ลำดับตอนที่ #35
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : Partner in Crime
ึอลพาอฮันไปูลาเลาแถวเฟเฮ้าส์พบว่าทั้สามยัอยู่ี ูมีวามสุมาเสีย้วย พวมันิว่ารอายแล้วแ่ไม่ใ่เลย นรที่แท้ริำลัมาหาในอีไม่ี่วัน
"พวุ้อารอะไรอีมั้ยรับ?" อมินในุสูทสอบถาม่อนลับ
"้ออยู่แบบหลบๆ่อนๆอีนานเท่าไหร่? มันะไม่ามเรามาริๆ ใ่มั้ย?"
"ไม่รับ"
"ั้น็ี"
"ล ้อารอะไรอีรึเปล่า?"
"ถ้ามีเหล้าับผู้หิมาบริารหน่อย็ี"
"แอปบนแทปเลอพวุสามารถเรียไ้รับ"
"ไหน?"
"อนนี้ผมแนะนำว่าอย่าเรียใรมาีว่า รอให้เรื่อเียบ่อน่อยผ่อนลายเถอะรับ" อมินยิ้มา่อนลับออไป
"พวมันเรียุแน่ เบลล่า" ร่าบาาปลายสายยิ้มรับพึพอใ ถึเวลาเบลล่าออล่าเหยื่ออีแล้วิ
.
.
.
ายนหนึ่แอปูประวัิหลายอันแ่ไม่เรีย ไม่นานนัรายื่อัวท็อปสามนึ้นมาให้เลือ เบลล่า อิาเบล แทลีน แ่ละนไม่มีรูปโปรไฟล์ มีเพียำแทนัว
ายนนั้นเลือ อิาเบล...โยัเ้า้าพวเาในืนนี้ พวเาิใแอปอย่ามานเลือแทลีนัวท็อปอีนมาให้บริารถึแ่ใถึสอรอบ นมาถึื่อสุท้าย "เบลล่า"
"นนี้้อสุยอมาแน่ ๆ"
"ทำไมวะ?"
"อบแ็์แบโว้ย"
"ั้นรับสามนทีเียวไ้เลยิวะ"
"เมื่อวานแทลีนแม่สลบาเีย สสัยูเอาปามันนหายใไม่ออ นึว่าาย"
"เลย ๆ"
อฮันำลัเ็ระบอปืนยิ้มว้าเมื่อเห็นสัาแทปเล เาอบรับ้อเสนอทันทีแถมอบไปอีว่าให้ฟรีเพราะอยามา
"อล~~" เาวาปืน่อนวิ่ไปหานรัในห้อนอน ปาแูบบนปาหยัหลายทีนพอใ
"ไ้เวลาแล้วเหรอ?"
"อืม"
"แ่ัวยัไีน้า~" เาหยิบอสูม่า ๆ ออมาเลือ ทัุ้นาพยาบาลสั้นปิแ่้น ุนัเรียนี่ปุ่นน่ารัิุ ึอลแ่เินไปหยิบเสื้อสเวเอร์สีรีมัวให่ออมาให้อฮันสวม
"เท่านี้พอ"
"ไม่ใส่าเเหรอ?" มือให่สวมสเวเอร์อัวเอให้อฮัน มันทั้ให่และโร่เือบเป็นเรสสั้น วามยาวปิแ่้นลมออฮันนน่าหมั่นเี้ยว มือบาัารสวมถุมือสีรีมเ็บระบอปืนอันใหม่ไ้รับเป็นอวัาึอลเ้าระเป๋า
"พร้อมมั้ย?" อฮันถามึอลที่ำลัเ็บวใส ๆ เ้าระเป๋าหนัใบให่
"ผมไปส่"
"ถ้าไม่สำเร็ เรียำรวนะ"
"มัน้อเรียบร้อย" ึอลหยัยิ้ม ถ้ามีใรทำอะไรอฮัน เามั่นใว่าเาไม่ปรามือับพวมันแน่
"รับ"
"사랑해" อฮันเบิ่าโ้วยวามใ เาระโอึอล้วยวามื้นันบวีใ
"ไหนบอรัไม่ยั่ยืน"
"ถึผมไม่บอุหนีไปไหนไม่รอหรอ" ึอลยิ้มนแ้มบุ๋ม
"ผมพูถูใ่มั้ย?" ึอลถามย้ำ
"อื้ม!" อฮันพยัหน้ายอมรับ เาหลุมรัเ้านายโรินนี้อย่าั
.
