ที่ตรงนี้ยังมีฉัน...ในวันฟ้าใหม่

ลำดับตอนที่ #11 : เฮ่ย!!!จุดใต้ตำตอเหรอนี่??

"เฮ่ย!!!"
จุ๊บแจงตะโกนเสียงดังทำให้หนิง
ที่กำลังจดข้อมูลเกี่ยวกับฟันถึงกับตกใจ

"เฮ้ยยย!!ตกใจหมดเลยแจง เป็นไรอีกล่ะคราวนี้"

"แก ฉันมานั่งคิดทบทวนแล้วว่า...เคยเห็นไอ้หน้าจิ้งเหลนที่ไหน"

จุ๊บแจงหันมามองหน้าเพื่อนอย่างตื่นเต้นสุดๆเมื่อคิดได้ว่า
ไอ้หน้าจิ้งเหลนที่วิ่งมาชนนั้น เคยเห็นที่ไหน

"แจง  ที่นั่งเงียบไม่ช่วยฉันจด ทั้งๆที่เป็นงานของแก
เพราะคิดถึงหนุ่มหล่อหน้าใสคนนั้น ฉันจะบ้าตาย ไม่ช่วยทำแล้ว!" หนิงบ่นอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนไม่ช่วยหาข้อมูล แถมมาคิดถึงถึง
ผู้ชายอีก  ปล่อยให้เธอนั่งหาข้อมูลคนเดียว

"ขอโทษแจง อย่าโกรธน้าเพื่อนรัก ฉันเห็นตำราแพทย์แล้ว
อยากอาเจียน เลยให้แกนั่งหาแทนไง อีกอย่าง
ทำไมฉันจะไม่ช่วยเพื่อนล่ะ"


"ช่วย! ยังไง?"หนิงถามอย่าง งงๆ

"นี่ไงๆ ฉันนั่งเงียบ ให้แกมีสมาธิกับการหาข้อมูล
แบบนี้ยังไม่เรียกว่าช่วยแกอีกเหรอไง หนิง 555"
จุ๊บแจงยืดอกบอกเพื่อนอย่างภูมิใจกับสิ่งที่เธอทำ


"เฮ้ออ..."หนิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ
กับนิสัยฉลาดแกมโกงของเพื่อนเธอ


"ฉันไม่ชอบทนายความเพราะแบบนี้แหละ  เหมือนศรีธนญชัยไม่มีผิด"

"บ้าน่ะ แกก็  ฉันนั่งเงียบช่วยให้แกมีสมาธิ ไม่ได้หมายความว่า
ต้องเหมือนศรีธนญชัยนะ  อีกอย่าง ฉันมีมรรยาท
การเป็นทนายความย่ะ"จุ๊บแจงบอกเพื่อนอย่างงอนๆ
ว่าเธอเหมือนศรีธนญชัย ใครจะไปชอบให้เปรียบแบบนั้น
ก็ศรีธนญชัยฉลาดแต่มีสิยแกมโกงจะตายไป
ไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอก

"มรรยาททนายความ?พวกทนายความมีมรรยาทกันด้วยเหรอ
ที่ฉันได้ยินคนเขาพูดกันมาคือ ชอบเรียกเงินว่าความทีละมากๆ
บางคนเอาความลับของลูกความไปบอกอีกฝ่ายหนึ่ง
เพื่อเรียกเงินยิ่งได้มากยิ่งดี ถ้าเป็นคนจน
จะไม่รับว่าความเพราะไม่มีเงินให้"
หนิงย่นจมูกทำปากเหยียดๆกับทนายหน้าเลือดพวกนั้น


"โธ่..หนิง แจงไม่มีทางเป็นแบบคนพวกนั้นได้หรอกน่า
อีกอย่างมีบทบัญญัติเกี่ยวกับอาชีพทนายความว่า 
ต้องเห็นประโยชน์ของส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตนหรือหมู่คณะ และต้องทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต หากบุคคลใดไม่ทำตาม
ข้อบังคับที่บัญญัติไว้จะถูกลงโทษ บางคนถูกเพิกถอนสิทธิการเป็นทนายความไม่เกิน3 ปีเชียวนะหนิง แค่นี้ชีวิตการทำงานก็จบลงแล้วล่ะ"จุ๊บแจงอธิบายให้เพื่อนรักฟังอย่างตั้งใจ
เพื่อให้เพื่อนมองทนายในแง่ดีบ้าง

