==> สาวยสวยสุดแสบ กะ นายแบบสุดฮอต <==

ลำดับตอนที่ #6 : **..........แฟนเก่า..........

6

               

“ เอ่อ คุณคือ มัตสึงาว่า มิสึกิ ใช่มั๊ยคะ “

“ อ๋อ !!...ใช่เลยค่ะ “ ชั้นล่ะเกลียดยัยคนนี้จริงๆ เลย ที่ชั้นรู้ว่าเค้าเป็นแฟนเก่าของยูแฮจินก็เพราะว่า ชั้นคอยติดตามข่าวของนายนี่มาตลอดเลย ( เมื่อก่อนนะ ) เลยรู้ว่า ตอนนายนี่เข้าวงการใหม่ๆ ก็มาเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้เลย แต่เบื้องหลังข่าวมันเป็นยังไงชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าข่าวนั้นเป็นความจริง

หลังจากนั้นไม่เกินครึ่งปีนายนั่นก็เลิกกับผู้หญิงคนนี้เพราะอะไร ชั้นก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศแล้วก็ไม่ได้ข่าวอีกเลย จนมาวันนี้ที่เธอมาเนี่ย

“ มิสึกิ เธอกลับจากเกาหลีแล้วเหรอ “ อ้อ เธอไปที่เกาหลีนั่นเอง

“ ก็ใช่น่ะสิ แฮจิน แล้ว เอ่อ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครน่ะ “

“ อะ..เอ่อ..คะ..คือ..คะ..เค้าเป็นคู่หมั้นของชั้นเอง “

“ ห๊า !! คู่หมั้น แล้วทำไมล่ะคะ คุณไม่รักมิซซี่แล้วเหรอ เราสัญญากันแล้วนี่ ว่าถ้ามิซซี่กลับมา เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง



“ ตกลงว่าไงกันแน่เนี่ย ชั้นงงไปหมดแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน

               


“ ยูแฮจิน งั้นชั้นไปก่อนนะ บาย “

               


“ ดะ…เดี๋ยวสิ !!! “ ชั้นรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น ที่ผู้หญิงคนนั้นเค้าพูดมันหมายความว่าไงกันนะ หมายความว่าเค้าแค่หลอกชั้นงั้นเหรอ แค่ฆ่าเวลาระหว่างตอนที่ยัยนั่นไปต่างประเทศงั้นเหรอ ชั้นมันมีค่าแค่นี้เหรอ……..แหมะ แหมะ อะไรกันเนี่ย แค่เรื่องแค่นี้ชั้นก็ร้องไห้แล้วเหรอ ก็ใช่สินะมันคล้ายกับเหตุการณ์ของฮายาเตะคุงเลย เหตุการณ์ที่ชั้นไม่อยากจะนึกถึงมัน

               


แต่เอ๊ะ…..ที่ชั้นร้องไห้ตอนนั้นก็เพราะชั้นรักฮายาเตะ แต่ทำไมตอนนี้ชั้นร้องไห้ล่ะ………………….หรือว่า….ชั้นรักนายนั่นเข้าแล้ว…..ไม่นะ….ไม่….ไม่ได้..ชั้นไม่อยากให้เป็นแบบตอนนั้น…แบบที่ฮายาเตะคุงเคยทำกับชั้น….ชั้นกลัว…

               


เอ…..แล้วที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย ชั้นวิ่งมาที่ไหน โอ๊ย !! นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงซวยซ้ำ ซวยซ้อนอย่างนี้นะ โธ่ !! ชีวิตนี้ ชั้นจะเอายังไงดีเนี่ย ชั้นไม่อยากจะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตหรอกนะ…….แล้วชั้นก็ค่อยๆ เดินไปตามทาง ทางที่นี่มันเปลี่ยวๆ พิกลนะ…..น่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ….งั้นวิ่งเลยละกันนนนนนนนนนนนน

               


“ น้องสาวคนสวยจ๊ะ ไม่อยากมาเที่ยวกับพี่สุดหล่อคนนี้บางเหรอ “ มีผู้ชายคนหนึ่งมาดักหน้าชั้น แหวะ !! พูดมาได้ไงว่าตัวเองหล่อ ( แต่พูดถูกนะที่ชั้นสวยน่ะ ) หน้าไม่อาย…-__-

               


“ เอ่อ…ไม่รบกวนพี่ดีกว่านะคะ..อย่าเลย “

               


“ ไม่รบกวนพี่หรอก...เราไปเที่ยวด้วยกันดีกว่านะ “

               


“ ไม่ดีกว่านะคะ…อย่าเลย “

               


“ น่าไปเถอะ “

               


“ ไปก็ได้……”

               


“ ปะงั้นเราไปกันเลยนะ “

               


“ แต่ไปในฝันแล้วกันนะ..ไอ้บ้า.!!! “ พรึบ !!! เพียะ !!! ตุ๊บ !!!!

