คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS 2JUN] ไม่ต่างกัน - 1
ไม่ต่างกัน...
บางที.....กว่าเราจะรู้ว่าความรักนั้นอยู่ข้างๆเราก็สายเกินไป
"ดูจุน เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ย ?"
ยังโยซอบ คนที่ใครๆต่างก็รู้ว่าเป็นแฟนของดูจุน เดินเข้ามาหาร่างสูงที่กำลังนั่งง่วนอยู่กับเกมโทรศัพท์ของตนเอง
"ก็เหมือนทุกวันแหละ โยซอบล่ะครับ?"
"เหนื่อย~ กอดหน่อย"
"ฮ่ะๆ นายเนี่ยน้า ~ มากอดมา"
พูดจบทั้งคู่ก็สวมกอดกัน หอมแก้มกันไปมา โดยไม่รู้ถึงสายตาอีกคู่ที่กำลังแอบมองพวกเขาอยู่ที่ประตู
"...อา..นายนี่มันไม่รู้อะไรเลยจริงๆจุนฮยอง ที่ของนายมันอยู่แค่ตรงนี้ ตรงที่ที่ใครบางคนไม่มีวันรู้"
ความรักมักมาพร้อมกับความเจ็บปวดเสมอ แต่ททำไมล่ะ...ทำไมคนทุกคนยังดิ้นรนที่จะมอบความรักให้กัน นั่นคงเป็นเพราะเสี้ยวหนึ่งของความรักคือความสุขเหลือล้น ที่หากใครซักคนได้รับความสุขเหล่านั้นจะยอมทำทุกๆอย่างเพื่อให้ได้มา
แต่สำหรับผม...สำหรับยงจุนฮยอง มันไม่ใช่เลย แค่อยู่ข้างๆ ได้ยิ้มให้กันทุกวัน พูดคุย หยอกล้อ หรือใช้วาจาฟาดฟันกันบ้าง มันคือความสุขที่สุดแล้ว ทุกครั้งที่หยอกกันไปมาแล้วต่างคนต่างยิ้มให้กัน หรือหัวเราะด้วยกัน มันมีความหมายเสมอ ผมจึงเลือกที่จะเก็บความในใจของผมเอาไว้
"โยซอบรักดูจุนน้า~"
"เหมือนกันครับ ตัวเล็กของผม"
คนอย่างยงจุนฮยอง ไม่เคยมีความกล้าอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นผมเลือกที่จะหันหลังให้พวกเขาทั้งสองคน เลือกอยู่แบบไม่สนใจอะไร...
"เฮ้! นั่นจุนฮยองใช่มั้ย!? ฮั่นแน่ มาแอบดูพวกเราหรอ! 55555"
"อ้าว จุนฮยอง เข้ามานี่ดิมึง"
"โอ๊ย มึงจู๋จี๋กันไปเหอะกูไม่ได้จะมากวน แค่เดินผ่านมาเฉยๆ" ...ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่แค่เดินผ่านมา แต่ตั้งใจเดินมาหามึงเลย
"กูเห็นหน้ามึงแล้วกูไม่มีอารมณ์จู๋จี๋แล้วเว้ย แล้วนี่มึงเป็นไร อารมณ์ไม่ดีอ่อ ใครทำไรน้องยงกุนครับบอกพี่ดูจุนมา"
"เปล่า นี่หน้าตอนกูอารมณ์ดี ไม่มีใครทำไรกูทั้งนั้นแหละ" ...กูเป็นแบบนี้เพราะมึง
"หน้าตาตอนมึงอารมณ์ดีนี่เหมือน...หมาเลยว่ะ555555555555555555"
"ไอเชี้ย มึงจะมีเรื่องกับกูให้ได้ใช่ป้ะ ไอ้ถ่านเดินได้"
"ไมอ่ะไอ้พุงยุ้ย"
"ไอ้ตีนการ้อยริ้ว"
"ไอเหม่งสะท้านฟ้า"
"ไอ้...มึงหยุดได้ยัง"
"ไม่อ่ะ หนุก"
"งั้นมึงตายซะเหอะะะ"
แล้วก็จบด้วยแบบนี้ทุกทีเวลาที่ผมอารมณ์ไม่ดี มันอ่านผมออกหมด ยั่วให้ผมโกรธ แล้วให้ผมมาวิ่งไล่เตะมันเนี่ย อ่านผมออกทุกอย่างแต่แม่งอ่านใจผมไม่ออกเลยรึไงวะ ไอ้...
