ที่ตรงนี้ยังมีฉัน...ในวันฟ้าใหม่

ลำดับตอนที่ #2 : ความรักครั้งนี้สมหวัง เพราะ....

วันรุ่งขึ้น

"เจี๊ยบ...จ๋า"เสียงแสนหวานของจุ๊บแจงที่เรียกเจี๊ยบนั้น

เป็นที่รู้กันทั้งห้องว่า ขอลอกการบ้านแน่นอน

"อ่ะ เอาไป...แล้วรีบๆมาคืนด้วยนะ " เจี๊ยบขำกับท่าทีของจุ๊บแจง

ที่ตอนนี้เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆมาอ้อนขอขนมกิน

แต่ต่างตรงที่ลูกแมวตัวนี้ขอลอกการบ้าน


"มาลอกการบ้านแต่เช้าเลยนะแม่ทนายสาว"

ป๊อปตะโกนเสียงดังด้วยความหมั่นไส้เสียงหวานๆของจุ๊บแจง


"ป๊อป แกนี่หาเรื่องตายแต่เช้าเลยนะเว้ย

เดี๋ยวแจงมันก็เอาแกขึ้นโรงพัก ข้อหา หมิ่นประมาท

แย่เลยนะเว้ยเพื่อน 555"เต้ตะโกนตอบป๊อป


"พวกนายสองคนเงียบไปเลย ฉันต้องการสมาธิ!"

แจงพูดอย่างไม่ใส่ใจกับเสียงของทั้งสองคน

ก็ตอนนี้เรื่องลอกการบ้านสำคัญกว่ามาลับฝีปากกับพวกนี้ซะอีก


"เต้  ป๊อป ไปหาเรื่องแจงเขาทำไมล่ะ 

วันนี้ไปเรียกน้องๆมาซ้อมเชียร์ด้วยนะทั้งสองคนน่ะ"

"อ้าววว...เจี๊ยบ วันนี้ไม่ใช่เวรพวกเรานะ

เป็นเวรของรุ่นพี่ ม. 6 ต่างหากล่ะที่ต้องไปตามน้องๆอ่ะ

จริงมั้ย ไอ้ป๊อป!"


"อืม จริงๆๆ วันนี้พวกเราต้องซ้อมบาสน่ะเจี๊ยบ

เอางี้เดี๋ยวพวกเราสองคนแล้วก็ไอ้วินไปบอกพี่ ม.6 เขาก่อนละกัน"

หลังจากที่ป๊อปพูดเสร็จก็ลาก เต้กับวินไปหารุ่นพี่ ม.6

จุดประสงค์ของป๊อปมีเหรอที่พวกผมจะไม่รู้


ป๊อปไปชอบพี่ ม.6 คนหนึ่งขึ้นมา แต่ได้แค่แอบมอง

ไม่กล้าเข้าไปทัก


"เฮ่ย!ป๊อป ทำไมนายไม่เข้าไปบอกพี่เขาเลยล่ะวะ

ว่าชอบน่ะ กล้าๆหน่อยดิ่"


"เออ...เต้มันก็พูดถูกนะเว้ย แกอ่ะ กล้าๆหน่อยๆดิ่
 
เคยได้ยินป๊ะ ด้านได้ อายอด ถ้าแกไม่กล้า เดี๋ยว ม.ค.ป.ด.หรอก

พี่ฟ้าเขาน่ารักซะด้วยสิ"


"จะให้ข้าทำไงล่ะ พี่ฟ้าเขาน่ารัก ถึงจะอยู่อันดับสาม

รองจากพี่พลอย กับเจี๊ยบของไอ้เต้ แต่พี่เขามีคนมาจีบเยอะ

ข้าหน้าตาธรรมดาไม่ได้หน้าตาอย่างพวกแกนิ่

พี่ฟ้าเขาจะมองเหรอวะ"


"เฮ้ย! ป๊อป! เจี๊ยบของข้าซะที่ไหนวะ ไม่ใช่นะโว้ย"


"เออ...ว่าไปแล้ว เต้ นายน่ะชอบเจี๊ยบมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอวะ

นายเองก็ไม่กล้าเหมือนกันนิ่หว่า ดูๆแล้วเจี๊ยบมีท่าทีชอบนาย

เหมือนกันนะเว้ย หรือแกต้องรอให้เจี๊ยบมันมาบอกรักแกก่อนรึไง

ฟอร์มเยอะอย่างนี้ ระวังเห๊อะ!ม.ค.ป.ด."


