คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Please1
จะกลับมาทำไม ในวันที่ทุกๆอย่างมันกำลังจะเป็นไปได้ด้วยดี
ในเมื่อปล่อยมือเขาไปแล้ว… ก็อย่ากลับมาทวงวันเวลาเก่าๆอีกเลย
“ กัน!!! เห็นโทรศัพท์พี่ไหม? ”
“มะ ไม่เห็น”
“เป็นอะไรเรา ทำตัวมีพิรุธ ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า” ร่างสูงถามพลางหรี่ตามองด้วยสายตาจับผิด
“เปล่าซะหน่อย” ร่างบางปฏิเสธไปด้วยน้ำเสียงติดจะเหวี่ยงนิดๆ
“จะเหวี่ยงทำไมเนี่ย พี่แค่พูดเล่นเฉยๆ เดี๋ยวพี่ลงไปหาโทรศัพท์ในรถก่อนนะคงลืมไว้ในนั้น ” ร่างสูงพูดไปพร้อมกับโยกศีรษะคนที่ได้ชื่อว่า“แฟน”น้อยๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป
ปึ้งงงง!!!!!
ทันทีที่เสียงประตูปิดลง ร่างบางจึงหยิบโทรศัพท์ของโตโน่ที่ซ่อนไว้ข้างหลังออกมา เขาบังเอิญไปเห็นข้อความจากเบอร์ที่ไม่คุ้นเข้า เลยถือวิสาสะเปิดอ่าน ปรากฏว่ามันคือข้อความจากแฟนเก่าของโตโน่ ที่บอกว่ากำลังจะกลับมาที่ประเทศไทย และข้อความสั้นๆต่อท้ายว่า “คิดถึง” เขาลังเลอยู่ไม่น้อยว่าจะให้โตโน่เห็นข้อความนี้ดีไหม?
ไม่ได้อยากคิดมาก
ไม่ได้อยากระแวง
ไม่ได้อยากทำตัวร้าย
แต่ก็ไม่ได้ใจกว้างพอสำหรับ “แฟนเก่า” ของแฟนเราหรอกนะ
ร่างบางจัดการลบข้อความนั้นออก ก่อนจะวางโทรศัพท์เครื่องงามไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟา ทำทีเหมือนว่าเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แกร๊กกก!!!
ทันทีที่เปิดประตูห้องร่างสูงของโตโน่ก็บ่นอุบ “ไปอยู่ไหนของมันวะ?”
“กัน พี่ขอยืมโทรศัพท์โทรหาเครื่องพี่หน่อย ไม่รู้ไปทำตกไว้ที่ไหน” ร่างสูงเดินไปหาร่างบางที่นั่งสบายใจเฉิบอยู่บนโซฟาหน้าทีวี
“อ้าววว!! ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ล่ะ” โตโน่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา แล้วหันไปถามร่างบางที่ทำหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ
“เจอมันตกอยู่ในครัว”
“ตั้งแต่เช้าพี่ยังไม่ได้เข้าไปในครัวเลยนะ มันไปอยู่ตรงนั้นได้ไง”
“จะไปรู้หรอ? มันคงเดินไปเองมั้ง” ร่างบางตอบไปอย่างกวนๆ พลางเหล่ตามองไปยังร่างสูง
“สงสัยมันคงจะไปหาอะไรกิน” ร่างสูงพูดไปก็บีบจมูกร่างบางไปด้วย อดหมั่นไส้กับท่าทางกวนๆของไอ้เด็กแสบไม่ได้
“อย่าดิพี่โน่ กันจะดูทีวี” ร่างบางปัดมือของโตโน่ออก ก่อนจะหันหน้ามาดูทีวีต่อ แต่ในสมองของกันตอนนี้กลับไม่ได้สนใจกับหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าเลย
ในหัวของเค้าตอนนี้กลับคิดอะไรต่างๆนานาเต็มไปหมด เค้าไม่รู้หรอกว่าหัวใจของโตโน่ตอนนี้ยังจะมีคนๆนั้นอยู่หรือเปล่า ถึงโตโน่จะไม่แสดงออก แต่เค้าก็พอจะรู้ว่าโตโน่รักคนๆนั้นมาก และชอบเผลอพูดถึงคนๆนั้นอยู่บ่อยๆ แล้วเขาล่ะ? คนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน… มีสิทธิหวงไหม มีพื้นที่ในหัวใจของโตโน่มากกว่าคนๆนั้นหรือเปล่า