"อืมๆ ยังไงซะ เพื่อนฉันก็ต้องเป็นทนายความที่ดีในอนาคต
ไม่เหมือนพวกนั้นแน่นอน"หนิงยิ้มให้เพื่อนอย่างจริงใจและภูมิใจ
ที่เพื่อนจะเป็นทนายความที่ดีในอนาคต

"เดี๋ยวๆ เรานอกเรื่องกันมากแล้ว แกนั่งคิดเรื่องหนุ่มหน้าใส
คนนั้นทำไม?"


"หึๆ เพราฉันจำได้ไงว่า ไอ้หน้าจิ้งเหลนนั่นคือลูกชายของ
นายจิณณวัตร  กิตติพัฒนาการ  รัฐมนตรีประจำกระทรวงแห่งหนึ่ง
ของรัฐบาล ฉันเคยเห็นนายนั่นตามหน้าหนังสือพิมพ์
พวกคอลัมภ์ไฮโซ เป็นน้องชายของพี่พลอยรุ่นพี่พวกเรา
ที่มาจีบนายเต้ แกจำพี่พลอยได้ไหม?" จุ๊บแจงหันไปถามเพื่อนรัก

หนิงนั่งคิดทบทวนถึงพี่พลอยก่อนจะตื้นเต้น
กับข่าวที่ได้ยินจากปากเพื่อน ถือว่าจุดใต้ตำตอทีเดียว


"เฮ้ยย!!!!"
หนิงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อนึกถึงคดีของเจี๊ยบ
ที่ได้รับข้อมูลมาว่า ลูกชายของนักการเมืองใหญ่เป็นคนทำ
แต่ไม่มีใครกล้าจับ และนักการเมืองใหญ่ให้เงินปิดปากพวกตำรวจ
และนักข่าวเกี่ยวกับคดีนี้


"ไงแก... ตกใจเลยใช่ไหม??ฉันมีความคิดดีๆแล้วล่ะ
คดีที่ฉันจะว่าความในศาลจำลองมีนายนี่เกี่ยวโยงอยู่ด้วย
แต่ไม่มีใครเอ่ยถึง เพื่อนในกลุ่มฉันหาข้อมูลมาได้บางส่วน
ขาดหลักฐาน หนิง แกช่วยฉันอีกเรื่องได้มั้ยอ้า นะเพื่อนสุดที่เลิฟนะๆๆ"จุ๊บแจงคล้องแขน หน้าซุกไหล่เพื่อนอย่างอ้อนๆ

หน้าคณะศิลปศาสตร์

นิคและเพื่อนกำลังวิ่งตามน้องขวัญ ดาวคณะ
ที่มีรูปร่างหน้าตาน่ารัก ขาว สวย  หมวย อึ๋มม
ครบสูตรตามที่นิคต้องการ

"น้องขวัญครับ ใจคอจะเดินไม่รอพี่เลยเหรอ"
นิคกล่าวอย่างอ้อนๆกับคนที่กำลังจีบ


"ขวัญเห็นว่าพี่นิคมีคนให้อ้อนแล้วไงคะ"ขวัญตอบแบบงอนๆใส่นิค


"ใครครับ?"นิคหันไปมองรอบๆตัว และหันไปถามเพื่อน

"แกเห็นไหมวะที"

"ไม่นิ่ เห็นมีแต่เราสองคน"

"เห็นไหมครับ  ไม่เห็นมีใครเลย น้องขวัญน่าจะรู้
ว่าพี่มีน้องขวัญคนเดียว รอให้น้องขวัญมาเป็น
ตุ๊กตาหน้ารถให้พี่อยู่เนี่ยครับ" นิคกล่าวอย่างคนเจ้าชู้

