คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : My bad boy -...★☆ Chapter 7 ☆★ โรคจิต วิปริต ลามก
My bad boy -...★☆ Chapter 7 ☆★
บทที่ 7
โรคจิต วิปริต ลามก
หลังจากถ่ายหนังเสร็จเมื่อวาน
ฉันก็ต้องไปเฝ้าตาหัวเขียวที่ห้องอัดเสียง แล้วไหนจะพาฉันหลงอีก
พอกลับถึงห้องฉันเลยเหนื่อยมาก ๆ และเข้านอนทันที แต่ไม่ทันหายง่วงก็เช้าซะแล้ว
มันจะเร็วไปไหนเนี่ยยยยย
( ˃ロ˂)੭⁾⁾
ตอนนี้ฉันก็เลยโดนอีตาหัวสีแสบ
ลากมาอยู่ในรถเขาเนี่ย
ง่วงเหลือเกิน...
“จะหลับจริง ๆ เหรอ” เขาถามนิ่ง ๆ พลางยื่นหน้ามาใกล้
ๆ จนฉันต้องขยับหนี
“ฉันไม่หลับหรอก!” แค่เห็นหน้าเขาก็หลับไม่ลงแล้ว เพราะฉันไม่ไว้ใจเขา
“ถ้าเธอหลับจะลงโทษอะไรดีนะ” เขายิ้มมุมปาก
“ฉันไม่หลับหรอก เห็นหน้านายแล้วหลับไม่ลง”
“พนันกันไหมล่ะ?”
“ทำไมฉันจะต้องพนันด้วย”
“ถ้าเธอหลับ เธอจะต้องอยู่กับฉันจนกว่าจะเช้า”
“เดี๋ยวสิ...”
“แต่ถ้าเธอไม่หลับ เธอจะขออะไรก็ได้” เขายิ้มมุมปาก
“นี่ฉันยังไม่ตกลงนะ!”
“เธอตกลงแล้ว...นี่ไง” เขาจับหัวฉันให้พยักหน้า
“นาย!...ก็ได้!” ฉันกอดอกและมองไปข้างหน้า
จะต้องไม่หลับ
“หึ...” เขาหัวเราะในลำคอ
ความเงียบ...แอร์รถเย็น
ๆ...การขับรถนิ่ม ๆ...มันทำให้เปลือกตาฉันหนักเข้าไปทุกที
ไม่ได้นะ...จะหลับไม่ได้!
“...”
ฉันค่อย
ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างที่แก้ม สายตาเริ่มปรับให้ชัดขึ้น
ทำให้รู้ว่าตอนนี้ฉันยังคงอยู่ในรถของคิด
“...”
ฉันเงยหน้ามองเมื่อรู้ว่าสัมผัสที่แก้มมาจากนิ้วของเขาที่ลูบแก้มฉันเล่น
ที่สำคัญตอนนี้ฉันกำลังซบไหล่เขาอยู่อีกต่างหาก
“ตื่นแล้วเหรอ” เขาแย่งฉันพูดซะก่อนและยิ้มมุมปาก
“ตาบ้า!...อ๊ะ” พอฉันจะขยับออกจากไหล่เขา
เขากลับโอบไหล่ฉันไว้แล้วดึงกลับไปซบไหล่เขาตามเดิม “นาย!
คนฉวยโอกาส”
“ก็แล้วแต่จะว่านะ เพราะฉันไม่สน” เขาหัวเราะในลำคอและยังคงโอบฉันไว้ซะแน่น
ไม่ว่าจะดิ้นยังไงก็ไม่หลุด
“หน้าด้าน!”
“โอ๊ะ... : )”
“ปล่อยฉันนะ!” ฉันพยายามตีเขาเพื่อให้เขาปล่อย “ปล่อยยยย”
“ทำไมต้องปล่อยนะ~” เขากำลังแกล้งฉันอย่างมีความสุขเลยล่ะ
- -*
“ว่างนักเหรอ ไม่ทำการทำงานรึไง”
“ก็ฉันยังไม่อยากทำ”
“ไปทำเดี๋ยวนี้!”
“เป็นแม่เหรอมาสั่ง” เขาโน้มหน้ามาพูดใกล้ ๆ
“ไม่อยากมีลูกแบบนายหรอก!”