"พี่จุนฮยองครับ พอครับพอน้องดูจุนยอมแพ้~"
"5555555555555555555555555 เอออกูไปและจะไปอาบน้ำนอน เหนื่อย"
"พักผ่อนเยอะๆอ่ะมึง ว่างๆก็ออกกำลังกายด้วยไขมันมึงนี่เด้งดึ๋งๆแล้วนะเว้ย ด้วยความหวังดี"
"หึ เออ ไปตายไป"
บางทีผมก็ควรต้องทำความเข้าใจกับตัวเองซักที
มั้ง ว่าผมเป็นได้แค่เพื่อน มันไม่เคยมองผมเป็นอย่างอื่นเลย
อยู่ใกล้แค่เอื้อม ...แต่ทำไมผมเหมือนผมเป็นรูปปั้นที่ไม่สามารถขยับตัวหรือพูดสิ่งที่คิดออกมาได้
ผมอยากจะเดินเข้าไปหาดูจุนแล้วพูดคำบางคำตรงหน้ามันว่า 'กูรักมึง รักมึงมาตลอด'
แต่ในเมื่อคนที่มันอยากมอบหัวใจให้คือโยซอบ ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ? นอกจากยื่นมองอยู่ห่างๆ เวลามันทะเลาะกับโยซอบก็มาชวนผมไปดื่มเป็นเพื่อน แล้วนั่งฟังมันระบายเรื่องต่างๆ ให้ผมฟัง
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ผมสั่นขึ้นพร้อมปรากฎเบอร์ดูจุน
"ฮัลโหล...นี่มึงทะเลาะกันอีกแล้วหรอวะ เออเดี๋ยวไป"
ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งอื่นๆ ที่มันเรียกผมออกไปดื่มเป็นเพื่อน
เมื่อมีถึงร้านประจำผทก็เห็นมันนั่งเมาหัวราน้ำอยู่ที่มุมประจำ
"อึก...มึงมาแล้วหรอวะ กูควรทำยังไงกับตัวเองดี กูมันไม่ดีสำหรับเค้าหรอวะ?"
"มึงทะเลาะกันเรื่องอะไร ?"
"ก็กูไม่ชอบให้เค้าไปยุ่งกับคนอื่นที่ไม่ใช่กู"
"อืม..โยซอบก็อยากมีเพื่อนบ้าง อยู่กับมึงอย่างเดียวแบบนี้ ถ้าวันนึงมึงกับเค้าเลิกกัน เค้าจะไปอยู่กับใคร?"
"กูไม่มีวันเลิกกับโยซอบ..อึก..ไม่มีวัน"
"โอเค...มึงจะพูดไรก็พูดออกมาให้หมด กูจะนั่งฟังอยู่นี่แหละ"...เพราะถ้ากูพูดไรมากไปกว่านี้กูก็คงไม่ต่างจากมึง
"จุนฮยอง.."
"..." ทำไมอีก ทำไมอีกยุนดูจุน
"มึงฟังนะ ต่อให้กูจะคุยกับคนอื่นเล่นกับคนอื่นยังไง โยซอบก็คือคนที่กูรักมากที่สุด กูอยู่กับเค้าแล้วมีความสุขที่สุด...มึงได้ยินกูมั้ย กู...กูจะไม่มีวันปล่อยเค้าไปไหน กูจะไม่มีวันไปรักคนอื่น เพราะกูไม่สามารถรักใครได้มากเท่านี้อีกแล้ว.."
"...กูรู้แล้วดูจุน กูรู้แล้ว ว่ามึงรักเค้ามาก มากเหมือนตอนนี้ที่กูรักมึงนี่ไง.. มึงหยุดพูดเหอะ"
ผมก็เสียใจไม่ต่างจากมันหรอกครับ ความรู้สึกผมกับมันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่
เพราะ
"กูก็เจ็บไม่แพ้มึงหรอก เพราะกูก็ไม่สามารถรักใครได้เท่ามึงอีกแล้วเหมือนกัน ..."
เอาไปแค่นี้ก่อนได้ป้ะล่ะขี้เกียจอ่ะแง คิดได้เดี๋ยวมาอัพเพิ่มนะเยิ้บๆ อ้อ ตามไปคุยกันที่ทวิตเตอร์ได้น้าาาาา5555555555555555555555555555 แอค @4qmys
ความคิดเห็น