Confession from the star ☆ #OngNiel

ข้อมูลเบื้องต้น

โปรเจค #Ongniel1stXmas

หัวข้อ Confession from the star 

จากคุณ @rozeliacharm 

Theme song : ดาวประดับฟ้า – แมว จิรศักดิ์

 

คุณเคยต้องตกอยู่ในสถานการณ์ของความสัมพันธ์ที่มีชื่อเรียก แต่เรียกไม่ได้กันบ้างมั้ยครับ

สำหรับผม จะให้เรียกว่ายังไงดี

คุ้นเคย? หรือว่า ชินเเล้วดี?

ตลอดหกปีที่ผ่านมาผมได้แต่เฝ้ามองดวงดาวของผมส่องประกายอยู่ตรงนั้นโดยที่บอกใครไม่ได้เลยว่า ผมเป็นเจ้าของดาวดวงนั้น ดาวที่ชื่อ 'องซองอู'

เรื่องของเราเริ่มต้นขึ้นมาอย่างเรียบง่าย

ใช่ เรียบง่าย ไม่หวือหวา และเเสนจะธรรมดา

…อย่างน้อยก็ในช่วงเวลาหนึ่งนั่นแหละ

ในตอนนั้น ดวงดาวของผมเป็นรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยที่บังเอิญติดฝนอยู่หน้าคณะ

ส่วนผมก็เป็นคนธรรมดาที่นึกสงสัยไม่ได้ว่าโชคชะตาชอบเล่นตลกแบบนี้เสมอเลยหรือไงนะ

'คือ...ถ้าไม่ลำบาก เราขอติดรถนายไปลงหน้ามอได้รึเปล่า'

'ครับ?' หลังจากผมจอดรถส่งแจฮวานเสร็จและกำลังจะเดินพ้นอาคารกลับไปที่รถ น้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่ร้อนรนของคนแปลกหน้าก็เอ่ยถามขึ้นมาด้วยสรรพนามที่บ่งบอกว่าเขาไม่เเน่ใจในลำดับอายุของเรา

นั่นเป็นครั้งเเรกที่สัมผัสแผ่วเบาเเละอบอุ่นจากปลายนิ้วมือของซองอูเเตะเข้าที่ข้อมือ

กว่าจะรู้ตัวเขาก็นั่งอยู่ในรถของผมเเล้ว

'เราชื่อซองอูนะ องซองอู ปี4 เเล้วนี่...'

'แดเนียลครับ ปี2'

'งั้นเราเป็นพี่สินะ'

คุยกันไปมาเล็กน้อยได้ความว่าซองอูเป็นรุ่นพี่ผมถึงสองปี กำลังต้องรีบไปเเคสงานด่วนที่ตึก PD ซึ่งดูท่าเเล้วเขากำลังจะไปสาย

'เดี๋ยวผมไปส่งที่ตึกก็ได้นะ ทางผ่านพอดี'

โกหก...

ถ้าเเจฮวานอยู่ด้วยตอนนี้คงต้องด่าผมเป็นร้อยรอบเเน่ๆ

เพราะคอนโดของผมกับตึก PD อะไรนั่นเรียกว่าอยู่ทางตรงข้ามกันเลยยังจะถูกต้องเสียกว่า

เเต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เวลาที่ละสายตาจากถนนใหญ่ด้านหน้า

ลอบมองไปยังใบหน้าคมคายที่เเต้มไว้ด้วยไฝสามจุดเหมือนกลุ่มดาวของคนข้างๆ

มันช่างชวนให้หลงใหลอย่างน่าประหลาด

ตอนนี้ร่างสูงกำลังนั่งกังวลกัดปากตัวเองจนเเทบห้อเลือด

นิ้วเรียวเคาะกับเบาะนั่งอย่างใจร้อน

ยิ่งมองเห็นเขาเป็นแบบนั้น

ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่า ทำไมผมถึงได้อยากยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือคนแปลกหน้าคนนี้ซะเหลือเกิน

ความรู้สึกตอนที่มองเขาในตอนนั้น

มันเหมือนผมกำลังมองเจ้ารูนีย์กับปีเตอร์อะไรแบบนั้นละมั้ง

ทั้งเอ็นดู...เเล้วก็อยากดูแล?

