คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Butterfly in my stomach 1
“Butterfly in my stomach 1”
เค้าว่ากันว่า “ ถ้าเรารู้สึกชอบใคร เราจะรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อเป็นร้อยตัวบินอยู่ในท้อง”
คุณเคยรู้สึกแบบนั้นมั้ย?
ผมว่า…
ผมกำลังรู้สึกแบบนั้นล่ะ ^^
.
.
.
.
.
“พี่เนย” น่ารักที่สุด นางฟ้าของโผมมมมมมมมม
“กัน กัน ไอ้กานนนนนนนน”
“หะ หะ อะไร ๆ มึงจะตะโกนทำไมวะริท”
“กันนั่นแหละเป็นอะไร ยิ้มอยู่ได้คนเดียว ” เพื่อนตัวเล็กได้แต่ทำหน้าสงสัยส่งไปให้ร่างบาง
“ริท!!!!! มึงเคยรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อเป็นร้อยตัวบินอยู่ในท้องป่ะวะ” ร่างบางส่งสายตาวิ้งๆวับๆหันไปถามเพื่อนตัวเล็กข้างๆ
“อะไรนะกัน นี่กันกินดักแด้เข้าไปหรอ ริทบอกแล้วไงจะกินอะไรต้องทำให้สุกก่อน” ร่างเล็กมีสีหน้าตื่นตระหนกพลางจับเนื้อตัวของเพื่อนรักเพื่อสำรวจไปด้วย
“ริท!!! กันถามจริงๆเถอะ ที่เรียนแพทย์เนี่ย ริทจับฉลากเข้ามาหรอ”
“นี่กันว่าริทหรอ”
“ริทครับ ริทคิดว่ากันชมริทอยู่หรอครับ”
“ไอ้กัน” ว่าที่คุณหมอร่างเล็กเอ็ดเสียงดัง ใบหน้างอเหมือนเด็ก
“ทะเลาะอะไรกันหนุ่มๆ” ร่างขาวโอโม่ของพี่รหัสของริทเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม เป็นเรื่องปกติไปซะแล้วที่ไอ้สองแสบจะทะเลาะกัน
“ก็กันดิพี่เก่ง กันมันว่าริทโง่อะ” ว่าที่คุณหมอตัวเล็กเดินเข้าไปอ้อนพี่รหัสของตนจนร่างบางต้องเบะปากด้วยความหมั่นไส้
“กันก็ไม่น่าจะพูดความจริง เดี๋ยวริทก็เสียใจแย่ 5555 แล้วนี่ไม่ขึ้นเรียนกันหรอ มัวนั่งทำอะไรกันอยู่ที่นี่”
“5555 ไม่มีเรียนแล้วครับ กันเลยชวนริทมานั่งส่องสาวๆ ” ร่างบางตอบพี่ชายไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับเพื่อนร่างเล็กที่ทำหน้างอนๆ
“แหมม!!!ไอ้เสือ แล้วเจอเป้าหมายสักคนยังล่ะ”
“กันมันชอบพี่เนย นิเทศ ปี3 ครับ” เป็นว่าที่คุณหมอร่างเล็กที่ชิงตอบก่อน(หายงอนแล้วหรอ??) โดยกันได้แต่นั่งยิ้มเขินๆ
“555 เล่นของสูงซะด้วย แต่คงจะต้องกินแห้วแล้วล่ะ เพราะเนยเค้ามีแฟนแล้ว แล้วที่สำคัญคือไม่ใช่ผู้ชาย”
อั๊กกกกก!!!! จุกครับจุก เหมือนมีใครเอาค้อนหนักๆมาทุบหัว เอาปืนมาจ่อยิง เอาเข็มนับร้อยมาทิ่มแทง เอาน้ำร้อนมาราด โลกทั้งโลกมันเหมือนจะพังทลาย ภูเขาไฟกำลังจะระเบิด (เยอะไปๆ) T^T น้ำตามาเลยครับ
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไอ้ผีเสื้อเป็นร้อยๆตัวที่บินอยู่ในท้อง มันกำลังชักดิ้นชักงอตายอย่างอนาจอยู่ในท้องผมโธ่!!!!ชีวิตพวกเจ้าช่างสั้นนัก TT
