==> สาวยสวยสุดแสบ กะ นายแบบสุดฮอต <==

ลำดับตอนที่ #11 : **..........การตัดสินใจอันเด็ดเดี่ยว..........

11

วันรุ่งขึ้น

             
   “ ฮ้าววววววววววว !!!! ทำไมเช้านี้มันถึงง่วงอย่างนี้นะ “ ชั้นเปิดประตูออกมาจากห้องนอน

      
         

“ หาวปากกว้างเป็นฮิปโปเลยนะเธอเนี่ย “ เอ๊ะ !! …เออใช่ ลืมไปเลยนะเนี่ยว่าเมื่อคืนนายนั่นมาค้างอ่ะ…

               


“ นายน่ะกลับไปได้แล้ว ไปเลย ชิ่ว ชิ่ว  “

              


  “ รู้แล้วน่า เธอไม่ต้องมาไล่ชั้นก็ได้ เชอะ งอนแล้ว “ ทำไมนับวันนายนี่ยิ่งเริ่มขี้งอนนักนะ ( ส่วนชั้นก็ยิ่งติ๊งต๊องขึ้นทุกวัน ทุกวัน )

               


“ งั้นผมไปแล้วนะคร้าบบบบบบบบ “

              


  “ จ้ะ โชคดีนะ “ แม่ชั้นโบกไม้โบกมือใหญ่เลย

               


“ รินโกะ !!! เดี๋ยวตอนเย็นชั้นจะไปรับน้า !! ^_^ “

              


  “ -_-v “ แล้วชั้นก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวและรีบไปโรงเรียน อ๊ะ !! ต้องไม่ลืมเอาซองจดหมายนั้นไปด้วย เรื่องนี้สำคัญมากเลยล่ะ……

               



“ คุณรินโกะค้า !!!! “

               


“ มีอะไรเหรอฮินะ “

               


“ คุณรินโกะคะ น้ำหนักชั้นลดไปตั้ง 1 กิโลแน่ะ “

               


“ เหรองั้นดีใจด้วยนะ…..ว่าแต่ตอนนี้มาริอยู่ไหนน่ะ “

               


“ ไปเข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวเค้าก็คงจะกลับมาแล้วล่ะนะคะ “ วันนี้ฮินะดูร่าเริงแจ่มใสกว่าปกติเลย สงสัยดีใจที่น้ำหนักลดไปล่ะมั๊ง ส่วนชั้นน่ะเพิ่มตั้ง 1 โลแน่ะ ( สลับกันเลย ) -_- v

               


“ คุณรินโกะเรียกชั้นเหรอคะ “

               


“ อืม “

               


“ มีอะไรงั้นเหรอคะ “

               


“ เมื่อวานทำตามแผนรึเปล่า “

               


“ ค่ะ ชั้นทำตามที่คุณรินโกะบอกทุกอย่างเลยล่ะค่ะ “

               


“ ดีมาก “

               


“ แฮะๆ “

               


“ ยูมิ กับ มาซึอ่ะ พวกเค้ามากันหรือยังอ่ะ “

               


“ มาแล้วล่ะค่ะ แต่เมื่อกี้เห็นทะเลาะอะไรกันก็ไม่รู้ เลยงอนกันอยู่น่ะค่ะ “

               


“ งั้นเหรอ “

               


“ ( ^^ ) ( _ _ ) ( ^^ ) ( _ _ ) “

               


“ แล้วตอนนี้ยูมิอยู่ไหนอ่ะ “

              


  “ นั่งอยู่ตรงนู้นน่ะค่ะ “มาริชี้ไปตรงหลังห้อง แล้วชั้นก็เจอกับผู้หญิงคนนึงที่มีไอแห่งความโกรธวนเวียนอยู่ มิน่าไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เลย….

              


  “ ยูมิ ทำอะไรอยู่น่ะ “

               


“ ~~ รินรินเองหรออ ~~~ -_- “

               


“ ยูมิเธอทะเลาะอะไรกับมาซึอีกล่ะ “

               


“ ~~ ปล่าววว ซ้ากกก หน่อยย “ อึ๋ย !! *_* ชั้นฟังเสียงของยูมิแล้วสยองจังเลย

               


“ เอ้า !! นักเรียนจ๊ะ นั่งที่ได้แล้วนะ “

               


“ ค่ะ /// ครับ “ แล้วชั้นกับเพื่อนคนอื่นๆ ก็กลับไปนั่งที่กัน

พักกลางวัน

               

“ ยูมิ เธอทะเลาะอะไรกับมาซึงั้นเหรอ “

               


“ ก็…ก็…เค้าหาว่าชั้นอ้วนอ่ะ “

               


“ เพราะเรื่องแค่นี้อ่ะนะ “

               


