คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
อะแฮ่ม อะแฮ่ม!อย่าลืมเมนท์ด้วย
เดี๋ยวโดนขวิด
ณ โรงแรม 6 ดาว
ฉันวิ่งและวิ่ง
//////////
ผมวิ่งและวิ่ง
ตึกๆๆๆตักตึงๆๆๆ@#$!$%
เสียงฝีเท้าน่ารำคาญที่เหมือนกำลังจะหนีกระทิงวิ่งไล่รบกวนหูชาวบ้านทั้ง 1 คู่ 2 ข้าง ณ ท่ามกลางโรงแรม 6 ดาวที่มีงานแต่งงานของใครสักคนก็มิอาจทราบ จากเสียงครึกครื้นจู่ๆก็ถูกกลบไปด้วยเสียงฟ้าร้อง...เอ๊ย!เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มผู้มีท่อนขาเรียวยาวกับและ...ไม่ทราบว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ ถ้ามองจากภาพระยะไกลเธอมีร่างที่สูงพอ ไว้ผมซอยๆๆๆๆ*สั้น(บ้าคิดไร-*-)ใส่เสื้อนิสิตกับเดปขายาว ทั้งสองแลดูเหมือนจะเร่งรีบมาก ทุกสายตาประชากรมุ่งไปยัง ณ จุดที่พวกเขายืนอยู่
ปัง!!
ปึง!!
“มีห้องว่างมั้ย”
“มีห้องว่างมั้ยครับ”
( 0o0)/____(- 0 - )/
เคาน์เตอร์เช็คอินถูกตบลงด้วยฝ่ามืองามๆของคนทั้งสองนี้ทำเอาพนักงานสาวทั้งสองตกใจและมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
...
...
ตกใจกันนักเหรอเหรอแต่...ฉันก็ด้วยน่ะสิ เวลาเร่งๆรีบๆแบบนี้ใครกันอีกล่ะเนี่ย โว้ยย!!...ไอ้คนนี้น่ะเหรอ นี่รอน่ะเป็นมั้ย ห๊ะ!
“เอ่อ...มีห้องเหลือมั้ยจ้ะ*”<<ฉัน
หลังจากที่ฉันมองเขาตั้งแต่หัวจรดบาทาฉันก็เอ่ยถามพนักงานสาว
“...”<<ยัยพนักงาน
“มีมั้ยครับ...”<<ไอหน้าหล่อ
“- -..”
แต่ที่ฉันพูดไปแลยัยพวกนั้นจะไม่สนใจฉันเอาเสียเลยแต่กลับไปสนใจ เจ้าหนุ่มข้างๆคนนั้น แง~...ไม่สนใจผู้หญิงหน้าหล่อๆย่างฉันบ้างเลยเหรอ(พฤติกรรมมันไปหมดแล้วค่ะคุณน้อง)
“มีสิคะห้อง VIP (/////)...”
“...นี่กุญแจค่ะ กี่คืนดีคะ(////X)”
“ไม่รู้...แล้วแต่อารมณ์”
“--*0(ตาขวากระตุก)”
ลุกพรวด!!
“เดี๋ยวไปส่งนะคะ^3^”
นังหน้าขาวผมลอนเมรุซ่าลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางส่งกุญแจให้ชายหนุ่มที่แย่งซีนฉันซะเละเลย ฉันไม่วาย ทำตัวให้ปรกติดีที่สุดแล้วหันไปถามพนักงานอีกคน...สงสัยยัยพวกนี้ชอบลองของ ฉันจึงจัดไปให้แรงที่สุด
“มีห้องเหลือมั้ยจ้ะ...ยัยน้องหนู”
“อ้อ...เกือบลืมพี่ไป ไม่มีแล้วอ่ะค่ะเมื่อกี้นี้เป็นห้องสุดท้าย ยังไม่มีคนเช็เอ้าเลยตอนนี้...แล้วรีบมั้ยคะ”
นั่นสิฉันรีบรึเปล่า?...ตายล่ะ เดี๋ยวว่าที่แฟนคนเก่าจะมาที่บ้านแล้วฉันกำลังทำอะไรฟะ...ช่ายยๆๆๆก็หนีมาไงล่ะ555+
“ใช่ๆๆรีบมากเลยจะน้อง”
“พี่ดูไม่เหมือนผู้หญิงและก็...ไม่เหมือนผู้ชายด้วย เป็นประเภทไหนล่ะคะ”
“-*-“
นอกเรื่องๆ...ไม่มีเวลาคุยแล้วโว้ยย! งั้นก็...