เรานั่งกันมาเงียบๆ จนกระทั่งผมส่งเขาที่ตึก PD ได้ทันเวลาแบบฉิวเฉียด

'ขอบคุณนะแดเนียล เจอกันครั้งเเรกพี่ก็รบกวนเราเลย'

'ไม่ได้กวนอะไรหรอกครับ ผม...ผ่านทางนี้อยู่เเล้ว' อยู่ๆ หัวใจก็รู้สึกร้อนรนกลัวอีกคนจะจับได้ว่าเขาโกหก

'พี่ไปก่อนนะ อวยพรให้ด้วย' ซองอูก้าวเท้าลงรถไปแล้ว เสียงปิดประตูกับแผ่นหลังที่ค่อยๆ ไกลออกไปกำลังทำให้หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งของแดเนียลกลับมาสงบอีกครั้ง

ใครว่าล่ะ

แกร๊ก...

'เอ้อ เเล้วถ้าพี่อยากกวนเราอีกคราวหน้าพี่จะกวนได้ที่ไหนหรอ'

'...'

หลังจากที่ปล่อยให้การจู่โจมไม่ทันตั้งตัวทำสติหลุด คนที่เดินกลับมาเปิดประตูอีกครั้งก็ฉวยโอกาสหยิบโทรศัพท์ของผมโทรเข้าเครื่องตัวเองไปเเล้ว

เเน่นอนว่าถ้าเเจฮวานอยู่ตรงนี้ด้วย เพื่อนรักของผมคงจะด่าว่าโง่ที่ไม่รู้จักตั้งรหัสล็อกหน้าจอเพื่อความปลอดภัย เเต่ถ้าเเจฮวานพูดแบบนั้นจริงๆ แล้วละก็ผมจะรีบสวนกลับไปทันทีเลยว่า ถ้าล็อคหน้าจอไว้ก็คงไม่มีทางได้เบอร์โทรของเจ้าของกลุ่มดาวสามดวงคนนั้นน่ะสิ

นั่นแหละครับจุดเริ่มต้นที่แสนเรียบง่ายในวันฝนตก เป็นวันเเรกที่เราสองคนได้พบกัน ตั้งแต่นั้นมาผมก็มีโอกาสได้เห็นหน้าพี่ซองอูบ่อยขึ้นๆ จากบางวัน กลายมาเป็นทุกวันที่จะเจอเขามานั่งรออยู่ใต้ตึก เราค่อยๆ เรียนรู้กันไปทีละนิด ผมเองก็ต้องปรับตัวกับการทำความรู้จักชีวิตของเขามากอยู่เหมือนกัน พี่ซองอูมีความฝันที่อยากจะเป็นนักแสดงชื่อดังในวงการบันเทิง เป็นเหตุผลให้ตลอดเวลาที่เรารู้จักกันไม่ว่าจะมีการแคสงานเล็กหรืองานใหญ่ ดาวของผมก็จะไปมันทุกสนามนั่นแหละครับ มีบ้างที่สำเร็จ แต่ก็มีอีกเยอะเหมือนกันที่ทุกความพยายามสูญเปล่าไปหมด

24 DEC 2011

‘พี่ซองอูเป็นไงบ้าง…’ ผมเอ่ยถามคนที่เพิ่งเดินออกมาจากสตูดิโอแห่งหนึ่งอย่างตื่นเต้น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟแรกที่เราได้อยู่ด้วยกันแต่เพราะพี่ซองอูมีแคสให้ไปลองเล่นหนังซึ่งเจ้าตัวตื่นเต้นมากๆ ผมจึงขับรถมาส่งแทนที่จะได้ไปดินเนอร์ในร้านอาหารร้านโปรดด้วยกัน แต่ในเมื่อมันเป็นความฝันของเขา ผมก็ยินดีที่จะสนับสนุน

‘ขอกอดหน่อยสิ’

‘…’ ยังไมทันตอบรับอะไรดวงดาวของผมก็เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะดึงผมไปกอดแน่น ไม่รู้ว่าเพราะอากาศที่หนาวจัดในวันคริสต์มาสอีฟหรือยังไง ร่างของพี่ซองอูถึงได้สั่นไปหมดอย่างนี้

‘พี่ขอโทษนะเนียล…พี่ทำให้เราอดไปกินสปาเก็ตตี้ที่เนียลชอบเลย’