“ มันสำคัญมากเลยนะเรื่องนี้น่ะ “ ทำไมเดี๋ยวนี้เรื่องน้ำหนักมันกำลังฮิตนักรึไงนะ เดี๋ยวคนนู้นก็ไดเอท เดี๋ยวคนนี้ก็น้ำหนักขึ้น

               


“ ช่างมันเถอะน่า ชั้นเองตอนนี้ก็อ้วนขึ้นเหมือนกันนะ ^^ “

               


“ ก็นั่นมันเธอนี่ แล้วมาโดนผู้ชายหาว่าอ้วนมันน่าเจ็บใจนะรู้มั๊ย “

               


“ แต่เค้าว่ากันว่า ที่ผู้ชายพูดอย่างนั้นมันมักจะเป็นความจริงนะ “

              


  “ รินริน นี่เธอก็เป็นไปกับเค้าด้วยเหรอ ชั้นไม่ได้อ้วนขึ้นเลยนะ “

               


“ ไม่รู้สิ เรื่องนี้ชั้นขอผ่านละกัน ไม่อยากยุ่งด้วย “

               


“ ยังไงก็ช่างมันเถอะนะ ชั้นจะยอมไปคืนดีกับเค้าเองก็ได้ เดี๋ยวไปไดเอทกับฮินะก็ได้เนอะ ^_^ “

               


“ แล้วแต่เธอละกัน “ แล้วชั้นก็เข้าเรียน ใกล้ถึงตอนเย็นแล้วสินะ สิ่งที่ชั้นจะต้องตัดสินใจที่จะทำ มันเหลืออีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว….

              
  กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!

               


“ นักเรียน เคารพ !! “

               


“ ขอบคุณค่ะ // ครับ !! “ แล้วชั้นก็รีบวิ่งปรู๊ดออกมาจากห้องเป็นคนแรกเลยล่ะ……..อ๊ะ !! นั่นไงยูแฮจินมารอที่หน้าโรงเรียนแล้ว และยัยนางแบบนั่นด้วย ไม่น่ามาเลย..=_=

              


  “ หวัดดี ยูแฮจิน แล้วก็หวัดดีจ้ะมิซึกิจัง “ แหวะ !! *_* ชั้นไม่ชอบคำพูดที่เลี่ยนๆ ที่พูดกับยัยนางแบบเลยอ่ะ

               


“ คิดถึงรินโกะจังเลย “ แล้วยัยนั่นก็วิ่งเค้ามากอดชั้น

               


“ มิซึกิจังจ๊ะ วันนี้ชั้นเอาคำตอบมาแล้วนะ “

              


  “ เอ๋….คำตอบ “ นี่คือประโยคที่ยูแฮจินพูด แต่ตอนนี้เรา 2 คนไม่เห็นเค้าอยู่บนโลกแล้วล่ะนะ

               


“ แล้วไหนล่ะคำตอบของเธอ “             

               


“ นี่ไง !!!! “ แล้วชั้นก็โยนรูปที่อยู่ในซองจดหมายออกทั้งหมด ท่ามกลางเพื่อนๆ ที่พรั่งพรูออกมาจากโรงเรียน ทำให้ทุกคนแปลกใจว่ามีรูปลอยและตกอยู่บนพื้นมากพอสมควรเลยล่ะ และตอนนี้หน้าตาของยัยนางแบบนั่นอึ้งไปเลย บอกแล้วว่าคำขู่แค่นั้นชั้นไม่กลัวหรอกย่ะ ^0^

               


“ ทะ…ทะ..เธอทำอะไรน่ะ “

               


“ ทุกๆ คนคะ นี่คือรูปของชั้นกับฮายาเตะนะคะ “ ชั้นโปรยรูปออกมาจากซองจดหมายหมดเลย

               


“ เธอดูสิรูปนี้เหมือนถูกแอบถ่ายเลยเนอะ “ ผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับเพื่อนของเธอ....

               


“ เธอจะบ้าหรือไง ถ้าเค้าถูกแอบถ่าย เค้าไม่เอามาโปรยให้คนอื่นดูอย่างนี้หรอกน่า “ ใช่ๆ ชั้นต้องการให้มันเป็นอย่างนี้นี่แหล่ะ

               



“ เฮ้ย !! Dragon gold ภาพนี้มันเหมือนถูกแอบถ่ายนะ หรือว่าเธอถูกแอบถ่าย “ แล้วชั้นก็หันควับไปหานายคนนึงที่พูดพร้อมกับสายตาที่แผ่รังสีแห่งความอาฆาต

               


“ นายอยากตายมั๊ยฮะ !! “

               


“ มะ…ไม่.ไม่ “

               


“ รูปนี้ชั้นไม่ได้ถูกแอบถ่ายน้า~~ “

               


“ คะ..ครับ..ครับ “ แล้วนายนั่นก็วิ่งหนีไปเลย เชอะ อยากมาลองดีกับชั้นทำไมเล่า

               


“ พอใจมั๊ยกับคำตอบของชั้น ว่าไงมิซึกิจัง “

              


  “ ทะ..เธอ “

               


“ รินโกะ !! “

               


“ อ้าว ยูแฮจิน มีอะไรเหรอ “ ชั้นลืมนายนี่ไปเลยนะเนี่ย

               


“ นี่เธอ รูปนี้มัน…..”

