คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สาม
"มึงไม่รักกูเหรอมดแดง?"
"มีมี่ค่ะ อย่ามาดึงดราม่าค่ะหนุ่ม"
"มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบมัน มึงก็ยังทิ้งกูไปหาคนอื่นอ่ะ"
"แล้วใครให้มึงขาดวันเดียวกันกับมันล่ะคะ"
"แล้วกูจะไปรู้รึไงว่ามันขาดวันเดียวกับกู"
"มันคือพรหมลิขิต"
"พรมเช็ดตีนน่ะสิ"เอ็มยู่ปากใส่เพื่อนสาวที่เอาแต่แต่งหน้า"ถ้าเป็นไทม์กับกีตาร์มันไม่ทิ้งกูแน่"
"ก็พวกนั้นพวกมันค่ะ ไม่ใช่กูเนอะ"
"มึงมันคนเลว"
"ไม่เจ็บค่ะเพราะกูด้านมาก"
"แม่ง"
"รักนะคะ"
"ส้นตีน"ก่อนจะผลักแขนข้างที่เพื่อนสาวที่กำลังใช้กรีดอายไลเนอร์พร้อมกับพูดประโยคที่คนข้างตัวพูดไปเมื่อกี้"รักนะคะ"
"อีสัส ส้นตีนมากค่ะ"มีมี่ชักสีหน้าใส่ตัวต้นเหตุที่ตอนนี้ยักคิ้วใส่เธอ
เดี๋ยวก็เอาอายไลเนอร์จิ้มตาบอดซะหรอกไอ้เตี้ยนี้
"อะไรกันคะสาว พวกกูมาช้าแค่สิบนาทีพวกมึงจะตีกันเองแล้วเหรอ"กีตาร์หรืออีกชื่อว่าตาต้าเดิมเข้ามานั่งพร้อมกับไทม์ที่ถือของเต็มไม้เต็มมือ" ตายแล้วชะนี ตามึงทำไมเป็นแบบนี้คะ"
"มึงถามมันสิคะ ว่ามันทำอะไรกู"
กีตาร์มองเพื่อนหนุ่มที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วค้นหาของที่ฝากพวกเขาซื้อมาให้
"เด็กเล็กก็งี้แหละค่ะ วัยกำลังซุกซน"
"อีสัส"
"เด็กเล็กกำลังหัดพูด"
"อายุยี่สิบปี บ้านพ่อมึงนะ"
"วันต่อต้านค่ะ"
"ควย"
"หยาบคายมากค่ะ มาให้มัมมี่ตีปากเลยนะคะ"
"ตีปากมึงอ่ะกะเทยหัวควย"
"ทำไมวันนี้ลูกชายมัมมี่วีนจังเลยคะ ใครมันมาแกล้งลูก"
"มดแดงมันทิ้งกู"
"?"กีตาร์กับไทม์ทำหน้างง
"อีเอ็มมันได้ทำงานคู่กับไทเกอร์ นี่คือเหตุผลที่เพื่อนพวกมึงวีนเหมือนสตรีมีเมนส์ค่ะ"
"สตรีมีเมนส์พ่อมึงนะมดแดง"
"มีมี่"
กีตาร์กับไทม์มองหน้ากันนิ่งๆก่อนจะหันไปมองเพื่อนหนุ่มตัวเล็กกว่า
"ถ้ามีปัญหาอะไรกับมันมึงต้องรีบมาบอกพวกกูนะ"
"เออ ไม่ต้องห่วง พวกมึงได้ประกันตัวกูแน่"
"นี่ก็จะหาเรื่องเขาอย่างเดียว ไม่ดูขนาดตัวเลย"
"อะไรอีมดแดง มึงบูลลี่ส่วนสูงเหรอ"เอ็มถลึงตาใส่เพื่อนสาว"มีผู้ชายไทยทั่วโลกที่ตัวขนาดเท่ากูหรือเล็กกว่ากู มึงบูลลี่กูเท่ากับมึงบูลลี่ชายไทยทั่วประเทศนะเว้ย"
"กูบูลลี่แค่มึงค่ะ อย่าสาระแนไปลากคนอื่นมาด้วย"
"หัวควย"
"กูไม่มีค่ะ"
"แม่ง"
"แค่งานเดียวใช่ไหมที่คู่กับมัน"