.
.
ในะที่ึอลแอบเ้าทาประูหลั อฮันเ้าไปเาะประูหน้าอย่ารู้าน ปาแถูแ่แ้ม้วยลิปลอสมันวาวลี่ยิ้มเมื่อประูเปิออ
"น่ารััรับ"
"อบใ"
"ุนี้ใรเลือ"
"แฟนเลือ"
"มีแฟนแล้ว็ไม่บอ" สามนยัไม่รู้ัวแว อฮันหยิบวเหล้าพมาออมาวา
"เหล้า่อนมั้ยรับ"
"ี" เาเทเหล้าใส่สี่แ้ว่อนยให้ทีละน ปาแระเหล้าเ้าปา่อน้มลไปูบป้อนแอลอฮอล์มให้ายนแรึ่เาำไ้ มันือนที่เอาวามบริสุทธิ์อเาไป
"แ่บสุ" เาี้นนิ่มไปหนึ่ที่อนับให้อฮันนั่ลมาบนั นเลวมันเลวนวันาย อฮันิ
"สะโพพอีมือเลย นสวย"
"เวลาับะไ้มั่นไรับ" อฮันส่ายสะโพบนัยั่วยวนายนั่อยู่้านล่า
อฮันนั่ื่มับพวเาเหมือนแ่เรียมาสัสรร์ธรรมา ร่าบอบบาูไร้พิษภัยยิ่น่ามอเมื่อลิ้มรสแอลอฮอล์ แ้มาวเนียนแระเรื่อ ผมสีทอับเหื่อเพราะวามร้อนาเหล้าื่มเ้าไป
"หน้าแบ๊วแบบนี้ ทำไมถึไ้เป็นาวเ่น?" วาลมโปรือมอ มือบาแะาายพูออมาเป็นนแร
"เรื่อนี้มันไม่เี่ยวับหน้าริมั้ย โอปป้า" ายาวหุบอยู่าออเล็น้อย มือบายเสื้อลุม้นาึ้นอีนิ
"แ่บสุ?"
"ผมพาึ้นสวรร์ไ้ทุน" อฮันหัวเราะิ
"พวุทำานอะไรันบ้า?"
"บุรุษพยาบาล"
"ูว่าานวะ ฮะฮ่าๆๆๆ"
"ผู้่วยหมอ"
"อย่าี้เอนมาเยอะ" เสียหวานพูึ้น
"เย็นมา็เยอะ" นหนึ่แวึ้น
"ไม่รู้ว่าเ็สิไม่ีพวนั้นมันท้อันบ้ารึเปล่า มึหรือูเป็นพ่อ็ไม่รู้" อฮันัฟันรอ พวมันหัวเราะันสนุปาเมื่อพูถึวีรรรมั่ว ๆ ทำเหมือนเป็นเรื่อเฮฮาในวเหล้า อฮันทำไ้แ่รินเหล้าเพิ่มนายทั้สามเหมือนหมแรเพราะวามมึน
"อบแบบนี้มาว่าเ็มั้ย?"
"ไ้เย็ฟรี ูเอาหม" อฮันระุยิ้ม ยอมให้ายสามนรุมล้อม้วยวามระหายอยา มือบาว้าหยิบอยาออมา ลิ้นเรียวเี่ยวแปูลป้อนเ้าปาายำลัถูนั่ทับอยู่
"ยาอะไร?"