“กัน กัน ไอ้กานนนนนนนน เฮ้อ!!!สงสัยจะช็อกค้างไปแล้วล่ะพี่เก่ง ดูทำหน้าเข้าเหมือนจะร้องไห้เลย 55555555 งั้นเราไปหาอะไรกินกันเถอะ!!! ปล่อยมันไว้นี่แหละ”
“ปล่อยไว้แบบนี้จะดีหรอ” เก่งเห็นอาการของกันแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ไปร้านกาแฟข้างๆคณะนี่เอง ไม่เป็นไรหรอกน่า มันก็แอคติ้งไปงั้นแหละพี่ มันน่าจะชินได้แล้วแหละ กินแห้วแบบนี้มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว จีบหญิงไม่เคยติด ผมว่ามันน่าจะลองเปลี่ยนแนวดู เผื่อจะรุ่งกว่านี้ก็ได้”
“เปลี่ยนแนว” เก่งทวนคำพูดของน้องรหัส พอเจอสายตาเจ้าเล่ห์ก็เป็นอันว่ารู้กัน ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะกันอย่าบ้าคลั่ง นี่ไอ้ตัวเล็กมันคิดจะให้เพื่อนตัวเองไปจีบผู้ชายอย่างนั่นหรอ???
ทางฝั่งของกันหลังจากที่ริทกับเก่งเดินออกไปก็เอาแต่ฟุบหน้าบนโต๊ะ ชักง่วงๆแล้วด้วย
อันที่จริงเค้าก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากมายอย่างที่แสดงออกไปนักหรอก แต่มันติดตรงที่ว่าพี่เนยมีแฟนเป็นผู้หญิงนี่แหละ อะไรกัน!!! ผู้หญิงสวยๆสมัยนี้เค้าคบกันเองแล้วหรอ แล้วชายหนุ่มรูปหล่อ มาดแมน แฮนด์ซั่มอย่างผมล่ะ ?
กำลังเคลิ้มๆ อยู่ๆก็มีความรู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างหน้าเค้า คงจะเป็นไอ้ริท กับพี่เก่งล่ะมั้ง
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มติดขี้เล่นเอ่ยออกมาอย่างเป็นมิตร
ร่างบางค่อยๆเงยหน้าขึ้น พลางมองพินิจพิจารณาไปที่ผู้มาใหม่ ใครวะ?
ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หวีผมเรียบแปล้แสกกลาง ใส่ชุดนิสิตเซอร์ๆ ออกแนวเซอร์ถุนซะมากกว่า ยืนยิ้มตาหยีส่งมาให้ผม
“สวัสดีครับ” ร่างบางตอบรับไปอย่างรักษามารยาท
“พี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ” ยังไม่ทันได้รับคำตอบ ร่างสูงก็จัดแจงนั่งฝั่งตรงข้ามกับร่างบางเป็นที่เรียบร้อย พร้อมเอ่ยประโยคที่ต้องทำให้ร่างบางถึงกับช็อกเป็นรอบที่สองของวัน
“น้องกันครับ พี่ขอจีบได้มั้ย ” อยู่ๆร่างสูงก็ถามในสิ่งที่ตนคิดอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“มะ มะ มึงเป็นใคร?” มันรู้จักชื่อผมได้ยังไง
“น้องกันไม่ต้องรู้หรอกครับว่าพี่เป็นใคร รู้แค่ว่าพี่มีความจริงใจมาให้ก็พอแล้ว” ฮิ้ววววววววว วววว ผมมองไปที่ต้นเสียงก็พบชายฉกรรจ์?สามคน ร้องโห่ ฮิ้วววว คอยรับมุขไอ้หน้าลิงนี่ คือพวกมันหลุดมาจากไหนกัน???