"เออ งานเดียวนี่แหละ มีมากกว่านี้กูได้พกมีดไปฆ่ามันจริงๆอ่ะ"ว่าพลางกัดแซนด์วิชเข้าปากด้วยความโมโห
ไทเกอร์ บุคคโลที่สามที่พวกเขาพูดถึงคือชายหนุ่มหน้าตาดีกรีเดือนคณะ ลูกครึ่งไทย-เกาหลี หนุ่มตี๋หน้าขาวขวัญใจแม่ยก (สาวในมหาลัย)
เขาจะไม่อะไรกับมันเลยถ้าแม่งคนคุยของเขาแต่ละคนไม่ทิ้งเขาไปหามันหมด จริงๆเรื่องแค่นี้ไม่ได้ทำเขาโกรธเลยถ้ามันไม่ควงแขนอดีตคนคุยเขามาเย้ยต่อหน้า
คิดว่าหน้าตาดีมากรึไง ไอ้กีตาร์ตอนไม่แต่งหน้าหล่อกว่ามึงเยอะเลยไอ้เหี้ย ลูกครึ่งเกาหลีเหมือนกันด้วย
อีสัส คิดแล้วโมโห ดักแทงมันดีไหมวะ
“ไงเอ็มเพื่อนรัก”
“ไปรักกับพ่อมึงนะ” ชายหนุ่มหน้าบึ้งเมื่อเห็นคู่ทำงานของตัวเอง"มึงมาสาย20 นาที"
“อย่าเคร่งไปน่า หยวนๆหน่อยสิ”
“มันใช่เรื่องไหมไอ้ไทเกอร์ มึงคิดว่า20 นาทีที่เสียไปมันทำอะไรได้บ้างอ่ะ” เอ็มเริ่มโมโหกับท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวของอีกฝ่าย
ต่อยเลยไหมไอ้เหี้ยนี่
“เออๆ กูผิดเอง กูขอโทษ” ไทเกอร์ยกมือยอมแพ้อีกคน"มาคุยเรื่องงานดีกว่าเนอะเพื่อน"
“เหอะ”
พวกเขาเริ่มทำงานคู่อย่างจริงจัง ไทเกอร์ทำงานในส่วนที่ถูกแบ่งให้อย่างไม่อิดออด ส่วนเอ็มเลิกสนใจอีกคนไปตั้งแต่แบ่งงานกันแล้ว เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่ทราบใบหน้าออกหวานของชายหนุ่มที่เริ่มขมวดคิ้วเนื่องจากกำลังคิดอะไรในหัวได้ดึงดูดสายตาของคนตรงข้ามได้อย่างดี
ไทเกอร์เท้าคางมองการเคลื่นไหวของอีกคน เขาอมยิ้มเล็กน้อย มองอยู่แบบนั้นจนคนโดนมองรู้สึกตัว เอ็มเลิกคิ้วขึ้น
“มองอะไร”
“มองดูเครียดน่ะ”
“ก็กูทำงาน ใครจะแบบได้ตลอดแบบมึง”
“เครียดมากหน้าแก่ก่อนวัยนะ”
“แล้วยุ่งอะไรกับหน้ากู”
“เป็นห่วง”
“วันนี้มึงเป็นเหี้ยอะไร ผีเข้ามึงรึเปล่า วันนี้พอแค่นี้ไหมแล้วไปโรงบาล”
“กูปกติดี”
“วันนี้มึงแปลกนะ”
“กูปกติดีเพื่อนรัก”
“ไปรักกับพ่อมึงนะอีสัส” ชายหนุ่มถลึงตาใส่อีกคน"มึงทำถึงไหนแล้วถึงว่างขนาดมามองหน้ากูเนี่ย"
“อีกหัวข้อเดียวก็จะเสร็จแล้ว ของมึงล่ะ”
“อีกนิดเหมือนกัน” เอ็มว่า"พรุ่งนี้มาซ้อมพรีเซ้นต์งานที่นี่เวลาเดิม ไม่ใช่สายเหมือนเดิมนะ ถ้าเป็นแบบนั้นกูตัดชื่อมึงออกแน่"เอ็มขู่
“เออๆ ไม่สายอีกแน่”
“ดี กลับไปทำงานของมึงได้แล้ว”
“คราบบบบบ”
“กลับมาแล้วเหรอ” ไทม์ทักคนที่ออกไปทำงานคู่ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินแล้ว