"55555 เออ ม.ค.ป.ด.แน่มึงไอเต้ เอางี้

ข้าไอ้ป๊อปคนนี้มีแผนการเด็ดๆ เย็นนี้รับรองมึงสมหวัง ชัวร์ๆ เชื่อกู"


"ไอ้วิน มึงต้องมีส่วนร่วมด้วย เพื่อนไม่ช่วยเพื่อน

แล้วจะช่วยใครที่ไหนล่ะ ให้เต้มันสมหวังก่อนละกัน

ส่วนเรื่องของข้าไว้ก่อน"


เต้มองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างไม่เข้าใจว่าจะสำเร็จได้ไง

ในเมื่อ เราเองยังไม่กล้าที่จะรุกเลย จะว่ากลัวก็ไม่ใช่

เพราะพอดูออกเหมือนกันว่าเจี๊ยบก็มีใจให้

คงจะจริงอย่างที่ไอ้ป๊อปมันว่า ฟอร์มจัด....


"เอาวะ!ลองสักตั้งหนึ่งไม่เสียหายอะไร

แต่ถ้าแผนการของพวกแกไม่สำเร็จ พวกแกโดนเตะแน่!"


"เชื่อฝีมือพวกเราสองคนได้เล้ยไอ้เต้ 

วันนี้นายต้องได้นางฟ้ามาครองแน่  ตอนนี้รีบไปหาพี่ ม. 6

ก่อนดีกว่า คาบแรกเจอ อ.สุดเขี้ยวข้าขี้เกียจฟัง

อ.แกบ่น เมื่อไหร่จะมี อ.สาวๆมาสอนบ้างวะ

เรียนวิชาเคมี ทีไหร่ ง่วงทุกทีเลยว่ะ"

ตอนเย็น


"เ.จี๊ยบครับ วันนี้มีซ้อมหรีดที่หน้าสแตนเชียร์เหมือนเดิมใช่ไหมครับ?"


"หืมม...นึกไงมาถามเนี่ยป๊อปไหนบอกมีซ้อมบาสไม่ใช่เหรอ"


"อ๋อออ....วันนี้ อาจารย์แกบอกว่า ให้ไปซ้อมเชียร์ก่อนเถอะ
ใกล้ถึงวันกีฬาสีแล้วน่ะ"


"อืมๆ ก็ซ้อมที่นั่นแหละ เห็นแจงบอกว่า ให้คู่แข่งเห็นจะได้กลัว
แต่จี๊ยบไม่เห็นคู่แข่งจะกลัวตรงไหนเลย"


"โอ๊ยยยย....คนบ้าน่ะเจี๊ยบ ปล่อยๆแจงเค้าไปเหอะ
รายนั้นน่ะมั่นใจตัวเองเป็นบ้าเลย"


