Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #158 : ข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธ

 แถมเหมือนกันราวกับแกะเสียด้วยซ้ำ!

        สำหรับผู้ชมในเวลานี้กลับไม่มีใครแสดงสีหน้าไม่พอใจ เพราะในเมื่อเป็นแบบนี้เองก็ไม่เลวนัก เดิมทีพวกเขาก็มาเพื่อรับชมการประลองอยู่แล้ว การมาของโนอาห์ก็ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขวาง และตราบใดที่ผู้ประลองทั้งสองยินยอม คนนอกอย่างพวกเขาจะไปทำอะไรได้

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนอยู่หนึ่งอย่าง นั่นก็คือบรรยากาศ ในขณะที่คณะของซิกเปี่ยมไปด้วยบารมีที่ทำให้ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน การมาของพวกโนอาห์ก็คือขั้วตรงข้าม นอกจากคนบางคนจะยิ้มร่าโบกไม้โบกมือมาทางคนดูแล้ว บรรยากาศรอบๆตัวกลับมีแต่ความครื้นเครงและชื่นมื่นเหมือนมานั่งปิคนิกมากกว่ามาประลอง

ความเหมือนระดับนี้และความแตกต่างของคนสองกลุ่ม ยังไม่ถึงกับทำให้บรรยากาศกระอักกระอ่วน คนดูทั้งหลายไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีกับการปรากฏตัวของอาเบลและพวกโนอาห์ ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังไม่ลืมความจริงว่าทำไมพวกโนอาห์ถึงเดินมากับอาเบลได้       

โดยเฉพาะเพื่อนร่วมห้องของเขาบางคนถึงกับช็อคตาตั้งไปแล้วเรียบร้อย

หากนำมาเทียบกันดีๆแล้ว คณะของซิกนั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั้งอวาลอนหรือกระทั่งทั่วทั้งเมืองอัลเทร่า ทว่านอกจากโนอาห์ อาเบล และหลี่เจิ้งหมินที่โด่งดังค้ำฟ้าในชั่วข้ามคืนแล้ว ชื่อของอารันกับนิกซ์ออกจะดูจืดจางไปบ้างจริงๆ

แม้ว่าถ้าพูดกันตรงๆแบบไม่ลำเอียง ชื่อเสียงของโนอาห์แค่คนเดียวก็เพียงพอจะกลบพวกชวาทซ์ชนิดที่เรียกได้ว่าจมดินเลยก็เถอะ....

สายตาทุกคู่เพ่งเล็งไปที่พวกอาเบลที่มาใหม่ในทันที ไม่เว้นกระทั่งซิกที่ตอนนี้ถึงขั้นหรี่ตามองคนกลุ่มนี้อย่างใช้ความคิด ต้องยอมรับจากใจว่าการปรากฏตัวลักษณะนี้ไม่ได้อยู่ในการคาดการณ์ของเขาตั้งแต่ต้น หรือถ้าพูดให้ถูกคือใครจะคิดว่าพวกโนอาห์จะมากลับอาเบลด้วย

ประเด็นคือ...พวกเขามาทำไม?

ซิกเอ่ยทักทายเป็นอันดับแรก ถึงเจ้าตัวจะไม่ได้ตะโกน แต่เมื่อผสานเวทมนตร์ไปนิดหน่อยย่อมทำให้คนทั่วทั้งสนามประลองได้ยินอย่างชัดเจน “คงไม่ใช่ว่าหลงทางจนต้องให้คนอื่นช่วยนำทางมาหรอกนะ แต่ถ้าใช่...ฉันเองก็ต้องขอบคุณพวกนายมาก”

อาเบลยังไม่ทันขยับปาก โนอาห์กลับเป็นชิงตอบก่อนไปแล้ว

“คิดว่าไม่ใช่ก็ใกล้เคียง แต่ออกจะอธิบายยากไปซักหน่อย ไว้เราค่อยมาคุยเรื่องนั้นในวันหลังกันดีกว่า” โนอาห์ไพล่ไปนู้น ทำหน้าราวกับว่านี้คือเรื่องของตนมาตั้งแต่แรก ซิกเองก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ ในขณะที่ผู้ชมกว่าครึ่งเริ่มส่งเสียงอื้ออึงกันแล้ว

“พอดีอาเบลได้มาปรึกษากับพวกฉันว่าการประลองแบบปกติมันน่าเบื่อเกินไป ดังนั้นพวกเราจึงคิดว่าลองอะไรแปลกใหม่น่าจะดีไม่น้อย” โนอาห์ส่งเสียวเจื้อยแจ้ว พลังเสียงของเจ้าตัวก็ไม่ได้เบาเนื่องจากเจ้าตัวใช้ลมปราณเป็นตัวช่วย นักเรียนที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์จึงได้ยินทุกถ้อยคำอย่างชัดเจน

ซิกเลิกคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”

“หมายความว่าเรามาปรับเปลี่ยนกฏกติการประลองกันเถอะ!!” โนอาห์ฉีกยิ้ม ผายมือออกไปจนสุดแขน นิกซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆหลบแทบไม่ทัน

เปลี่ยนกติกาบ้านแกสิ!!

