คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : her sweet ; only you , my honey
Her
sweet— only you , my honey
//
วาม่าที่ไม่่า เหมือนน้ำาลที่เื่อมับไม่เื่อม
ยัไะมัน็น้ำาล วามหวานอยู่ี
//
แปลนะ
หมายถึหล่อนน่ะ
แปลมานะ
หลัาประโยถ้อยำหวานนั่นที่หล่อนพูออมา
ยอมรับรๆอย่าสัย์ริือ—็แอบใสั่นบ้า
ยัยแสบเอริ้ารู้เรื่อนี้้อหาว่าเธอใ่ายแน่ๆ แ่..บ้ารึไ
มัน็แ่ำพูทั่วไปที่น้อารวาม่วยเหลือแบบหล่อนพยายามเ้นมันออมา
เพื่อ้อารให้เธอ่วย่อไปนว่าะหายนั่นแหละ
“นี่”
“....”
“ริๆแล้ว
เธอูแปลๆ เป็นอะไรรึเปล่า? ไม่อบันั้นหรอ?”หล่อนเอ่ยเสียใสออมาราวับน้อยใ—เรื่ออหล่อนสิ มีเหุผลไหนเหรอที่เธอ้อใส่ใับหล่อน—ำอบือไม่มีสั้อเียว
“เฮ้..”
“ันว่าเธอนอนไ้แล้ว”
“...”
“ันะอ่านหนัสือ
มันน่ารำา”
ปาอเราะร้ายะริ..
ว่าบเธอ็เินไปหยิบหนัสือเล่มนึ่ในระเป๋าที่ยืมมาาห้อสมุ(ริๆยัยแสบเอริ้ายัเยียให้)
มา ่อยๆไถลัวนอนไปับเียนุ่ม
เอาาเท้าับหมอนใบโที่มีลิ่นวิลล่ารูมเมเ่าอยู่ปะปลาย เรียวนิ้วสวยรีลที่หน้าระาษลิ่นเ่าอย่าแผ่วเบา เธอไม่สนใว่าหล่อนะอยาพูอะไร่อถึแม้ะ—หล่อนสะิแนเธอ
“...”
“...”
“นี่ เธอะสะิันทำไม”
“็เธอบอว่ารำา
ันเลยไม่พู”
“เธอ้อารอะไร”เ้าัวยยิ้มนแ้มสีมพูอ่อนๆอหล่อนยึ้น
“ันนอนไม่ไ้ถ้าไม่อาบน้ำ”
“แล้ว?”
เธอเลิิ้วึ้น้วยวามแปลใ
“เฮ้
เธออาบน้ำเอไ้ใ่ไหม..”หนัสืออะไรไม่รู้ถูปิล
เธอหยััวึ้นาผืนเียและทอสายามอหล่อนที่เปลี่ยนายิ้มเป็นเม้มปาแน่น
“อาบน้ำ”
“อ่าฮะ
แล้วปัหาืออะไร”
“แ่ันถอเสื้อผ้าเอไม่ไ้”
เหอะ
ลมาั้นเหรอ
“พระเ้า—เส
เธออาบน้ำไ้แ่ถอเสื้อผ้าเอไม่ไ้รึไัน”หล่อนพยัหน้าอย่าไม่ละอาย เอาล่ะ
วีเริ่มิว่าใบหน้าน่ารัหรือน้ำเสียหวานอหล่อนเป็นปัหาอี่อไป
ปัาใหม่ือ..ารที่หล่อนเป็นแบบนี้ะมาว่า—หมายถึ
หล่อนถอเสื้อผ้า้วยัวเอไม่ไ้
“ผู้หิ้วยัน
ันไม่อายหรอ”
—ให้าย
ูพูเ้าสิ “ละอายหน่อยเถอะ”
“เถอะน่า ันไม่ถือ”
“แ่ันถือ”
“หรือเธอิอะไรับัน”
{
Her sweet }
ิอะไรับหล่อนั้นเหรอ
เปล่าเลย
ลแล้วูพูเ้าสิ
“เธอไม่ไ้เ็บมือสัหน่อย”—แ่ถึะแบบนั้น
เธอ็เป็นนเปลือเสื้อผ้าให้อยู่ี ่อปา่อำ็ูะเปลือน้ำลายะเปล่าๆ
“เ็บสิ ปวไปหม”
“าล่ะ?”
“า้วย
ปวไปทั้ัวเลย”
“ปาเธอน่าะปว้วยนะ”เธอว่า่อนะเยหน้าึ้นสบาับหล่อน
หล่อนยยิ้มเหมือนแม่มัวร้ายที่่อนวามุนเอาไว้
“ทำไมเหรอ”
“เธอพูมาน่ารำา”
“....”
