จับไม่ได้"


"แต่...พ่อครับ"พ่อมองหน้าเต้อย่างเข้าใจว่าลูกชายตนเอง

จะพูดอะไร    "เต้...จำคำสอนของพ่อไว้นะ อนาคตของลูก

ยังอีกยาวไกล ถ้าสู้ไม่ได้ให้หนี  พ่อไม่ได้สอนให้ลูกขี้ขลาด

แต่พ่อไม่อยากให้ทุกอย่างสายเกินแก้ มีคำสอนของ

ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง พ่ออยากให้ลูกนำมาใช้คือ

จะทำอะไรก็แล้วแต่ จะต้องมองหาทางถอยไว้ก่อน

ถ้าไปไม่ได้ จะถอยอย่างไรไม่ให้เสียหาย

ถอยมาตั้งหลักใหม่ ไม่เสียหายนะลูก "


"ประโยคนี้ใครพูดเหรอคะคุณ"คุณวิชุดาหันมาถาม

ผู้เป็นสามีอย่างสนใจ
"

ของเจ้าสัวอุเทน เตชะไพบูลย์น่ะ" คุณกฤตภาสบอกภรรยา

ด้วยความอ่อนโยน  "ที่พ่อเตือนเต้ สอนเต้ เพราะเต้อายุยังน้อย

อนาคตไมได้มีเท่านี้ เต้อดทนอดกลั้นไว้นะลูก

พ่อเชื่อว่าสักวันเต้จะจับตัวคนร้ายไปขอขมาหนูเจี๊ยบ

ได้อย่างแน่นอน เชื่อพ่อนะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ขอให้เต้อดทนไว้ มีสติตลอดเวลานะลูก"

คุณกฤตภาสพูดกับลูกตัวเองด้วยความเป็นห่วง

ใช่ว่าจะไม่เข้าใจลูกตัวเองแต่เพราะว่าเข้าใจถึงได้เตือนสติ


"วันนี้พ่ออ่านข่าวหนังสือพิมพ์มีข่าวคุณพ่อคุณแม่

ของหนูเจี๊ยบด้วยนะ  เห็นว่า คุณปาณชัยนำเงินส่วนหนึ่ง

สร้างมูลนิธิเกี่ยวกับเด็กและสตรีเป็นอนุสรณ์แก่ลูกเขาน่ะ

ส่วนคุณปรภาว์ไปบวชชีพรามหณ์อยู่ที่วัดเสถียรธรรมสถาน
 
เฮ้ออ...คนเราเนี่ยนะมารู้ตัวอีกทีเมื่อได้สูญเสียสิ่งที่รักไปนี่แหละ "

คุณกฤตภาสกล่าวกับภรรยาหลังจากที่เต้ลุกขึ้นห้องไป