คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
~♡jessica noona♡~
“ฮัลลโหลรับพี่สิ้า” ยุนอาานรับเสียหวาน “ร้าบ ผมเ้าใแล้ว พี่ไม่้อเือนผมหลายรอบ็ไ้ อื้อ ผมะรีบลับบ้านนะรับ รับ แ่นี้แหละผมะลับบ้านแล้ว”
“พี่สาวหรอ?” อฮยอนถามเมื่อเห็นยุนอาเ็บโทรศัพท์ใส่ระเป๋านัเรียน ยุนอาส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มรุ้มริ่ม แ่นี้อฮยอน็รู้แล้วล่ะว่าเป็นใร เล่นใส่รูปหัวใบนื่อ้วยนี่ ร่าบาีัวออมา่าย่าอาหารหน้าเาน์เอร์แล้วเินออาร้านทันที
“ไม่ให้ยุนไปส่หรอ?” ยุนอาที่วิ่ามมาึ้อมืออฮยอนไว้ อฮยอนหยุเินแล้วหันมาพลันแะมือออ ยุนอา็ยอมปล่อยอย่าุน “มันมืแล้ว ผู้หิลับนเียวมันอันรายนะ”
“อลับเอไ้่ะ”
“ะ ั้นหรอ” ยุนอา้าวถอยอย่าเสียาย “ั้น็ลับบ้านีๆนะ นอนฝันีแล้ว็ื่นแ่เ้า ไปโรเรียนีๆ้วย” เาพูน้ำเสียไม่สู้ี อฮยอนยิ้มรับ่อนเธอะเินไปเรื่อยๆ
ยุนอาสวมหมวันน็อ เาแอบมอแผ่นหลัเ็สาวร่าบาที่ำลัเินอยู่ใ้แสมื ร่าสูออสร๊าทรถเมื่อเห็นว่าอฮยอนเินไปไลมาแล้ว เวลา่ำๆในอลาแบบนี้มัน่อน้าอันรายสำหรับผู้หิัวนเียว ยุนอาึ้อับรถามหลั
ฝึบ
อฮยอนโยนระเป๋าลบนเียเโรโระาม้วยร่าบาอเธอเอ มือเรียวแะหน้าอ้า้ายอย่าไม่เ้าใมัน
“เป็นอะไร?” อฮยอนถามหัวใัวเอแ่ไ้ำอบเป็นวามเียบ แหสิ ถ้ามีเสียอบลับมา อฮยอนระโนออนอหน้า่าทันที
“ฮัลโหลรับพี่สิ้า” เสียออิม ยุนอาวนเวียนในหัวสมอเธอสลับับภาพเ้าอเบอร์บนโทรศัพท์ยุนอา
อฮยอนพลิัวเอาใบหน้าุเ้าไปในหมอน้า “อิม ยุนอา…” เธอเอ่ยเสียแผ่ว อยู่ๆน้ำใสๆ็ไหลออาวาที่ำลัหลับาพริ้ม “อเ็บนะ..” ไม่รู้ว่าอนนี้เธอำลัิอะไรอยู่ แ่รู้อย่าเียวว่าเธอเ็บ เ็บที่ยุนอาใ้เสียหวานๆุยับผู้หินนั้น เ็บที่รอยยิ้มหลัวาสายโทรศัพท์ เ็บที่ผู้หินนั้นไม่ใ่แ่พี่สาว “ทำไมอ้อเ็บเพราะยุน้วย ทำไมมัน้อรู้สึแบบนี้” อฮยอนบ่นอุบ เมื่อนึถึภาพเ็น้อยที่นอนเอาแ้มแนบไปับโ๊ะอาหาร เธอรัหมอน้าแน่นึ้น หรือว่าอ ูฮยอนแอบอบยุนอาเ้าเสียแล้วนะ