"เอาอีกแล้วนะป๊อป ไปว่าแจงแบบนั้นไม่ดีนะ

แจงไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย อีกอย่างจะว่าไปแล้ว

นายกับแจงเหมาะสมกันดีเหมือนกัน แจงน่ารักน้านิสัยดี

รักเพื่อน เห็นอย่างนี้เถอะ มีหนุ่มๆมาจีบแจงก็เยอะ

ใช่ว่านายจะไม่เห็นลองมองแจงดีๆสิป๊อปแล้วนายจะเห็น

ผู้หญิงดีๆคนหนึ่งในตัวแจง เจี๊ยบไปซ้อมเชียร์ก่อนนะคะ

ทนายหนุ่ม"เจี๊ยบตบบ่าป๊อปก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง

ยัยจุ๊บแจงเนี่ยนะ! แต่ก็จริงอย่างที่เจี๊ยบพูดเหมือนกัน 

ว่าไปแล้วยัยนั่นก็มีคนมาชอบเยอะ แต่ดันปากเสีย

คนที่มาจีบเลยหนีหายกันไปหมด

สงสัยต้องมองยัยนี่ใหม่ซะแล้ว

ป๊อปพูดกับตัวเองได้สักพักแล้วรีบวิ่งออกไป

ทำตามแผนที่วางกันไว้  

"น้องๆครับ พี่จะให้น้องๆช่วยกันแปรอักษรคำว่า
 
"เพื่อเธอตลอดไป"วันนี้พี่ขอให้น้องๆให้ความร่วมมือ

เหมือนเมื่อวานอีกนะครับ ใครอยากให้เพื่อนพี่สมหวังในความรัก

ก็ช่วยกันหน่อยนะครับ"


"เพื่อนพี่ ใครเหรอคะ?"น้องม.ต้นคนหนึ่งลุกขึ้นถาม


"นายเต้หรือนาย กลทีบ์ ปรีดาพงษ์ คร้าบบบน้อง"ป๊อปตะโกน

ตอบน้องอย่างเป็นกันเอง


"พี่เต้หรือคะ??แล้วใครคือคนที่พี่เต้ชอบล่ะคะ

ไม่เคยเห็นพี่เต้คบกับใครเลย แบบนี้ ร่วมมือด้วยคนเลยค่ะพี่

อยากเห็นพี่เต้มีแฟนสักที ว่าแต่ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะคะ??"


"ผู้หญิงสิครับน้อง ทำเพื่อนพี่เสียพันธุ์หมดเลยถามแบบนี้ 555"
 
คำพูดของเต้ทำให้บรรดาเพื่อนผู้ชายหลายคนหัวเราะกันอย่าง.

สนุกสนาน เพราะข่าวลือเรื่องเต้เป็นเกย์ได้ยินกันบ่อย

สาเหตุมาจาก  ผู้หญิงคนไหนเข้ามาชอบ
เต้จะปฏิเสธไปหมด  เพราะเต้แอบรักเจี๊ยบมาตลอด

หนึ่งปีเต็มแต่ไม่กล้าสารภาพรัก ผู้หญิงที่โดนเต้ปฏิเสธไป

จึงปล่อยข่าวว่าเต้เป็น เกย์  แต่เพื่อนในห้องไม่มีใครเชื่อ

เพราะรู้ว่าทำไมเต้ถึงปฎิเสธไปหมด

"ไอ้วินๆ ของที่สั่งให้หามาน่ะ ได้ยัง" ป๊อปถามเพื่อนด้วยสีหน้าตื่นเต้น


"เออ  ได้มาแล้วนี่ไง แทบตายเลยมึง แพงด้วยดิ่"

วินบ่นออกมาด้วยความเหนื่อย เพราะสิ่งที่เพื่อนตนเองให้หา

กว่าจะหากลับมาให้ได้ เล่นเอาวินเหนื่อยหอบทีเดียว


"เฮ่ย..อย่าบ่นดิ่ เพื่อเพื่อนแค่นี้มึงทำไมได้เหรอ  

เนี่ยเดี๋ยวมึงก็ไปเก็บเงินที่ไอ้เต้แค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องบ่นเลย"


"เออว่ะ จริงด้วย ลืมคิดไป"

"นายป๊อป นายวิน!!! พร้อมยังๆ" หนิงร้องตะโกนถาม


"พร้อมแล้วคร้าบบบบบคุณแม่" สองหนุ่มตะโกนตอบพร้อมกัน


"หนิงๆ ถามอะไรหน่อยสิ" วินรีบเข้ามาถามหนิงเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้ว


"อืมว่ามาเลยวิน"


"ก็ปกติเธอหวงเพื่อนเธอจะตายไป นึกไงมาร่วมมือล่ะ"

วินถามด้วยความสงสัย เพราะกลัวว่าหนิงจะเล่นตุกติก

"ไม่เห็นแปลกเลย อยากให้เพื่อนสมหวังน่ะสิ

อีกอย่างเต้เองก็เป็นคนดี ถึงจะขี้เก๊ก ปากเสีย

แต่นายนั่นก็ไม่เคยจีบใคร นอกจากเพื่อนฉัน ถูกมั้ย?"