“ตุ๊ดค่ะน้อง”
--ตุ๊ดค่ะน้อง--
ตุ๊ด
ตุ๊ด~
“ว้าย*-*!ตาย...เป็นตุ๊ดที่น่ารักจริงๆ”
เริ่มต้นเรื่องของเรื่องที่แสนปั่นป่วน เสียงประโยคสุดท้ายที่ฉันพูดออกไปนั้นดังกึกก้องสะท้อนไปทั่วทุกซอกอณูในโรงแรมชั้นยอด
คุยถึงโรมแรม...ที่ฉันหนีมาที่นี่ไม่ใช่โรงแรมธรรมดาแต่เป็นโรงแรมระดับโลก ราคาก็ระดับโลกเช่นเดียวกัน แต่ในเมื่อฉันมันเป็นลูกคนไฮโซอย่างคุณพ่อผู้จัดการบริษัทส่งออกและนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีก...แต่ดูตอนนี้สิฉันแทบจะหมดสภาพเลยก็ว่าได้ วันนี้หลังเลิกคลาสที่มหาลัยเอแบคฉันรีบจอตั๋วเครื่องบินและบินไปให้ไกลจากงานสมานสัมพันธ์กับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
และ!แผนของฉันในตอนนี้ก็คือ...บินมาที่เกาะฟิจิทางตะวันออกเฉียงใต้ใช้เวลาในการเดินทางนานดีเหมือนกันแล้วก็มาค้างที่โรงแรมหรู 6 ดาวนี่แหละเพราะมีญาติเป็นผู้จัดการอยู่ที่นี่ ทั้งตัวฉันในตอนนี้ก็มีแค่ ...เริ่มจากชั้นในก่อนรึกัน อย่างแรกคือ กางเกงในยี่ห้อเดียวกับ คิม แจจุง ชุดชั้นในวาโก้ สเตย์รอบเอว เสื้อนิสิต และเดป^^ นอกจากนี้ก็มี I-PHONE 4 กระเป๋าเสื้อผ้า โน๊ตบุ๊ค(คือตอนเช้าที่ไปเรียนแอบขนขึ้นรถตัวเองไปหมดเลย - -) และกะว่าจะค้างที่นี่ซักเดือนหนึ่งพอ รอให้เรื่องทางนั้นเคลียร์ให้จบก่อนแล้วฉันก็จะร้องห่มร้องไห้ดราม่าซีน เผื่อพวกท่านๆจะยอมเข้าใจฉัน...เพราะสำหรับคนอย่างฉันมันก็คิดได้แค่เท่านี้แหละ
อ้อ...ลืมไปเลย ขอโทษที แนะนำตัวก่อนเลย ฉันชื่อ...คริสตัล พ่อและแม่ของฉันตั้งให้เป็นพิเศษ ที่แปลว่าแก้วเจียระไนอ่ะนะ หรือจะเรียกฉันว่า คริสอย่างเดียวก็ได้ ไม่ว่ากัน
แต่นี่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับตอนนี้ไว้ว่างๆจะบรรยายอีก ปัญหาอยู่ที่ตอนนี้ฉันจะมีหลุมอยู่มั้ยน่ะสิ นี่หลานเจ้าของโรงแรมนะโฮโฮโฮ -0- อุตส่าห์จะยังไม่โฮนะเนี่ย ฉันออกจะเข้มแข็งโฮโฮโฮ ซึ้ง
นี่ก็สามทุ่มแล้วสำหรับที่เกาะฟิจิ ฉันตัดสินใจลองวิ่งหาห้องเช่า เผื่อจะได้เพราะโชคลาภ
“เอาสักกี่ล้านก็ได้ ฉันยอมหมดเลยโว๊ย~”
ฉันตะโกนออกมาดังๆพร้อมกับสบถคำหยาบคายออกมาเป็นวรรคเป็นเวร เพื่อระบายอารมณ์พร้อมกับขี้ปาก แต่มันก็น่าแปลกโรงแรมออกจะใหญ่จะไม่มีซักห้องเลยเหรอที่ว่าง สวรรค์ใจร้ายกับสาวผู้น่าลักษณ์(ไปทิ้ง)อย่างฉันมากเกินไปแล้วนะ ตลอดหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาด้วยความหวัง...ฉันเดินหาห้องพักที่พอจะมีคนใจบุญให้เช่าบ้าง
...แต่สุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ฉันจึงตัดสินใจถามพนักงานที่อยู่แถวๆนั้นเป็นภาษทางการ
“เอกคิวมี...เจ้าของโรงแรมอยู่ที่ไหน”
“Ronglang...Yeacher He’s Go inter the ...!@##$%^&”
“ok” {ไม่เข้าใจเลย
นี่คือสภาพสาวไฮโซงั้นเหร?! เหอะๆ
ฉันเดินลงมาจากบันไดด้วยความอ่อนล้าแล้วฟุบลงกับโซฟาหนังสีขาวที่โรงแรมเขาจัดไว้ให้แขกรับเชิญพิเศษ เฮ้อ~...ง่วงจังนอนล่ะน้า~ ฟุบ
ครอก!