วัน่อมา ลุ่มเพื่อนๆรวมทั้อฮยอนพาันมานั่ินไอิม้าสนามีฬา มันเป็น้อเสนอวามิเห็นาอฮยอนเอ เพราะเธอไม่้อารเห็นหน้าเานนั้นให้รู้สึสับสนิใ และเธอำไ้ว่ายุนอาไม่อบออำลัาย
“อฮยอนนา อบุสำหรับารบ้านนะ ถูทุ้อเลย” ฮยอนอาเอาหัวถูๆับ้นแนอฮยอนนเธอนึั๊ี้
“ฮะฮะ นลุนะฮยอนอา”
“ไ้่าวว่าเธอลอันนะฮยอนอา” นิโลพูั ฮยอนอาึหันไปเถียับนิโลว่า ็แล้วอฮยอนเาเป็นนทำป่ะละ านั้นนิโล็หัวเราะลั่นอย่าเริร่า
“บัเอิเนาะ” อฮยอนราเบาๆในลำอ แ่ฮยอนอา็ยัไ้ยิน ฮยอนอาทำหน้าสสัยใส่อฮยอน รั้นร่าบารู้สึัวเธอ็รีบทำเป็นมอถ้วยไอิม “บัเอิเนาะ วันนี้เ๊เาใส่ราบัว้วย”
“นั้นสิๆ ันไม่อบเลย เธออบหรอเอาไปสิ” ฮยอนอาว่าแล้วึัราบัวให้อฮยอน อฮยอน็ยื่นไอิมรับสิ่ที่เพื่อนัให้ ร่าบาำลัะอ้าปาบอเพื่อนว่าให้ไปนั่ที่อื่นันแ่เสียน้อเล็ันัแทระ่อน
“นั่นอิม ยุนอารึเปล่า” ริสัลี้ไปที่ร่าสูาวที่ำลัยืนแว่ไม้แบอยู่้าสนาม มีอาารย์วิาพละยืนพูเรื่อบาอย่าพร้อมสมุบันทึะแนนในมือับลุ่มนัเรียน่อนหน้าลุ่มอยุนอา “สอบเ็บะแนนรึเปล่า”
“เออ ใ่” ฮยอนอาเอ่ย
หิสาวนหนึ่ในุนัเรียนหิโรเรียนยูฮยอนวิทยาะโนเรียยุนอาาโรอาหาร ยุนอาทำหน้าใแล้ววิ่ไปหาผู้หินนั้น ทั้สอนุยันแล้วผู้หินนั้น็ยื่นผ้าเ็หน้าให้ ภาพเหล่านั้นอยู่ในสายาอฮยอนหม เธออยาะลุเินออไปอนนี้้วย้ำแ่เรว่าเพื่อนะผิสัเ
“เามีแฟนแล้วหรอ?” นิโลถามอฮยอน อฮยอนละสายาออาภาพนั้น แ่เห็นวาส่อแววอเพื่อนสนิทนิโล็ูออแล้วว่าอฮยอนำลัรู้สึอย่าไร ็เธอสนิทับอฮยอนมาั้แ่เ็นี่หน่า
“ไม่รู้สิ” อฮยอนอบเสียเบานล่อลอยไปับสายลม ร่าบา้มลัไอิมอย่าับไม่มีอะไร แ่เพื่อนันทำไมะไม่รู้
“ันว่าเราไปนั่ที่อื่นันีว่านะ แัะมาทานี้แล้ว”
ทำไมันลอทั้สัปาห์นี้เธอ้อเห็นยุนอาอยู่ับผู้หิัวเล็นนั้นลอเลย เธออบผู้หิัวเล็ว่าเธอหรอยุนอา เธออบนอายุมาว่าหรอ ผู้หินนั้นไม่้อเา็รู้ว่าือ…
