คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
The Red Eye
บทนำ
ราตรีคืนนี้ช่างหนาวเหน็บกว่าทุกคืนที่เคยสัมผัสราวกับพายุหิมะใหญ่เข้าโถมซัดกระหน่ำ ท้องฟ้ามืดครึ้มจนผิดกังเกตดูวังเวงต่างจากคืนทั่วไป ชายหนุ่มเฝ้ามองเหตุการณ์เหล่า นั้นดำเนินไปผ่านหน้าต่างใสบนปราสาทใหญ่ สายตาที่อ่านไม่ออกจับจองไปยังฟากฟ้าเบื้องบนอย่างมีความนัย แต่ก่อนที่เขาจะคิดอะไรต่อ
เบื้องหลังเขาก็ปากฎร่างของชายคนหนึ่ง รอยิ้มปรากฎบนริมฝีปากชายหนุ่ม เขาหันไปสบตากับชายผู้มาเยือนราวกับคาดการณ์ไว้แล้ว ผู้ที่มาเยือนสวมชุดคลุมสีดำปกปิดใบหน้า มีเพียงนัยน์ตาสีแดงเย็นชาเท่านั้นที่รอดผ่านออกมา ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าผู้มาเยือนเป็นใคร
“เจ้ามีอะไรให้ยิ้มนักหนา กาซัส”ชายชุดดำเอ๋ยขึ้นก่อนอย่างไม่สบอารมณ์“เจ้าคิดว่าข้าเป็นตัวตลกรึไง”
“หามิได้หรอก...ใครจะกล้าว่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่านเป็นตัวตลก”ชายหนุ่มกล่าว นัยน์ตาสี
มรกตของเขาชำเรืองมองคาดคะเนความคิดในใจอีกฝ่าย ก่อนจะเอ๋ยประโยคถัดไป“ข้าเพียงยิ้มเรื่อยเปื่อยไปเท่านั้น เพียงแต่ท่านมาเยือนที่นี่ มันเหนือความคาดหมายของข้าจริงๆ”
“เลิกเล่นลิ้นสักทีกาซัส ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ว่าข้าจะมา ตอนนี้งานที่ข้าให้เจ้าทำไปถึงไหนแล้ว”
ชายหนุ่มยังคงยิ้มเหมือนกับไม่สนใจคำพูดของผู้มาเยือน เขายังกล่าวปะโยคต่อไป“ข้าว่าท่านเลิกโมโหแล้วเราไปนั่งจิบน้ำชาคุยกันก่อนดีกว่าไหม”
“กา~~ซัส ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าตอนนี้ เพราะฉะนั้นเลิกเล่น ก่อนที่เจ้าจะกายเป็นเศษเนื้อ”คำพูดอย่างไม่ปรานีกล่าวออกมาภายใต้ผ้าคลุมที่ปกปิดใบหน้า ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าเขาเอาจริง แต่ดูเขาจะไม่สะทกสะท้านกับขู่นั้นเลย
“ก็ได้ ว่าแต่เมื่อกี้ท่านพูดอะ...”ยังพูดไม่ทันจบ แสงสีแดงก็พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ชายหนุ่มหลบมันได้อย่างฉิวเฉียด แรงระเบิดเล่นเอากำแพงหายไปเป็นแถบๆ
“เอาละๆ ข้าเลิกจริงๆแล้ว ท่านไม่ต้องทำรุนแรงอย่างนี้ก็ได้”ชายหนุ่มบ่นอุบ“ทุกอย่างกำลังราบรื่นไปด้วยดี ตอนนี้ขาดเพียงกุญแจนั้นเท่านั้น”
“ข้าหวังว่ามันจะเป็นไปตามสิ่งที่เจ้าพูด”ชายชุดดำกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“และรีบตามหากุญแจนั้นนั้นซะ”
“แต่...ข้าเกรงว่าผู้พิทักษ์คงไม่ยอมให้ข้าเดินไปเอามาง่ายๆหรอกนะ”
“ทำตามที่ข้าบอก ก่อนที่เจ้าจะไม่มีวันได้ทำมันอีก”น้ำเสียงคำรามก้องที่เปล่งออกมาทำให้ชายหนุ่มต้องชะงัก เขาโค้งคำนับชายชุดดำก่อนหันหลังและเดินหายไปในเงามืด
ตอนนี้ภายในห้องเหลือเพียงชายชุดดำ เขาเดินตรงไปยังหน้าต่างบานใหญ่ที่ตอนนี้เหลือเพียงแต่เศษซาก สายตาจับจองยังขอบฟ้า แสงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณเริ่มเปล่งประกาย เขาพึมพำอะไรบางอย่างที่จับใจความไม่ได้ ก่อนร่างของเขาจะหายไปพร้อมแสงแห่งรุ่งอรุณยามเช้าสาดแสงส่องเข้ากระทบพื้นปราสาท
ความคิดเห็น