“อือ”
“หิวรึยัง ไอ้กีตาร์มันกำลังทำยำไก่แซ่บกับยำวุ้นเส้นอยู่”
“กูไปนอนก่อนนะ มันทำเสร็จแล้วปลุกกูด้วย ปวดคอฉิบหาย”
“อือ เดี๋ยวไปปลุก” ไทม์หันมาสนใจหนังสือในมือต่อ เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักเพื่อนชายที่อยู่ในครัวก็ตะโกนเรียกให้เขาไปช่วยยกอาหารมาวางที่โต๊ะ หลังจากจัดโต๊ะเสร็จเขาจึงเดินไปที่ห้องของเอ็มที่เปิดประตูทิ้งไว้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เพื่อนตัวเล็กกว่า เขานั่งลงพื้นพร้อมกับมองคนนอนหลับที่นอนหันหน้ามาทางเขาพอดี
ชายหนุ่มมองอีกคนนิ่ง มองด้วยสายตาที่ไม่สามารถอธิบายได้ คงมีแค่เพื่อนที่อยู่ในครัวที่มองออก
ก็ใช่สายตาในการมองคนเดียวกันนี่ ดูกันไม่ออกก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว มีแค่เจ้าตัวนี่แหละที่มองไม่ออก ติดเฟรนโซนกันทั้งคู่ไม่พอต้องมาปลอบเวลาคนที่ตัวเองแอบรักอกหักอีก ให้คำปรึกษาอีก เจ้าตัวจะรู้ไหมว่าพวกเขาเจ็บใจแค่ไหน
“เลิกนั่งมองมันแล้วปลุกได้แล้ว” เสียงกีตาร์ดังเรียกสติเพื่อนชายอยู่หน้าห้อง"กินข้าวไม่ตรงเวลาเดี๋ยวมันเป็นโรคกระเพาะอีก"
“อืม” ไทม์เขย่าเรียกคนบนเตียงให้ตื่นมากินข้าว
“กีตาร์มันทำเสร็จแล้วเหรอ” เอ็มขยี้ตาเบาๆก่อนจะโดนจับมือไว้เป็นการห้าม
“เสร็จแล้วค่าาา”
เอ็มกับไทม์เดินออกจากห้องไปที่ห้องครัว ชายหนุ่มรอเพื่อนตัวสูงกว่าตักข้าวให้ครบทุกคนก่อนจะลงมือกินพร้อมกัน
“ไอ้ไทเกอร์ มันกวนตีนอะไรมึงไหมมันรุ่มร่ามอะไรรึเปล่า” กีตาร์เปิดปากถามเพื่อน
“ปกติของมันนั่นแหละ มีบางครั้งมันนั่งมองหน้ากูแล้วยิ้มอ่ะ”
“…..”
“…..”
“หรือว่า…”
“…..”
“มันผีเข้าจริงๆวะ”
“…..” กูไม่น่าคาดหวังอะไรกับมึงได้หรอก
“อ้อ พรุ่งนี้กูต้องซ้อมพรีเซ้นต์งานกับมันนะ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปด้วยค่ะ”
“ไปทำไม” เอ็มทำหน้างง
“ไปดูผู้ค่ะ”
“มึงไม่มีรายงานทำเหรอ” เจ้าตัวว่าก่อนจะตักยำไก่แซ่บเข้าปาก
“ม่ายยมีค่ะเพื่อนรัก กูว่างมากค่ะ ตอนนี้ร่างกายเหี่ยวเฉาต้องการอะไรมาให้กระชุ่มกระชวยมากๆเลยค่ะ”
“แล้วแต่มึงแล้วกัน” ชายหนุ่มสนใจอาหารในจานต่อโดยไม่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองคนแอบชนหมัดกันอยู่ด้านหลัง
จะหน้าไหนก็กันมันออกไปให้หมด พวกเขาจะไม่พลาดเหมือนครั้งก่อนๆแล้ว
…………………………………
ความคิดเห็น