พอหันกลับมาอีกทีก็เห็นไอ้หน้าลิงมันเอาโทรศัพท์ของผมไปกดหยุกหยิกอยู่
“นี่!!!! จะทำอะไร เอาคืนมานะ” ผมกำลังจะเอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์คืน แต่ไอ้หน้าลิงกลับส่งคืนมาอย่างว่าง่าย มองที่หน้าจอโทรศัพท์ตัวเองพบว่ามันกำลังโทรออกไปยังเบอร์ที่บันทึกว่า “พี่โตโน่คนโก้” นี่มันชื่อคนหรอวะ???
เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็ไม่พบไอ้หน้าลิงที่ชื่อพี่โตโน่คนโก้แล้ว เห็นหลังมันไวๆเดินไปพร้อมกับแก๊ง4ตัวร้อยของพวกมัน มันยกโทรศัพท์ของมันชูขึ้น แถมยังโบกไม้โบกมือมาให้ผมอีก มันคิดว่าพวกมันคือ F4 รึไงวะ???
วันนี้มันวันเฮงซวยอะไรของผม เจอแต่เรื่องน่าตกใจทั้งวัน ขวัญเอ๋ยขวัญมา
“พี่กัน”
“เห่ยยยยยยยยยย!!!!!!” อยู่ๆไอ้ตั้มน้องรหัสผม มันก็เดินมากระซิบข้างหู ผมผลักหน้ามันออกอย่างเต็มแรง ไอ้บ้านี่ คนยิ่งขวัญอ่อนอยู่
“เล่นอะไรวะไอ้ตั้ม ขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย” ร่างบางพูดไปพลางเอามือลูบแขนไปด้วย
“แหมมม!!!! ผมก็เล่นแบบนี้ออกจะบ่อย ขนลงขนลุกอะไรกันพี่ ทีเมื่อกี้แจกเบอร์ให้ผู้ชายไป ยังยิ้มหน้าบานอยู่เลย”
“มึงเห็น?” แล้วผมไปยิ้มหน้าบานเมื่อไหร่กัน ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้มันไปซะหน่อย = =
“เอาน่าพี่ ไม่ต้องเขินๆ ไอ้หมอนั่นมันก็หล่อใช่ได้อยู่นะ แต่หล่อน้อยกว่าผมนิดนึง” ตั้มเอามือตบบ่าพี่รหัสสุดหล่อของเค้าปุๆ พร้อมทำหน้าเห็นอกเห็นใจซะเต็มประดา
“ไอ้ตั้ม!!! มึงดูปากกูนะ กู ไม่ ได้ ชอบ ผู้ ชาย ” ผมพูดย้ำชัดๆ ให้ไอ้ตั้มฟังทีละคำ จะบ้าหรือไง ผมผู้ชายแมนๆ เตะบอลนะครับ อยู่ๆจะให้ไปคบกับผู้ชาย ไม่มีวันซะหรอก
“เห่ยพี่!!! ไม่ลองไม่รู้นะ ถ้าลองแล้วอาจจะติดใจก็ได้ 55555 ”
“ไอ้ตั้ม!!!!” ร่างบางยกขาอันสั้น(?)หมายจะถีบไปที่น้องรหัสของตัวเอง แต่อยู่ๆ แรงสั่นอันมหาศาล(เว่อ)ของโทรศัพท์เครื่องงามที่วางอยู่บนโต๊ะก็เรียกความสนใจของทั้งคู่ให้ชะงัก
“พี่โตโน่คนโก้” เป็นตั้มที่มือไวกว่าคว้าโทรศัพท์ของกันขึ้นไปอ่านชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ พร้อมกับหันไปมองหน้าพี่รหัสของเค้า “ชื่อคนหรอวะ?”