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนคิดกันเช่นนี้ โนอาห์เองก็ใช่ว่าจะมองไม่ออก แต่สีหน้าของเจ้าตัวยังคงผุดผาดแทบจะเห็นเส้นเลือดเสียด้วยซ้ำ ราวกับว่าปฏิกิริยาเหล่านี้ไม่ส่งผลต่อการตัดสินใจของเขา

ซิกเอียงคอยิ้มๆ “งั้นไหนลองว่ามาซิ ฉันรอฟังอยู่”

ต่อให้จะเป็นการต่อสู้กระชับมิตรหรืออะไรก็ช่าง ไม่มีทางที่คนนอกซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยจะมาก้าวก่ายได้ แต่ในเมื่อซิกเชื้อเชิญโดยตรงแบบนี้ ส่วนอาเบลนั้นดูจากตำแหน่งการยืนก็แสดงว่ามีส่วนรู้เห็นไม่มากก็น้อย

สำหรับผู้ชมในเวลานี้กลับไม่มีใครแสดงสีหน้าไม่พอใจ เพราะในเมื่อเป็นแบบนี้เองก็ไม่เลวนัก เดิมทีพวกเขาก็มาเพื่อรับชมการประลองอยู่แล้ว การมาของโนอาห์ก็ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขวาง และตราบใดที่ผู้ประลองทั้งสองยินยอม คนนอกอย่างพวกเขาจะไปทำอะไรได้

โดยส่วนมากลืมไปเสียสนิทว่าโนอาห์ก็มีสถานะเป็นคนนอกวงเหมือนกัน...

“ไหนๆการประลองเวทครั้งใหญ่ของโรงเรียนก็กำลังจะมาถึง เรามาซ้อมมือกันด้วยกติกานั้นก่อนดีหรือไม่ องค์ชายก็มีทีมขององค์ชาย ส่วนเพื่อนของกระหม่อมก็มีทีมของตัวเอง จากนั้นดำเนินการประลองตามกฎกติกาที่พวกอาจารย์ใหญ่ได้ตราขึ้น ใครได้แต้มมากที่สุดก็เป็นผู้ชนะไป” เสียงของโนอาห์ดังก้องกังวานไปทั่วทั้งสนาม

ความสับสนอลหม่านบังเกิดขึ้นอีกครา ความหมายตามคำพูดของโนอาห์นั้นตรงตัวและชัดเจน นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้อาเบลปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคนพวกนี้ แต่ปัญหาก็ใช่ว่าจะไม่มี โนอาห์เรียกได้ว่ามีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะกล่าวคำพูดเช่นนั้นออกมา

แต่ว่าคนที่เหลือนั้น...เกรงว่าจะพูดยาก

“อาศัยคนพวกนั้น?...” ซิกยิ้มแต่รอยยิ้มที่ว่ากลับไปไม่ถึงดวงตา แววตาก็ไม่ได้ฉายแววสมเพช น้ำเสียงก็สัมผัสถึงความดูหมิ่นไม่ได้ เหมือนกับเป็นการบอกกล่าวกันผ่านๆก็เท่านั้น แต่บารมีของผู้เปี่ยมไปด้วยราศีแห่งราชันเรียกได้จัดเต็มไม่มีกั๊ก หากเป็นบุคคลทั่วไปยืนอยู่ต่อหน้าซิกในเวลานี้ถ้าไม่เหงื่อตกก็ต้องหลบสายตา

ทว่าคนพวกนี้กระทั่งสีหน้ายังไม่เปลี่ยนแปลงเลยด้วยซ้ำ

อยู่ใกล้ชิดกับจอมเวทระดับนี้ก็ถือเป็นการเรียนรู้ที่ทรงคุณค่าในระดับที่ประเมินไม่ได้ เผลอๆประสบการณ์ที่นิกซ์ได้จากการติดตามโซโลมอนไปเผชิญหน้ากับกองทัพปิศาจนอกเมือง อาจจะมากกว่าความรู้ทั้งชีวิตที่นิกซ์หามาได้เสียด้วยซ้ำ

            “แต่ที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือข้อเสนอของโนอาห์” เจียงไท่กงกล่าวยิ้มๆ มองจอมยุทธ์ในอีกโลกผ่านกระจกมนตรา “น่าสนใจกว่าซิกกับอาเบลประลองเวทกันตั้งไม่รู้เท่าไหร่ เพียงแต่...ในเมื่อมีการต่อสู้ระดับนี้เกิดขึ้นทั้งที แถมยังใช้กฎกติกาที่พวกเราช่วยกันเขียนขึ้นมา เจ้าว่าฝ่ายไหนจะเป็นผู้กำชัยในท้ายที่สุดกันเล่า?”