‘ไม่เป็นไรหรอกครับ สปาเก็ตตี้กินวันไหนก็ได้แต่ได้ยืนกอดพี่ดูพลุในวันคริสต์มาสอีฟแบบนี้ไม่ใช่จะมีทุกปีนี่นา’ ระหว่างที่พี่ซองอูพูดจาอู้อี้ด้วยความรู้สึกผิด ผมก็ค่อยๆ ซุกหน้าลงที่ไหล่ของอีกคนอย่างโหยหาความอบอุ่นเช่นกัน

‘ปีหน้าก็ต้องได้กอดอยู่แล้วสิ คิดมากอะไรอีกครับคนดี...’ ผมส่ายหน้าไปมาอยู่ในอ้อมกอดแทนคำตอบ และก่อนเราจะแข็งตายเพราะหิมะที่โรยตัวลงมา พี่ซองอูดันผมออกช้าๆ ท่ามกลางแสงไฟสดใส และเสียงเพลงจากร้านค้ามากมายที่ดังลอยมาตามลม สัมผัสจากสองฝ่ามือที่ประคองใบหน้าของผมให้เงยหน้าเพื่อสบกับสายตาคมของอีกคนกำลังมองจ้องมา

ไม่นานเสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณสุดพิเศษบอกให้รู้ว่าเข้าสู่วันคริสต์มาสอย่างเป็นทางการแล้ว

‘สุขสันต์วันคริสต์มาสครับ…คนดีของพี่’ พี่ซองอูค่อยๆ โน้มหน้ามาใกล้ก่อนจะประทับจุมพิตแสนหวานที่ทำให้ผมแทบจะลืมความหนาวไปชั่วขณะ

และนั่นคือจูบแรกของเรา

ช่วงเวลาที่เหมือนฝันหวานในวันคริสต์มาสทำให้ใครบางคนเฝ้าฝันถึงคริสต์มาสต่อๆ ไป 

แต่ใครจะรู้ว่านั่นมันจะเป็นเพียงคริสต์มาสแรกและคริสต์มาสเดียวที่แดเนียลจะได้อยู่กับซองอู

24 DEC 2012

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

ทั้งเป็นปีที่ซองอูเรียนจบแล้ว โดยเฉพาะในวันรับปริญญามีแฟนคลับกลุ่มเล็กๆ มาตามหาซองอูที่คณะ เป็นสัญญาณอันดีบอกว่าเส้นทางในวงการบันเทิงของซองอูกำลังจะเริ่มสดใสแล้ว แตไม่รู้ทำไมมันยิ่งทำให้แดเนียลรู้สึกกลัวขึ้นมาได้ ตอนที่เขายืนอยู่ข้างๆ ซองอูแต่กลับถูกเด็กผู้หญิงวัยรุ่นวิ่งเข้ามาแทรกตัว จนแดเนียลถูกดันออกนอกวงโคจรได้มายืนมองกลุ่มเด็กสาว 3-4 คนที่ล้อมรอบดวงดาวของเขาอยู่ สารภาพตรงนี้ว่าใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจก็ดีใจที่มีคนมองเห็นแสงสว่างจากดวงดาวของเขาเสียที

24 DEC 2013

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

ในเช้าวันหนึ่งที่แดเนียลได้รับโทรศัพท์จากแจฮวานบอกให้รีบเปิดคอมเข้ายูทูปดูสัมภาษณ์ว่าหนังที่ซองอูเล่นเป็นพระเอกประกบคู่นางเอกหน้าใหม่นั้นดังเปรี้ยงปร้างทำรายได้ถล่มทลาย มีสื่อสนใจในตัวซองอูมากขึ้น และแน่นอนว่านั่นเป็นความยินดีอย่างมากในปีนี้ที่ดวงดาวของคังแดเนียลจะได้ส่องประกายขึ้นอีกขั้น ถึงแม้ว่านี่จะเป็นคริสต์มาสปีที่สองแล้วที่เขาต้องฉลองอยู่คนเดียว

‘คริสต์มาสปีนี้พี่ไม่ได้กลับไปอยู่กับเนียลอีกแล้ว ขอโทษนะครับ’ ปลายสายพูดอย่างรวบรัด ท่ามกลางเสียงดังของดนตรีจังหวะสนุกสนาน