               


“ ชั้นให้ยูมิลองถ่ายรูปให้น่ะ ชั้นอยากเป็นนางแบบเลยจะลองโพสท่า ว่าชั้นจะโพสแบบธรรมชาติได้รึเปล่าน่ะ “ หวาย !! ลืมไปเลย ยูแฮจินจะว่าอะไรมั๊ยเนี่ย..

               


“ งั้นเหรอ แต่เธอก็โพสได้เป็นธรรมชาติมากเลยนะเนี่ย อย่างกับว่าเธอไม่เห็นว่ามีคนถ่ายงั้นแหล่ะ “ อึ๋ย !! ที่นายพูดมันอย่างกับว่านายจะบอกว่าชั้นถูกแอบถ่ายงั้นแหล่ะ ( มันก็จริงเพราะชั้นถูกแอบถ่ายนี่ )

               


“ ไม่จริงนะแฮจิน !! “

               


“ อะไรมิซึกิ อะไรไม่จริง “

               


“ รินโกะเค้าหลอกเธอนะ “

               


“ เอ๋ เรื่องอะไรเหรอ “

               


“ ก็รูปพวกนี้น่ะ ยูมิไม่ได้ถ่ายสักหน่อย ชั้นเองแหล่ะที่เป็นคน..อุ๊บ “ โฮะ โฮะ ในที่สุดยัยนั่นก็เกือบหลุดปากพูดออกมาแน่ะ สมน้ำหน้า แบร่ แบร่ ^0^

               


“ คนอะไรเหรอ มิซึกิ “

               


“ เปล่าหรอกนะ แฮจิน…..เออใช่..วันนี้ชั้นต้องรีบไปถ่ายแบบแล้ว งั้นชั้นไปก่อนนะ บาย “ แล้วยัยนั่นก็วิ่งไปและไม่ลืมมาทำสายตารังสีแห่งความอาฆาตมาให้ชั้นอีก ไอ้รังสีนี้ชั้นจดลิขสิทธิ์แล้วนะ บังอาจมาลอกเลียนแบบไงยะ

               


“ รินโกะ วันนี้ชั้นก็ต้องไปถ่ายแบบเหมือนกันนะ งั้นวันนี้เธอกลับกับเพื่อนของเธอเถอะนะ “

               


“ อืม “ และชั้นก็เดินไปหายูมิที่ยังอยู่ในอาคาร ( พวกชั้นมักจะกลับช้ากันเสมอ )

               


“ ยูมิ “

               


“ อ้าว รินริน นี่เธอยังไม่กลับอีกเหรอ “

              


  “ ชั้นจะกลับพร้อมเธอนะ วันนี้น่ะ “

               


“ อ้าว แล้วยูแฮจินล่ะ “

              


  “ วันนี้เค้าต้องไปถ่ายแบบน่ะเลยกลับไปก่อน “

               


“ เหรอ ว่าแต่วันนี้มันอะไรกันเหรอ รูปของเธอกับไอ้ฮายาเตะน่ะ “

               


“ ก็ไอ้รูปพวกนั้นอ่ะนะมันเป็นรูปที่ยัยนางแบบนั่นแอบถ่ายเมื่อวานไง “

               


“ ตอนที่เธอไปกับเจ้านั่นอ่ะนะ “

               


“ อืม “

               


“ เก่งนี่ เธอนี่แก้สถานการณ์ได้เก่งมาก “

               


“ แน่นอน ระดับชั้นแล้ว “

               


“ รินริน เธอว่าแปลกมั๊ยเดี๋ยวนี้พวกเทนมะ มันไม่ค่อยมาหาเรื่องเลยนะ “

               

“ มันคงเบื่อแล้วล่ะมั๊ง “

               


“ เธอจะบ้ารึไง ชั้นว่ามันแปลกๆนะ….”

               


“ มาริวันนี้อย่าลืมไปทำตามแผนอีกล่ะ “

               


“ ค่ะ “

               


“ พวกเธอนี่อะไรกันเนี่ย ฟังชั้นหน่อยสิรินริน “

               


“ ค่า ทราบแล้วค่า “ ตกลงใครเป็นลูกน้องใครเนี่ย

......................................................................................................................................................................

ต่อให้แล้วน้าค้า อย่าลืมมาเม้นให้หน่อยน้า ~ ~