1 ชั่วโมงผ่านไป
22.00น.
เสียงเอะอะครึกครื้นทำให้ฉันตื่นขึ้นและดูจากสภาพแวดล้อมแล้วเหมือนกับว่าหลังจากจบจากงานแต่งแล้วงานราตรีจะเข้ามาสวมรอยแทนที่งานแต่งอีก
“ตื่นแล้วเหรอคะ...”
“...”
อ๊ากกก! เมื่อฉันตื่นขึ้นมาก็มีผู้หญิงใส่ชุดสีแดงสดแกกำลังลูบๆถูๆตัวของฉัน และมองไปข้างอีกข้างหนึ่งก็มีสาวแต่งชมพูปรี๊ดแต่งหน้าเข้มซะจนเหมือนปลอบหยิบ แต่ว่าที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือทำไมเจ๊เค้าพูดไทยล่ะ?
หรือว่ามาจากไทยเหรอ?
“นี่มันงานอะไรกันเหรอ”
“แหม...ก็งานMILDNIGTHที่มหาลัยเอแบคไง ฉันคุ้นหน้านายดีนะ” (ลูบๆ) สยิว~
“งั้นเหรอก็ที่เดียวกันนั่นแหละ...อยู่ปีอะไรกันล่ะมาฉลองถึงที่นี่เลยหรือ”
“ปีสองจะพ่อหนู”
“คือ...เอแบคปีสองมาจัดงานกันที่โรงแรมน่ะจ่ะ-3^”
เออ...อะไรก็ช่างเถอะ...แต่เอามือออกไปห่างๆจาก ONTOP ของฉันได้มั้ยเนี่ยสยอง ก็...ไม่อยากเสียเวอร์จิ้นไปมากกว่านี้แล้วขอตีตัวก่อนรึกันนะเจ๊ๆ แล้วฉันก็ไม่ใช่ประเภทที่ว่าด้วยอ่ะ...โทษนะ
“อือ...พอดีลืมกุญแจไว้ในห้อง...ขอตัวนะเจ๊^^"”
(-6-)รอดตายแล้วเราเวอร์จิ้นเสียไปกี่ตันแล้วฟะเนี่ย (เกี่ยวไรกับเวอร์จิ้น0?0) ดูพวกพี่ๆเขาสิมองฉันตาขวางเชียว
แล้วทีนี้จะไปหาหลุมที่ไหนกันดีล่ะ?
_______________________________
บทนำสั้นไปหน่อยไม่เป็นไรหรอกเน้อ^^
และคำศัพท์บางตัวที่อาจไม่รู้จักก็เเมนท์มาถามก็ได้นะคะ
เดี๋ยวบอกให้หมดเลยค่า หลังสอบแล้วรู้สึกเป็นอะไรที่โล่งเอามากๆได้แต่งกันเต็มที่แน่สำหรับนักเขียนและนักอ่านทุกคน และอิงขอร้องอย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงากันนะคะ
ความคิดเห็น