คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บุกรังโจรๆๆ
อนที่ ๒ บุรัโรๆๆ
หลัา อาร รอทหารมาสมทบอี ๑๐ นาย อนนี้ อาร็บอแผนแ่ลูน้ออนเอแล้วให้เินทาเ้าไปใล้ๆ่าย โยระหว่าทา็ล่าสัว์่าๆไป้วยนถึอนึ ็ให้หน่วยสอแนวแอบย่อเ้าไป้านหลัอยามที่เินรวราอยู่้ายนอสอนโยใ้มีปาออย่าเียบเียบพร้อมทั้สั่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นโรแล้วเ้าไปใน่ายเพื่อหา้อมูล
“หน่วยสอแนวลับมารายานว่ามีโรอยู่้าในเหลือำนวน ๒๐ นไ้รับที่เหลือออไปปล้นที่อื่นเห็นน่าะใล้ลับเ้ามาแล้วรับ”
“โอเ ทำานไ้ี อบใมานะ” อารล่าวับหน่วยสอแนวอเาเอ “เอาเริ่มแผนไ้”
“เ้านนี้เป็นใรันละ”โรเฝ้าประูล่าวถามหลัาเห็นพวโร้วยันที่ออไปสัพัลับมาพร้อมับนอี ๑ น
“เห็นมันมาแอบมอแถวนี้นะ เลยับมาถามมันสัหน่อยว่ามาทำอะไรแถวนี้ เปิประูหน่อยสิ”
“ไ้ๆ เห้ย เปิประูไ้แล้ว”ยามเฝ้าประูบอับน้าในให้เปิประู ประูเปิึ้นมาไ้ทั้หม
“พวเราบุๆๆ” อาร ออำสั่เสียัพร้อมใ้าบสั้นสอมืออเาแทยามนายาที่ พวทีุ่่มอยู่็ออมาวิ่ไปที่ประู โยมีารยิธนูัารพวที่อยู่บนำแพ ารบุเป็นไปอย่ารวเร็วทำให้สามารถยึ่ายโรมาอย่า่ายายโยเสียทหารไปเพีย ๕ นายเท่านั้น
“ไปสำรวหาพวที่อาเหลือรอทีสิ สั ๓ นพอ ที่เหลือเปลี่ยนุอพวโรให้หมแล้วไปประำบนำแพับหน้าประูเรียมพร้อมไว้” สั่แล้ว อาร็เินสำรวรอพวโรอีประมา ๓๐ นที่ออไป้านอลับเ้ามา อารเินเ้าไปในบ้านหลัให่สุทันทีเนเ้าไปเา็พบแปลนสร้าเรืออยู่บนโ๊ะ อารแปลใเป็นอย่ามาที่มีแปลนสร้าเรือึ่หาไ้ยามา เาัารเ็บเ้าระเป๋าทันที
..ท่านไ้รับแปลนสร้าเรือ ๑ แผ่น..
“ท่านอาร มีนถูัอยู่้านในถ้ำ้วยรับ” ทหารมารายาน อาร ็เินามทหารเ้าไปในถ้ำึ่ไ้มอไปห้อัมอเห็นนเพีย ๑ นเท่านั้น โยแยัันไว้ โยเป็นผู้หิ ๑ น าย ๑ น อารึสั่ให้ปล่อยทั้สอโยทั้สอล่าวอบุที่มา่วยพวเา
“สวัีรับผมื่อ อาร ุ สอนื่ออะไรับ” “ิันื่อ อารี ่ะ”ผู้หิอบ“้าื่อ อามอน” ายอีน็พูั้นมาเ่นัน ่อนที่ อารำลัะถามอะไร่อ ลูน้อ็ลับมารายาน
“ท่านอาร พวโรลับมาแล้วรับ”
“ปล่อยพวมันเ้ามา” ในที่สุ็มาสัที หึๆๆ อาริ
อารสั่ให้ปล่อยพวโรเามาใน่าย พอโรเ้ามาใน่ายพร้อมเวียนอาวุธมาอีำนวน ๒ เล่ม อาหารอี ๑ เล่ม อาร ยืนรอที่รลานลา่ายทำให้พวโรหยิบอาวุธมาถือไว้
“แเป็นใรเ้ามาใน่ายไ้ไัน” หัวหน้าโรล่าวออมา
“ไม่ำเป็น้อรู้ว่าเ้ามาไวันนี้เป็นวันายอพวแทั้หม ัาร” อาร สั่เสร็ลูธนู็ละมยิเ้าใส่ลุ่มโราำแพไม้ พวโร็ไ้ทำารอบโ้แ่็ไม่สามารถทำอะไรไ้มานัเนื่อาารเสียเปรียบ้านพื้น
“แน่ริมาสู้ับ้าัว่อัวสิ” อารลับอบไปว่า “เรื่อไร ไ้เปรียบอยู่ะไปทำให้ัวเอเสียเปรียบทำไม”
“ว้าๆๆๆ” หัวหน้าโรไ้ฟัันั้น็โรธวิ่เ้ามาหา อาร ยวานะฟันให้าเป็นสอท่อนให้ไ้ อารเบี่ยัวหลับเพียเล็น้อยวาน็พุ่ลิน พื้นแเป็นทาแสให้เห็นถึพละำลัเป็นอย่าี านั้น อารัารพันมือเสมือนาบไปที่ออหัวหน้าโรอย่าแรนปล่อยมืออาวาน แล้วอาร็ับเอาวานอหัวหน้าโรึ้นมาฟันอหัวหน้าโรายโยที่ไม่ยอมถามื่อมันเลย หลัาหัวหน้าโรายลูน้อโรที่เหลือเพียไม่ี่น็โนสัหารนหม
“พวเรานะแล้ว”
“เฮๆๆๆ” เสียร้อแสวามีใอเหล่าทหาร
“เียบ” อย่าเพิ่ีใันมา อาร สั่ให้สำรวอีเพื่อที่ะมีพวสมบัิ่าๆ่อนอยู่อี
“มารั้นีุ้้ม่าริ้วยสินะโยเพาะแบบแปลนเรือรบสสัย้อสร้าอเรือ้วยีว่า” รอยยิ้มที่ั่วร้ายปราออมาโยที่ไม่มีใรสัเเห็น นทุนรู้สึหนาววูบไปั่วรู่ “เมื่อี้ แรู้สึหนาวๆเปล่าวะ”ทหารถามเพื่ออนเอ “เออวะ้า็รู้สึเหมือนันวะ สสัยใล้หนาวแล้วมั้”เพื่ออีนอบแบบไม่มั่นใ
หลัาไห้ทหาร่วยัน้นหา็ไ้สมบัิอีำนวน ๓ เวียน อาหารอี๒ เวียน และอาวุธอีำนวนหนึ่าศพอโรที่ัารลอราบออมานหม
“เอาละเผาที่นี้ะ แล้ว็เินทาลับไปที่หมู่บ้านันไ้แล้ว” อารสั่ออไป
“เฮ้ๆๆๆ” ทุีใเป็นอย่ามาที่ะไ้ลับบ้านอนไ้เสียที
“ไม่ไหวๆลับไป้อฝึให้หนัหึๆๆ”อาร พึมพำับัวเอเบาๆ
ทั้หมลับไปโยไม่รู้ารรมอัวเอที่ะโนในอนาอันใล้นี้............
าบู่อ อาร ร้าบบบบบบบบบ
ความคิดเห็น