"ก็จริง ขอให้สมหวังสักทีเถอะสองคนนี้"

เจี๊ยบวิ่งเข้ามาถามเพื่อนๆอย่างแปลกใจว่าไม่ซ้อมหรีดกันเหรอ

แต่ทุกคนก็ได้แต่ยิ้มๆแล้วลากเจี๊ยบไปตรงกลางของแสตน

ซึ่งน้องแบ่งช่องวางตรงกลางไว้เป็นทางขึ้น

"หรีดพร้อม" เสียงจุ๊บแจงตะโกนถามเสียงดังฟังชัด
"พร้อม"


"ทีมเชียร์พร้อม"
"พร้อม"

"3….4"

ปังๆๆๆ เสียงสายรุ้งดัง  ตามด้วยสเปย์หิมะ

ฉีดไปยังตัวของเจี๊ยบ ที่ยืนดูด้วยความ งงๆ


นัทตีกลองเริ่มจังหวะเพลง แต่สิ่งที่ทำให้เจี๊ยบยืนอึ้งคือ

ภาพของ เต้ เดินออกมาร้องเพลง "เพื่อเธอตลอดไป"

พร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่
 "อาจยังไม่เห็นว่ารักมากมาย

อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้

อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี

แต่เธอก็คงเข้าใจมันสักวัน

อาจมีใครๆ ที่เขาดีกว่า

อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน

แต่จะมีใครให้เธอหมดใจอย่างฉัน

และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว

อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ จะอยู่เพื่อเธอตลอดไป

จะเอาความรักที่มีเก็บไว้ เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา

อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ

อีกนานแค่ไหนรักนี้ก็ยังอยู่ อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น

ด้วยใจที่พร้อมให้เธอ จากคนอย่างฉัน กับวันเวลาที่ยาวนาน

คงจะพอให้รอเธอ และคงจะทำให้เธอได้รู้"

"เจี๊ยบ...คือเต้..."

เพื่อนๆต่างลุ้นว่าเต้จะกล้าพูดออกไปมั้ย

นอกจากเพื่อนแล้วยังมีบรรดานักเรียนที่ซ้อมเชียร์กันอยู่

หันมามองดูด้วยความทึ่งในสิ่งที่เต้ทำ

รวมทั้งพี่พลอยและผู้หญิงอีกหลายคยที่โดนเต้ปฏิเสธไป

ยืนมองด้วยความเศร้าใจซึ่งอารมณ์ต่างกับใครอีกหลายๆคน

"เต้รักเจี๊ยบ...เต้มองเจี๊ยบมานานแล้วและเป็นเหตุผลหนึ่ง

ที่เต้ไม่เคยคบกับใคร วันนี้ เต้กล้าที่จะสารภาพกับเจี๊ยบ
 
เต้ไม่รู้ว่าเจี๊ยบจะคิดเหมือนกับเต้รึเปล่า....รักเจี๊ยบนะครับ

คบกับเต้ได้ไหมครับนางฟ้าของผม"


เต้เดินเข้าไปหาเจี๊ยบที่แสตนและนำช่อกุหลาบขาวมอบให้

"คบกับเต้นะครับ"


สิ่งที่เจี๊ยบเห็นกับการกระทำของเต้ น้องๆร่วมกันแปรอักษร

และเพื่อนๆที่แสตนเชียร์ร่วมกันปล่อยลูกโป่งลงมา

ทำให้เจี๊ยบปล่อยน้ำตาออกมาโดยไม่อายสายตาผู้คนที่มองมา


"นางฟ้าของผม อย่าร้องไห้นะครับ เต้จะทำให้รักของเรา

มีความสุข หล่อหลอมไปด้วยความอบอุ่น ความเข้าใจกัน

เต้จะมีเพียงนางฟ้าคนเดียว จะไม่มีใครอื่นอีก

เจี๊ยบคือรักแรกของเต้ เต้จะมั่นคงกับเจี๊ยบตลอดไป..."