"ไวอาร้า"
"แม่ โรร่าน"
"อบเ็ส์หมู่ใ่มั้ย้ะ? โอปป้าัให้เ็มที่เลยนสวย" ายอีนหยิบยาไปินเอ ่อนอีสามนรอให้อฮันป้อน้วยปา
ผ่านไปไม่ถึรึ่ั่วโม ายทั้สามนสลบเหมือแทบเท้าร่าบายัสวมเสื้อสเวเอร์ัวเิม อฮันสะบััวออาพวเา ่อนเอาปลายเท้าลอเี่ยว่าะลืมาื่นหรือไม่ พวเาไม่ยับ ยัหลับสนิทไม่รู้สึัว
"พวแรนหาที่เอน้า~~"
อฮันรอให้ายแ่ละนลืมาื่นสลึมสลือ น้ำแ็ถูสาใส่หน้าทีละนนพวมันร้อโวยวายแ่เสียไม่ออมาเพราะริมฝีปาแ่ละนถูปิไว้้วยเทปาวหลายั้น
"ื่นแล้ว" อฮันลาเ้าอี้มานั่ฝั่ร้าม ในมือถือปืนเ็บเสียลำล้อยาวึ้นไไว้พร้อมยิ
"เรามาเริ่มสอบสวนันเถอะ"
"ใรเริ่ม่อนี" นิ้วี้แะปาแรุ่นิ
"ุินะ" อฮันำหน้านพราวามบริสุทธิ์อเาไปไ้ี มัน้อถูึอลัาร
ึอลเินออมาาห้อ้านใน เาึอฮันเ้ามาูบ่อหน้าเหยื่อทั้ห้าราย วามเ้มเหลือบมอทีละน้วยรอยยิ้มเ็มไป้วยวามโริ
"นนี้ไม่ใ่ีู เาร้ายว่าเยอะ" อฮันยิบา
"นนี้เหรอ?"
"มันฟัผมนเลือออ" เสียหวานฟ้อ ภาพในวันนั้นหวนลับมาในวามทรำ
"ผมเยเอาุนเลือิบ"
"อนนี้อบ อนนั้น...เลีย"
"ัารให้ ุไปนั่พัเถอะ"
ึอลยวแ้วใสมาสอสามวาโ๊ะในห้อรับแ มันเล็แ่หลอทลอแ่ภายในมีสารเมีบาอย่ายัอยู่ใน่วทลอ
"หยิบมาแ่สามว ไม่มั่นใว่ามันเป็นัวยาอะไร"
"ผมใหุ้ลอ" ึอลระาเทปออาปาายนแร พอเาเรียมแหปาร้อ วแ้วถูรอเ้าปาและปิไว้้วยเทปาวอันเิม
ายสูวัยระุสั่นอย่าแรเพราะวามเ็บปวน้ำรัลฟูริเ้ม้นำลััร่อนริมฝีปา หลออลไปถึอวัยวะภายในมันไหลผ่านเ้าไปวามเ็บปวทำให้เหยื่อัิ้น ารอเหลือแ่าาว มือำหิแน่นเล็บิมือัวเอเลือออิบ มันทำลายทุอย่าภายในนเาน้ำลายฟูมปา มันระุอยู่ัพันิ่ลหมลมหายใ
"เหลืออี 2" อฮันหัวเราะิ เาไม่เยสนุับาร่านานี้มา่อน เาอยาทรมานพวมันนสาสมแ่ใ ล้าแ้นับีวิวัยเ็อเาถูพวมันพราไปภายในืนเียว
อฮันยปืนยิาายลำับที่สอ่อนยิอีนับนาอี้า มือบาว้าวแ้วเทลไปบนเป้า้า ๆ ให้มันทำปิิริยาัร่อนหนัเนื้อสนถึระู้านใน
"ทำับเ็มาี่นแล้ว?? ผมเป็นนที่เท่าไหร่???" ายนที่สอิ้นพล่านแ่ไม่าย วามปวแสบปวร้อนมันมานายะยัะีว่า ่วล่าถูน้ำรราเหลือเพียแผลเหวอะหวะ เนื้อแสิระูเลือไหลลพื้นน่ายะแยนอฮันแทบอาเียน
"ายๆไปะ" เาพูแ่ไม่ยิให้าย มัน้อทรมานนายันไป
"ุึอล~~"
"รับ นสวย"
"ผมทำถูใรึยั?"