‘ไม่เป็นไรครับ วันนี้เลี้ยงฉลองที่หนังพี่ซองอูทำยอดได้เยอะนี่นา ไปสนุกกับทุกคนเถอะ ไม่ต้องห่วงเนียลนะ’ แม้จะยากที่ต้องควบคุมไม่ให้เสียงสั่นแต่แดเนียลก็อยากจะเป็นความสบายใจของซองอู เขาไม่อยากให้อีกคนต้องมากังวล

‘แล้วปีหน้าพี่จะชดเชยให้ทุกอย่างเลย คราวหน้าพี่จะพาเนียลมางานด้วยให้ได้เลย รักเนียลนะครับ’ เสียงทุ้มที่เคยชอบฟังพูดออกมาอย่างรวดเร็วด้วยคำบอกรักสั้นๆ ก่อนจะวางสายไป

‘ระ…’

ปลายสายตัดไปแล้ว ยังไม่ทันได้ตอบอะไรสักคำ เป็นอีกครั้งที่ซองอูต้องรีบวางไปก่อน

‘เนียลก็รักพี่ซองอูเหมือนกันนะครับ’

24 DEC 2014

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

แดเนียลเรียนจบแล้ว นั่นเป็นเรื่องน่ายินดีเรื่องแรก ส่วนเรื่องน่ายินดีเรื่องที่สองคือดูเหมือนว่าเส้นทางในวงการบันเทิงของซองอูจะสดใสขึ้นทุกวัน ปีนี้ซองอูได้รับการทาบทามให้ร่วมเล่นละครฟอร์มยักษ์กับทีมโปรดักชันจากอเมริกา และแน่นอนว่านั่นเป็นอีกสาเหตุให้เขาต้องบินไปเปิดตัวที่อเมริกาในวันคริสต์มาส

‘ชอบคอนโดใหม่รึเปล่า ของขวัญเรียนจบของเนียลจากพี่นะครับ’ เสียงของคนที่คุ้นเคยดังขึ้นผ่านเบอร์โทรทางไกลจากต่างประเทศ

‘จริงๆ ห้องเดิมที่เราอยู่ด้วยกันเนียลว่าก็ดีแล้วนะพี่ซองอู’

‘แต่พี่ว่าห้องเก่ามันแคบไปแล้วนี่นา พี่อยากให้เนียลอยู่สบายๆ เดี๋ยวเสร็จงานนี้จะรีบกลับไปฉลองบัณฑิตใหม่คนเก่งอีกครั้งนะครับ พี่รักเนียลนะ’

‘ระ….’ และเหมือนเช่นทุกครั้งที่ยังไม่ทันได้ตอบรับอะไร ปลายสายก็ตัดไปก่อนเสียแล้ว ยังไม่ทันได้บอกเหตุผลแท้จริงไปเลยว่าเขาไม่ได้อยากได้คอนโดใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม แต่เขาอยากได้คอนโดเดิมที่มีพี่ซองอูอยู่ด้วยกันต่างหาก แดเนียลนึกด่าตัวเองอยู่ในใจทุกครั้งที่ได้ยินคำว่ารักจากซองอู ถึงแม้ว่าหลายอย่างจะเริ่มเปลี่ยนไปจนแดเนียลกลัว แต่แค่คำว่ารักที่อีกฝ่ายเอ่ยปากบอกเขา ก็เป็นเหมือนเชือกที่ดึงเขาให้กลับมาอยู่ในจุดเดิมๆ ได้ทุกที

จุดที่ดวงดาวของเขาไม่มีทางรู้ว่ามันเหงาและอ้างว้างแค่ไหนเมื่อใครอีกคนไม่ได้อยู่ด้วยกันตรงนี้

24 DEC 2015

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

เพราะการถูกทาบทามให้ไปร่วมงานกับทีมโปรดักชันฝั่งอเมริกาทำให้ซองอูต้องบินไปมาอยู่ตลอดปี ไม่เว้นแม้แต่คริสต์มาสอีฟปีนี้ที่แดเนียลมีโอกาสได้เห็นหน้าดวงดาวของเขาผ่านวิดีโอคอลสั้นๆ เท่านั้น ถ้าจะให้มองในแง่ดีนี่ก็เหมือนเป็นประสบการณ์ใหม่ที่กำลังทดสอบความสัมพันธ์ทางไกลของพวกเขา แม้จะไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกันแต่ตลอดระยะเวลา 6 ปีที่รู้จักกันมา ซองอูก็ยังเป็นซองอูคนเดิมที่สม่ำเสมอกับแดเนียลตลอดมา เพราะฉะนั้นนี่จึงเป็นปีแรกที่แดเนียลไม่รู้สึกน้อยใจอีกฝ่าย แต่กลับเริ่มที่จะชินกับการต้องอยู่ในคอนโดกว้างๆ ฉลองเทศกาลสุดพิเศษอย่างคริสต์มาสนี่คนเดียวไปแล้ว