"ขอบคุณมากนะคะเต้ที่ทำเพื่อเจี๊ยบขนาดนี้ 

เจี๊ยบจะมีแต่เต้เพียงคนเดียวเช่นกันค่ะ"

เจี๊ยบพูดตอบเต้ทั้งน้ำตา น้ำตาที่มาจากความตื้นตันใจ

เจี๊ยบไม่เคยคิดมาก่อนเลยในชีวิตของเขาจะมีผู้ชายที่น่ารัก

เข้ามาในชีวิต ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเต้จะเป็นผู้ชายที่อบอุ่นขนาดนี้....

"ไชโย!!!!!!!!!!!" เพื่อนๆและน้องๆทุกคนที่อยู่ ณ ที่ตรงนั้น

ต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความดีใจ
 

"รักกันให้นานๆนะคะพี่เต้ พี่เจี๊ยบ พี่สองคนเหมาะสมกันมากๆ"

"อย่าทำพี่เจี๊ยบต้องร้องไห้นะครับพี่เต้"

"ดาวโรงเรียนถูกพี่เต้สอยไปซะแล้ว รักษาดาวดวงนี้ดีๆนะครับ"

เสียงหลายเสียงที่ตะโกนออกมานั้น เปล่งออกมาด้วยความดีใจปน

เสียดายที่เสียพี่ๆดาวกับเดือนของโรงเรียนไปสองคน
 
แต่ดีใจที่พี่ทั้งสองได้คบกัน

พลอยยืนมองภาพนั้นทั้งน้ำตาแต่เธอก็ดีใจที่เต้ได้เจอคนที่รัก

และใช่ เจี๊ยบเป็นเด็กที่น่ารักเหมาะกับเต้แล้วล่ะ

เทอมหน้า ตัวพลอยเองต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย

เธอตั้งใจสอบเข้าคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง

คงไม่มีเวลามาร่วมกิจกรรมมากนัก ที่เธอชอบเต้

เพราะเต้เป็นผู้ชายที่น่ารัก สุภาพ

เธอคิดว่าเต้ไม่น่าจะปฏิเสธเธอเพราะเธอเป็นถึงดาวโรงเรียน

แต่เธอคิดผิด เต้ได้บอกเธอว่า "เต้มีคนที่รักอยู่แล้ว

และรักมาตลอดหนึ่งปีแต่เต้ยังไม่กล้าที่จะไปบอกกับเขาคนนั้น

พี่พลอยเป็นผู้หญิงที่สวย ถ้าเต้เจอพี่ก่อนคนๆนั้น

เต้ต้องชอบพี่แน่นอนครับ สักวัน พี่จะได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าเต้แน่นอน

ขอโทษนะครับพี่พลอย"และเต้ก็เดินจากพลอยไป

เมื่อคิดได้นึกช่วงนี้ พลอยได้สติกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง

"โชคดีนะเต้"พลอยอวยพรเบาๆกับตัวเองก่อนเดินออกไป

จากสถานที่นั้น

"ไอ้เต้ สมหวังแล้วสิมึง" ป๊อปร้องทักเต้

เมื่อเห็นมีความสุขหน้าระรื่นจนลืมเพื่อนสุดหล่อคนนี้


"เออ ขอบใจว่ะะเพื่อน" เต้หันมาตามเสียงทักและ
กระโดดกอดคอป๊อปกับวิน


"เต้ๆ มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย น้องๆเห็นจะว่ากูเป็นพวก กทม.

(กระเทยแอ๊บแมน)แล้วไม่มาจีบกู "

ป๊อปพูดขึ้นหลังจากโดนเต้กอดไม่ปล่อย

"5555 ดีนะเนี่ยที่ไอ้เต้ไม่หอมแก้มนายด้วยน่ะป๊อป"

เสียงวินพูดขึ้นหลังจากหัวเราะท้องแข้งกับคำพูดของป๊อป
 
ทั้งสามคนหันมามองหน้ายิ้มให้กันอีกครั้งอย่างมีความสุข

"เพื่อนๆน้องๆคร้าบบ พี่ขอบคุณมากนะครับที่ให้ความร่วมมือกัน

เต้รักทุกคนนะคร้าบบบ"