“สวัสีรับพี่สิ้า”
หรือ ~♡jessica noona♡~ อะไรนั่น
อฮยอนปิเสธยฮวาทุรั้ที่เามาวนเธอไปห้อ้อมนรี้วย ันั้น เี๋ยวนี้ยฮวาึไปเออฮยอนที่ห้อม.4/1แทบทุพัเบร ไม่เห็นว่าเา้อมาเอเธอบ่อยนานั้นเลย แ่นับวันอฮยอน็ยิ่เ้าใวามรู้สึอรุ่นพี่ยฮวาที่มี่อเธอมาึ้น
พัเที่ยราวนี้เธอเลยึ้นมานั่บนานฟ้าะเลย แน่ละ ว่าอฮยอนไม่มีทาเอใรอยู่แล้วนอาเพื่อนอีสามนที่ำลัี๊๊าับรั้แรบนาฟ้า แ่อฮยอนลืมไปสินะว่าหาเธอยืนพิรั้วาฟ้า็ะมอเห็นทุนในโรเรียน
“พี่สิ้า ว่าอันนี้อร่อยไหม?” ยุนอาพูพลา้มหน้า้มาินแฮมเบอร์เอร์ุ้ที่ื้อมาาเ่เว่นในโรอาหารโรเรียน
“พี่ะไปรู้ไหม ็ยุนเล่นินอยู่นเียว” อ เสสิ้าว่าพลายี้หัวยุนอา้วยวามหมั่นเี้ยว ยุนอาหัวเราะ่อนะยื่นแฮมเบอร์เอร์ให้เสสิ้า ่อนเสสิ้าะ้มลับแฮมเบอร์เอร์อย่าไม่ถือสาอะไร
“พี่ว่าเ้าะอบไหม?” ยุนอาถามเสียื่อ
“พี่ว่ามัน็อร่อยีนะ ไม่แน่ละ” เสสิ้าอบลับ้วยสายาเอ็นูยุนอา
‘ูบทาอ้อมันเลยหรอ ฮือ ยุนอา เธอยัเ็อยู่นะ ทำแบบนั้นไปไ้ไ’
“อฮยอนเป็นอะไรหรือเปล่า?” นิโลระิบถามเมื่อเห็นเพื่อนสาวหน้าาหอยๆ
“เปล่า” อฮยอนอบลับทว่าน้ำเสีย่าสวนทาับำพูเหลือเิน นิโลแอบเห็นน้ำาอฮยอนเอ่อล้น เธอเอื้อมมือโอบไหล่บาอเพื่อนสาวไว้
“ไม่พร้อมบอ็ไม่เป็นไร แ่ถ้ามีอะไระระบาย็ระบายไ้เลยนะ ยัไเรา็เพื่อนัน” นิโลพูเป็นนัยว่าเธอรู้เรื่อหมแล้ว อฮยอนพยัหน้า้าๆ อยาะอนิโลั แ่เธอลัวน้ำามันะไหลลมาริๆหน่ะสิ
หลัเลิเรียนวันหนึ่
“ุ๊บๆ ูบันเลยร้าาาาา” ิม ฮยอนอาทำปาู๋ะนอนพิไหล่อฮยอนในมือถือหนัสือนิยายรั อฮยอนยิ้มแห้ๆับอาารฟินระเบิอเพื่อน อฮยอนำลัอ่านหนัสือีววิทยาม.4 ในห้อสมุประำโรเรียนเพื่อนำ้อมูลไปทำรายานลุ่ม ไหล่อี้ามีนิโลำลับอยู่ ึ่นิโล็อ่านนิยายเหมือนัน ิ้วนิโลมวแน่นเพราะำลัโมโหนาร้าย ส่วนริสัล็นอนหลับบนันิโล นี่มันรายานลุ่มริหรือเปล่าเนี่ย อฮยอนิพลัน้อมูลบาส่วนลสมุบันทึ