“ก็เป็นแม่ของลูกฉัน...” เขาพูดไม่ทันจบฉันก็เอามือปิดปากเขาไว้
ก่อนเขาจะรวบมือฉันออกจากปาก
“เดี๋ยวก็จูบซะเลย!” เขาพูดและขยับหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม
ทำให้ฉันเบิกตาพลางขยับหน้าออก ก่อนเขาจะหัวเราะในลำคอ
“รู้ไหมเธอแพ้พนัน อย่าลืมทำตามที่ตกลงกันไว้ล่ะ” เขายิ้มมุมปากก่อนจะปล่อยฉันออกและลงจากรถ
“ชิ...” ฉันลงจากรถและเดินตามเขาไปพลางบ่นต่าง ๆ
นานาในใจ
นายผมแดงเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว
ซึ่งฉันก็ไม่อยากจะตามเข้าไป จึงนั่งรอข้างนอก ถึงจะเป็นการขัดคำสั่งเขาก็ตาม
เวลาผ่านไปสักพักเขาก็เดินออกมาจากห้อง...ในชุดว่ายน้ำ
กางเกงสีสดใส ลายเข้ากับทะเล เปลือยท่อนบน และผมถูกเซตไว้อย่างดี
เขาหันมามองฉันและยิ้มมุมปาก
ฉันรีบหันหน้าหนีเมื่อสบตาเข้ากับเขาพอดี
“เธอคือนางแบบที่จะถ่ายคู่กับคุณนะคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งแนะนำให้คิดรู้จักกับนางแบบหุ่นดีที่จะถ่ายคู่กับเขา
“ฉันขอเปลี่ยนนางแบบ” หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา
นางแบบคนนั้นก็ถึงกับหน้าเสีย
“ไม่ได้นะคะ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น
ก่อนคิดจะเดินไปหาเธอ แล้วเชยคางเธอขึ้น
“ขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ...” เขากระซิบข้างหูเธอ
แต่ฉันอยู่ไม่ไกล จึงได้ยิน
“อ...เอ่อ 0///0 ด...ได้ค่ะ แล้วจะเปลี่ยนเป็นใครคะ
จะรีบติดต่อให้” ฉันละตลึง ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ
ส่วนนางแบบคนนั้น เมื่อได้ยินแบบนี้ก็เดินกระทืบเท้าออกไปอย่างหงุดหงิด
“เธออยู่นี้แล้ว...” คำพูดของคิดทำให้ทุกคนสงสัย
ก่อนนิ้วเขาจะชี้มาที่ฉัน “...เธอ”
ด...เดี๋ยวสิ
จะบ้าเหรอ! ฉันไม่ใช่นางแบบนะ
“เธอสวยก็จริงนะคะ แต่เธอไม่ใช่นางแบบมืออาชีพ” ฉันพยักหน้าหงึก
ๆ เห็นด้วยกับผู้หญิงคนนั้น
“เธอทำได้แน่ เชื่อสิ” เหมือนเขาจะพูดกับผู้หญิงคนนั้น
แต่กลับมองมาทางฉันและยิ้มมุมปาก
“...”
ฉันนั่งนิ่งไม่ขยับไปไหนท่ามกลางความเงียบของทุกคน
ก่อนเขาจะเข้ามาลากข้อมือฉันไปที่ห้องแต่งตัว
“นี่ปล่อยฉันนะ!” ฉันสะบัดข้อมือออก “ฉันไม่ถ่ายแบบ ฉันไม่ใช่นางแบบ”
“ลืมสัญญาตอนแรกไปแล้วเหรอ เธอต้องทำทุกอย่างที่ฉันสั่ง” ตามจริงแล้ว ฉันก็ลืมนั่นแหละ(?) “แล้วตอนนี้ก็ไม่มีนางแบบแล้วด้วย
เธอต้องทำ”
“นายทำแบบนี้ไม่คิดว่าพวกเขาจะเดือดร้อนหรือคิดยังไงบ้างเหรอ
แล้วใครจะยอมให้ใครจากไหนไม่รู้อย่างฉันไปอยู่ในภาพของเขา”
“แค่เธอทำให้ดี ทำตามคำสั่งฉัน แล้วมันจะดีเอง”
“นี่นาย! เอาแต่ใจ!”
“แต่งตัวซะ” เขายิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไป
แล้วมีผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทน
เถียงด้วยแล้วปวดหัว!