"เรียนรู้เร็วี" ึอลมนสวยรหน้า
"นสุท้าย"
ายอายุประมาสี่สิบปลาย ๆ นั่ัวสั่นร้อไห้อยู่บนเ้าอี้ไม้ เสียอู้อี้อร้อฟัไม่รู้เรื่อัอยู่หลัแผ่นาวปิปา
"อ่า ผมมีไอเีย" อฮันระิบแนบหูนรั ปาแลี่ยิ้มับวามสนุ
"เยี่ยมไปเลย" ึอลอุ้มอฮันระโึ้นเี่ยวเอว เาพาร่าบานั่ลบนโฟา้านหน้าเหยื่อนที่เหลือรออยู่
ร่าบาเี่ยวาเในีสริไป้าน้าให้ายหนุ่มสอแทรนิ้วเ้ามาเพื่อเรียมพร้อม มือบาสอ้ารีบถอาเหนัอึอลออเพื่อปลปล่อยวามเป็นายแ็ร้าวั้ันึ้นรหน้า
อฮันหมุนัวนั่หันหลัให้ึอล สะโพลมหย่อนลพอีให้แ่นายูันันัวเ้ามา มือบาิ้นาแร่ไม่ให้ัวเอล้ม ปาแี้เสียวส่านถูใ
"อ๊ะ!! ให่มา"
"อืมม" ึอลฮัมในลำอ มือสอ้าึเอวบาลมานสอเ้าสุ้าม ทำเอาร่าบาร้อราเสียหล
อฮันย่มึ้นลเี่ยวา วาใสมอไปยัเหยื่อนยัมีีวิอยู่ ปาแระุยิ้มร้ายับแผนาร์แยบยลอเา มัน้อาย้วยวิธีทรมานที่สุ เพราะมันือ้นิ!
"อบใพวแที่ทำให้ันเป็นนบ้าเ็ส์" อฮันหัวเราะิ สอร่ายัอโยไม่สนใสอศพภายในห้อ
ฟันมัริมฝีปาแี้เียวับแรระแทา้านล่า มันลึถึใทุรั้ึอลแทรแ่นายให่โผ่านวามับแน่นเ้ามา มือบา่วยัวเอไปพร้อมับสะโพเลื่อนไหวเป็นัหวะ ไม่นานนัสอหนุ่มถึฝั่ฝัน อฮันเอนัวพินรั้วยวามเหนื่อยอ่อน
"ูมันะอบนะ"
"ั้นเอาุให้มันูอีรอบ่อนายแล้วัน" ึอลบอ เาึร่าบาลบนโฟา่อนเริ่มเ็ส์ร้อนแรอีหนนพอใ
"พวุ้อารอะไรอีมั้ยรับ?" อมินในุสูทสอบถาม่อนลับ
"้ออยู่แบบหลบๆ่อนๆอีนานเท่าไหร่? มันะไม่ามเรามาริๆ ใ่มั้ย?"
"ไม่รับ"
"ั้น็ี"
"ล ้อารอะไรอีรึเปล่า?"
"ถ้ามีเหล้าับผู้หิมาบริารหน่อย็ี"
"แอปบนแทปเลอพวุสามารถเรียไ้รับ"
"ไหน?"
"อนนี้ผมแนะนำว่าอย่าเรียใรมาีว่า รอให้เรื่อเียบ่อน่อยผ่อนลายเถอะรับ" อมินยิ้มา่อนลับออไป
"พวมันเรียุแน่ เบลล่า" ร่าบาาปลายสายยิ้มรับพึพอใ ถึเวลาเบลล่าออล่าเหยื่ออีแล้วิ
.
.
.
ายนหนึ่แอปูประวัิหลายอันแ่ไม่เรีย ไม่นานนัรายื่อัวท็อปสามนึ้นมาให้เลือ เบลล่า อิาเบล แทลีน แ่ละนไม่มีรูปโปรไฟล์ มีเพียำแทนัว
ายนนั้นเลือ อิาเบล...โยัเ้า้าพวเาในืนนี้ พวเาิใแอปอย่ามานเลือแทลีนัวท็อปอีนมาให้บริารถึแ่ใถึสอรอบ นมาถึื่อสุท้าย "เบลล่า"
"นนี้้อสุยอมาแน่ ๆ"
"ทำไมวะ?"