“อฮยอนนนน” เสียะโน้ามฟาาอีฝั่หนึ่อโ๊ะให่ ทำให้อฮยอนรีบหันไปมอ้วยวามใ เ้าอเสียนั่าหยีโยมีสมุบันทึส่วนัวั้าปปิทั้มู ปา า ่อนเาะหน้าทิ่มเนื่อาบรรารัษ์วัยทอเินมามอบมะเหให้เา ยุนอาเยหน้ามอ้วยสายาเรลัว “อโทษรับอาารย์”
บรรารัษ์ส่สายาและปาเหยีย เธอี้นิ้วมาทาลุ่มอฮยอน “เธอนนั้นหน่ะ ะนอน็ให้มันเป็นุลสรีหน่อย” บรรารัษ์หมายถึริสัล นทั่วห้อสมุมอันาเียว ริสัล่อยๆโผล่หน้าึ้นมาพลาลูบหน้าปอยๆ “และเธออย่าส่เสียัให้ันไ้ยินอีนะ” บรรารัษ์ย้ำยุนอา ่อนะเินลับไปนั่ประำโ๊ะ ึ่อยู่หลัู้หนัสือนาให่
ยุนอาผ่อนลมหายใโล่อ เาหันมาสบาอฮยอนแล้ว็หัวเราะอยู่นเียว ใบหน้าใส้มลีๆเียนบนสมุ แล้วูให้อฮยอนู
‘ทำไมเี๋ยวนี้ไม่ไปห้อ้อมเลย’
อฮยอนะั ็ะให้อบลับว่าไม่ไปเพราะเาไ้ไเล่า เธอ้อทำเนียนไว้่อนสิ ร่าบา้มหน้าเียน้วยลายมือสวยามราวับัลายมือ
‘เหุผลส่วนัวหน่ะ’
ยุนอาอ่าน่อนะยิ้มนแ้มเป็นรูปาลาเปาและหยิบระาษแผ่นหนึ่ในระเป๋ามาพับเป็นรว ไม่รู้ว่าเาะยิ้มะหัวเราะอะไรนัหนา รู้ไหมว่าหัวใอฮยอนเ้นแรนะทะลัออมาิ้นบนโ๊ะอยู่แล้ว
ฟิ้ว~
ระาษแผ่นนั้นบินมาอบนหนัสือีววิทยาม.4 อฮยอน่อยๆแะมันและหยิบมาเปิู เธอมอยุนอาอย่าไม่เ้าใ ยุนอาละเลปาาลบนสมุ
‘พี่ยฮวาฝามาให้’
อฮยอนไล่อ่าน้อวามบนระาษ็พบว่ามันือแผนารสำหรับารแสวันวาเลนไทน์ อฮยอนพลิอ่านหน้าหลั็เห็นลายมือที่ยฮวาแนบมาให้้วย มันล้วนเป็น้อวามให้ำลัใประมาว่า ่วนี้พี่ไม่่อยไ้ไปหาอฮยอน อให้อฮยอนั้ใ้อมนะรับ พี่เป็นำลัใให้เสมอ อฮยอนเ็บระาษแผ่นนั้นใส่ระเป๋าเพื่อูแผนารสำหรับานวันวาเลนไทน์ และำลัใายฮวา้วยวามรู้สึีๆแบบพี่น้อ
“อะ พี่ยูล หมึปาายุนหมอ่ะ อยืมอพี่หน่อย” ยุนอาโวยวายับผู้ายอีนที่หน้าล้ายัน่าสีผิว ผู้ายหน้าเ้มส่เสียิ๊๊ะ ยื่นปาานเอให้ยุนอา
“็แมัวแ่เียนหาสาวไ”
“ฮะฮะ พี่ยูล็!!” ยุนอาหน้าแ่อนะทุบำปั้นใส่วอน ยูริ ยูริถอนหายใ ลูบแนปอยๆ ้มหน้าอ่านหนัสือาร์ูนิเรทึ่พมาาบ้านัวเอ่อ
