==> สาวยสวยสุดแสบ กะ นายแบบสุดฮอต <==

ลำดับตอนที่ #7 : **..........ความทรงจำ..........

            
                                                                7



" ผมชื่อ ฮาโตริ ฮายาเตะครับ " เฮ่อ !! ….น่าเบื่อชะมัดเลย ขนาดขึ้นปี 3 ยังจะมีนักเรียนใหม่อีกเหรอเนี่ยเซ็งเป็นบ้าเลย……

               


" ฮาโตริจ๊ะ….ไปนั่งข้างๆ โคอิสึกิไป "

               


" ห๊า !!! ให้เค้านั่งข้างหนูเนี่ยนะ "

               


" ใช่จ้ะ ที่นั่งข้างๆ หนูยังว่างไม่ใช่เหรอ "

               


" ค่า -______- "

               


" เอาเถอะน่า รินริน "

               


" ก็ชั้นไม่ค่อยอยากจะนั่งข้างๆ เด็กใหม่นี่ ชอบถามนู่น ถามนี่เรื่อยเลย  --O-- "

              


  " อ้าว !! ก็เค้าเป็นเด็กใหม่หนิ่ ก็ต้องถามเป็นธรรมดาอยู่แล้ว "

               


" ก็ชั้นขี้เกียจตอบหนิ่ "

               


" พอเถอะนะ ยูมิ เธอพูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ รินรินเค้าเคยเชื่อใครซะที่ไหนล่ะ "

                "


 อืม " แล้วเด็กใหม่คนนั้นก็เดินมาหาชั้น

               


" ฝากตัวด้วยนะครับ Dragon gold " ทะ…ทำไม..นะ..นายถึงรู้ชื่อฉายาของชั้นได้ล่ะ

               


" อะ..อืม "

               


" หลังจากนั้นผ่านไปประมาณ 1 เดือน นายฮายาเตะก็ขอเข้าร่วมกลุ่มกับชั้น แล้วเราก็อยู่ด้วยกันมาจนกระทั่งวันหนึ่ง ( เทอม 2 วันสุดท้ายของปี 3 ) "

               


" รินโกะ ชั้นมีเรื่องอยากจะพูดกับเธอ "

               


" มีอะไรล่ะ ฮายาเตะ "

               


" ชั้นรักเธอนะ เรามาคบกันได้มั๊ย " นะ…..นี่…มะ…มันอะไรกันเนี่ย..เกิดมา 15 ปี ยังไม่เคยมีใครมาขอคบด้วยเลย ( ก็แหงล่ะ ทุกคนรู้ว่าชั้นเป็น Dragon gold ก็เลยไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ )

              


  " อะ…อื้อ "

" ชั้นตอบตกลงไปก็เพราะว่า ตอนนั้นชั้นก็เริ่มจะชอบฮายาเตะคุงขึ้นมาแล้ว หลังจากนั้นเราก็คบกันมา แต่ในเวลาที่ชั้นบอกว่าเรา 2 คนเป็นแฟนกัน เค้าก็ชอบทำตาแบบเจ็บปวดหรืออะไรชั้นก็ไม่รู้สิ จนวันปิดเทอมของปี 4 เทอมแรก …"

" รินริน เราเลิกกันเถอะนะ "

               


" ทะ….ทำไมล่ะ..ฮายาเตะ นายรักชั้นไม่ใช่เหรอแล้วทำไม "

               


" ชั้นไม่ได้รักเธอหรอกนะ รินริน ชั้นแค่หลอกใช้เธอเท่านั้น "

               


" ละ…หลอกใช้..มันหมายความว่ายังไง..ฮายาเตะ "

               


" ตามจริงชั้นน่ะอยู่ในกลุ่มของคาซึเนะนะ คาซึเนะเค้าบอกให้มาหาจุดอ่อนของเธอ ชั้นก็เลยหรอกเธอ เท่านั้นเอง และชั้นก็ไม่ได้รักเธอด้วย…….."

เพียะ!!!   " เลวที่สุด !!! ทำไมนายถึงเป็นคนแบบนี้ ฮือๆ ทั้งที่ชั้นเชื่อใจนาย ทำไมนายถึงทำอย่างนี้ "

               


" ชั้นขอโทษนะ แต่ยังไงซะ ชั้นก็คงต้องลาออกจากโรงเรียนนี้ แล้วเทอมหน้าชั้นจะย้ายกลับไปที่โรงเรียนเทนมะ เหมือนเดิม…."

