==> สาวยสวยสุดแสบ กะ นายแบบสุดฮอต <==

ลำดับตอนที่ #5 : **..........พ่อ..........

5

           
" บ้า ปล่อยนะ ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย !!!!!! "

               


" ลัลลาลัลลา เย้ๆ …" นี่นายนี่มันร้องเพลงบ้าอะไรเนี่ย ( มีเย้ๆ ด้วย ) แต่ยังไงก็เถอะ..

            
  

" ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ !!! "

               


" ไม่ "

           
    

" ปล่อย "

               


" ไม่ "

               


" ปล่อย "

           
    

" รวมคำกันแล้วก็แปลว่า ไม่ปล่อย งั้นเราไปโรงแรมกันเลยน้า คิกๆ " บ้าที่สุดเลยยยยยย

               


" เอ้าถึงแล้ว รีบลงมาสิ "

               


" ไม่ ชั้นไม่ลงเด็ดขาด "

               

" ลงมา "

               

" ไม่ "

               

" ลงมา "

               

" รวมคำกันแล้วก็แปลว่า ไม่ลงมา " ชั้นตอบไปอย่างกวนๆ

               


" ถ้าเธอไม่ลงชั้นจะ…."

               


" จะทำอะไรฮะ "

               

" ก็ทำแบบนี้ไง " แล้วนายนั่นก็ยกตัวชั้นขึ้นไปบ่า

               


" กรี๊ดดดด !!!! ปล่อยชั้นนะ ชั้นเดินได้ ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ !!! "

               


" เธอจะยอมเดินเข้าไปกับชั้นมั๊ย "

               


" อื้อ "

               


" ดีมาก ^_^ " แล้วชั้นก็ต้องเดินตามนายนั่นไปจนเดินเข้าไปในโรงแรม ชั้นอยากจะหนีมากเลยแต่ว่ามันทำไม่ได้อ่ะ ก็เค้าจับมือชั้นไว้น่ะสิ โธ่!! ทำไงดีนะชีวิต ชั้นไม่อยากจะคิดมากหรอกนะ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นใคร ใครก็ต้องคิด ว่าแต่โรงแรมนี้ใหญ่จังเลย สวยด้วย น่าพักจริงๆ เลย เอ๋…..เอ้ย !! ชั้นคิดอะไรเนี่ย

               

" นี่ รินโกะ เธออย่าเดินชักช้าได้มั๊ย "

               


" นายน่ะเดินเร็ว ก็นายขายาวอ่ะ "

               


" ใช่ ชั้นน่ะขายาว แต่เธอน่ะเตี้ย "

               


" นายนั่นแหล่ะสูงอย่างกะเปรต ชั้นน่ะสูงตามเกณฑ์  "

               


" โอเค ชั้นสูง ชั้นผิดเองที่สูง พอใจมั๊ย "

               


" อืม ^_^ " ก็นายนั่นน่ะสูงประมาณ 176 ล่ะมั๊ง จากที่ชั้นประมาณนะ ส่วนชั้นสูงแค่ 167 เองอ่ะ ทำไงได้ ผู้หญิงถ้าสูงมากมันก็จะดูเก้งก้างอ่ะ

               


" แล้วตกลงนายจะพาชั้นมาโรงแรมทำไมเนี่ย "

               


" ตามมาเถอะน่า " แล้วนายนั่นก็ลากตัวชั้นมายังห้อง...

               


" เฮ้ย !! ยูแฮจิน นี่มันห้องประธานบริษัทนะ จะพาชั้นมาที่นี่ทำไม "

               


" เถอะน่า อย่าเพิ่งพูดมาก เธอน่ะไม่ต้องพูดอะไรแล้ว "

               

" เชอะ " แบร่ คนบ้า

ก๊อกๆ!!   " เข้ามาได้ " นายนั่นเคาะประตู้ห้องประธาน แล้วฏ้มีเสียวผู้ชายวัยกลางคน ( ชั้นประมาณนะ ) ตอบกลับมา

               


" @&*฿~ #@&~ " โอ๊ย นี่มันภาษาอะไรกันเนี่ย

               


" %_$@~ */"฿ $ "

               


" @%* ~$& *#~฿ " อะไรกันเนี่ย เค้าพูดภาษามนุษย์ต่างดาวกันรึไงนะ แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นที่พูดกับยูแฮจิน ต้องหันมามองชั้นเป็นระยะ ระยะ ด้วยนะ หรือว่า นายนั่นพาชั้นมาขายให้ประธานคนนี้ ม่ายยยยยยยยยยยยยน้า !!! ชั้นจะทำไงดีเนี่ย…

               


" รินโกะ "

               


" มะ…มี..อะ..อะไร..ระ.เหรอ "

               