"อบแ็์แบโว้ย"
"ั้นรับสามนทีเียวไ้เลยิวะ"
"เมื่อวานแทลีนแม่สลบาเีย สสัยูเอาปามันนหายใไม่ออ นึว่าาย"
"เลย ๆ"
อฮันำลัเ็ระบอปืนยิ้มว้าเมื่อเห็นสัาแทปเล เาอบรับ้อเสนอทันทีแถมอบไปอีว่าให้ฟรีเพราะอยามา
"อล~~" เาวาปืน่อนวิ่ไปหานรัในห้อนอน ปาแูบบนปาหยัหลายทีนพอใ
"ไ้เวลาแล้วเหรอ?"
"อืม"
"แ่ัวยัไีน้า~" เาหยิบอสูม่า ๆ ออมาเลือ ทัุ้นาพยาบาลสั้นปิแ่้น ุนัเรียนี่ปุ่นน่ารัิุ ึอลแ่เินไปหยิบเสื้อสเวเอร์สีรีมัวให่ออมาให้อฮันสวม
"เท่านี้พอ"
"ไม่ใส่าเเหรอ?" มือให่สวมสเวเอร์อัวเอให้อฮัน มันทั้ให่และโร่เือบเป็นเรสสั้น วามยาวปิแ่้นลมออฮันนน่าหมั่นเี้ยว มือบาัารสวมถุมือสีรีมเ็บระบอปืนอันใหม่ไ้รับเป็นอวัาึอลเ้าระเป๋า
"พร้อมมั้ย?" อฮันถามึอลที่ำลัเ็บวใส ๆ เ้าระเป๋าหนัใบให่
"ผมไปส่"
"ถ้าไม่สำเร็ เรียำรวนะ"
"มัน้อเรียบร้อย" ึอลหยัยิ้ม ถ้ามีใรทำอะไรอฮัน เามั่นใว่าเาไม่ปรามือับพวมันแน่
"รับ"
"사랑해" อฮันเบิ่าโ้วยวามใ เาระโอึอล้วยวามื้นันบวีใ
"ไหนบอรัไม่ยั่ยืน"
"ถึผมไม่บอุหนีไปไหนไม่รอหรอ" ึอลยิ้มนแ้มบุ๋ม
"ผมพูถูใ่มั้ย?" ึอลถามย้ำ
"อื้ม!" อฮันพยัหน้ายอมรับ เาหลุมรัเ้านายโรินนี้อย่าั
.
.
.
ในะที่ึอลแอบเ้าทาประูหลั อฮันเ้าไปเาะประูหน้าอย่ารู้าน ปาแถูแ่แ้ม้วยลิปลอสมันวาวลี่ยิ้มเมื่อประูเปิออ
"น่ารััรับ"
"อบใ"
"ุนี้ใรเลือ"
"แฟนเลือ"
"มีแฟนแล้ว็ไม่บอ" สามนยัไม่รู้ัวแว อฮันหยิบวเหล้าพมาออมาวา
"เหล้า่อนมั้ยรับ"
"ี" เาเทเหล้าใส่สี่แ้ว่อนยให้ทีละน ปาแระเหล้าเ้าปา่อน้มลไปูบป้อนแอลอฮอล์มให้ายนแรึ่เาำไ้ มันือนที่เอาวามบริสุทธิ์อเาไป
"แ่บสุ" เาี้นนิ่มไปหนึ่ที่อนับให้อฮันนั่ลมาบนั นเลวมันเลวนวันาย อฮันิ
"สะโพพอีมือเลย นสวย"
"เวลาับะไ้มั่นไรับ" อฮันส่ายสะโพบนัยั่วยวนายนั่อยู่้านล่า
อฮันนั่ื่มับพวเาเหมือนแ่เรียมาสัสรร์ธรรมา ร่าบอบบาูไร้พิษภัยยิ่น่ามอเมื่อลิ้มรสแอลอฮอล์ แ้มาวเนียนแระเรื่อ ผมสีทอับเหื่อเพราะวามร้อนาเหล้าื่มเ้าไป
"หน้าแบ๊วแบบนี้ ทำไมถึไ้เป็นาวเ่น?" วาลมโปรือมอ มือบาแะาายพูออมาเป็นนแร
"เรื่อนี้มันไม่เี่ยวับหน้าริมั้ย โอปป้า" ายาวหุบอยู่าออเล็น้อย มือบายเสื้อลุม้นาึ้นอีนิ
"แ่บสุ?"