               


" เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ ฮินะ ทีนี้เธอเข้าใจรึยังล่ะ……"

               


" คุณรินโกะคะ ชั้นขอโทษค่ะ ที่ต้องให้คุณคิดถึงเรื่องของคนคนนี้ "

               


" ไม่เป็นไรหรอกฮินะ ชั้นเข้าใจ ชั้นเองก็ต้องทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ "

ตอนเย็น

              


  เฮ้อ !! ในที่สุดก็เลิกเรียนซะที แล้ววันนี้ชั้นต้องกลับกับนายนั่นอีกแล้วเหรอเนี่ย……แต่เมื่อวันนั้นชั้นเพิ่งจะบอกนายนั่นว่าไปให้พ้นเองนี่นา แล้วเค้าจะมารับเหรอ สงสัยวันนี้ชั้นต้องกลับกับยูมิซะแล้ว

              


  " รินริน!!!!!!! " และในที่สุดเสียงที่ชั้นไม่รอคอยก็ดังขึ้น ต้องเป็นนายนั่นแน่ๆ เลย….. แต่..ชั้นคิดผิด เพราะนั่นไม่ใช่ยูแฮจิน แต่เค้าคือ ฮายาเตะ

               


" นายจะมาที่นี่อีกทำไม กลับไปซะ "

               


" ลัลลาลัลลา…เย้ๆ .." ชั้นสงสัยว่าเพลงนี้มันเป็นเพลงยอดนิยมสำหรับคนที่ไม่อยากจะตอนคำถามรึไงเนี่ย

               


" ตามชั้นมานี่ละกัน ชั้นมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ "

               


" แต่ชั้นไม่มี…." นายนั่นไม่ยอมฟังชั้นเลย เค้าจับมือชั้นแล้วลากออกจากโรงเรียนทันที แต่……

               


" รินโกะ !! "

               


" ยะ…ยูแฮจิน …แล้วนั่น..มิซึกินี่ " ทำไมมิซึกิกับยูแฮจินถึงอยู่ด้วยกันล่ะ อ๊ะ!!! ….ชุดที่มิซึกิใส่อยู่ นั่นเป็นชุดนักเรียนหญิงของโรงเรียนโยเฮนี่ ( โรงเรียนของยูแฮจิน )…..

              

" มะ…มึซึกิ..ทะ..เธออยู่โรงเรียนโยเฮเหรอ "

               


" ใช่แล้วล่ะนะ วันนี้ชั้นเพิ่งย้ายมาเอง แฮจิน วันนี้ชั้นกับรินโกะ มีเรื่องต้องคุยกันนะ นายกลับไปก่อน "

               


" เอ๋ เรื่องอะไรเหรอ " ใช่ ชั้นก็งงเหมือนกันว่า ทำไมชั้นต้องคุยกับยัยนี่ด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจเลย

               


" เรื่องของผู้หญิงผู้ชายไม่เกี่ยวนะ แฮจิน  ใช่มั๊ยจ๊ะ รินโกะจัง " และชั้นก็สงสัยว่าชั้นสนิทกับยัยนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ( มีจังด้วย )

               


" อะ…อื้อ " แล้วทำไมชั้นต้องตอบรับไปด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ เล้ย..

               


" ฮายาเตะ งั้นนายกลับไปก่อนละกันนะ วันนี้ชั้นจะคุยกับมิสึกิเค้า " แล้วชั้นก็ทำเป็นยิ้มให้กับมิซึกิ

               


" อะ..อื้อ " แต่ยังไงซะตอนนี้ ชั้นก็มีเหตุผลพอที่จะไม่คุยกับฮายาเตะในตอนนี้แล้ว ต้องขอบใจมิสึกิหน่อยแล้ว…( เฉพาะตอนนี้นะ ตอนอื่นไม่ญาติดีกันหรอก )

              


  " รินโกะ !! "           

              


  " เอ๋!! มีอะไรเหรอ ยูแฮจิน "

               


" ไหนเธอบอกว่าเธอไม่รู้จักฮายาเตะไง "

               


" ระ…เหรอ..เอ..ชั้นบอกนายตั้งแต่เมื่อไหร่นะ..ชั้นจำไม่ได้แล้วล่ะ เอาเป็นว่า ตอนนี้ชั้นต้องคุยกับมิซึกินะ บาย ^_^vv "แล้วชั้นก็ลากตัวมิซึกิ จนออกมาพ้นสายตาของ 2 คนนั้น…..

