[ํYaoi] Suprise Love :: รักนี้...ไม่น่าเกิด

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 ::

Chapter 7

“ขอบคุณมากอาร์ม กลับบ้านดีๆนะ”
หลังจากกินข้าวที่บ้านมันเสร็จ ผมก็นั่งเล่นบ้านมันต่ออีกนิด หลังจากนั้นมันก็ออกมาส่งผมครับ
“ไปพาอาร์มไปแนะนำให้ พ่อแม่รู้จักหน่อยเรอะ” เฮ้ย แนะนง นำอะไรของมันน ไม่เอาๆ
“จะบ้าเรอะ ไม่เอา กลับบ้านไปเลยไป” ผมพูดพร้อมกับเอากระเป๋าฟาดมันไปหนึ่งที
“ฮ่าๆๆ กลับก็กลับบบ ฝันดีนะ ไปละๆ”
“บายยๆ”
.
.
ผมเดินยิ้มเข้ามาในบ้าน  กะว่าจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็ ทำการบ้านิดหน่อย  “ใครมาส่งหน่ะภูมิ” ม๊าผมที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่บนโซฟาหน้าทีวีถาม
“อ้อ เพื่อนหน่ะม๊า”
“แต่ไม่ใช่ เจ้าพีท เจ้านัท เจ้าซาวด์ เจ้าเคนหนิ่ ”
“อ้ออ เพื่อนอีกห้องหน่ะม๊า ภูมิไม่ได้มีเพื่อนอยู่แค่สี่คนสักหน่อยย ภูมิไปอาบน้ำก่อนนะ”
“จ้า พ่อลูกชายยย” เสียงแม่เหมือนแอบแฝงอะไรบางอย่าง
.
.
โอ้ยยย เมื่อยตัวมากๆเลยย อาบน้ำเสร็จแล้วสดชื่นจริงๆ อยากจะบอกทุกคนว่า ตอนนี้ผมเกิดคำถามขึ้นในใจสองข้อคือ
.
.
.
ผมจะนอนดีหรือว่าจะทำการบ้านก่อนดี <ผมตัดสินใจไม่ถูกจริงๆ> ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจยากมากๆเลยนะผมว่า เฮ้อออ แต่ระหว่างที่ผมกำลังต่อสู้กับฝ่ายดี ฝ่ายร้ายอยู่นั้น “ กริ๊งงงงงงงง ” ผมว่าผมควรหาริงโทนเพราะๆสักเพลงแล้วหล่ะ ว่าแต่นี่เบอร์ใครกันเนี่ยๆ
“ฮัลโหลลล หวัดดีห๊ะ”
“เสียงเพราะมาเลยน้า” เสียงคุ้นๆอ่ะ แต่นึกไม่ออก
“ว่าแต่ นี่ใครเหรอครับ”
“อย่าบอกนะว่า จำกันไม่ได้ เพิ่งกินข้าวด้วยกันวันนี้ นี้แหละน้าใจคน” อ้อ ไออาร์ม มึงจะพูดเกินไปไหมเนี่ย
“ว่าไง อาร์ม มีไรรรรรรรร”
“ก็โทรมาหาไม่ได้รึไง” ก็ได้แหละ ว่าไรสักคำยังหล่ะ “แล้วภูมิทำไรอยู่อ่ะ”
“กำลังคิดอยู่ว่าจะทำการบ้านดีไหม”   “เฮ้ยยย ต้องทำนะไม่ทำไม่ได้ ทำเลยยยยยย”
“ก็มันขี้เกียจง่ะ”  “ทำเลยย อาร์มวางสายดีกว่า ภูมิจะได้ทำการบ้าน พรุ่งนี้อาร์มไปรับนะ บายยยยยครับ” พูดเสร็จมันก็รีบตัดสายทันที นี่ผมยังไม่ตกลงทีนะ
.
.
เฮ้อออ ผมว่าผมทำการบ้านดีกว่า ยังดีที่เป็นของอาจารย์รัชนี ยังพอทำแบบลักไก่ได้บ้าง ว่าแล้วก็รีบทำดีกว่า เดี๋ยวนอนดึกพรุ่งนี้ถูกจับสายอีกแน่ๆ
.
.
.
“ปี๊ดดดดดดด” เฮ้ยยย ใครมาบีบแตรหน้าบ้านแต่เช้าวะ ดีที่ป๊าม๊าไป โรงงานแต่เช้า ไม่งั้นมีหวังไอคนนั้นมีหวังถูกด่าเปิง
.
‘เฮ้ยย ไออาร์ม มันจะมาเร็วไปไหนวะ นี่เพิ่ง เจ็ดโมงเอง’
“เฮ้ย มาเร็วไปป่าววว ยังไม่อาบน้ำเลย” ผมออกไปตะโกนบอกมัน ตรงระเบียงห้อง
“ไม่เร็วแล้วว รีบอาบน้ำเลยยยย”
“ รอแปปนึง แล้วกันนน”
.
ผมรีบอาบน้ำอย่างเร็วเลยครับ ไม่รู้ถึงสองนาทีรึปล่าว รีบเก็บของอย่างรวดเร็ว และทีลืมไม่ได้คือ หนังสือเรียนอาจารย์ยุพา ไม่งั้นตาย คงต้องได้ไปทำความสะอาดห้องหมวดอีกแน่ๆ ไม่เอาแล้ววว !!
.
.
“ช้ามากก ” มาถึง ก็บ่นกุ ซะ - -
“ก็ใครใช้ให้มาเร็วเล่าๆ” ก็มันมาเร็วจริงๆนะ เจ็ดโมงมันใช่เวลาออกจากบ้านที่ไหนเล่า
.
.
ระหว่างทางก็ไม่ได้คุยไรพิเศษกันมากมาย ก็มีว่าไออาร์มมันอยู่อ่านชีวะจนถึงตี 1 ว่าแต่อะไรคือชีวะเรอะ ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นหน่ะครับ ด้วยความที่อยู่สายศิลป์ด้วยแหละ เลยไม่ค่อยอะไรกับวิชาพวกนี้เท่าไหร่

