[ํYaoi] Suprise Love :: รักนี้...ไม่น่าเกิด

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 ::

Chapter 2

“เอ่านักเรียนคะ วันพรุ่งนี้อย่าลืมเอาสมุดอีกหนึ่งเล่มนะคะ และก็ปริ้นเนื้อหาที่ครูสั่งมาด้วยนะคะ อย่าลืม สำหรับวันนี้พอแค่นี้ค่ะ” อาจารย์ !! นี้แค่วันแรกนะ ทำไมงานมันเยอะแบบนี้
“เฮ้ยย ไอภูมิ ไปข้างนอกกัน”
“ไปไหนวะนัท คาบต่อไปมีเรียนนะโว้ยยย”
“ไปห้องน้ำแป๊ปเดียว แม่งคาบอาจารย์ยุพา กุแม่งนั่งเกร็ง ไม่กล้าลุกไปไหน” อาจารย์ยุพา เป็นอาจารย์ที่โหดมากๆครับ ไม่แปลกที่ไอนัท มันจะนั่งตัวเกร็ง แม้กระทั่งไปห้องน้ำมันยังไม่กล้า

หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จผมก็เดินกลับมาที่ห้องเพื่อจะเรียนต่อครับ มันก็ดูจะเป็นอะไรๆที่ปกติใช่ไหมหล่ะครับ ผมก็ว่ามันปกติแหละ จนกระทั่งง

“โครมมมมมม” ถ้าผมไม่ก้มหน้ากดไอโฟนระหว่างเดินคงไม่เกิดเสียงนี้ และผลคือ
.
.

กองหนังสือกระจัดกระจายเต็มพื้นเลยยยย โอ้ยย ใครใช้ให้มาเดินถือหนังสือแถวนี้ (ไม่รู้สึกผิดเลยใช่ไหม ภูมิน้อย)
“โอ้ยย นาย เดินยังไงของนายหา หัดดูตาม้าตาเรือซะมั้งสิ”
“ก็นายนั้นแหละ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ใครใช้ให้ขนหนังสือมากมายก่ายกองซะขนาดนี้” โอ๊ะ !! ทำไมผมปากดีแบบนี้เนี่ย ได้ข่าวว่าเป็นคนผิด ก็ผมไม่ชอบให้ใครมาขึ้นเสียงนี่ๆ

“ปากดีจริงๆ ถ้าเป็นผู้หยิงจะจูบให้สักที แต่ว่า...” คนที่ผมเดินชน หยุดพูด แล้วค่อยๆเดินเข้ามา เข้ามา ใกล้มากขึ้น มากขึ้น จนผมต้องค่อยๆถอย จน จน มันติดกับระเบียง  เอ้ย นี่มันฉากในหนังชัดๆ  แต่! ผมกับมัน ไม่ใช่พระเอกนางเอก

“แต่ว่า หน้านายก็ขาว หน้าเรียว ยิ่งปากแล้วเนี่ย ยังกับผู้หญิงจริงๆ” ไม่ผิดครับที่บรรพบุรษผมมาจากเมืองจีน ไม่แปลกที่ผมจะตัวขาว ไม่แปลกที่หน้าผมจะออกแนวหวานๆซะหน่อย  แต่นี่ !! เป็นครั้งแรก ที่มีคนบอกว่าผมหน้าเหมือนผู้หญิงงง ยอมไม่ได้ๆๆๆๆ  แต่ก่อนที่ผมจะคิดจะทำอะไรไปนั้น ผมมีความรู้สึกว่า ไอโฟนที่อยู่ในมือ ค่อยๆถูกดึง ค่อยๆถูกดึง ไปจากมือ เฮ้ยยยยยยยยยย !!

“นี่สินะตัวก่อปัญหา” มันพูดพร้อมกับควงไอโฟนผมไปๆ มาๆ  “ถ้าอยากจะได้คืน ก็ตามมาเอานะ”
“เฮ้ยยยยยยยย เอาคืนมา” นั้นเป็นเสียงสุดท้ายของผม ก่อนที่มันจะวิ่งหายไป
อะไรของมันวะ บอกว่าผมเหมือนผู้หยิงยังไม่พอ ยังเอาไอโฟนลูกรักไปอีก กว่าป๊าจะซื้อให้นะนั้น T.T

“หัวเราะไรของมึงไอนัทท” ขณะที่ผมกำลังยืนด่ามันในใจ ก็ได้ยินเสียงไอนัทหัวเราะ แม่ง ไม่ช่วยแล้วยังหัวเราะอีกนะมึง
“ก็ใครจะไปคิดว่า จะมีใครทำให้ คุณภูมิ หัวเสียได้อย่างนี้หนิครับๆ ฮ่าๆ”
แม่งง อย่างที่มันบอกแหละครับ ผมเป็นเด็กกิจกรรม และค่อนข้างมั่นใจในตัวเองสูงมากกกกกก

“อย่างนี้ไม่ได้แล้วหว่ะ  เรื่องนี้ต้องขยายยยย”
“เฮ้ยยย มึงอย่านะไอนัทททท” ไม่ทันแล้วครับๆ ไม่ทันจริงๆ ไอนัท วิ่งไปโน้นนนนน

เฮ้อออ ไม่รู้ไอนัท มันจะไปเราอะไรมั้ง เพื่อนล้อผมตาย แม้ผมจะมีความมั่นใจสูงมาก แต่ก็เสียเซลฟ์ ได้ง่ายๆเหมือนกัน ฮึ่ยยยย เพราะมันคนเดียววว มันต้องชดใช้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ระหว่างผมด่ามันไป คิดอะไรของผมไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ว่า เดินมาถึงหน้าห้องเมือไหร่แล้ว
เมื่อผมเดินเข้าไปในห้อง กำลังจะเดินไปนั่งที่นั่งรออาจารย์มาสอน ถ้าไม่ติดว่าไอพีท มายืนขาวงหน้าไว้ก่อน
“หน้านายเนี่ย  ขาวดีนะ หน้าก็เรียว ยิ่งปากแล้วเนี่ยยังกับผู้หญิงจริงๆ”  เฮ้ยย แม่งคำพูดเมื่อกี้ชัดๆ ไอนัทท มึงเล่าเร็วมากกก มึงหายใจไหมวะ เวลาเล่า  พอไอพีทพูดจบ เพื่อนๆก็พากันกัวเราะลั่น กันทั้งห้อง

“ใครจะไปคิดวะ หลังจากที่เลิกกับโดนัท ป็นโสดมาก็นานแสนนาน จะมาสปาร์กกับ ไออาร์มห้องหนึ่ง ฮ่าๆๆ ”
อ๋อออ ไอตัวสูง ปากเสีย เมื่อกี้มันชื่อ อาร์ม อยู่ห้องหนึ่ง ก็หมายความว่า มันเรียนอยู่ห้องข้างๆ นี่เอง

Writer : หลังจากนี้ต่อไป ไม่ณู้ว่าภูมิน้อยจะทำอะไรบ้าง จะมีแผนทวงคืนไอโฟนลูกรักมายังไงกันน้า