เด็กบ้าเอ้ย!
ฉันถูกจับใส่ชุดว่ายน้ำทูพีชสีสดใส เข้ากับชุดของอีกคน ผมตรงถูกปล่อยยาว
ฉันเดินออกจากห้องแต่งตัวและกำลังจะเข้าฉากหลังจากอีกฝ่ายถ่ายภาพเดี่ยวเสร็จ
ฉันก้าวเข้าไปในฉากที่เขาเตรียมไว้
แต่ในการก้าวแต่ละก้าว ช่างยากเหลือเกิน ฉันกำลังประหม่า
ไหนจะสายตาที่จับจ้องมา...สายตาของหมอนั่น ฉันไม่อยากให้มองร่างกายของฉันเลย ( ///
)
นี่คืองานโรบิน!
ฉันสูดหายใจเข้าลึก
ๆ เพื่อตั้งสติ แต่ไม่ทันจะถึงตำแหน่งยืน ฉันก็ถูกดึงมือไปโดยนายแบบหนุ่ม
ทำให้ร่างของฉันเข้าไปชิดเขา มือฉันวางอยู่บนแผงอกของเขา
และมือของเขาก็โอบเอวฉันไว้ ชัตเตอร์ถูกกดในทันที
“O///O
นาย!” ฉันเบิกตากว้างเมื่อสิ้นเสียงชัตเตอร์
อาการประหม่ายังไม่ทันหายก็กลับมาอีกแล้ว
“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย” เขายิ้มมุมปาก “หรือหวั่นไหว” พูดจบก็หัวเราะในลำคอ
ช่างน่าหมั่นไส้!
“ไม่มีทาง!” ฉันสูดลมหายใจลึก ๆ อีกครั้ง
ฉันเปลี่ยนตำแหน่งมือมาโอบคอเขาในขณะที่เขายังโอบเอวฉันไว้
ก่อนจะค่อย ๆ โน้มคอเขาให้ก้มลงมา เสียงชัตเตอร์ก็ยังคงดังอยู่เรื่อย ๆ
“คุณคิดนั่งลงนะคะ” คิดนั่งห้อยขาลงตามคำสั่ง
ก่อนจะมีคนมาจัดท่าให้ฉัน
ฉันใช้เข่าข้างหนึ่งวางลงบนเก้าอี้ที่คิดนั่งระหว่างขาของเขา อีกขายืนปกติ มือทั้งสองวางบนไหล่เขา และโน้มหน้าลงหาเขา
เขาใช้มือข้างหนึ่งรวบผมฉันไว้ข้างเดียวกันเพื่อไม่ให้บังกล้อง
ในขณะที่ชัตเตอร์ยังคงกดถี่ ๆ
“ช่วยซบหน่อยค่ะ” สิ้นเสียง
นายหัวสีแสบก็ซบลงที่หน้าอกฉัน
นี่นายฉวยโอกาสฉันรึเปล่าเนี่ย!
“น้องผู้หญิงคะ จับหัวเลยก็ได้ค่ะ”
“ค...ค่ะ .///.” ฉันใช้มือข้างหนึ่งจับผมสีแสบของเขา
เหมือนกับกำลังกดหัวเขามาซบ ซึ่งในความเป็นจริงมันไม่ใช่!
ในที่สุดก็ถ่ายเสร็จสักที
เป็นงานที่เปลืองตัวมาก ขออย่ามีอีกเลย
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็เดินไปยังที่จอดรถ
เพราะไม่อยากรอเจอหน้าเขา ฉันไม่รู้จะทำหน้ายังไง ให้ตายสิโรบิน! ==
“นุ่มดีนะ...” ฉันหันขวับไปมองคนที่เดินผ่านฉันไป
“...”
ฉันเบิกตากว้าง แล้วเม้มปาก
ก่อนจะเดินต่อ
ในระหว่างที่อยู่ในรถเขาก็หันมามองฉันเป็นระยะ
ๆ และฉันก็ใช้มือปิดหน้าอกโดยอัตโนมัติ ถึงจะไม่ได้โป๊อะไรก็ตาม
“ฉันชักจะติดใจเธอแล้วสิ” เขาหัวเราะในลำคอ
“โรคจิต วิปริต ลามก!” ฉันสวนคำด่าไปทันที
“ :) ” เขายังคงยิ้มหน้าตาเฉย
ที่คอนโดหรูชั้น
20 เมื่อฟ้ามืดลงนั่นยิ่งทำให้บรรยากาศดีขึ้น เมื่อมองผ่านกระจกใสออกไปจะเห็นแสงไฟตามถนนและบ้านเรือนได้อย่างสวยงาม
ภายในห้องมีเสียงเพลงดังคลอไปได้บรรยากาศ
บนโต๊ะหน้าโซฟาเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
“กินเลย ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเลี้ยง”
“...”