ยุนอาีสมุารบ้านแล้วปั้นมันเป็น้อนลมๆ เ็หนุ่มปามันใส่อฮยอนที่ำลัอ่านหนัสือีววิทยาอยู่ อฮยอนลูบหัวัวเอ เธอมอยุนอา้วยสายาบอว่าัวเอเ็บ่อนะหยิบเ้า้อนลมๆึ้นมาอ่าน
‘ส่วนอันนี้ยุนฝามาเอ’
เธอมอระาษหน้าแรแ่็ไม่มีเียนอะไรเพิ่มึพลิไปอีหน้า
‘ทำไมไม่ไปห้อ้อมเลย ยุนิถึอนะ ิถึมาๆๆๆเลย’
ริมฝีปาอวบอิ่ม่อยๆียิ้มนแ้มปริ
‘โอ้ยยย ยุนอาทำัวน่ารัเินไปแล้วนะ’ เธอปรับสายาให้เป็นปิ่อนะแล้ทำเป็นมอยุนอาแล้วพยัหน้า แ่พอเห็นเานั่เท้าาำลัอมยิ้ม หัวใ็ระเบิทันที อฮยอนผลิยิ้มหวานพลันรีบัริมฝีปาไม่ให้เสียฟอร์ม เธอ้มหน้าหุเพื่ออ่านหนัสือ่อ
“นี่เธอ มาหาน้อายันไ้ทั้วันเลยนะ” เสียมเ้มายูริ ทำให้อฮยอนสะุ้เยหน้ามอ นึว่าายหนุ่มร่าเ้มหมายถึเธอ ที่ไหนไ้…
“พี่ยูลรับ นี่พี่สิ้ารับ ื่อว่า อ เสสิ้า ไม่ไ้ื่อเธอ” ยุนอาว่าอย่าใสื่อ อ เสสิ้าึ่ยืนอยู่้าๆหลุหัวเราะ ยูริทำาึัใส่เสสิ้าและยุนอา ยุนอาเห็นเ่นนั้นึลัวเิเรื่อ เาลุึ้นยืนแล้ว ูมือเสสิ้าออไปนอห้อสมุ ฝ่ายยูรินั่บ่นอะไรบาอย่าอยู่นเียว
“เฮ้อ” เสียพ่นลมหายใาสาวน้อยร่าบาทำให้เพื่อนทั้สามมอเธอ อฮยอนเ็บ้อนระาษเหล่านั้นใส่ระเป๋าเพราะในห้อสมุไม่มีถัยะให้ทิ้
‘ลืมไปไ้ไเล่าว่ายุนอามีแฟนแล้ว ทำไมอ้อรู้สึแบบนั้น้วย ทำไม้อยิ้มอนนั้น แล้วทำไมอนนี้มันถึเ็บนานี้’
“อฮยอน…เธออบยุนอาหรอ?” ฮยอนอาเป็นฝ่ายถาม ทำให้อฮยอนรีบวัามอ้วยวามสสัย อบ? “็ันเห็นมาหลายรั้แล้ว พออเห็นยุนอาับผู้หินนั้นอยู่้วยัน ออบทำหน้าเศร้าอ่า หรือว่าอไม่รู้ัวว่าอบยุนอา”
“อไม่ไ้อบ”
“แน่ใหรอ? อาารแบบนี้เนี่ยอบัๆเลยนะ” ฮยอนอาพูน้ำเสียริั อฮยอนหลบสายาเพื่อิทบทวน “บาทีออาะรู้ัวอยู่แล้วแ่ไม่ยอมรับมัน ันิว่าันมอวามรู้สึเพื่อนัวเอไม่ผิหรอ”
“ไม่้อลัวเรื่อผู้หินนั้นหรอนะ” ราวนี้นิโลเป็นนพู อฮยอนมอาปริบๆ “ันว่าสายาที่ยุนอามอเหมือนิันแ่พี่น้อหน่ะ เหมือนที่อมอพี่ยฮวาอ่ะ ผู้หินนั้นเา็แ่มอแบบเอ็นูยุนอาเยๆ้วย ถึเาะเป็นแฟนันริๆ อ็ไม่เสียหายอะไรนี่ แ่แอบรั็เพียพอแล้ว”