"ก็...คนที่พี่ยืนคุยเมื่อกี้ไง เห็นคุยกันนาน"ขวัญทำหน้าเชิดก่อนตอบ

"ยัยทอมนั่นน่ะเหรอ?พี่จะไปคุยกับเขาทำไมกัน
สองคนนั้นมาชนพี่ก่อน พี่เลยให้เขาขอโทษ
จริงมั้ยวะ? ไอที"นิครีบหันไปสะกิดแขนถามเพื่อน

"อืมๆจริงครับ ตามที่นิคมันว่าแหละน้องขวัญ
ผู้หญิงสองคนนั้นสู้น้องขวัญไมได้หรอกครับ"
ทีตอบตะกุกตะกักอย่างงงๆ เพราะสิ่งที่เห็นมันไม่ใช่แบบนั้นนี่หว่า


"แล้วไป...วันนี้จะพาไปไหนเหรอคะ?" ขวัญถามนิคอย่างใคร่รู้
ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ชิดกับหนุ่มหล่ออย่างนิค ทำให้หลงใหล
ในความหล่อและเอาใจเก่ง สมเป็นสุภาพบุรุษของนิคไม่ได้
แต่ต้องทำทีว่าไม่สนใจไว้ก่อน เพื่อให้นิคเห็นถึงคุณค่าของหล่อน

นิคมองหน้าขวัญก่อนจะพูดเอาใจให้หญิงสาวมาเป็นของตนให้ได้

"น้องขวัญ อยากไปไหนเป็นพิเศษรึเปล่าครับ ถ้าไม่
พี่มีที่ๆหนึ่ง สวยและโรแมนติกมากๆ รับรอง
น้องขวัญ ต้องถูกใจแน่ๆ"


"ที่ไหนเหรอคะ?"


"พัทยา พี่มีบังกะโลอยู่ที่นั่น เราจะได้ไปเล่นโกคาร์ท แล้วก็
ไปเล่นของเล่นที่พัทยา พาร์ค ไปนะครับ"

"หรือถ้ากลัวพี่สองคนจะทำอะไร น้องขวัญพาเพื่อนไปกันเยอะๆ
เลยก็ได้ มื้อนี้พวกพี่เลี้ยงเอง!"
ทีพูดก่อนจะหันมายักคิ้วให้นิคอย่างมีความหมาย


ขวัญยืนลังเลว่าจะไปดีไหม? แต่คิดว่า
ไม่น่าจะมีอะไรเพราะพี่ทั้งสองต่างเป็นรุ่นพี่ที่คณะ
 และครอบครัวพี่นิคคุณพ่อเป็นถึงรัฐมนตรี
คงไม่เป็นอันตรายหรอกมั้ง

"ตกลงค่ะ กี่โมงคะ?ขวัญขอพาเพื่อนไปด้วย  2 คนนะคะ "

เมื่อได้ยินคำตอบของขวัญ สองหนุ่มถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ

"ได้เลยครับ เจอกันที่หน้าบ้านน้องขวัญ เวลา 5โมงเย็นนะครับ
พี่จะไปรับถึงที่เลย"นิครีบตอบทันที

"ค่ะ  5โมงนะคะ อย่าเลทนะคะพี่นิค
ขวัญกับเพื่อนขี้เกียจยืนรอนานค่ะ"ขวัญพูดยิ้มล้อๆ

"ครับผม!!เชิญองค์หญิงเสด็จครับ"
นิคทำท่าวัธยาหัตถ์และผายมือเชิญหญิงสาวขึ้นรถเพื่อไปส่งที่บ้าน

"ทีๆ มึงไปเก็บของแล้วอย่าลืมแวะซื้อไอ้นั่นด้วยนะ
ฝากด้วยนะเพื่อนรัก แล้วข้าจะไปรับเอ็ง 4โมงที่คอนโด"

นิคตบบ่าเพื่อนพร้อมกระซิบเบาๆไม่ให้ขวัญได้ยิน
ถึงการฝากซื้อของสำคัญอย่างหนึ่ง
ที่มีแต่ทีเท่านั้นที่รู้ว่า
มันคืออะไร???

"เออ แล้วเจอกัน"ทียักคิ้วให้เพื่อนหนึ่งทีก่อนเดินไป
ลานจอดรถของมหาวิทยาลัยเพื่อขับรถกลับบ้าน