ฉันขี้เกียจตอบเขา จึงได้แต่กินเงียบ ๆ
“ไม่ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยเหรอ” เขายื่นแก้วเหล้ามาเชื้อเชิญฉัน
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ไว้ใจนาย” ฉันกินต่อโดยไม่สนใจเครื่องดื่มอะไรทั้งนั้น
“กลัวฉันมอมเหล้าเหรอ” เขาหัวเราะในลำคอ
“...”
ฉันเหลือบมองเขาก่อนจะหันกลับมาสนใจของกินตรงหน้าต่อ
นี่ฉันไม่ได้เห็นแก่กินนะ
ฉันแค่หงุดหงิดอยู่ เรื่องเขานี่แหละ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ากำลังแพ้เขา
รู้สึกเสียเปรียบไปหมด
ฉันกินไปพลางดูหนังไปพลางจนอาหารบนโต๊ะหมดเกลี้ยง
แต่ฉันไม่ได้กินคนเดียวหรอกนะ ฉันควานหาน้ำดื่มบนโต๊ะ
แต่สายตาก็ไม่ละออกจากโทรทัศน์
“อึก...แค่กๆ” ฉันมองเครื่องดื่มในมือ
เมื่อรู้สึกว่ารสชาติมันไม่เหมือนที่คิดไว้
“ซวยแล้ว...” ฉันดันไปดื่มแอลกอฮอล์ซะได้
ฤทธิ์มันไม่ใช่เล่น ๆ เลย ฉันสะบัดหัวเรียกสติ ยังดีที่ดื่มไม่เยอะ
“น...นาย” ฉันมองคนที่มากอดเอวฉัน
สภาพดูไม่ได้นี่คงเมามากแล้ว เล่นดื่มจนตี 2 นี่
ฉันแกะมือเขาออกและแบกร่างหนัก
ๆ ลากมาจนถึงห้องนอนของเขา ก่อนจะทิ้งตัวเขาลงไปบนเตียง
ฉันสะบัดหัวเรียกสติอีกครั้ง
ฉันจะไม่หลับที่นี่เด็ดขาด ฉันรักษาสัญญาที่จะอยู่กับเขาถึงเช้า
แต่จะไม่นอนที่นี่เด็ดขาด ยังไงฉันก็ไม่ไว้ใจ
“...!”
อยู่ ๆ ฉันก็ถูกดึงข้อมือลงไป ทำให้ฉันนอนทับบนตัวของเขา
และคิดก็กอดฉันไว้แน่น
“ปล่อยฉันนะ!” ถึงเขาจะดูไม่มีสติก็เถอะ
แต่คงปล่อยให้เขาฉวยโอกาสไม่ได้ ฉันพยายามดันเขาออก
“ปล่อยฉัน! นี่คนหรือควายเนี่ย แรงเยอะชะมัด” ฉันบ่นพลางดันเขาและผลักตัวเองออกจากการเกาะกุม
ซึ่งกว่าจะสำเร็จ เล่นเอาแทบหมดแรง
ฉันใช้มือกุมขมับตัวเอง เพราะฉันเองก็มึน ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่เหมือนกัน ยิ่งเป็นคนคออ่อนด้วย
‘ต้องหาอะไรทำเรียกสติ’ ฉันค่อย ๆ เดินออกจากห้องนอนของคิดไป
ตาคมจับจ้องแผ่นหลังที่เดินพ้นประตูไป ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
‘ไม่เคยแกล้งใครสนุกขนาดนี้มาก่อนเลย มาให้ฉันแกล้งบ่อย ๆ นะ :)’
☆★☆★
คิดรุกมากไปไหม ยังไงก็ติชมได้นะ จะได้ลดหรือเพิ่มให้
อย่าลืมโหวตพระเอกเรื่องนี้นะจ๊ะ
ความคิดเห็น