‘ไม่เป็นไรหรอก…อย่างน้อยก็ยังมีกันและกันอยู่แบบนี้…มันไม่เป็นไรหรอกน่า….’ เสียงหวานเอ่ยกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่น้ำตาใสจะไหลออกมาทันทีที่ซองอูกดปิดวิดีโอคอลนั้นไป

24 DEC 2016

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

งั้นเหรอ?

สำหรับแดเนียลนี่มันเป็นปีที่เฮงซวยที่สุดตั้งแต่เขาคบกับซองอูมา ไม่รู้ว่าเพราะ 7 ปีอาถรรพ์อย่างที่ใครเขาพูดกันรึเปล่า แต่ตอนนี้เขากำลังโกรธ โกรธมาก โกรธจนพลั้งปากเอ่ยบอกเลิกใครอีกคนไป แต่ลึกในใจแดเนียลก็คิดว่ามันเป็นโชคดีเล็กๆ ที่พี่ซองอูดื้อดึงไม่ยอมเลิก จนในที่สุดทั้งสองคนก็ยังได้ชื่อว่าเป็นคนรักกันต่ออีกปี…

‘เนียล…เห็นข่าวนี้ยังที่พี่ซองอูกับนักแสดงคนนั้นมาสัมภาษณ์กับนักข่าวอะ’ ก่อนคืนคริสต์มาสอีฟจะมาถึงแจฮวานเพื่อนรักของเขาโทรศัพท์มาบอกอย่างร้อนรนพร้อมบอกให้เข้าไปเสิร์ชข่าวในอินเทอร์เน็ตโดยด่วน ว่าด้วยเรื่องการพบรักในกองถ่าย การออกเดท และแอบไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนระหว่างองซองอูกับคิมโดยอน นักแสดงหน้าใหม่ที่เป็นคู่ขวัญประจำวงการบันเทิงในตอนนี้ แดเนียลคิดว่าเขาจะไม่โกรธมากขนาดนี้ถ้าตอนที่อีกฝ่ายกลับบ้านมาแล้วยอมพูดคุยกับเขาดีๆ 

ปีนี้อุตส่าห์ได้อยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ แต่กลับต้องมาทะเลาะกันเพราะพี่ซองอูบอกว่าเขา ‘งี่เง่า’ และ ‘ไม่เชื่อใจ’ นั่นจึงเป็นเหตุให้แดเนียลเอ่ยปากอย่างหนักแน่นว่าเขาต้องการจะเลิก อีกฝ่ายถึงได้มีสติขึ้นมาและระลึกได้ละมั้งว่าเขาคือคนรักตัวจริง ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น แม้พี่ซองอูจะย้ำชัดว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน แต่ให้ตายเถอะ… ทำไมนับวันแดเนียลยิ่งรู้สึกว่าเขากำลังจะเสียดวงดาวดวงนี้ไป ยิ่งอีกคนเปล่งประกายมากเท่าไหร่ เขาก็ชักจะแสบตาและมองนานๆ อย่างเคยไม่ได้อีกแล้ว 

24 DEC 2017

คริสต์มาสอีฟในปีนี้มีเรื่องน่ายินดีหลายอย่าง…

แดเนียลกำลังหวังอย่างนั้น

ตั้งเเต่เจอกับเหตุการณ์ที่แทบจะพังความสัมพันธ์ ต้องยอมรับว่าซองอูระวังตัวมากขึ้น เเม้จะไม่สามารถบอกใครต่อใครได้ในตอนนี้ว่าเขากับแดเนียลคงสถานะเป็นคนรักกัน แต่มันก็ยังดีจริงๆ ที่ตอนนี้ยังได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้