“เอ้า ถึงแล้ว เดี๋ยวอาร์มเอารถไปเก็บที่ลานก่อน วันนี้ คงไม่ได้เจอกันแหละ คาบว่างไม่ตรงกันเลย” มันรู้ตารางผมได้ไงวะ
“อื้อๆ”  “แล้วตอนเย็นเดี๋ยวรอใต้ตึกสามนะ”  อ่าวเห้ย ใครบอกว่าจะกลับกับมัน
พอมันออกรถไปจะเอารถไปเก็บที่ลาน ผมก็เตรียมจะเดินไปที่สิงสถิต ป่านนี้พวกนั้นคงมากันแล้วแหละ แต่ระหว่างที่กำลังจัดกระเป๋าให้ดีนั้น

“เฮ้ยยย ไอภูมิ ทำไมมึงมากับไออาร์มได้วะ หรือว่าหลังจากวันนั้นที่ไอนัทเล่า พวกมึงไปสานต่อกัน ฮิ้วว”
“สานต่อไรมึงหล่ะ มันบังเอิญเจอกูพอดี ระหว่างทางจะเข้ามา มันก็เลยรับกูมาด้วย”
“แต่ได้ข่าวว่า พวกมึง ไม่ถูกกันไม่ใช่เรอะวะ ที่มึงไปชนเค้า แล้วยังด่ามันอีกอ่ะ”
“เห้ยย นั้นแค่เรื่องเข้าใจผิด เคลียรืแล้วๆ”
“เคลียร์กันอีท่าไหนหล่ะจ๊ะ คุรภูมิๆๆ”
“เหี้ย ไรมึงหล่ะ ไป ไปเข้าแถว”
“อย่ากุรู้ว่ามีอะไรนะไอภูมิๆๆ”

มันจะมีอะไรเล่า ไอพีททททททท ไม่มีอะไรหรอกกกกกกก กูพูดจริงๆนะ พูดจริงงงง