“ยับมา..”เ้าอผมสั้นประบ่ายับเ้ามาใล้
่อนที่นี้รำาะบ่นอุบอิบและยื่นมือมาเพื่อปลระุมเสื้ออเธอ
ลิ่นอายหอมาๆอหล่อนลายออะไรสัอย่า ทั้หวานทั้เปรี้ยวปนันอยู่
อ่า ..
ไม่เยทำแบบนี้ับวิลล่าเลยสัรั้
ู่ๆใ็เ้นหนั
เนื้อเนียนอหล่อนโผล่ออมาทีละนิ ามระับารปลระุมอเธอ เม็ที่หนึ่—สอ—สาม
และ—
สี่
ั้นในสีมพูนมลายเนื้อลื่นโผล่ออมาเือบรึ่หลัาที่ระุมเม็ที่สี่หลุไป ใบหน้าอเธอร้อน่าไปหม
ไม่หรอริๆฮิเอร์ในห้อนี่อุ่นะายไป อาาศ้านนอ็เ้าั้นหนาวเหน็บ
แ่เอ๊ะ—แล้วร้อนเพราะอะไรล่ะ
“...ปล..หมายถึ
ปลหมเลยใ่ไหม”
“แล้วแ่ใเธอ
ปลเท่าที่้อารเลยสิ”
วีเยหน้าึ้นมอเ้าอเสียหวาน—หล่อนยิ้ม
ทว่าลับไม่ใ่รอยยิ้มที่อุมไป้วยวามสใสเ่นเย
‘หล่อน็เยเป็นเหมือนเธอ’
‘อะไร’
‘หล่อนเยอบผู้หิ’
....
ไร้สาระที่สุ
....
‘ลอหยอูสิ
ถ้าิึ้นมา็ไม่น่า้อิอะไรมานอารัลับ’
“นี่..”
“พูริเหรอ?”ฮืม หล่อนส่เสียในลำอ้วยวามสสัย
เธอเอ่ยถามออมาในะที่รีเรียวนิ้วลามเม็ระุม
“...”
“ปลไ้เท่าที่ัน้อาร
เธอพูริรึเปล่า”
หล่อนไม่ไ้โ้อะไรลับมา
หยอั้นเหรอ
ไม่อบันทำไ้้วยรึไ
“เส..”และมันเป็นรั้แรที่เธอเรียื่อหล่อนออมาอย่าเ็มเสียและ..มันูอ่อนนุ่มอย่าบอไม่ถู
เธอไม่ไุ้รอยยิ้มให้
ภาษาพูมัไม่เหมาะับเธอสัเท่าไหร่..
ทว่าภาษาายลับทำัวหล่อนร้อนลามไปนถึใบหน้า
“ไม่อบันทำแบบนี้ไ้้วยเหรอ..”หล่อนถามออมา
“นั่นสิ...”
“สรุปเธอไม่อบันริๆใ่ไหม..”
“ิว่าไ”
เธอสวนึ้นอย่าทันวัน
“ันิว่าสัวันเธออบันมาึ้น”
“...”
“ั้น็ปลสิ
ปลเท่าที่เธอ้อารถ้าแลับารที่เปอร์เ็นวามอบะเพิ่มึ้น”
หล่อนพูาอย่าับำลัแลเนื้อับเสื้อะอย่านั้น
“เธอิว่าันเป็นนแบบนั้นเหรอ”
“แบบไหน?”
“แบบที่อบอะไรวาบหวิวไ..”เธอโน้มใบหน้าไประิบระาบ้าใบหูนิ่มอหล่อน ลมหายใร้อนทำใหล่อนสั่นไปหม
มันเ้นแรนปวหนึบ..อ่า แบบนี้มัน “เธอทำแบบนี้แลับมิรภาพอทุนเลยรึไ..”
“ไม่ ันทำแบบนี้แ่ับเธอ—ไม่สิ เธอนเียวที่อยาให้ทำแบบนี้มาว่า”
TBX
ุ้ิ้ๆๆ มาทีละเล็ละน้อย เนอะ55555 ถี่มาเะรำาัน ุ๊ฟฟฟ! /ปล.วีะ้อหลัวมาๆๆๆ /ท่อับัวเอ / เะอนหน้าเราเอามาใหู้นะว่าใรเป็นเอริ้าับเอ็มม่าาาา ื้อๆ
ความคิดเห็น