               


“ โอ๊ย !!!!!  พอแล้วคร้าบบบบบบบ ผมขอโต้ด ผมผิดไปแล้ว “ แล้วนายนั่นก็รีบวิ่งหางจุกตูดหายไปเลย เชอะ!!! บอกแล้วไงล่ะว่า เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับรินโกะสุดสวยคนนี้ ( เติมคำว่าสุดสวยมาด้วย )………แล้วคราวนี้ชั้นจะกลับบ้านยังไงเนี่ย…… ตุ๊บ !! อยู่ๆ ก็มีคนมาจับไหล่ชั้น…มันมากไปแล้วน้า

เพียะ !!!  “ โอ๊ย !!! นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ชั้นเอง ยูแฮจินไง “

               


“ อ้าว !! ยูแฮจินเองหรอกเหรอ o_O“

               


“ ใช่  ชั้นเอง =_= “

               


“ นายจะตามชั้นมาทำไมเล่า นายก็ไปอยู่กับมิซซี่ของนายสิ ชั้นไม่ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าจะถอนหมั้นกับชั้น ยังไงซะเราก็แค่หมั้นกันในนาม แต่เรายังไม่ได้หมั้นกันซักหน่อย “

               


“ รินโกะ เธอไม่รู้หรอกนะ ชั้นกับมิซึกิน่ะ จบกันไปแล้ว เรา 2 คนไม่ได้มีอะไรกันแล้ว “

               


“ แล้วเมื่อกี้ที่มิซซี่ของนายพูดเรื่อง สัญญง สัญญา อะไรน่ะ “

               


“ ตอนนั้นเค้าพูดเองเออเองนะ ชั้นไม่ได้สัญญาอะไรไว้กับเค้าจริงๆ “

               


“ นายไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ชั้นไม่เชื่อนายอีกต่อไปแล้ว “

               


“ ………..”

               


“ ชั้นเกลียดนาย !!! ชั้นเกลียดคนโกหก !!! ได้ยินมั๊ย !!! ชั้นเกลียดนาย !!! “

               


“ รินโกะ ……”

               


“ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นแล้ว !!! ไปให้พ้นเลยนะ !!! “ แล้วชุ้นก็วิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น นับวันชั้นยิ่งอ่อนแอขึ้น ทำไมกันนะ

               


….ในที่สุดชั้นก็กลับมาถึงบ้าน โดยดูจากป้าย และถามคนแถวนั้น กลับมาถึงบ้านก็มืดเลย เหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ….

               


“ กลับมาแล้วค่ะ “

               


“ กลับมาแล้วเหรอคะคุณหนู “ แล้วชั้นก็ไปกินข้าว อาบน้ำแล้วก็นอน

               
“ รินโกะ เราเลิกกันเถอะนะ……”

               


“ ไม่นะ ฮายาเตะ รอก่อน นายรักชั้นไม่ใช่เหรอ “

               


“ ชั้นไม่รักเธอ ชั้นก็แค่หลอกเธอเท่านั้นแหล่ะ ชั้นไม่ได้รักเธอ “

               


“ ไม่นะ…มันไม่เป็นความจริงใช่มั๊ย นายรักชั้น ตอนนั้นนายบอกว่านายรักชั้นหนิ่ “

               


“ ชั้นหลอกเธอ “

               


“ ชั้นหลอกเธอ “

               


“ ม่ายยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!! “ แฮ่กๆๆ !!! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ทำไมหมู่นี้ชั้นถึงฝันถึงฮายาเตะบ่อยนักนะ ทั้งที่ชั้นเกือบจะลืมเหตุการณ์นั้นไปได้หมดแล้วแท้ๆ

ก๊อกๆ !!! “ คุณหนูคะ เป็นอะไรไปคะ “

               


“ ปะ…เปล่าหรอกค่ะ ป้านาคาเดะ “

               


“ งั้น ดิชั้นไปก่อนนะคะ “

วันรุ่งขึ้น

               

“ ว้าย !!! หน้าตาเธอทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ รินริน !! O_O “

               


“ หือ !! เป็นยางงายเหรอ ยูมิ  -__- “

               


“ ก็ที่ตาเธอน่ะสิคล้ำเป็นหมีแพนด้าเลย “

               


“ เหรอ -__- “

               


“ ใช่ แต่ชั้นว่าวันนี้เธอแปลกๆ ไปนะ ดูซึมๆ จังเลย ไม่ใช่รินรินคนเดิมนี่ เมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นเหรอ “

              


  “ ชั้นฝัน “

               


“ โธ่ !! รินรินแค่ฝันเอง “

               


“ ไม่ใช่ฝันธรรมดานะ…..”

              


  “ เอ๋…”

               


“ ชั้นฝันเกี่ยวกับเรื่องของฮายาเตะน่ะ….”