เต้พูดจบ ทุกคนพร้อมใจกันโห่ร้องด้วยความหมั่นไส้

หนึ่งในนั้นมีหนิงกับจุ๊บแจงร่วมโห่ด้วย เป็นที่สนุกสนานของทุกคน 

เมื่อร่วมโห่เป็นที่เรียบร้อย หนิงเข้ามากอดเพื่อนรักอย่างแน่น

ตอนแรกที่วินเข้ามาบอกแผนการในห้องช่วงที่

เต้กับเจี๊ยบถูกอาจารย์เรียกพบ ทุกคนคิดว่าอาจารย์เรียก

ทั้งสองจริงจึงพากันเป็นห่วง ที่ไหนได้

นายป๊อปตะโกนออกมาหลังจากทั้งสองเดินออกจากห้องว่า

"เป็นแผนการของผมเองคร้าบบ" ให้ทั้งสองคนออกไป
 
เพื่อเรียกประชุมเพื่อนทั้งห้องได้อย่างสบายใจ

จากนั้นนายป๊อปกับนายวินก็บอกแผนการต่างๆทั้งหมด

ตอนแรก หนิงเองก็ค้าน แต่เห็นทุกคนยกมือเห็นด้วย

มีเพียงหนิงคนเดียวไม่เห็นด้วย เลยจำใจยอมรับประชามติ

ใจหนึ่งก็อยากให้เพื่อนสมหวัง แต่อีกใจหนึ่งก็เสียดาย

ที่ไม่มีเพื่อนร่วมสร้างบ้านคานทอง

"เจี๊ยบแกสมหวังแล้วนะ ยินดีด้วยนะเพื่อน

วันนี้ฉันปล่อยแกลงจากคานแล้ว เฮ้อออ...

ตอนนี้มีฉันครองคานอยู่คนเดียว เซ็งแย่เลยเนอะ"

หนิงบ่นกับเพื่อนอย่างเสียดายที่ไม่มีเพื่อนร่วมครองคาน


"ขอบใจมากนะหนิง ขอบใจมาก"เจี๊ยบโผกอดเพื่อนรักอีกครั้ง

"เต้ๆๆ" ป๊อปกับวินรีบวิ่งตาม ในขณะที่เต้เดินไปส่งเจี๊ยบที่ป้ายรถเมล์


"ว่าไง? มาเป็นกขค.รึไง"เต้หันไปถามเพื่อนด้วยสีหน้าสดใส


"เหอะ พวกข้าไม่มาเป็นกขค.หรอก ถ้ามึงไม่ลืมของ"


"ของ?ลืมไรวะ"เต้ถามด้วยความสงสัย เพราะจำได้ว่า

ไม่มีของอะไรให้ลืม เพราะหนังสือแอบยัดเข้าไปใต้ตู้หนังสือหลังห้อง


"ลืมจ่ายเงินให้ไอ้วินมัน ค่าดอกกุหลาบโว้ยย!"ป๊อปพูดอย่างติดตลก


"โหยย...ไอ้เพื่อนทุเรศ พวกมึงนี่จริงๆเลยว่ะ  เท่าไหร่?"

เต้ส่ายหน้าด้วยความระอาใจกับความฉลาดแกมโกงของเพื่อน


"หนึ่งพันสามร้อยบาทถ้วน"ป๊อปชิงพูดขึ้นก่อนที่วินจะตอบ


"พันสาม!ทำไมแพงจังวะ"เต้ถามด้วยสีตกใจพร้อมกับสงสัย

"ก็เนี่ย มึงคิดดูนะ ดอกกุหลาบช่อละ 600ใช่ม่ะ แล้วก็ค่าสายรุ้ง

เสปย์หิมะ 220 ค่าลูกโป่ง 180

รวมแล้ว 900 บ้านถ้วนๆ"
 