"ผมพาึ้นสวรร์ไ้ทุน" อฮันหัวเราะิ
"พวุทำานอะไรันบ้า?"
"บุรุษพยาบาล"
"ูว่าานวะ ฮะฮ่าๆๆๆ"
"ผู้่วยหมอ"
"อย่าี้เอนมาเยอะ" เสียหวานพูึ้น
"เย็นมา็เยอะ" นหนึ่แวึ้น
"ไม่รู้ว่าเ็สิไม่ีพวนั้นมันท้อันบ้ารึเปล่า มึหรือูเป็นพ่อ็ไม่รู้" อฮันัฟันรอ พวมันหัวเราะันสนุปาเมื่อพูถึวีรรรมั่ว ๆ ทำเหมือนเป็นเรื่อเฮฮาในวเหล้า อฮันทำไ้แ่รินเหล้าเพิ่มนายทั้สามเหมือนหมแรเพราะวามมึน
"อบแบบนี้มาว่าเ็มั้ย?"
"ไ้เย็ฟรี ูเอาหม" อฮันระุยิ้ม ยอมให้ายสามนรุมล้อม้วยวามระหายอยา มือบาว้าหยิบอยาออมา ลิ้นเรียวเี่ยวแปูลป้อนเ้าปาายำลัถูนั่ทับอยู่
"ยาอะไร?"
"ไวอาร้า"
"แม่ โรร่าน"
"อบเ็ส์หมู่ใ่มั้ย้ะ? โอปป้าัให้เ็มที่เลยนสวย" ายอีนหยิบยาไปินเอ ่อนอีสามนรอให้อฮันป้อน้วยปา
ผ่านไปไม่ถึรึ่ั่วโม ายทั้สามนสลบเหมือแทบเท้าร่าบายัสวมเสื้อสเวเอร์ัวเิม อฮันสะบััวออาพวเา ่อนเอาปลายเท้าลอเี่ยว่าะลืมาื่นหรือไม่ พวเาไม่ยับ ยัหลับสนิทไม่รู้สึัว
"พวแรนหาที่เอน้า~~"
อฮันรอให้ายแ่ละนลืมาื่นสลึมสลือ น้ำแ็ถูสาใส่หน้าทีละนนพวมันร้อโวยวายแ่เสียไม่ออมาเพราะริมฝีปาแ่ละนถูปิไว้้วยเทปาวหลายั้น
"ื่นแล้ว" อฮันลาเ้าอี้มานั่ฝั่ร้าม ในมือถือปืนเ็บเสียลำล้อยาวึ้นไไว้พร้อมยิ
"เรามาเริ่มสอบสวนันเถอะ"
"ใรเริ่ม่อนี" นิ้วี้แะปาแรุ่นิ
"ุินะ" อฮันำหน้านพราวามบริสุทธิ์อเาไปไ้ี มัน้อถูึอลัาร
ึอลเินออมาาห้อ้านใน เาึอฮันเ้ามาูบ่อหน้าเหยื่อทั้ห้าราย วามเ้มเหลือบมอทีละน้วยรอยยิ้มเ็มไป้วยวามโริ
"นนี้ไม่ใ่ีู เาร้ายว่าเยอะ" อฮันยิบา
"นนี้เหรอ?"