               


“ O_O ฮะ….ฮายาเตะอ่ะนะ “

               


“ อืม “

               


“ เธอยังไปใส่ใจคนอย่างมันอีกเหรอเนี่ย ปล่อยวางไปเถอะ “

               


“ ชั้นก็ปล่อยมันไปแล้วนะ แต่ว่าหมู่นี้เป็นไรไม่รู้ ชอบฝันถึงเหตุการณ์นั้นอ่ะ……”

               


“ พอเถอะนะ รินริน เธอไม่ต้องไปใส่ใจมันนะ ทำใจนะ ตอนนี้อยู่กับยูแฮจินให้มีความสุขก็พอ “

               


“ เค้ากลับมาแล้ว…….”

               


“ เอ๋…”

               


“ มัตสึงาว่า มิสึกิ เธอกลับมาแล้ว….”

               


“ ยัยนั่นอ่ะนะ “

              


  “ ใช่ “

               


“ ก็ยัยนั่นมันไปต่างประเทศไม่ใช่เหรอ “

               


“ ก็ใช่ แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว “

               


“ หวัดดีจ้า สาวๆ “ แล้วนายมาซึก็ทำท่าจะวิ่งมากอดพวกเรา ฝันไปเถอะย่ะ…..พลั่ก!!!

               


“ โอ๊ย !!!! รินรินอ่ะ เล่นแรงชะมัดเลย ชกกันเข้ามาได้ “

               


“ ก็นายชอบเล่นพิเรนทร์อ่ะ “

               


“ ผมขอโทษคร้าบบบ “

              


  “ แล้วเมื่อกี้คุยอะไรกันอยู่เหรอ หน้าตาเคร่งเครียดเชียว “

               


“ ……. “

               


“ เรื่องของไอ้ฮายาเตะไง “ ยูมิเห็นชั้นไม่ตอบ ยูมิเลยตอบแทนชั้น

               


“ รินริน นี่เธอยังไม่ลืมเจ้านั่นอีกเหรอ “

              


  “ ชั้นน่ะลืมไปแล้ว แต่ว่าไม่รู้เป็นอะไรหมู่นี้ชอบฝันถึงเหตุการณ์เมื่อวันนั้น…….”

“งั้นเรารีบไปโรงเรียนกันดีกว่า “ ยูมิรีบพูดขึ้นมา

ที่โรงเรียน

               

“ คุณรินโกะค้า !!!!!!!!! “

               


“ มีอะไรล่ะ มาริ “

               

“ ฮะ….ฮา…ยะ..ยาเตะ..ค่ะ “

               


“ อะไรนะ !!! “

               


“ ฮายาเตะมาหาคุณรินรินค่ะ “

               


“ รินริน……”

               


“ ฮะ….ฮายาเตะ นายมาที่นี่อีกทำไม “

               


“ ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับเธอนะรินริน “

               


“ ชั้นไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องคุยกับนายอีกแล้ว เชิญนายกลับไปได้เลย “

               


“ แต่……”

               


“ ไม่ !!!! กลับไปซะ มาซึ ยูมิ พานายนี่ออกไป ชั้นไม่อยากจะเจอเค้า “

               


“ ดะ..เดี๋ยวก่อนสิ..รินริน ยูมิ มาซึกิ ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ “

               


“ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งพวกเราแล้วนะ ฮายาเตะ เพราะนายไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพวกเราแล้ว “ และยูมิ กับมาซึก็พาตัวนายนั่นออกไปจากห้องจนได้

               


“ รินริน ไม่เป็นไรนะ อย่าไปสนใจกับเรื่องแค่นี้เลย ลืมเค้าซะ “

               


“ ชั้นกำลังทำใจอยู่ ทั้งๆ ที่คิดว่าน่าจะลืมเค้าได้แล้ว แต่ทำไม ทำไม……..”

               


“ เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะ รินริน ชั้นจะจัดการกันไม่ให้ไอ้ฮายาเตะมายุ่งกับเธออีกนะ ไม่ต้องห่วงหรอก “ มาซึพูดขึ้นเพื่อปลอบใจชั้น

               


“ ขอบใจนะ มาซึ ยูมิ นายเป็นเพื่อนที่ชั้นรักที่สุดเลยล่ะ “

แล้วชั้นก็โผเข้ากอดเพื่อนรักทั้ง 2 คนของชั้น

               


“ เอ่อ…คุณรินโกะคะ ฮายาเตะเค้าเป็นใครเหรอคะ “

               


“ นี่ฮินะ ห้ามถามเรื่องนี้กับรินรินเด็ดขาดนะ !!! “

               


“ เอ่อ…ชั้นขอโทษค่ะคุณรินโกะ “

               


“ ไม่เป็นไรหรอกนะ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วตั้ง 1 ปี เดี๋ยวชั้นเล่าให้ฟังก็ได้ “

               


“ ขอบคุณค่ะ “

               


“ เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่ชั้นอยู่ปี 3 ของม. ต้นนะ ( ที่โรงเรียนนี้มีตั้งแต่ ม.ต้น – ม.ปลาย )……….”

................................................................................................................................................................................


ช่วยเม้นกันหน่อยน้าค้า please....