คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 ::
Chapter 3
หลังจากผ่านคาบของอาจารย์ รัชนี้ อันแสนเฮฮาไป ก็ถึงคาบพักเที่ยง แต่แทนที่ผมจะได้กินข้าวพร้อมคนอื่นๆ ผมกลับต้องมายืนรอมันหน้าห้อง เพื่อมารอทวงคืนไอโฟนของผมคืน อาจารย์ก็ช่างปล่อยช้าเหลือเกิน เด็กห้องคิงมันไม่หิวข้าวหรือไงวะ #@$%^!&#$^... ยืนรอไปผมก็ด่าไออาร์มในใจไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ห้องมันเริ่มทยอยกันเดินออกมาแล้วครับ ผมเห็นพลอย สาวสวยในดวงใจไอพีทมันด้วย สวยจริงๆครับ ถ้าไม่ติดว่าจะต้องมาทวงคืนไอโฟน จะเข้าไปคุยสักหน่อยๆ ไม่ณู้จะหยิ่งรึปล่าวววๆ ระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น รู้สึกได้ถึงแรงสะกิดจากด้านหลัง ก็เลยหันไปโดยไม่ทันระวัง
“อุ่ยย” ผมอุทานเบาๆ ก็หน้าผมกับหน้ามันใกล้กันซะขนาดนั้น
“ขอ ไอโฟนคืนนน”
“อะไรนะ พูดเพราะๆหน่อยสิ่” อะไรของมันวะ กวน_ ชิบหายย มันไม่พูดเปล่าครับ ยังเขยิบเข้ามาใกล้อีก เพื่ออ !!
“ก็นายเอาไอโฟนของฉันไป แล้วยังมาอะไรอีก นี่ถือว่าพูดดีแล้วนะ”
“ก็เอาคืนไปสิ” เฮ้ยย อะไรมันจะง่ายปานนี้หว้า ต้องมีไรสักอย่าง แต่คิดอีกที ง่ายๆก็ดีแล้วไม่ใช่เรอะ !!
หลังจากมันคืนไอโฟนให้ผมแล้ว มันก็เดินจากไป คงไปกินข้าวมั้ง ไหนซิไอโฟน ลูกรัก ขอเช็คหน่อยสิ มีอะไรอัพเดตมั้ง
‘เฮ้ยยยยยยยยยย เวรแล้ววววววว’ มันตั้งรหัสผ่านไว้ครับ ผู้อ่านทั้งหลาย คือปกติ ผมไม่ได้ตั้งรหัสไอโฟน อะไรไว้หรอกครับ เพราะผมเป็นคนขี้ลืม โอ้ยยย ผมว่าแล้ว เชียว ทำไมมันง่ายนัก ง่ายหนา ต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วก็ไม่ผิดครับบ แค้นๆ
ผมลงมากินข้าวด้วยอารมณ์ หงุดหงิด จนผมขึ้นว่าเพื่อนๆทุกคนบนโต๊ะคงจะสังเกตได้
“เป็นไรของมึงวะ ไอภูมิ ทำหน้าเหมือนถูกเหยียบตาปลา” นี่คือมึงเป็นห่วงใช่ไหม ไอนัท ถ้ากุไม่ออกไปกับมึงคงไม่เกิดอะไรแบบนี้
“ป่าวๆ กูมีอะไรให้คิดนิดนึง” คิดว่าจะเอารหัส และเอาคืนไออาร์มยังไง
“คิดถึงพี่อาร์ม รึปล่าวจ๊ะน้องภูมิ”
“ฮิ้วววววว” เสียงเฮกันทั้งโต๊ะ หลังจาก ไอนัทมันพูดแซวขึ้นมา มึงหุบปกไปเลยนะนัท !!
แล้วผมจะทำไงกับรหัสบ้าๆเนี่ยยยยยย
.
.
.
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงง เห่ๆๆๆๆ” เสียงสวรรค์แท้ๆ จะได้กลับบ้านแล้ววว แต่วันนี้ผมคงจะไม่ได้ตรงกลับบ้านเลยทีเดียว เพราะผม มีภารกิจ ต้องทวงคืนรหัสผ่านนนนนนน
.
.