               


" ปล่อยได้แล้วนะ !!! "

               


" ชั้นปล่อยแน่ ชั้นก็ไม่อยากจะถูกตัวเธอนักหรอกนะ อย่าวางค่าตัวเองสูงขนาดนั้นสิ ยัยนางแบบ "

               


" กรี๊ด !!!! เธอมันปากหมาที่สุดเลย "

               


" เธอก็เหมือนกันแหล่ะ "

               


" กรี๊ดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

               


" โอ๊ย !!!! หนวกหูจะตายอยู่แล้ว น่ารำคาญ มีอะไรจะพูดก็พูดมาดิ -___- "

               


" อะ.ฮึ่ม ชั้นจะมาบอกเธอเอาไว้เลยนะ ว่าชั้นจะไม่มีวันยอมแพ้เธอแน่ แฮจินเค้าจะต้องกลับมาคบกับชั้นอีกครั้ง ชั้นน่ะทั้งสวย เก่ง ฉลาด และรวย เพอร์เฟ็กต์ ไปหมดทุกอย่างแบบนี้ ไม่เหมือนเธอที่ สวยก็สู้ชั้นไม่ได้ รวยเธอก็แบบโบโบ ( หมายถึงตระกูลผู้ดีเก่าแก่น่ะ หรือโบราณนั่นเอง ) ส่วนชั้นน่ะโมเดิร์น

สุดๆ " แหวะ !! ชั้นยังไม่เคยเห็นใครชมตัวเองได้มากเท่ายัยนี่มาก่อนเลย

               


" แล้วอีกอย่างนะ เธอน่ะยังไม่ได้หมั้นกับแฮจินเค้าไม่ใช่เหรอ งั้นชั้นก็มีโอกาสใช่มั๊ยล่ะ "

               


" มันก็ใช่อ่ะนะ แต่อย่าคิดว่าชั้นจะยอมหลีกทางให้เธอง่ายๆ "

               


" เหรอ งั้นเธอก็คอยดูละกัน ชีวิตของเธอไม่มีทางเป็นสุขแน่นับจากคืนนี้ไปเลย ฮิๆ "

               


" งั้นเหรอ ลองเข้ามาดูสิ ชั้นไม่อยากจะทำร้ายเธอหรอกนะ แต่ถ้าเธอรุกเข้ามาก่อน อย่าฝันเลยว่าชั้นจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ "

               


" จ้า ชั้นจะจดจำคำพูดของเธอไว้ละกันนะ พรุ่งนี้เราคงจะได้เจอกันอีกนะ รินโกะจังที่รัก ฮิๆ " ยัยนี่น่าเกลียดกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้เป็นร้อยเท่าเลยนะเนี่ย…..

               


" กลับมาแล้วค่า "

               


" คุณหนูคะ คุณนายท่านเชิญให้ไปพบค่ะ "

               


" ค่ะ " แล้วชั้นก็เดินไปหาแม่ที่อยู่ในห้อง

              


  " มีอะไรเหรอคะคุณแม่ "

               


" ตอนนี้ลูกเลิกเป็นนักเลงรึยังจ๊ะ "

               


" ทำไมเหรอคะ "

              


  " พรุ่งนี้พ่อเค้าจะกลับมานะ อย่าทำให้พ่อเค้าต้องเป็นห่วงสิ "

               


" ยังหรอกค่ะคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะต้องคุยกับพ่อให้รู้เรื่องเลย "

               


" ก็ดี "

               


" แล้วคุณมากลับมากี่วันล่ะคะ "

               


" 3 วันจ้ะ "

               


" เหรอคะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ " เฮ้อ !! เซ็งเป็นบ้าเลย วันนี้ชั้นเจออะไรนักหนาเนี่ย แล้วชั้นก็ขึ้นไปอาบน้ำที่ห้อง แต่เมื่อชั้นออกมาจากห้องน้ำ ชั้นก็เจอกับ………………….เพล้ง !!!!!

               


" นี่มันอะไรกันเนี่ย " ชั้นงงมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งน่าจะห่อหินเอาไว้นะ ใครเนี่ยมาเล่นปาก้อนหินแถวนี้เนี่ย…..แล้วชั้นก็เปิดกระดาษนั้นออกอ่าน

               


' ดี รินโกะชั้นอุตส่าห์มาทักทายเธอนะเนี่ย ชั้นว่ากระจกเธอไม่ค่อยสวยเลย แต่ไป็นไรหรอก ชั้นแต่งแต้มให้มันเป็นรอยร้าว( แตกด้วย ) ที่แสนจะสวยงามไว้บนกระจกเธอนะ ไม่ต้องขอบใจชั้นหรอกนะ ชั้นยินดีจ้ะ…" ฮึ่ม !! แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเป็นใคร มาลองดีกับชั้นก่อนเองนะ แล้วอย่าหาว่าชั้นไม่เตือนล่ะ ยัยมิซึกิ…

............................................................................................................................