คิดไปแล้วแดเนียลก็นึกขอบคุณที่วันนั้นคนโตกว่าไม่ยอมเลิกไปง่ายๆ

‘งานนี้เนียลไปกับพี่นะครับ’ อีกฝ่ายเข้ามากอดจากข้างหลังพร้อมกับยื่นบัตรวีไอพีเข้ามางานให้

‘เนียลไปได้หรอ’

‘ได้สิครับ พี่อยากให้เนียลไปนะ อย่างน้อยถึงคริสต์มาสปีนี้พี่จะมีงานแต่เราก็ยังได้อยู่ด้วยกันนะครับ’ แดเนียลไม่ได้ตอบรับอะไรกลับไป ทำแค่พยักหน้าเบาๆ ก่อนอีกฝ่ายจะประทับจูบที่ไฝใต้ตาอย่างรักใคร่เอ็นดูอย่างที่ชอบทำ

25 DEC 2017

และนั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้แดเนียลถึงอยู่ในชุดสูทเป็นทางการอย่างที่ไม่เคยใส่ เดินเข้ามาอย่างเก้กังเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบัตรเชิญให้มานั่งที่ที่นั่งวีไอพีในฐานะผู้ติดตามของนักแสดงชื่อดังดาวรุ่งดวงใหม่ของวงการบันเทิง องซองอู คนนั้นเอง

บรรยากาศในงานเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับแดเนียล เขาได้ยินเสียงประกาศรางวัลสลับกับเสียงปรบมือจนหูอื้อตาลายไปหมด จนกระทั่งมาถึงรางวัลสำคัญอันได้แก่รางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยม แดเนียลหันมองไปยังโต๊ะของนักแสดงที่ซองอูนั่งอยู่ทันทีด้วยรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการมันมากแค่ไหน เป็นจังหวะเดียวกับที่ซองอูหันหน้ามามองเขาเช่นกัน

สู้ๆ นะครับ เด็กน้อยขยับปากบอกอีกคน

ขอบคุณครับ ส่วนใครอีกคนก็พยายามขยับปากตอบกลับมาเช่นกัน

สำหรับแดเนียลแค่สิ่งเล็กน้อยเท่านี้ก็ทำให้หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้แล้ว แม้ว่าซองอูจะนั่งอยู่ห่างออกไป ขอแค่ยังมีซองอูอยู่ตรงนั้น ในที่ที่แดเนียลสามารถมองเห็นดวงดาวของเขาได้ เท่านี้ก็เป็นของขวัญจากพระเจ้าที่มากเกินพอสำหรับคนธรรมดาอย่างเขาแล้ว

“และรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมในปีนี้ได้แก่…คุณองซองอูครับ ยินดีด้วยครับ” สิ้นเสียงประกาศทุกคนก็พร้อมใจกันปรบมือให้เจ้าของรางวัลกันอย่างท่วมท้น

ทำได้แล้วนะดวงดาวของผม… แดเนียลเผยยิ้มกว้างมองตามคนรักเดินขึ้นไปรับรางวัลบนเวที พร้อมกับตั้งใจรอฟังช่วงกล่าวความรู้สึก

“ผมองซองอูเองครับ ก่อนอื่นก็อยากขอบคุณทุกคนทุกฝ่ายที่มีส่วนให้ผมได้รับรางวัลในปีนี้ ผมอยากขอบคุณครอบครัว ค่าย พร้อมทั้งเพื่อนนักแสดง สตาฟท์ ตลอดจนแฟนคลับทุกคนที่คอยสนับสนุนเพราะมีทุกคนจึงมีนักแสดงชื่อองซองอูในวันนี้ครับ…

“แต่ผมก็ยังมีคนสำคัญอีกคนที่ผมอยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้ขอบคุณเขา…ฟังอยู่รึเปล่าครับแดเนียล สปอร์ตไลท์ช่วยฉายไปทางผู้ชายหน้าเหมือนเจ้าลูกหมาซามอยด์คนนั้นทีครับ…ใช่ครับคนที่กำลังทำหน้าเหรอหรา เจ้าของรอยยิ้มน่ารักๆ คนนั้นแหละ

“รางวัลนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าผมไม่มีเนียล หรือคังแดเนียล ผู้เป็นกำลังใจสำคัญเบื้องหลังความสำเร็จทุกช่วงชีวิต เรารู้จักกันมาตั้งแต่ผมยังวิ่งเต้นตามหาฝัน ก็มีเนียลคอยขับรถไปรับไปส่งตามกองต่างๆ เราผ่านช่วงเวลาที่มีแต่รามยอนถ้วย มาจนถึงตอนนี้ที่ผมกลายมาเป็นดวงดาวดวงใหม่ของวงการบันเทิง 

เนียลบอกว่าผมเป็นดวงดาวของเขามาตลอด ในวันนี้…บนเวทีสำคัญเวทีนี้ผมก็อยากจะใช้เป็นพื้นที่บอกว่า สำหรับผมเขาก็เป็นดวงดาวเหมือนกัน เนียลครับ…รู้ตัวมั้ยว่าที่พี่มีแสงสว่างส่องมามากมายอย่างนี้ได้ เพราะเนียลเป็นคนมอบแสงนั้นให้พี่นะ พี่อาจจะเป็นดวงดาวที่จรัสแสงในสายตาเนียลหรือใครๆ มาตลอด แต่ตอนนี้พี่ก็อยากจะสารภาพว่าความจริงแล้วพี่ซองอูก็เป็นแค่ดาวบริวารดวงเล็กๆ ของเนียลเท่านั้นแหละครับ จากนี้ไปดาวซองอูจะโคจรอยู่ในจักรวาลที่ชื่อคังแดเนียลตลอดไป

ต่อจากนี้ไม่ต้องกลัวว่าดาวดวงนี้จะหายไปไหนอีกแล้วนะครับ 

เพราะดาวที่ชื่อองซองอูไม่มีวันส่องประกายได้ถ้าไม่มีคังแดเนียล

มาอยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปเลยนะครับ

พี่รักเนียลนะครับ”

END.

-------------------------------------------------------------------

 ขออนุญาตมา talk ใหม่ T^T 

คือเราจะเข้ามาแก้คำผิดเเต่มันลบเนื้อหาฟิคไปหมดเลย ใครที่เพิ่งเปิดเข้ามาเเล้วไม่เจอ รบกวนรีเฟรชใหม่อีกรอบน้าาา โอ๊ยยย ด่าตัวเองเเรงๆ ร้อยครั้งปฏิบัติ555555555555555555 

นั่นแหละค่ะ มันคือฟิคองเนียลเรื่องเเรกของเรา ความยากอยู่ที่เป็นคนเขียนเนียลองมาก่อน เเต่อ่านได้หมดนะคะ เพราะไม่ได้ยึดที่โพซิชัน เราชอบที่องซองอูกับคังเเดเนียลอยู่ด้วยกัน ชอบโฟกัสที่ตรงนั้นมากกว่า ก็เลยตัดสินใจร่วมโปรเจคนี้ลองดู คิดว่าเป็นการท้าทายตัวเองไปในตัว55555 ที่เสียเวลาหนักๆ คือเสียเวลาปรับไม่ให้มันเป็นเนียลองนี่แหละค่ะ ฮืออออ ใจจริงเราก็หวีดน้อนเนียลเป็นรู้กกกก เเต่พอเขียนมันยากมากเลย ในส่วนของ Theme song เราอยากสื่อ POV ของซองอูประมาณว่าสำหรับน้องเนียลนั้นมีพี่องเป็นดวงดาว น้องเองก็เป็นดาวประจำใจของอิพี่เหมือนกันเพียงเเต่น้องอาจจะไม่รู้ตัว ไม่รู้เขียนออกมาตรงธีมชื่อเรื่องมั้ย เเต่เราตั้งใจมากๆๆ ยังไงก็ฝากด้วยน้า ชอบไม่ชอบทักทายกันได้ ขอบคุณที่ให้เราร่วมเล่นโปรเจคนี้ด้วย ถ้ามีโอกาสก็อยากจะลองเล่นอีกครั้งนะคะ ^___^

เพิ่มเติม+ จริงๆ อยากเขียน POV ของพี่ซองอูด้วยว่าทำไมต้องทำงานตัวเป็นเกลียวไม่ได้อยู่กับน้องเนียลสักปี เอาไว้ถ้าเขียนเเล้วจะลองมาเเปะเพิ่มเป็นของขวัญปีใหม่นะคะ 

หวังว่าจะเป็นคริสต์มาสที่ดีของทุกคนนะคะ 

xxx

withyoo.