สายตาของร่างบางในตอนนี้เปลี่ยนไปมองร่างสูงของคนข้างๆแทน โตโน่ที่นั่งเช็คความเคลื่อนไหวในโทรศัพท์อยู่ พอรู้ตัวว่ามีคนจ้องมองอยู่จึงถามขึ้นโดยที่ยังไม่เงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์ด้วยซ้ำ
“มีอะไรหรือเปล่า”
“พี่โน่รักกันไหม?” คำถามที่ค้างคาใจมาโดยตลอดถูกถามออกไปอย่างเลื่อนลอย
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ” โตโน่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าของร่างบางแทน
ร่างบางพอได้สติก็ตกใจไม่น้อยที่เผลอพูดอะไรออกไปโดยไม่คิด ก่อนจะฉีกยิ้มแล้วตีหน้าใสทำทีว่าพูดขำๆ “ก็ถ้าพี่โน่ไม่รักกัน กันจะได้ไปหาแฟนใหม่ ชิงทิ้งพี่โน่ไปก่อนไง เบื่อตาแก่แล้วอ่ะ” ร่างบางเบะปากเหมือนเด็กน้อยอย่างที่ชอบทำประจำ ทำให้ร่างสูงอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ ก่อนจะดีดหน้าผากร่างบางไปเบาๆ
“ไอ้เด็กแสบ!!! จะทิ้งกันได้ลงคอหรอ”
“ฮ่าๆๆ กันล้อเล่นน่า!! จะอยู่ตรงนี้ไม่ทิ้งพี่ไปไหนหรอก” จนกว่าพี่จะไม่ต้องการกันแล้ว ประโยคหลังทำได้เพียงแค่คิด แต่ไม่ได้พูดออกไป กลัวว่าถ้าถึงวันนั้นจริงๆ จะทำในสิ่งที่คิดไว้ไม่ได้
“ไอ้แสบ!!!! ตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า” โตโน่พูดก่อนจะคว้าคอของร่างบางมาแนบไว้ที่อก
ทั้งสองอยู่ในท่านั้นเนิ่นนานโดยไม่มีบทสนทนาใดๆจนร่างบางรู้สึกเมื่อยจึงเอนหลังลงไปนอนราบบนโซฟาแล้วหนุนศีรษะไว้บนตักของร่างสูงแทน
“สบายไปละ แล้ววันนี้จะนอนไหน ถ้าจะกลับไปนอนบ้านเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่เอา กันจะนอนกับพี่โน่”
“แล้วบอกพ่อกับแม่หรือยัง เอาลูกชายเค้ามานอนด้วยทุกคืน เดี๋ยวพี่ก็โดนยิงหัวเข้าสักวัน”
“พ่อไม่ว่าหรอก นะ นะ พี่โน่ ให้กันนอนนี่นะ”ร่างบางทำตาปริบๆ ส่งสายตาอ้อนวอนร่างสูงสุดพลัง
“ยั่วพี่หรอน้อง ระวังคืนนี้จะไม่ได้นอนนะ” โตโน่พูดพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปหาร่างบางเรื่อยๆ สายตาวิบๆวับๆ บวกกับน้ำเสียงน่าขนลุก ทำให้ร่างบางประหม่าไม่น้อย
“ทะลึ่งว่ะพี่โน่” กันผลักใบหน้าของร่างสูงให้ออกห่างก่อนจะเด้งตัวขึ้นมานั่ง
“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ” โตโน่หัวเราะชอบใจกับอาการเหวี่ยงเพราะปกปิดความเขินของร่างบาง ไอ้อาการเหวี่ยงของร่างบางมันจะมาตลอดจนเขาชินแล้ว หิวก็เหวี่ยง ร้อนก็เหวี่ยง หนาวก็เหวี่ยง เหวี่ยงทุกอิริยาบถ หึหึ
“หัวเราะอะไรนักหนาพี่โน่ววว!!!!!!!!!!!!! ” ร่างบางตวัดสายตาเหี้ยมๆมองโตโน่
“หัวเราะเด็กอ่อน!!! ฮ่าๆๆๆ”
“คืนนี้นอนนอกห้องเลย” ร่างบางเหวี่ยงหมอนใส่หน้าร่างสูงก่อนจะเดินกระแทกเท้า ปึง ปัง เข้าห้องไป
“อาบน้ำก่อนนอนด้วยนะไอ้แสบ ฮ่าๆๆ ” โตโน่ตะโกนไล่หลังไอ้ตัวแสบของเขาที่ไม่ค่อยชอบอาบน้ำนอนสักเท่าไหร่
“เออ!!!!!”