"แล้วอีก 300 มันมาจากไหนวะ"เต้ย้อนถามด้วยความมึน

กับจำนวนเงิน


"5555อีก 300 มันมาจาก ค่าแรงพวกกูสองคนยังไงล่ะ

คนละ 150บาทถ้วนๆๆ ถ้าไม่ได้พวกกูมึงก็ไม่สมหวัง

เพราะงั้น จ่ายมาซะดีๆ เร็วๆๆๆ"ป๊อปรีบแบบมือเร่งเพื่อนรักของตน

ให้จ่ายเงินมาซะดีๆ


"แม่งงง งกฉิบ ไหนบอกเพื่อเพื่อนไง เวรเลย

เอาไปๆพันสาม แล้วรีบๆกลับบ้านไปเลยไป"


"ขอบคุณนะคร้าบบบ อาเสี่ยน้อย เฮ่ย วินกลับบ้านโว้ย

เจอกันวันจันทร์นะครับเจี๊ยบคนสวย"ป๊อปหันไปลาเจี๊ยบ


เจอกันโว้ยเต้!...จริงสิเจี๊ยบ เรื่องที่เจี๊ยบคุยกับป๊อปเมื่อตอนเย็น

ป๊อปจะเก็บไว้พิจารณานะ บายๆ"


"แล้วเจอกันนะเจี๊ยบ..เต้ดูแลเจี๊ยบดีๆนะเว้ย

อย่าทำให้นางฟ้าของห้องเราต้องร้องไห้ล่ะ"

พูดจบ วินรีบวิ่งตามป๊อปไปกินข้าวเย็นหลังจากได้เงินมา

จากความกะล่อนของป๊อป


"ไอ้ป๊อป  ไอ้วิน"เต้เรียกเพื่อนทั้งสองไว้ทัน

ก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งออกไป ทำให้สองคนนั้นหยุดชะงัก

หันกลับมา


"ขอบใจนะเพื่อน"เต้ตะโกนบอกเพื่อนรักทั้งสองคน

อย่างซึ้งใจกับสิ่งที่เพื่อนทำให้


"เออ ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง สบายมากเว้ย "

ป๊อปกับวินพูดพร้อมกับ พร้อมกับพยักหน้าให้เต้เป็นที่รู้กัน

ระหว่างเพื่อนว่า ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากก็เข้าใจกัน....

ร้านก๋วยเตี๋ยว

"ป๊อป ข้าว่านายน่ะเหมาะกับการเป็นทนายความจริงๆด้วยว่ะ"

วินพูดออกมาในขณะที่เส้นก๋วยเตี๋ยวเต็มปาก


"เหรอวะ?ยังไง"ป๊อปถามวินขณะที่ตัวเองก็เส้นก๋วยเตี๋ยวเต็มปากเหมือนกัน


"ดูเต้ดิ้ ต้องเสียค่าโง่ให้กับคนอย่างแกเนี่ย

สุดยอดไปเลยว่ะ ข้าล่ะนับถือ"


"5555 เต้มันใจดี คนดี รักเพื่อน ไม่ใช่มันโง่หรอก

แต่มันกำลังมีความสุขมากกว่า ขออะไรมันก็ให้


ข้าเลยคิดแกล้งเอาเงินมันสักหน่อย เห็นมันมีความสุขแล้ว

ดีใจว่ะ มันแอบมองเจี๊ยบมาตั้งนาน"


"อืม...เออจริงสิ! แกคุยกับเจี๊ยบว่าจะเก็บไว้พิจารณา เรื่องไรวะ?"


"อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้"...แล้วป๊อปก็เล่าให้วินฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

"เฮ่ย..จริงดิ่ แกจะจีบยัยแจงจริงเหรอวะ?"

วินถามด้วยสีหน้าเหลือเชื่อสุดๆ


"อืม ไม่แน่ยัยนั่นจะหายปากร้ายซะที ที่สำคัญ ป๊อปซะอย่าง
 
หล่อๆแบบนี้ใครบ้างจะไม่สน " ป๊อปตอบวินอย่างทีเล่นทีจริง

แต่ในใจนั้นป๊อปเริ่มสนใจจุ๊บแจงมาจริงๆเข้าแล้ว

แต่ไม่กล้าบอกเพื่อนรัก วินส่ายหน้ากับความหลงตัวเอง


ของเพื่อนแล้วกินต่ออย่างมีความสุข