คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(ตอนแรกเลยห้ามพลาด)
บทนำ
ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง
“เฮ้! คิดถึงจังเลย กอดทีดิ”
“เหมือนกันเล้ย! เพื่อนยาก ฮ่าๆๆๆ” นี่คือบทสนทนาของเพื่อนที่ฉันรู้จักหรือไม่รู้จัหในหมาลัยคุยกันอยู พูดง่ายๆคือตอนนี้ฉันอยู่มหาลัย และก็เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงเลยด้วย แต่ไม่ค่แยมีคนเข้า เพราะค่าเทอมและทำไมฉันถึงเข้าได้น่ะเหรอ? บ้านฉันมีตังค์น่ะสิ เฮ้! ใรจริงฉันไม่อยกเรียนที่หรอกเพราะฉันไม่มีเพื่อนน่ะสิ ฮ่าๆๆๆ ฉันอายุ 18 แล้ว ดูท่าทางจะอายุหน้าว่าเพื่อนที่โรงเรียนนี้อีกทั้ง แต่เดี๋ยวก่อนฉันต้องไปดูก้องประจำก่อนสิ เดี๋ยวไม่รู้ที่มาที่ไป
“ห้อง 5 งั้นเหรอ” ฉันพูดกับตัวเองนั่นล่ะอย่าสนใจเลย ^^ ฉันจึงเดินไปตามอาคารเรียนเพื่อตามหาห้องประจำนั่นล่ะ ที่โรงเรียนมีห้องทั้งหมด 14 ห้อง เยอะไปมั้ยเนี่ย ฉันว่า...เยอะไปนั่นล่ะ ตอนนี้ห้องสาม สี่ และก็ห้า!! ถึงซักที กว่าจะถึงเอาแทบเหนื่อยเลย ดีล่ะ ต้องรวบรวมกำลังใจหน่อยล่ะไหนๆก็ไหนๆแล้วจะเจอเพื่อนมั้ยและด้วยดีล่ะ 1 2 3 เปิด
‘ปัง!’
ทำไมล่ะเสียงเปิดประตูห้องของฉันกลับเงียบกริบแบบนี้เนี่ย? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะเพื่อนทุกคน ฉันแค่ประตูเฉยๆ(เสียงดังด้วย)อ่า...ทำยังไงดีล่ะ เดนิเข้าไปในห้องงดีกว่าตัดปัญหา เอ็ะ! บนกระดานมีเขียนเลขที่ด้วยนี้ว่านั่งตรงไหน ฉันเลขที่ 22 เหรอ ตรงไหนะ ตรงนั้น
ทันทีที่ฉันหันไปมองที่โต๊ะนักเรียนสองตัวที่เป็นนั้นฉันก็ต้องอึ้งไปเลยเพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะคนที่เลยที่ 21 นั้นเป็นผู้ชายและอีกอย่างแถวตะนั่งตรงนั้นอยุ่กลางห้องด้วยม่าย ฉันไม่เคยน้องกลางห้องมาก่อนเลยนะ และก็นั่งใกล็ผู้ชายด้วย!!!(คนไม่เคยมีแฟนก็งี้ล่ะ)
“อ้าว! เธอยืนทำอะไรตรงนั้นน่ะมานั่งสิ ฉันรู้นะว่าเอเลขที่ 22 น่ะ เพราะฉันเห็นเธอจ้องตั้งนานแน่ะ” ชายคนที่ว่าหันมาฉันทื่ยืนอยู่หลังห้อง โอ้! ไม่หน้าเชื่อทำไมเค้าถึงน่ารักแบบนี้ ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายน่าตาน่ารักแบบนี้มาก่อนเลยน้า ม่ายยยย “มาสิ ยืนทำอะไรอยู่นะเร็ว!” เค้ากวักมือเรียกฉัน ส่วนฉันก็ตัวลอยเปรียบเสมือนถูกสะกด(เจอคนหล่อน่ะสิ ฮ่าๆๆ)
“เธอชื่ออะไรเหรอ ^_^” อ้ายยยยยย เค้ายิ้มให้ฉันๆ น่ารักจังเลย
“ฉันชื่อ ชเว โชอาค่ะ”
“ไม่ต้องค่ะก็ได้ เราเพื่อนกันเรียกชื่อเลยก็ได้ ^^ ” เค้าถือวิสาสะมาจับมือฉันโดนไม่อายเล้ย! อ้าย~~ มือเค้านิ่มจังเลย
“ค่ะ”
“บอกไม่ให้ค่ะไง >3<” เค้าทำหน้าแอ็บแบ็วด้วยว้ายยย
“ไม่ได้หรอก ฉันอายุแค่ 18 เอง”
“จริงเหรอไม่น่าล่ะ ทำหน้าตาไม่เหมือนเด็กมหาลัยฯเลย” เค้ายื่นมือมาจับหน้าฉันหันไปมา อ้ายยย ฉันไม่เคยโดนผู้ชายทำแบบนี้เลยน้า
"ทำไมเธอถึงผมสีทองล่ะ" เค้าถามฉันอีกแล้ว -///-
"ก็ฉันไปย้อมผมมาน่ะ ^///^"
“อ้อ! ลืมแนะนำตัวไปฉัน ลี ฮยอนแจนะ^^” แน่ะจับมือฉันอีกครรั้งอะไรของเค้าเนี่ย
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^” คนหล่อยิ้มให้ฉันก็ต้องยิ้มกลับสิ ฮิๆๆ
“จำไว้นะว่า...เธอคือเพื่อนคนแรกของฉันในโรงเรียนนี้ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราเป็นเพื่อนสนิทกัน!” เค้าเน้นคำว่าเพื่อนสนิทด้วยอ่า อะไรกันเนี่ย คนสวยเขินน้า~~~(หลงตัวเองเข้าไป)
“ได้ ฉันจะจำไว้ว่าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน”
“อื้ม! ^_^ ดีมาก เพื่อนสนิทคนแรกของฉันคือเธอนะ มีอุนอย่าลืมล่ะ ^o^” เค้ากุมมือฉันไม่เลิกเลยอ่ะฉันเขินน้า~~~ ทำไมหัวใจมันทำงานหนักขึ้นทุกทีเลยน้า~~~อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าแอบชอบหรือเปล่าเนี่ย! อ้ายยยยยย
จบและอีกตอน เรื่องนี้จะแต่งคล้ายๆชีวิตจริงของคนแต่งเลยค่ะ แต่เป็นซีซั่นที่สองนะ(ภาคสอง) ตอนจากภาคมิน ช่วยติดตามด้วยน้ออออออออออ
ความคิดเห็น