" ทำไมเธอทำหน้าตาแบบนั้นล่ะ "

               


" บะ..แบบ.แบบ.ไหน * __ * "

               


" อ๊ะ ช่างมันเถอะนะ "

               


" ผะ…ผู้ชาย..คะ…คนนั้น..ปะ…เป็นใครน่ะ "

               


" อ๋อ นี่พ่อของชั้นเองแหล่ะ "คุณพ่อ อ้อ พ่อเองเหรอ……เอ๋…คะ…คุณ..พะ…พ่อ นี่พ่อของยูแฮจินเหรอเนี่ย พะ….พ่อของยูแฮจินก็น่าจะอยู่ที่เกาหลีนี่…ละ..แล้วทำไม..

               


" อ้าว พ่อนายไม่ได้อยู่เกาหลีเหรอ "

               


" อยู่สิ แต่วันนี้กลับมาดูแลกิจการที่โรงแรมนี้แป็ปนึง แล้วเดี่ยวก็กลับไปที่เกาหลี "

              


  " แล้วนายพาชั้นมาที่นี่ทำไมอ่ะ แล้วเมื่อกี้นายพูดภาษามนุษย์ต่างดาวเหรอ "

              


  " ยัยบ๊อง ชั้นพูดภาษาเกาหลี แล้วที่วันนี้ชั้นพาเธอมาก็เพื่อจะพามาแนะนำกับพ่อชั้น "

               


" พ่อนายพูดภาษาญี่ปุ่นไม่เป็นเหรอ "

               


" พูดได้นิดหน่อยน่ะ "

               


" แล้วภาษาอังกฤษล่ะ พูดได้ฟังได้ใช่มั๊ย "

               


" แน่นอนอยู่แล้ว " แล้วชั้นก็เดินไปหาพ่อของยูแฮจิน

               


" Good moring . My name is Koesuki  Rinko . "

               


" Good moring . "

               


" Nice to meet you. "

               


" Nice to meet you , too . " ชั้นยื่นมือไปจับกับพ่อของยูแฮจิน ถ้าชั้นไม่ทักเค้า เค้าคงหาว่าชั้นเสียมารยาทแน่ๆ เลย

               


" !#$$% &*~# "

               

" %.,,*"/, " แล้ว 2 พ่อลูกก็เริ่มพูดภาษามนุษย์ต่างดาว เอ๊ย !! ภาษาเกาหลีอีกครั้ง

              

  " ไปกันเถอะยูริ "

               

" อืม "

               


" Good bye . "

               


"Good bye . " แล้วชั้นกับนายนั่นก็เดินมาขึ้นรถ

               


" แล้วคราวนี้นายจะพาชั้นไปไหนอีกละเนี่ย "

               


" ม่ายบอก " ฮึ่ม นายยูแฮจินบ้า

               


" บอกหน่อยเถอะ นะๆ "

               


" เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองล่ะน่า "

               


" นายพูดเป็นประโยคนี้ประโยคเดียวรึไง "

               


" ลัลลาลัลลา เย้ๆ.. " นี่มันเพลงบ้าอะไรเนี่ย นายนั่นถึงร้องอยู่ได้

       
" เอ้า ถึงแล้ว ลงมาเร็ว " เอ ที่นี่ทันที่ไหนกันเนี่ย…..

               


" ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ชั้นไม่เคยมาที่แบบนี้เลยอ่ะ "

               


" เธอไม่เคยมาเหรอเนี่ย มันก็ไม่ไกลจากบ้านเธอทำไหร่เลยนะ "

               


" ก็ชั้นต้องอยู่แต่ในบ้านนี่นา "

               


" ที่นี่ก็คือ สวนสาธารณะไง แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง "

               


" ช่าย ชั้นมันไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่ แต่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย แบร่ !! " เชอะ ก็ชั้นไม่ค่อยได้ออกจากนอกบ้านเลย ชั้นมันเหมือนกับนกที่ถูกขังอยู่ในกรงทองนี่นา แต่งมันก็ช่วยไม่ได้ ยังไงซะ วันนี้ชั้นก็ได้มาสูดอากาศข้างนอกบ้านซะที

               


อ้าว แล้วนายนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย อย่าบอกนะว่าเค้าโกรธชั้น เลยทิ้งชั้นไว้ที่นี่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยน้า !!! >0<

ชั้นจำทางไม่ได้อ่ะ ชั้นไม่รู้จักทาง ทำไงดีอ่ะ แค่ชั้นแลบลิ้นใส่เค้า เค้าถึงต้องโกรธชั้นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แล้วจากนิ้ไปชั้นจะทำยังไงดีเนี่ย >0<…….