เมื่อร่างบางอาบน้ำเสร็จ พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงของโตโน่คุยโทรศัพท์อยู่นอกระเบียง เค้าจะไม่ได้ติดใจอะไรเลยถ้าการสนทนานั้นโตโน่ไม่เอ่ยชื่อของแฟนเก่าขึ้นมา ก็อย่างที่บอก ว่าไม่ได้อยากระแวง แต่เรื่องแบบนี้คนที่ขึ้นชื่อว่า “แฟน” แบบเค้าควรรู้ไม่ใช่หรอ?
เมื่อโตโน่คุยโทรศัพท์เสร็จจึงเดินเข้าห้องนอน ก็พบกับร่างบางของแฟนตัวเองหลับปุ๋ยไปซะแล้ว
“ฝันดีนะไอ้แสบ!!!” โตโน่เดินมาลูบหัวทุยๆนั่น ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำบ้าง แต่ยังไม่ทันจะเข้าไปในห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงของร่างบางขัดไว้ซะก่อน
“พี่โน่ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงไปรับกันที่มหาลัยด้วยนะ ”
“อ้าววว!! ยังไม่นอนหรอ? ทำไมให้พี่ไปรับล่ะ พรุ่งนี้มีเรียนถึงเย็นไม่ใช่หรอ” โตโน่เดินกลับมาที่เตียงอีกครั้งพลางนั่งลงข้างๆร่างบางที่นอนอยู่
“กันอยากไปกินข้าวเที่ยงกับพี่”
“นึกยังไงมาอ้อนหึเรา ธรรมดาก็เห็นกินกับเพื่อนๆหนิ”
“นะ นะ ไปรับกันหน่อยนะ” ร่างบางจ้องร่างสูงตาแป๋ว
“พรุ่งนี้ตอนเที่ยงพี่ไม่ว่างครับ กินกับเพื่อนๆไปก่อนเนอะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปรับ” โตโน่ลูบหัวทุยอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปตามความตั้งใจแต่ทีแรก
ประตูห้องน้ำถูกปิดลงพร้อมกับดวงตาใสที่ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นฉายแววเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
ทำไมจะไม่รู้ว่าทำไมโตโน่ถึงไม่ว่าง เพราะคงต้องไปรับ “แฟนเก่า” ที่สนามบินสินะ
บทสนทนาที่พวกเขาคุยกันพอจะทำให้ร่างบางจับใจความได้ รู้ว่าไปแอบฟังเค้าคุยโทรศัพท์มันเป็นการเสียมารยาท รู้ว่าความไม่เชื่อใจมันอาจจะทำให้ความรักสั่นคลอน
แต่!!!!!
ถ้าไม่มีอะไรทำไมต้องปิดบัง
ถ้าบริสุทธิ์ใจทำไมไม่บอกกันตรงๆ
ความสัมพันธ์ครั้งนี้ผมเป็นคนขอเริ่มต้นเอง และพี่โตโน่เป็นคนหยิบยื่นโอกาสนั้นให้ มันไม่ได้เกิดจากความรัก ไม่สิ!!!มันเกิดจากความรักของผมเพียงฝ่ายเดียว ผมขอโอกาสเป็นคนที่จะดูแลหัวใจของพี่โน่ที่บอบซ้ำจากคนๆนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าสำหรับพี่โน่แล้ว เรื่องระหว่างเรามันคืออะไร ความเหงา ความสงสาร หรือแค่คนคั่นเวลา แต่วันเวลาที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันกำลังเป็นไปในทางที่ดี และกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ เวลาที่ผมพยายามมาเกือบ 2 ปี มันควรจะแปรเปลี่ยนเป็น“ความรัก” ของคนสองคนแบบที่ผมปรารถนามาโดยตลอด ถ้าหากคนๆนั้นไม่กลับมาเสียก่อน …ถ้าเค้าไม่กลับมา
อยากแต่งฟิคยาวสักเรื่องแต่คิดว่าไม่น่าจะไหว
ขอฝึกฝนฝีมือ+ประสบการณ์อีกนิดนะคะ 5555
เรื่องนี้ไม่แน่ใจว่าจะมีกี่ตอน ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย
เดี๋ยวหลังไฟนอลจะมาอัพต่อให้เนอะ ^^
ความคิดเห็น