“แหมมม แไปเอาำพูมาานิยายใ่ไหม นิ” ฮยอนอาแวเพื่อนสาว
“อะไร ัน็ิเอไ้ย่ะ”
“ฮะฮะ” ารทะเลาะันอเพื่อนสนิททำให้อฮยอนหัวเราะไ้ เธอแะไหล่เพื่อนทั้สอ (ริสัลฟุบโ๊ะทันที่ลุาันิโล) ่อนะพู้วยสีหน้าเินอาย “อบุนะที่ทำให้อรู้วามรู้สึัวเอ”
“ร้า น้ออผู้ใสื่อ แ้มแหมแล้วนะร๊ะ” นิโลับฮยอนอาพาันหยิแ้มอฮยอน ให้อฮยอนหน้าแหนัว่าเิม
“โอยย มันเ็บนะ” อฮยอนบ่นแ่็ยัยอมให้เพื่อนทั้สอหยิแ้ม
“อะ เออะ เอ่อ…” เสียอ้ำอึ้ทำให้ทั้สามหันไปมอ ายหนุ่มร่าสูในุนัเรียนายยูฮยอนวิทยา ใส่แว่นสายาทรเหลี่ยม ใบหน้าสวยมาว่าหล่อ “นะ น้อ ะ ะ อ รับ…”
“..ะ?” อฮยอนานรับ เธอมอใบหน้าแๆอายหนุ่ม้วยวามสสัยยิ่ทำให้ลู่หานหน้าแว่าเ่า
“ะ ือ…” ลู่หานพูเสียระุระั เาเยหน้า้อาอฮยอน่อนะหลับาเ่นำพูพูที่อยู่ในใออไป “น้ออมีู่สำหรับานปาร์ี้วาเลนไทน์หรือยัรับ!!!”
“เอ๋?...” อฮยอนมวิ้วสสัย วันวาเลนไทน์ปีนี้มีปาร์ี้ให้ับู่้วยหรอ ทำไมเธอไม่รู้เลย
“นะนี่รับ” ลู่หานยื่นใบปลิวรายละเอียานปาร์ี้ให้อฮยอน อฮยอนรับมาอ่านพร้อมฮยอนอาับนิโลที่ะโหน้ามาอ่าน้วย อฮยอนับใวามไ้ว่า มันเป็นานปาร์ี้วาเลนไทน์รั้แรอโรเรียนึ่แอบัึ้นอย่าลับๆโยลุ่มนัเรียนลุ่มหนึ่ โยะัหลัเลิเรียนที่ร้านอาหารเ่าๆร้ามโรเรียน นัเรียนสามารถเ้าร่วมไ้แ่้อเ้าไปเป็นู่ อาเป็นู่เพศเียวันหรือ่าเพศ็ไ้ มีารรับรอวามปลอภัยโยรปภ.โรเรียนห้าน
“ยั่ะ ันยัไม่มี” อฮยอนส่ายหน้า่อนะยื่นแผ่นระาษืนลู่หาน หาแ่ลู่หานส่ายมือไม่รับไว้
“นะนะ น้ออ เ็บไว้ ถะ เถอะ รับ” ลู่หานบอ่อนะวิุ่๊ิ๊ลับไปหาลุ่มเพื่อนสิบว่านที่ยืนมอเหุาร์อยู่ ่อนะมีเสียFsjร้อเสียัามมา
“อเนี่ย เนื้อหอมริๆ” ฮยอนอาพู
“หือ?” อฮยอนระุเสียสสัย ฮยอนอาถอนหายใให้ับวามใสื่ออเพื่อน วามรู้สึัวเอ็ไม่รู้ นมาีบ็ไม่รู้นะ ยัยอ
ความคิดเห็น