               

" เอ้า เธอทำอะไรน่ะ " เสียง เสียงนี่…

               


" ยูแฮจิน !! นายอย่าทิ้งชั้นนะ ชั้นไม่รู้จักทาง  "

               


" ชู่ห์ !! เธออย่าเรียกชื่อชั้นเสียงดังซิ แล้วอะไรเนี่ย มันเกอดอะไรขึ้น เธอจะบอกว่าชั้นทิ้งเธอเหรอ "

               


" กะ…ก็…ก็ แล้วเมื่อกี้นายไปไหนอ่ะ "

               


" ชั้นไปซื้ออาหารปลามาไง "

               


" นายจะไปซื้อมาทำไมน่ะ "

               


" ซื้อมาให้เธอกินมั๊ง "

               


" บ้า ชั้นตกใจแทบตายรู้มั๊ย ที่นายหายไปน่ะ "

               


" เธอเป็นห่วงชั้นเหรอ "

               


" เปล่า ชั้นจำทางกลับบ้านไม่ได้ เดี๋ยวกลับไม่ถูก ก็ชั้นไม่เคยมาที่นี่หนิ่ "

               


" โธ่ !! อุตส่าห์หลงคิดว่าเธอเป็นห่วงชั้น "

               


" บ้า ชั้นไม่เป็นห่วงนายหรอกน่า " นายนี่นี่หลงตัวเองชะมัดเลย  -___ -

              


  " เอ้า เอาไปให้ปลากินกันดีกว่า "

               


" อืม " แล้วชั้นกับนายนั่นก็เดินไปข้างสระน้ำที่มีขนาดใหญ่มากเลย

               


" สระนี่ลึกมั๊ยอ่ะ "

              


  " ไม่หรอกนะ ชั้นว่า "

               


" เหรอ แล้วนายว่ายน้ำเป็นมั๊ย "

              


" เป็น สิระดับชั้นจะว่ายไม่เป็นได้ไง "

               


" ฮิๆ " ชั้นคิดแผนเจ๋งๆ ได้แล้ว คราวนี้ชั้นจะแก้แค้นนายให้ได้เลย ยูแฮจิน ( แกล้งชั้นมาเยอะแล้ว ต้องเอาคืน )

               


" นี่ เดี๋ยวชั้นมานะ ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ "

               


" อืม "

               


" งั้นชั้นไปล่ะนะ "

               


" อ๊ะ!!...เดี๋ยวก่อน "

               


" เอ๋..มีอะไรเหรอ "

               


" เธอจำได้แน่นะว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน เดี๋ยวเธอจะหลงทาง "

               


" บ้าเหรอ แค่นี้ชั้นจำได้อยู่แล้วล่ะน่ะ "

               


" คิกๆ " บ้า บ้า บ้าที่สูดดดดดดด เลยยยยยยยยยย แล้วชั้นก็แกล้งทำเป็นเดินไปห้องน้ำ และไปแอบหลังต้นไม้ใหญ่ๆ ต้นหนึ่ง

               


เอาล่ะ !! ตอนนี้แหล่ะ แล้วชั้นก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังนายนั่นและ……..ตูม !!!!

               


ใช่แล้วชั้นเป็นคนผลักนายนั่นให้ตกลงไปในน้ำเองนั่นแหละ คิกๆ ฮ่าๆ ฮิๆ  ^0^ สะใจจัง สมน้ำหน้า มาเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับรินโกะคนนี้..

               


" รินโกะ!!! เธอทำบ้าอะไรเนี่ย "

               


" ก็อยากให้นายหายร้อนน่ะ ชั้นกลัวนายร้อนนะเนี่ย คนเค้าอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ คิกๆ "

               


" รินโกะ !! เธอ……"

               


" ยูแฮจิน นั่นใช่นายรึเปล่า " ยังไม่ทันที่นายนั่นจะพูดจบ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเค้าออกมา ชั้นว่าท่าทางผู้หญิงคนนี้จะสวยนะ แต่เค้าใส่แว่นดำด้วยล่ะ น่าแปลกจัง

               


" มะ…มิสึกึ " เอ๋…ชื่อ มิสึกิเหรอ เอ ชื่อมันคุ้นๆ นา

               


" ใช่แล้วล่ะนี่นายยังจำชั้นได้เหรอเนี่ย ดีใจจัง " ผู้หญิงคนนั้นถอดแว่นออกแล้วไปยังยูแฮจินที่ขึ้นมาจากน้ำแล้ว ……….อ๋อ!! ชั้นนึกออกแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนี้ก็คือ  มัตสึงาว่า มิสึกิ ที่เป็นนางแบบที่สวยมากเลยล่ะ แต่คนคนนี้เคยมีข่าวว่า เป็นแฟนเก่าของยูแฮจินนี่……