Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #219 : ประกายแสงสีทอง

โนอาห์ลอบขมวดคิ้วสงสัย การคงอยู่ของคนผู้นี้แม้แต่เขาเองยังไม่ทราบมาก่อน หรือต่อให้เขาไม่รู้ก็ช่าง ไป๋หลิงที่เป็นถึงจิ้งจอกมายาจะสัมผัสไม่ได้เลยนี่คือเรื่องน่าตกใจแล้ว นั่นหมายความว่าฝีมือของคนผู้นี้ถ้าไม่เหนือล้ำไปยิ่งกว่าเขา ก็ต้องมีความสามารถในการซ่อนเร้นตัวตนที่ดียิ่ง

ในใจโนอาห์เอนเอียงไปทางข้อที่สองมากกว่า เพราะถ้าสมมุติฐานข้อแรกของเขาถูกขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะก็...เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อจากนี้คงไม่น่าดูชมเท่าไหร่นัก

“เป็นเธอจริงๆด้วย....ให้ตายสิน่า เด็กปีหนึ่งเดี๋ยวนี้มีแต่พวกรับมือยากทั้งนั้นเลยหรือไง” เสียงแว่วลอยมาจากทางด้านหลัง โนอาห์หันขวับไปมองทันที

คนผู้นั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากประธานหอซูซาคุ ชายที่มีผมสีเหลืองทองโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์พร้อมกับนัยต์ตาสีเขียวอเมทิสต์ ฮาร์ท ไรเซ็น แต่ละครั้งที่โนอาห์พบหน้ารุ่นพี่ในหอเดียวกันคนนี้ ใบหน้ามักประดับไปด้วยรอยยิ้ม จนเจ้าตัวยังอดนึกไม่ได้ว่าได้พานพบฝาแฝดในต่างโลกแล้วหรือเปล่า?

จะมีก็แต่ครั้งนี้ที่รอยยิ้มของฮาร์ทดูแปลกตาไปจากเดิม

“ผมเองต้องเป็นฝ่ายถามคำถามนั้นมากกว่ามั้ง...ว่ารุ่นพี่ลงมาทำอะไรที่นี่กันแน่” ถ้าเป็นเรื่องเล่นลิ้นเขาสามารถรับมือด้วยทั้งวันอยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงยิ้มตอบกลับอย่างไม่กลัวเกรง แม้ว่าบรรยากาศโดยรอบจะค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆก็ตาม

“เรื่องบางเรื่องเธอไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้” ฮาร์ทยิ้มตอบ

โนอาห์ยักไหล่ “มันก็ขึ้นอยู่กับว่ารุ่นพี่หมายถึงเรื่องไหน”

ฮาร์ทถอนหายใจเล็กน้อย ใช่ว่าเขาจะไม่เคยได้ยินกิตติศักดิ์ของรุ่นน้องคนนี้มาก่อน ว่ากันตามตรงหากตัดเรื่องอายุออกไป วัดกันด้วยความสามารถเพรียวๆ โนอาห์ผู้นี้แทบจะมีศักยภาพไม่ต่างจากรุ่นพี่ปีสามปีสี่หลายๆคนอยู่แล้ว อีกทั้งนี่ยังอยู่ในขอบเขตที่เจ้าตัวจงใจให้คนอื่นรับรู้อีกด้วย

นั่นหมายความว่าพลังที่แท้จริงของโนอาห์ยังเป็นปริศนา ไหนจะการต่อสู้รูปแบบประหลาดที่เหมือนเอาเวทมนตร์ไปหลอมรวมกับศิลปะการต่อสู้จากซูหมิงนั่นอีก แต่ถ้าหากสังเกตดูดีๆจะพบว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เหมือนศิลปะการต่อสู้ของซูหมิงซะทีเดียว

แม้จะเป็นอัญมณีชั้นเลิศ ทว่าถ้ามาขวางทางกันเช่นนี้ก็อย่าหาว่าเข้าไร้ไมตรี!

เวทมนตร์ธาตุแสงระดับสี่ ประกายแสงรุ่งอรุณ

ฮาร์ทพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงจนมองเห็นเป็นกระกายสีเหลืองทองเท่านั้น ความเร็วระดับนั้นเหมือนเป็นการมอบทางเลือกให้ฝ่ายตรงข้ามแค่ทางเดียว นั่นก็คือป้องกัน แต่ก็จะเป็นการเข้าทางฮาร์ทไปในเวลาเดียวกัน

ในบรรดาหัวหน้าหอทั้งสี่ แต่ละคนต่างมีสไตล์การต่อสู้ที่ไม่เหมือนกัน วาเนสซ่าเชี่ยวชาญในเวทมนตร์สายน้ำแข็งพอๆกับใบหน้าเฉยชาของเธอ เร็นใช้เวทมนตร์ธาตุสายลมผสานกับความมืดจนเจ้าตัวเหมือนนักฆ่ามากกว่าจอมเวทเสียอีก และอาเซียร์ เขาคนนี้เป็นคนที่มีรูปแบบการต่อสู้เปิดเผยที่สุดในหมู่จอมเวทด้วยกัน

แต่สำหรับฮาร์ท...ต้องบอกว่าการใช้เล่ห์เหลี่ยมเหมาะกับเขาที่สุดก็ไม่ผิดเท่าไหร่นัก

ในเวทมนตร์หนึ่งบทผสานไปด้วยเวทมนตร์อีกสองบท และในเวทมตร์อีกสองบทที่ว่า กลับมีเวทมตร์อีกสามบทแฝงเร้นอยู่ เป็นเช่นนี้วนเวียนอยู่เรื่อยไป ดังนั้นไม่ว่าคู่ต่อสู้จะรับมือการโจมตีของเขาอย่างไร ท้ายที่สุดก็ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ฮาร์ทต้องการสร้างอยู่ดี