ผมให้ไอซาวด์ ไปแอบถาม เพื่อนมันที่อยู่ห้อง 1 ว่าบ้านไออาร์มมันอยู่ไหน คอยดูเถอะ ไม่ใช่แค่ไปเอารหัสคืนนะ ผมจะเอาคืนมันให้สาหัส เลยคอยดู โทษฐานที่ทำให้ผมเก็บกด เล่นไอโฟนไม่ได้ๆ
.
.
.
“พี่ครับ ไปถนน XXX ซอย 3 นะครับบบ” แถบนั้นมันบ้านคนรวยชัดๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไออาร์ม จะเกิดมามีบุญได้เป็นลูกเศรษฐี มีฐานะกับเค้าด้วยยย
และแล้วผมก็มาถึงบ้านมันครับ ตามที่ไอซาวด์บอก บ้านมันจะมีรูปสิงโตคาบลูกแก้วสีเขียงน้ำทะเล (ถ้าจะละเอียดขนาดนี้ - -) บ้านมันใหญ่ ใช้ได้นะเนี่ย ไม่รู้ว่ามันจะอยู่บ้านรึปล่าววว
*ในขณะเดียวกัน น้องภูมิน้อย ไม่รู้ซะแล้ว ว่ามีใครกำลังแอบมองอยู่จากชั้นสอง*
“ตึ้ง ต่องงงงง”
“ สวัสดีค่ะ คุณภูมิรึปล่าวคะ” สงสัยคงเป็นป้าแม่บ้านแหละครับ ว่าแต่เค้ารู้จักชื่อผมได้ไง
“เอ่อครับบ แล้ววว….”
“คุณอาร์ม รออยู่ข้างบนค่ะ” ยิ่งน่ากลัวครับ ตั้งแต่ป้าแม่บ้านแล้ว ไออาร์มมันรู้ได้ไง ว่าผมมาที่นี้ น่าพิศวงดีแท้
บ้านมันนี่ก็ใหญ่ใช้เล่นนะครับ ตกแต่งสวยงามเลยครับ ทุกอย่างดูลงตัวไปหมด แต่ไม่ได้ออกแนวคฤหาสน์ที่แบบว่า หรูหรา อะไรทำนองนี้นะครับ มันออกแล้ว โมเดิร์น ดูมีความทันสมัย ป้าแม่บ้านนำผมเข้ามาที่หน้าห้องนึง คาดว่าคงเป็นห้องไออาร์มนั้นแหละ
“คุณอาร์ม รออยู่ข้างในค่ะ”
ผมเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องตกแต่งแบบเรียบง่าย ตู้หนึ่ง เตียงหนึ่ง โต๊ะคอมพ์หนึ่ง สายตาพลันเหลือบไปเห็น ไออาร์ม นั่งกระดิกเท้า อ่านหนังสืออยู่ตรงเก้าอี้ริมห้อง มองแบบนี้มันก็เท่ห์เหมือนกันนะ (ผมจะชมมันทำไมวะ)
“มาแล้วเรอะ ทีหลังถ้าอยากจะมาหาอ่ะ มาถามตรงๆก็ได้นะ” เฮ้ยย มันรู้ได้ไงวะ !
“ไม่ต้องสงสัย ก็คนที่นายถามหน่ะ เพื่อนชั้นเอง นั่งใกล้กันด้วย” เฮ้ยย ไอซาวด์ ทำไมไม่สืบให้ดีก่อนวะ เสียเซลฟ์เลยเรา
“เออนั้นแหละ จะยังไงก็ช่าง แต่ที่มาวันนี้ฉัน จะมาเอารหัสผ่านไอโฟนชั้นน !!”
“อุ่ยยย ชั้นตั้งรหัสไว้เรอะ”
“เออสิ”
“อยากได้ก็มาเอาสิ” มันชูกระดาษที่ผมคาดว่ามันน่าจะเขียนรหัสผ่านไอโฟนผมไว้ อย่ากระนั้นเลย ผมก็เดินเข้าไปเอาสิครับ แต่!! ผมว่าแล้วมันต้องมีลูกไม้ มันลุกยืนขึ้นเมื่อผมไปถึง แล้วชูขึ้น แม่งงง !! ตัวสูงกว่าก็ได้เปรียบสิ แย่งกันไปย่างกันมาได้สักพัก ก็.....