"มันฟัผมนเลือออ" เสียหวานฟ้อ ภาพในวันนั้นหวนลับมาในวามทรำ
"ผมเยเอาุนเลือิบ"
"อนนี้อบ อนนั้น...เลีย"
"ัารให้ ุไปนั่พัเถอะ"
ึอลยวแ้วใสมาสอสามวาโ๊ะในห้อรับแ มันเล็แ่หลอทลอแ่ภายในมีสารเมีบาอย่ายัอยู่ใน่วทลอ
"หยิบมาแ่สามว ไม่มั่นใว่ามันเป็นัวยาอะไร"
"ผมใหุ้ลอ" ึอลระาเทปออาปาายนแร พอเาเรียมแหปาร้อ วแ้วถูรอเ้าปาและปิไว้้วยเทปาวอันเิม
ายสูวัยระุสั่นอย่าแรเพราะวามเ็บปวน้ำรัลฟูริเ้ม้นำลััร่อนริมฝีปา หลออลไปถึอวัยวะภายในมันไหลผ่านเ้าไปวามเ็บปวทำให้เหยื่อัิ้น ารอเหลือแ่าาว มือำหิแน่นเล็บิมือัวเอเลือออิบ มันทำลายทุอย่าภายในนเาน้ำลายฟูมปา มันระุอยู่ัพันิ่ลหมลมหายใ
"เหลืออี 2" อฮันหัวเราะิ เาไม่เยสนุับาร่านานี้มา่อน เาอยาทรมานพวมันนสาสมแ่ใ ล้าแ้นับีวิวัยเ็อเาถูพวมันพราไปภายในืนเียว
อฮันยปืนยิาายลำับที่สอ่อนยิอีนับนาอี้า มือบาว้าวแ้วเทลไปบนเป้า้า ๆ ให้มันทำปิิริยาัร่อนหนัเนื้อสนถึระู้านใน
"ทำับเ็มาี่นแล้ว?? ผมเป็นนที่เท่าไหร่???" ายนที่สอิ้นพล่านแ่ไม่าย วามปวแสบปวร้อนมันมานายะยัะีว่า ่วล่าถูน้ำรราเหลือเพียแผลเหวอะหวะ เนื้อแสิระูเลือไหลลพื้นน่ายะแยนอฮันแทบอาเียน
"ายๆไปะ" เาพูแ่ไม่ยิให้าย มัน้อทรมานนายันไป
"ุึอล~~"
"รับ นสวย"
"ผมทำถูใรึยั?"
"เรียนรู้เร็วี" ึอลมนสวยรหน้า
"นสุท้าย"
ายอายุประมาสี่สิบปลาย ๆ นั่ัวสั่นร้อไห้อยู่บนเ้าอี้ไม้ เสียอู้อี้อร้อฟัไม่รู้เรื่อัอยู่หลัแผ่นาวปิปา
"อ่า ผมมีไอเีย" อฮันระิบแนบหูนรั ปาแลี่ยิ้มับวามสนุ
"เยี่ยมไปเลย" ึอลอุ้มอฮันระโึ้นเี่ยวเอว เาพาร่าบานั่ลบนโฟา้านหน้าเหยื่อนที่เหลือรออยู่
ร่าบาเี่ยวาเในีสริไป้าน้าให้ายหนุ่มสอแทรนิ้วเ้ามาเพื่อเรียมพร้อม มือบาสอ้ารีบถอาเหนัอึอลออเพื่อปลปล่อยวามเป็นายแ็ร้าวั้ันึ้นรหน้า
อฮันหมุนัวนั่หันหลัให้ึอล สะโพลมหย่อนลพอีให้แ่นายูันันัวเ้ามา มือบาิ้นาแร่ไม่ให้ัวเอล้ม ปาแี้เสียวส่านถูใ
"อ๊ะ!! ให่มา"
"อืมม" ึอลฮัมในลำอ มือสอ้าึเอวบาลมานสอเ้าสุ้าม ทำเอาร่าบาร้อราเสียหล
อฮันย่มึ้นลเี่ยวา วาใสมอไปยัเหยื่อนยัมีีวิอยู่ ปาแระุยิ้มร้ายับแผนาร์แยบยลอเา มัน้อาย้วยวิธีทรมานที่สุ เพราะมันือ้นิ!
"อบใพวแที่ทำให้ันเป็นนบ้าเ็ส์" อฮันหัวเราะิ สอร่ายัอโยไม่สนใสอศพภายในห้อ
ฟันมัริมฝีปาแี้เียวับแรระแทา้านล่า มันลึถึใทุรั้ึอลแทรแ่นายให่โผ่านวามับแน่นเ้ามา มือบา่วยัวเอไปพร้อมับสะโพเลื่อนไหวเป็นัหวะ ไม่นานนัสอหนุ่มถึฝั่ฝัน อฮันเอนัวพินรั้วยวามเหนื่อยอ่อน
"ูมันะอบนะ"
"ั้นเอาุให้มันูอีรอบ่อนายแล้วัน" ึอลบอ เาึร่าบาลบนโฟา่อนเริ่มเ็ส์ร้อนแรอีหนนพอใ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น