ร่างบางหน้าซีดขึ้นมาทันที “มันโทรมาแล้วไอ้ตั้ม เอาไงดีวะ”
“รับไปเลยพี่ ใจๆหน่อยดิว๊าาาาาาาาาา”
“เห่ยยย!!! มึงจะบ้าหรอไอ้ตั้ม ถ้ากูรับ มันก็คิดว่ากูเล่นด้วยดิวะ”
“แต่ถ้าพี่ไม่รับมันก็โทรมาไม่หยุดแน่ ดีไม่ดีถ้ามันมาเองเดี๋ยวพี่จะยุ่งนะ”
“ฮะ ฮะ ฮัล โหล”
[ทำไมรับสายช้าจัง รู้มั้ยว่าพี่อยากได้ยินเสียงหวานๆของน้องกันจะแย่]
“โทรมามีอะไร”
[พี่ก็แค่คิดถึง อยากได้ยินเสียง ]
“ได้ยินแล้ว งั้นวางแล้วนะ”
[อย่าเพิ่งสิครับ แค่อยากคุยด้วย]
ผมเหลือบไปเห็นไอ้ตั้ม เอียงหูมาแนบโทรศัพท์ หน้าตาสอดรู้สอดเห็นอย่างปิดไม่มิด อดหมั่นไส้ไม่ได้เลยผลักหัวมันไปที่นึงแล้วเดินเลี่ยงออกมาคุยที่อื่น
“อ้าวตั้ม ทำไมอยู่คนเดียว แล้วไอ้กันล่ะ” ริทเอ่ยถามน้องรหัสของเพื่อนสนิทที่นั่งหน้าจ๋อยอยู่โต๊ะเพียงคนเดียว
“ออกไปคุยโทรศัพท์กับผู้ชาย” ตั้มตอบไปอย่างเซ็งๆ แหม!! ตอนแรกทำเป็นไม่อยากรับ แต่นี่ออกไปคุยกันตั้งนานสองนานแล้ว
“หะ!!!!!” สองพี่น้องสายรหัสว่าที่คุณหมออุทานขึ้นมาพร้อมกัน ทำหน้าตาตกใจสุดขีด
“ผู้ชายไหนวะ”
“โหยยย!!! ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ถามพี่กันเองละกัน โน่น!! มาโน่นละ ”
“ไงวะกัน? ได้ข่าวว่ามีผู้ชายตามจีบ เล่ามาเลย เล่ามาให้หมด เป็นไงมาไง” ร่างบางยังไม่ทันจะนั่ง เพื่อนสนิทตัวเล็กก็ถามขึ้นมาซะก่อน
“ก็ไม่ยังไง พี่เค้าชื่อโตโน่ อยู่สถาปัตย์ปี5 เค้าขอจีบ ”
“แล้ว?”
“อยากจีบก็จีบไปดิ กูไม่เล่นด้วยซะอย่าง ดีซะอีกมีคนเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนัง ”
“โหยยย!!! แบบนี้มันเรียกอ่อยนี่หว่าพี่ ไม่คิดจริงจังแล้วให้ความหวังเค้าทำไม” น้องเล็กสุดของกลุ่มพูดขึ้น สองพี่น้องสายรหัสว่าที่คุณหมอก็พยักหน้าหงึกหงักเชิงว่าเห็นด้วย
“กะ ก็บอกไปแล้วว่าไม่ แต่มันก็ยังตื้อไม่เลิก จะให้ทำยังไงล่ะ” ร่างบางตอบอย่างอ่อมแอ่ม พลางหลบสายตาเพื่อนๆ
“ไอ้เสือกันจะสิ้นลายก็คราวนี้แหละ” หลังจากเป็นผู้ฟังมานาน เก่งก็พูดขึ้นมาบ้าง ทำให้ขำกันทั้งโต๊ะ เว้นแต่กันที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
หมดกันแมนๆเตะบอล ของผม - -“
ขอสารภาพว่าช่วงนี้สมองตีบตันมาก คิดอะไรไม่ค่อยออก
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย คือมันคิดอะไรไม่ออกจริงๆT^T
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จะพยายามมาอัพบ่อยๆ
ความคิดเห็น