“โครมมมม” เสียงนี้คุ้นๆ ไหมครับบ และก้ตามนั้นแหละครับ เกิดเรื่องเหมือนกับครั้งแรกที่ผมกับมันเจอกันไม่มีผิด แต่ครั้งนี้ ไม่เหมือนเดิมหน่ะสิครับ ก็ผมอยู่บนตัวมันหน่ะสิ เรียกได้ว่าผมแทบจะได้ยินเสียงหัวใจมันเต้น อย่างที่บอกว่าหน้าเราใกล้กันมาก ทำให้ผมเห็นหน้ามันชัดมากๆ ผิวพรรณมันดีมากๆเลยครับ ผมว่าทุกอย่างในหน้ามันดูลงตัวหมดเลย ปากก้รับกับจมูกอย่างดี ถ้ามันไม่ปากหมา มันก้คงหล่อใช่น้อยแหละ
“จะนอนอีกนานไหมอ่ะ เจ็บ” ดีนะที่พื้นห้องมันเนพรม ผมเลยไม่เจ็บอะไรมาก <ได้ข่าวว่าคนที่ล้มลงพื้นคือมัน>
“เออๆ” ผมตกใจนิดนึง ก็มันพูดขึ้นมาขัดภวังค์ผม
“ไม่อยากเล่นละ อยากได้รหัสใช่ไหม เอามาดิ เดี๋ยวกดให้” แล้วผมไปเล่นกับมันตอนไหนวะ
“เออ เอาไปดิ”
. ผมเห็นมันกดไรไม่ณู้ ยุกยิกของมัน ผมว่ารหัสผ่านสี่ตัว ไม่น่าจะนานขนาดนี้ สักพัก ผมก้ถึงบางอ้อ
“ เธอจะรักฉันได้ไหม หากเธอยังไม่รักใคร ” ไม่ใช่ริงโทนผมครับ ก็ต้องเป็นริงโทนของมัน ดังได้ท่อนเดียวเสียงก็ดับไปครับ แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์มันขึ้นมาดู
“เบอร์สวยดีนะ มี เก้าตั้งสามตัว” ก็สวยหน่ะสิ ป๊าสุดที่รักหามาให้เลยนะนั้น ผมชอบเลข เก้าหน่ะครับ
“เฮ้ยยยยย ”
“ไม่ต้องเฮ้ย ไว้คืนนี้จะโทรไปนะจ๊ะ”
“หยุดเลยยยย ลบเบอร์ออกเลยยยย” ผมทำท่าจะวิ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์มัน
“หยุดดด อยากให้เกิดแบบเมื่อกี้อีกเรอะ แต่คราวนี้ไม่ได้หยุด เหมือนครั้งนั้นแน่”
โอ้ยยย เชื่อไหมว่าผมเขิล ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งๆที่ก็ไม่เคยคิดจะหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันมาก่อน ไม่หรอก ผมว่าคงเกิดจากคำพูดมากกว่า ใครโดนแบบนี้ ก้ต้องมีกันบ้างแหละ ผมดึงเท้ากลับ พร้อมจะหันหลังกลับบ้าน อารมณ์เสีย !!
“เดี๋ยว ไม่เอาไอโฟนแล้เรอะ”
“เออ เอามา” ผมก้เดินเข้าไปสิครับ แต่ระหว่างที่ผมจะหยิบไอโฟนออกจากมือมันนั้น ผมรู้สึกได้ว่า เหมือนมันจะแอบจับมือผม แต่ด้วยความที่ผมใช้แรงกระชากเยอะมาก เลยทำให้ผมหลุดออกมาได้ โดยที่มันไม่ทันได้จับ
ผมรีบเดินออกมาเลยครับ ก่อนที่จะเกิดอะไรๆ ไปมากกว่านี้
ใครจะไปเชื่อว่า ภายในวันเดียว จะมีเรื่องราวของผมกับมัน ไออาร์มที่เพิ่งรู้จัก (ไม่สิ ไม่รู้ว่ามันจะรู้ชื่อผมรึปล่าว) เกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ นี้ขนาดวันแรกนะเนี่ย ยังมีเรื่องขนาดนี้ ไม่อยากคิดถึงวันต่อๆไป
ความคิดเห็น